Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι του Πούτιν



Με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία να είναι σε εξέλιξη, ο Βλαντίμιρ Πούτιν φαίνεται ότι έχει βρει ασυνείδητα "όργανά" του στις ΗΠΑ ανάμεσα στους Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι χρησιμεύουν ως φερέφωνα του Κρεμλίνου.

Ο Μάικ Πομπέο έχει δύο απόψεις σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Από τη μία πλευρά, ο Αμερικανός πρώην υπουργός Εξωτερικών είναι επικριτικός για την αποτυχία των ΗΠΑ να αποτρέψει την επίθεση. "Ο πρόεδρος Μπάιντεν ήταν αδύναμος απέναντι στον Πούτιν, ασταθής και ασαφής - δεν καταλαβαίνει τι διακυβεύεται στον αγώνα κατά της Ρωσίας και δεν ξέρει ότι χρειάζεται δύναμη για να υπερασπιστούμε την Αμερική και να μας κρατήσουμε εκτός πολέμου", έγραψε στο Fox News πριν λίγες μέρες, όπως αναφέρει ο David A. Graham στο Atlantic.

Από την άλλη, ο Πομπέο τρέφει μεγάλο σεβασμό για τον άνθρωπο που διέταξε την εισβολή, όπως έχει αποκαλύψει ο ίδιος. 
Παρόλο που ο Πομπέο λέει ότι είδε την επίθεση να έρχεται, έχει αφιερώσει τον πρώτο έπαινο στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Σε συνέντευξή του την περασμένη εβδομάδα, αποκάλεσε τον Ρώσο πρόεδρο "πολύ έξυπνο" και "πολύ οξυδερκές", προσθέτοντας: "Τον θεωρώ έναν εκλεπτυσμένο ομόλογο και έναν άνθρωπο που δεν είναι απερίσκεπτος". Τον Ιανουάριο, είπε, "Είναι ένας πολύ ταλαντούχος πολιτικός. Έχει πολλά χαρίσματα… Ξέρει πώς να χρησιμοποιεί τη δύναμη. Πρέπει να το σεβαστούμε".

Η μπερδεμένη απάντηση του Πομπέο αντανακλά τη συχνά ασυνάρτητη εξωτερική πολιτική του πρώην προϊσταμένου του, Ντόναλντ Τραμπ. Η εισβολή στην Ουκρανία έχει προκαλέσει τον τελευταίο γύρο της προσπάθειας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος να καταλάβει τι πιστεύει, εκτός από την υποστήριξη του Τραμπ και την αντίθεση με τον Μπάιντεν. Αυτή τη στιγμή, τρεις μεγάλες κλίκες φαίνεται να έχουν εμφανιστεί: ορθόδοξοι Τραμπιστές, συντηρητικοί της παλαιάς γραμμής εθνικής ασφάλειας και ένα υβριδικό στρατόπεδο.

Οι ορθόδοξοι Τραμπιστές

Οι δηλώσεις του Τραμπ για την Ουκρανία είναι τόσο συγκεχυμένες όσο ποτέ. Η πολιτική του Τραμπ στην Ουκρανία περιλάμβανε τα πάντα: Έστειλε όπλα στην Ουκρανία, κάτι που η κυβέρνηση Ομπάμα είχε αρνηθεί να κάνει. Αποδέχτηκε επίσης την κατάληψη της Κριμαίας από τον Πούτιν και προσπάθησε να μην δώσει βοήθεια στην ουκρανική κυβέρνηση με αντάλλαγμα βοήθεια στις προεδρικές εκλογές, οδηγώντας στην πρώτη του παραπομπή.

Αυτή την εβδομάδα, ο Τραμπ είπε ότι "ο Πούτιν παίζει τον Μπάιντεν σαν τύμπανο" και επίσης, "Ξέρω πολύ καλά τον Βλαντιμίρ Πούτιν και δεν θα έκανε ποτέ κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Τραμπ αυτό που κάνει τώρα, σε καμία περίπτωση!". Ωστόσο, σε μια πρόσφατη εκδήλωση, ο Τραμπ, όπως και ο Πομπέο, επαίνεσε τη στρατηγική ιδιοφυΐα του Πούτιν: "Παίρνει τον έλεγχο μιας χώρας για κυρώσεις αξίας 2 δολαρίων. Θα έλεγα ότι είναι πολύ έξυπνο".


Δεν υπάρχει τίποτα κακό με την κριτική της προσέγγισης της κυβέρνησης Μπάιντεν για την Ουκρανία και τη Ρωσία. Αν και θεωρείται ότι όλοι πρέπει να υποστηρίζουν τον πρόεδρο στην εξωτερική πολιτική - η κυβέρνηση Τραμπ έδειξε την ανοησία και τη ματαιότητα αυτής της άποψης: Πολλοί επέκριναν τον χειρισμό της στις παγκόσμιες υποθέσεις και συχνά δικαίως.

Αυτό που είναι τρομακτικό με αυτά τα σχόλια του Πομπέο και του Τραμπ δεν είναι η ρήξη τους με τον Λευκό Οίκο αλλά η επιμονή τους να επαινούν τον Πούτιν, μια συνήθεια που πηγάζει από την προσωπική συμπάθεια του Τραμπ για τον Πούτιν καθώς και από τον θαυμασμό του για την απολυταρχική πολιτική. 
Όχι πολύ καιρό πριν, ο Πομπέο ήταν το "γεράκι" στην απομονωμένη κυβέρνηση Τραμπ, της οποίας ηγείτο ένας άνθρωπος που προτιμούσε να αποσυρθεί από τον κόσμο. Απόφοιτος του West Point και βετεράνος του στρατού, ο Πομπέο ξέρει καλύτερα. 
Γνωρίζει επίσης ότι οι προεδρικές του φιλοδοξίες μάλλον δεν μπορούν να αντέξουν μια ξαφνική ρήξη με τον Τραμπ, όπως αναφέρει ο Graham.

Ο Τάκερ Κάρλσον, ένας άλλος ορθόδοξος Τραμπιστής και επί του παρόντος ο κορυφαίος συντηρητικός σχολιαστής, είναι ανεπιφύλακτα υπέρ του Πούτιν. "Γιατί οι Δημοκρατικοί θέλουν να μισείς τον Πούτιν;" ρώτησε. "Έχει στείλει ο Πούτιν κάθε δουλειά της μεσαίας τάξης στην πόλη σας στη Ρωσία; Κατασκεύασε μια παγκόσμια πανδημία που κατέστρεψε την επιχείρησή σας; Διδάσκει στα παιδιά σας να ασπάζονται τις φυλετικές διακρίσεις; Φτιάχνει φαιντανύλη; Τρώει σκυλιά;".

Οι απαντήσεις σε αυτές τις ψεύτικα αφελείς ερωτήσεις είναι αρκετά εύκολες, σύμφωνα με τον Graham: οι Δημοκρατικοί δεν είναι οι μόνοι που μισούν τον Πούτιν, ο οποίος είναι ένας πιθανός εγκληματίας πολέμου που έχει παραβιάσει επανειλημμένως το διεθνές δίκαιο, έχει δηλητηριάσει αντιφρονούντες και έχει δολοφονήσει δημοσιογράφους. 
Ο Κάρλσον είναι αρκετά έξυπνος για να τα ξέρει όλα αυτά, οπότε ίσως το παίζει χαζός ή ίσως δεν τα βρίσκει απαράδεκτα αυτά τα πράγματα.

Οι συντηρητικοί της παλαιάς γραμμής εθνικής ασφάλειας

Μια δεύτερη ομάδα Ρεπουμπλικανών που προσπαθεί να βρει πώς να απαντήσει στην εισβολή του Πούτιν είναι αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε κλίκα κατά της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ: Θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν μέρος της ενέργειας και των ιδεών του Τραμπισμού, αλλά η ντροπή τους είναι πολύ μεγάλη ή το στομάχι τους πολύ αδύναμο για να ευτελιστούν όπως ο Πομπέο και ο Κάρλσον. Μια αντί Τραμπ άποψη της κρίσης φέρνει θέματα τραμπικής κουλτούρας πολέμου και μια στάση "πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε" για απολυταρχικούς όπως ο Πούτιν.

Ένας εξέχων εκφραστής αυτής της άποψης είναι ο Μπεν Σαπίρο, ειδήμονας με το ένα πόδι στο παλιό συντηρητικό κίνημα που κάποτε αντιτάχθηκε στον Τραμπ αλλά σταδιακά συμβιβάστηκε μαζί του. "Η Ρωσία και η Κίνα επικεντρώνονται στο να επεκτείνουν τις σφαίρες επιρροής τους μέσω επιθετικής δράσης", έγραψε στο Twitter ο Σαπίρο. "Η Δύση επικεντρώνεται στη διεύρυνση του εθνικού της χρέους και στο δυαδικό φύλο. Όποια πλεονεκτήματα έχουμε σε αντικειμενικό επίπεδο υπονομεύονται άγρια ​​από τη ναρκισσιστική μας ηλιθιότητα". Ο υποψήφιος για τη Γερουσία του Οχάιο, J. D. Vance, έχει την άποψη ότι η κρίση στην Ουκρανία απλώς δεν ενδιαφέρει ή δεν έχει σχέση με τις ΗΠΑ και ότι οι Αμερικανοί πρέπει να επικεντρωθούν στη μετανάστευση.

Η υβριδική κλίκα

Η τρίτη ομάδα περιλαμβάνει το υπόλοιπο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος - αυτό που ονομαζόταν το κατεστημένο πριν από αυτό έγινε μια κακή λέξη. Αυτοί είναι συντηρητικοί που εμφανίστηκαν στο κίνημα όταν κυριαρχούσε η εστίαση σε έναν ισχυρό στρατό, είτε στον Ψυχρό Πόλεμο είτε στην εποχή του Τζορτζ Μπους. 
Οι ηγετικές φωνές σε αυτήν την ομάδα προέρχονται από όλο το κόμμα. Ένα παράδειγμα είναι ο γερουσιαστής Μπεν Σας της Νεμπράσκα, ένας από τους πιο μεγάλους επικριτές του Τραμπ στο κόμμα. Για μήνες, ο Σας διαμαρτύρεται έντονα για την άρνηση του Μπάιντεν να μπλοκάρει τον μεγάλο αγωγό φυσικού αερίου από τη Ρωσία στη Γερμανία. 
Οι συνάδελφοί του στη Γερουσία Μάρκο Ρούμπιο και Λίντσεϊ Γκράχαμ, που συμμάχησαν με τον Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, ήταν πολύ επικριτικοί με τον Πούτιν και ώθησαν την ομάδα Μπάιντεν να είναι πιο επιθετική. 
Το ίδιο και ο ηγέτης της μειονότητας της Γερουσίας Μιτς ΜακΚόνελ και η πρώην πρέσβης των Ηνωμένων Εθνών Νίκι Χέιλι.

Αυτή η τρίτη κλίκα περιλαμβάνει τους περισσότερους αιρετούς Ρεπουμπλικάνους, όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος του Bloomberg Ramesh Ponnuru. 
Το πρόβλημα γι' αυτήν την ομάδα είναι ότι τα πρόσωπα με τη μεγαλύτερη επιρροή στο κόμμα βρίσκονται στις άλλες δύο ομάδες, και ενδιαφέρονται περισσότερο να "χαϊδέψουν" τον Τραμπ και να "παίξουν" με τον Πούτιν. 
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν οι Ρεπουμπλικάνοι ήταν σθεναρά κατά της Ρωσίας, υπήρχε ένας σκληρός όρος για τους ανθρώπους που για τους δικούς τους εσωτερικούς πολιτικούς λόγους υπερασπίζονταν τους κομμουνιστές ηγέτες και τα επιχειρήματα στη Δύση. 
Η Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει πια, αλλά ο όρος εξακολουθεί να είναι χρήσιμος για την περιγραφή των Αμερικανών ένθερμων υποστηρικτών του Πούτιν: χρήσιμοι ηλίθιοι, καταλήγει ο Graham.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου