Στο κινέζικο φαντασιακό, ο δράκος είναι το ζώο που διασχίζει όλους τους κόσμους και προσαρμόζεται σε όλα τα περιβάλλοντα. To απροσδιόριστου φύλου ζώο, διαθέτει δύναμη και εντυπωσιακή πλαστικότητα.
Όσο για τον λύκο, οι Κινέζοι τον θαυμάζουν γιατί δεν φοβάται τίποτε, είναι εκθαμβωτικός όταν
επιτίθεται, κυνηγάει σε αγέλες και παραμένει πιστός μέχρι θανάτου στον αρχηγό της αγέλης. Ζώο αδάμαστο και αφοσιωμένο στα αδέλφια του, ο λύκος είναι τόσο ανθεκτικός, όσο και αμείλικτος.Κατά τον Γάλλο δημοσιογράφο, συγγραφέα και δρα φιλοσοφίας Jean Paul Moinet, που χρόνια τώρα ασχολείται με την κινεζική παρουσία στο παγκόσμιο επιχειρηματικό τοπίο, οι Κινέζοι επιχειρηματίες, μάλλον δεν σκέπτονται όπως οι δυτικοί ανταγωνιστές τους. «Δράκος και λύκος είναι τα δύο τοτέμ των Κινέζων επιχειρηματιών, εμπνέουν την τακτική τους να ηγούνται και τους βοηθούν να κινούνται καλύτερα σε περιόδους αβεβαιότητας», επισημαίνει ο Γάλλος συγγραφέας.
Και αναλύει έξοχα το βιβλίο της Σαντρίν Ζερμπίμπ «Dragon Tactics», στο οποίο η γυναίκα που έκανε την Adidas κορυφαία δύναμη στην κινεζική αγορά, περιγράφει εμπειρίες της και γεγονότα.
Και σε αυτά τα δύο ζώα φετίχ, αν προσθέσει κανείς σκέψεις του La Tzu, του Sun Tzu και του Kai-Fu Lee, τότε αντιλαμβάνεται, αν θέλει, ποια είναι τα πέντε κλειδιά επιτυχίας των Κινέζων επιχειρηματιών.
Οι πέντε προτεραιότητες
Κατά πρώτο λόγο, προτεραιότητα του Κινέζου επιχειρηματία είναι η αποστολή της επιχείρησης και ακολουθεί η επιτυχία της στην αγορά.
Δεύτερον η επιχείρηση θα πρέπει να είναι τόσο ρευστή όσο το νερό, το οποίο βρίσκει πάντα το δρόμο να προσαρμόζεται στο έδαφος.
Τρίτον, οι Κινέζοι επιχειρηματίες πιστεύουν ότι στον αγώνα τους κατά των λιονταριών, οι λύκοι είναι ανώτεροι γιατί αγνοούν το φόντο του, ήταν και είναι αμείλικτοι.
Τέταρτον, πιστεύουν ότι μια αυτοκρατορία μπορεί να καταρρεύσει, ένα οικοσύστημα όμως επιβιώνει για πάντα.
Πέμπτον όταν οι στρατηγοί βρεθούν στο πεδίο της μάχης και πρέπει να ελεγχθούν, δεν χρειάζεται να υπακούουν σε κάθε εντολή του βασιλιά.
«...Στην κινεζική επιχειρηματική τακτική...», αναφέρει ο Jean Paul Moinet, «...οι ιδέες μετρούν περισσότερο από τα σχέδια, που υπαγορεύουν ακλόνητες στρατηγικές. Οι Κινέζοι επιχειρηματίες ενδιαφέρονται περισσότερο να επιλέξουν τακτικές παρά να θεοποιούν στρατηγικές. Η ακινησία των αρχών δεν συμβαδίζει με την κινητικότητα των αγορών...».
«... Ο Κινέζος τακτικιστής γνωρίζει ότι η ταχύτητα εκτέλεσης είναι μεγαλύτερη από τη φινέτσα της ανάλυσης. Δεν χρειάζεται να κυριαρχήσετε όλες τις παραμέτρους μιας αγοράς για να την ελέγξετε και να πετύχετε να επιβληθείτε. Είναι καλύτερο να είσαι γρήγορος παρά τέλειος και ευκίνητος παρά έξυπνος, ειδικά επειδή δεν είναι εύκολο να είσαι Κινέζος επιχειρηματίας σε μια εποχή που η εξουσία ενισχύει την ιδεολογία κάθε μέρα με κίνδυνο να εμποδίσει την ανάπτυξη...», γράφει ο Moinet.
Προσθέτει δε: «... Υπάρχει όμως ένα φονικό όπλο για να παρακαμφθεί η ιδεολογία και να παραμείνουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στις αγορές και τις μεταλλάξεις τους σε πραγματικό χρόνο: τα δεδομένα.
Στο βιβλίο της «Dragon Tactics», η συγγραφέας τονίζει ότι «... η κινεζική ιδεολογία του επιχειρείν είναι αυτή μιας οικονομίας πολέμου». Πόλεμος για μερίδια αγοράς, πόλεμος για πρόσβαση σε ενεργειακές πηγές, πόλεμος για προσαρμογή σε νέα τεχνολογικά περιβάλλοντα, πόλεμος για την Τεχνητή Νοημοσύνη (Τ.Ν.) και τελικά πόλεμος για τα Μεγάλα Δεδομένα (Big Data).
Με βάση τις παραπάνω αντιλήψεις, οι Κινέζοι επιχειρηματίες, πιστεύουν στη δύναμη των Μεγάλων Δεδομένων και έτσι αντικαθιστούν τα μοντέλα από αλγορίθμους. Αυτή τους η τακτική, δεν είναι αθώα, από πολιτικής πλευράς. Η ανάπτυξη της Τ.Ν. οδηγεί στη συγκρότηση συστημάτων παρακολούθησης, πρόβλεψης της συμπεριφοράς και χειραγώγησης πολιτών και καταναλωτών, που δεν συνάδουν με τη δημοκρατία και τα δυτικά κράτη δικαίου.
Με άλλα λόγια, στην προσπάθεια της Κίνας να αποκτήσει κυρίαρχη παγκόσμια θέση σε όλα τα επίπεδα, η τακτική των επιχειρηματιών της, σε μεγάλο βαθμό αποτελεί και πολιτικό στήριγμα του αυταρχικού καθεστώτος.
Το κινέζικο μάνατζμεντ έτσι, είναι σαφώς προσανατολισμένο προς τον αποκαλούμενο από τη Σουζάνα Ζούμπωφ «καπιταλισμό της παρακολούθησης», φαινόμενο που δημιουργεί ερωτήματα για το μέλλον τής δημοκρατίας.
Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου