ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ

λος ὁ χριστιανικός κόσμος, σέ λίγες ἡμέρες θά πανηγυρίζει γιά μιά ἀκόμη χρονιά τήν Γέννηση, τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τόν περίμεναν οἱ αἰῶνες. Τόν λαχταροῦσαν οἱ λαοί. Τόν ἀναζητοῦσε ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα. Καί ἦρθε στήν κατάλληλη ὥρα.
Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων εἶναι ἡ «μητρόπολις» τῶν ἑορτῶν, ὅπως τήν

ὀνομάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ προϋπόθεση ὅλων τῶν ἄλλων σταθμῶν τῆς σωτηρίας μας.
Γιά πρώτη φορά, τά Χριστούγεννα ἄρχισαν νά γιορτάζονται, στά μέσα τοῦ 2ου αἰώνα ἀπό μιά χριστιανική αἵρεση, τούς Γνωστικούς. Γιορτάζονταν, μαζί μέ τήν βάπτιση τοῦ Χριστοῦ, στίς 6 Ἰανουαρίου ὡς μία ἑορτή, μέ τὸ ὄνομα «ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ».

Γύρω στό 330 μ.Χ., γιορτάστηκε στήν Ρώμη ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, χωριστά ἀπό τήν ἑορτή τῶν Ἐπιφανείων. Μέσα σέ λίγα χρόνια καθιερώθηκε πλέον, τά μέν Χριστούγεννα νά γιορτάζονται στίς 25 Δεκεμβρίου, τά δέ Θεοφάνεια στίς 6 Ἰανουαρίου.

Στήν προσπάθειά μας νά ἐννοήσουμε καί νά ζήσουμε πιό ἔντονα τήν γιορτή τῶν Χριστουγέννων, θά ἦταν ὠφέλιμο, μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, νά δώσουμε μερικές ἀπαντήσεις, ὥστε νά γνωρίζουμε τήν ἀλήθεια, γύρω ἀπό τό κοσμοϊστορικό γεγονός τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ, καί νά σχηματίσουμε ἔτσι μιά ὁλοκληρωμένη εἰκόνα γιά τήν Γέννηση, καί παράλληλα νά πλησιάσουμε πιό θεολογικά τό μυστήριο. 

Ἡ πρώτη ἀπάντηση θά πρέπει νά δοθεῖ στήν ἐρώτηση: ΠΟΙΟΣ  ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ;

Γεννήθηκε ὁ Μεγάλος Ἀναμενόμενος. Ἡ ὑπόσχeση γιά τόν ἐρχομό Του, εἶχε χαραχτεῖ βαθιά μέσα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἀπό τήν στιγμή ἀκόμα τῆς ἐξορίας τῶν πρωτοπλάστων ἀπό τόν παράδεισο.
Ἡ νοσταλγία καί ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν, ἐκπληρώθηκε στό πρόσωπο τοῦ νεογέννητου, ἐκείνη τήν νύχτα.
• Οἱ θεόπνευστοι προφῆτες τοῦ Ἰσραήλ, ὁμολογοῦν ὅτι γεννήθηκε ὁ Μεσσίας, ὁ Ἐμμανουήλ. Ἦλθε ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους.
• Οἱ ψαλμοί τοῦ Δαυίδ καί τά ὁράματα τοῦ Ἠσαΐα, ἀνταποκρίνονται στό πρόσωπο τοῦ νεογέννητου, πού εἶναι ὁ «Χριστός τοῦ Θεοῦ», δηλαδή, ὁ χρισμένος μέ τό ἅγιο Πνεῦμα στό πρόσωπο τοῦ Ὁποίου συνυπάρχουν τά τρία ἀξιώματα: Προφήτης, Βασιλιάς καί Ἀρχιερέας.
• Ὁ Ἄγγελος, πού πληροφόρησε τόν Ἰωσήφ γιά τήν ὑπερφυσική γέννηση διακηρύττει, ὅτι γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς. Αὐτός πού θά σώσει τόν λαό ἀπό τήν ἁμαρτία.
• Τό ἀστέρι τῶν μάγων, διακηρύττει, ὅτι γεννήθηκε ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, πού θά φωτίσει τήν ἔνοχη καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, μέ τό ἱλαρό φῶς τοῦ Θεοῦ.
• Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, δείχνοντας μέ τό δάχτυλο πρός τό μέρος Του, Τόν ὀνομάζει ἀρνάκι, πού θά θυσιαστεῖ γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου.
• Κατά τήν στιγμή τῆς Βαπτίσεώς Του, ἀκούγεται ἀποκαλυπτική ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ Πατέρα: «Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός».
• Ἀπάντηση δίνει καί ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στό ἱερό Εὐαγγέλιό του, τονίζοντας, ὅτι εἶναι ὁ αἰώνιος Λόγος, ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού ἔγινε «σάρξ καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»,  δηλαδή, σαρκώθηκε καί ἔγινε ἄνθρωπος.
• Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, διακήρυττε γιά τό πρόσωπό του λέγοντας, ὅτι «Ἐγώ εἰμί τό φῶς , ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή». «Ἐγώ εἰμί τό πᾶν» καί «χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». 

Ἡ δεύτερη ἀπάντηση θά δοθεῖ στό ἐρώτημα: ΠΟΤΕ  ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ;

Σχετικά μέ τίς πληροφορίες πού ἔχουμε ἀπό τήν Καινή Διαθήκη, ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, προσδιορίζεται ἱστορικά στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Ὀκταβιανού καί στίς μέρες τοῦ βασιλιά Ἡρώδη.
Ἀπό θεολογικῆς πλευρᾶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι ὁ Ἰησοῦς γεννήθηκε «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», δηλαδή, ὅταν ἔφτασε ἡ κατάλληλη στιγμή γιά τόν κόσμο, τότε γεννήθηκε ὁ Σωτήρας του.
Στά ἱερά Εὐαγγέλια, δέν γίνεται λόγος γιά τήν ἀκριβή ἡμέρα τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Σύμφωνα ὅμως μέ διάφορες ἐνδείξεις πού ἔχουμε ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ (ἀπογραφή, ταξίδι τῆς Θεοτόκου, παραμονή σέ στάβλο ζώων, ποιμένες πού φύλαγαν βάρδιες τήν νύχτα), φαίνεται ὅτι ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ δέν ἔγινε τούς χειμερινούς μῆνες. 

Ὡς ἡμέρα ἑορτασμοῦ καθιερώθηκε ἡ 25 Δεκεμβρίου, γιά τόν ἑξῆς λόγο:

Τήν ἡμέρα αὐτή οἱ εἰδωλολάτρες γιόρταζαν τήν γενέθλια ἡμέρα τοῦ ἀήττητου ἥλιου, δηλ. τήν αὔξηση τῆς ἡμέρας, τήν νίκη τοῦ φωτός κατά τοῦ σκότους. Στήν εἰδωλολατρική αὐτή ἑορτή, ἡ χριστιανική Ἐκκλησία, προέβαλε τήν γέννηση τοῦ ἀληθινοῦ φωτός, τοῦ νοητοῦ ἥλιου τῆς δικαιοσύνης, τοῦ Χριστοῦ, πού ἀνέτειλε ἀπό τήν παρθένο Μαρία, καί φώτισε τήν ἀνθρωπότητα πού βρισκόταν στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας.
Ἦταν τόσο πετυχημένος αὐτός ὁ συνδυασμός, ὥστε μέσα σέ λίγα χρόνια, ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων διαδόθηκε σ' ὁλόκληρο σχεδόν τόν χριστιανικό κόσμο.

Καί τώρα, ἄς δοῦμε τό σκεπτικό βάσει τοῦ ὁποίου ὑπολογίζεται, ὅτι ἡ 25 Δεκεμβρίου εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

• Μέ βάση τήν 25 Δεκεμβρίου, ὁ Εὐαγγελισμός ἔγινε ἐννέα μῆνες πρίν ἀπό τήν Γέννηση, δηλ. τήν 25 Μαρτίου.
• Ἡ σύλληψη τοῦ Προδρόμου ἔγινε ἕξι μῆνες πρίν ἀπό τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, δηλ. τήν 23 Σεπτεμβρίου.
• Πατέρας τοῦ Προδρόμου ἦταν ὁ ἱερέας Ζαχαρίας, πού μπῆκε στό ἱερό γιά νά θυμιάσει καί εἶδε τόν ἄγγελο, πού τοῦ ἀπεκάλυψε τήν σύλληψη τοῦ Βαπτιστοῦ.
• Ὁ Ζαχαρίας γίνεται ἀρχιερέας καί μπαίνει στά Ἅγια τῶν ἁγίων τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ναοῦ. Στά Ἅγια τῶν ἁγίων ἔμπαινε ὁ ἀρχιερέας μόνο μιά φορά τό χρόνο, στήν ἑορτή τοῦ ἐξιλασμοῦ. Αὐτή ἡ ἑορτή ὑπολογίζεται λίγο πρίν ἀπό τίς 23 Σεπτεμβρίου. 

Μέ ὅλο αὐτό τό σκεπτικό, ἔχουμε τά ἑξῆς συμπεράσματα:

α) 23 Σεπτεμβρίου ἡ σύλληψη τοῦ Προδρόμου.
β) 25 Μαρτίου ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου.
γ) 24 Ἰουνίου ἡ γέννηση τοῦ Προδρόμου.
δ) 25 Δεκεμβρίου ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ. 

Ἡ τρίτη ἀπάντηση θά δοθεῖ στό ἐρώτημα: ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ;

Σημασία ἔχει καί τό πῶς ἦρθε ὁ Θεός κάτω στήν γῆ. Θά μποροῦσε νά ἔρθει μέ ἐπισημότητα καί μεγαλοπρέπεια. Δέν διάλεξε ὅμως αὐτόν τόν  τρόπο. Ἦρθε ἄσημος καί ταπεινός.
– Ἦρθε σάν παιδί!
Γιά νά δώσει ἀξία στό παιδί. Σέ ἐποχή πού τά παιδιά τά πετοῦσαν στόν Καιάδα ἤ στόν Τίβερη, ὁ Θεός γεννιέται σάν παιδί, γιά νά τιμήσει τό παιδί.
– Ἦρθε φτωχός!
 Γιά νά πλουτίσει μέ τήν δική τοῦ ἑκούσια φτώχεια ἐμᾶς, τούς φτωχούς τοῦ κόσμου. Οἱ φτωχοί τῆς γῆς ἔχουν τόν προστάτη τους.
– Ἦρθε σάν ταπεινός ἐργάτης τῆς Ναζαρέτ!
 Γιά νά τιμήσει τήν ἐργατιά. Νά δώσει κουράγιο στόν μεροκαματιάρη. Νά δώσει μάθημα ἐργασίας στούς κηφῆνες τῆς ζωῆς. 

Μιά τέταρτη ἀπάντηση θά πρέπει νά δοθεῖ στό ἐρώτημα: ΓΙΑΤΙ  ΗΡΘΕ;

Ἄν ρωτήσουμε τούς ἀγγέλους νά μᾶς ποῦν, γιατί ἦρθε ὁ Χριστός, θά πάρουμε τήν ἑξῆς ἐλπιδοφόρα ἀπάντηση:
– Ἦρθε γιά νά φέρει τήν εἰρήνη σ’ ἕναν κόσμο πού σπαρταράει μέσα στό αἷμα τῶν πολέμων.
– Ἦρθε γιά νά φέρει τήν σωτηρία. Τό ὄνομά του «Ἰησοῦς» σημαίνει «ὁ Θεός εἶναι ἡ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου».
Καλλίτερα ὅμως ἄς ἀκούσουμε τόν ἴδιο τόν Ἰησοῦ Χριστό νά μᾶς πεῖ, γιατί ἦρθε στόν κόσμο.

Ἦρθα:

– Γιά νά μαρτυρήσω γιά τήν ἀλήθεια. (Ἰωάν. 18,  37)
– Γιά νά φέρω τό φῶς τό ἀληθινό. (Ἰωάν. 12, 46)
– Γιά νά δώσω ζωή στούς ἀνθρώπους. (Ἰωάν. 10, 10)
– Γιά νά ψάξω καί νά βρῶ τούς χαμένους. (Λκ. 19, 10)
– Γιά νά καλέσω κοντά μου ὅλους τούς ἁμαρτωλούς. (Λκ. 5, 32)
– Γιά νά διακονήσω καί νά ὑπηρετήσω τόν λαό. (Μρκ. 10, 45)
– Νά συμπληρώσω καί νά τελειοποιήσω τόν Νόμο. (Μτθ. 5, 17)
– Γιά νά ἐξοντώσω τόν τρομοκράτη διάβολο καί τήν τρομοκρατία του. (Μτθ. 8, 27)
– Γιά νά σώσω τόν κόσμο. (Ἰωάν. 12, 47)
– Γιά νά πληρώσω ἐγώ τά δικά σας σπασμένα. (Μτθ. 20, 28)
Χρωστούσατε πολλά. Ἦταν ἀδύνατον νά ξοφλούσατε τό χρέος σας. Μήν φοβᾶστε! Τό ξόφλησα ὅλο ἐγώ.
«Ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἦρθε νά δώσει τήν ζωή του καί νά ἐξαγοράσει μέ τά λύτρα τῆς ζωῆς του τούς ἀνθρώπους». (Μτθ. 20, 28) Σεῖς φταίξατε, ἐγώ πήρωσα. Σεῖς ἁμαρτήσατε, ἐγώ θυσιάστηκα. Ἐσεῖς πουληθήκατε στό σκλαβοπάζαρο τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, ἐγώ σᾶς ἐξαγόρασα. Εἴσαστε πλέον ἐλεύθεροι!».
Ὁ Θεός ἦρθε στήν γῆ! Οἱ ἄνθρωποι ὅμως ποιά στάση κράτησαν ἀπέναντί του; Οἱ περισσότεροι τοῦ ἔκλεισαν τήν πόρτα. Οὔτε ἕνα φτωχικό δωμάτιο δέν βρέθηκε νά τόν φιλοξενήσει τήν νύχτα πού γεννήθηκε. Ἀλλά καί σήμερα τοῦ κλείνουν τίς πόρτες.

Νά γιατί οἱ ἄνθρωποι καί τότε δέν τόν δέχτηκαν, ἀλλά καί σήμερα πολλοί δέν τόν δέχονται:

– Γιατί τούς χαλάει τό χουζούρι τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς.
– Γιατί δέν κολακεύει. Δέν μιλάει γιά νά ἀρέσει στούς πολλούς, ἀλλά μιλάει γιά νά ὠφελήσει καί νά σώσει. Τά λόγια του εἶναι νυστέρι, πού καθαρίζει τίς πληγές.
– Γιατί δέν δημαγωγεί, δέν δίνει ὑποσχέσεις. Δέν φορτώνει τούς ἀνθρώπους μέ σακκί γεμᾶτο ἀέρα πού ἀπ’ ἔξω ἔχει πολλά «θά».
– Γιατί δέν εἶναι ἄνθρωπος τοῦ κατεστημένου.
– Γιατί ἡ παρουσία του εἶναι ἀσύμφορη στά πονηρά ἔργα καί στά ἄτιμα συμφέροντα.
– Γιατί ἡ παρουσία του θά σημάνει τέρμα στήν ἐξουσία τοῦ κακοῦ, τοῦ πλούτου, τῆς καταπίεσης καί τῆς βίας.
– Ὁ κλέφτης προτιμάει τό σκοτάδι καί ὁ χοῖρος προτιμάει τήν λάσπη. Κι ὅσοι εἶναι κλέφτες  καί ἀπατεῶνες τοῦ πνεύματος δέν θέλουν τό φῶς, δέν θέλουν τόν Ἰησοῦ Χριστό.
Ὅσοι ἀρέσκονται νά κυλιοῦνται στήν λάσπη τῆς διαφθορᾶς δέν θέλουν τήν καθαρότητα καί τήν ἁγνότητα, δέν θέλουν τόν Ἰησοῦ Χριστό. «Τό φῶς ἦρθε στόν κόσμο, καί οἱ ἄνθρωποι ἀγάπησαν περισσότερο ἀπό τό φῶς, τό σκοτάδι». (Ἰωάν. 3, 19)
Ἦρθε ὁ Χριστός στήν γῆ! Ἦρθε γιατί τόν περίμεναν. Νά ὅμως πού τόν ἀρνήθηκαν γιατί δέν τούς συμφέρει. Ὑπάρχουν ὅμως σήμερα πολλοί καλοπροαίρετοι πού τόν ζητᾶνε:
– Ἕνας κόσμος πεινασμένος ὑλικά, ζητάει τόν Χριστό, πού εἶναι τό ψωμί πού χορταίνει ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἡ πεῖνα, παγκόσμιο φαινόμενο, αἶσχος τοῦ πολιτισμοῦ μας, μόνο μέ τήν ἀγάπη καί τήν ἰσότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θά ἐξαφανιστεῖ.
– Ἕνας κόσμος πεινασμένος πνευματικά ζητάει τόν Χριστό. Μόνο αὐτός ἱκανοποιεῖ τήν πεῖνα καί τή δίψα τῆς ψυχῆς.
– Ἕνας κόσμος πονεμένος καί κουρασμένος ζητάει τόν Χριστό.
– Ἕνας κόσμος πού ζεῖ τόν τρόμο τῆς κάθε λογῆς τρομοκρατίας καί τήν φρίκη κάποιας ἀπειλῆς πυρηνικοῦ πολέμου, ζητάει τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ ἀληθινή εἰρήνη.
– Μιά νεολαία, παρασυρμένη σέ σκοτεινά μονοπάτια ψεύτικων παραδείσων, ζητάει τόν Χριστό.
Χριστέ μήν φεύγεις! Ὁ σημερινός κόσμος σέ ζητάει. Ἄς μήν ξέρει τό ὄνομά σου καί τήν θεολογία σου. Ἐσένα ὅμως ζητάει, γιατί διψάει γιά ἀλήθεια καί ζωή. Διψάει γιά εἰρήνη καί ἀσφάλεια.
Ἔλα, Χριστέ, χτύπα μέ τόν τρόπο πού ἐσύ ξέρεις! Χτύπα πιό δυνατά τήν πόρτα τῆς κοινωνίας μας, ἡ ὁποία ἀσφυκτιᾶ, πνίγεται, χάνεται. Δέν μπορεῖ, θά σοῦ ἀνοίξει. Θά σέ δεχτεῖ.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἔλα, σέ περιμένουμε!  
Ἐδῶ καί 2015 χρόνια, ὁ Χριστός,  ζητάει νά γεννηθεῖ σέ σένα, σέ μένα, σέ ὅλους μᾶς.
Θά Τοῦ ἀνοίξουμε ἐφέτος; Θά τόν κάνουμε ένοικο, Κύριο τῆς καρδιᾶς μᾶς, ἤ μήπως τόν κράτάμε σέ ἀπόσταση; Τότε σ'αὐτήν τήν περίπτωση τί νόημα ἔχουν γιά μᾶς τά Χριστούγεννα; Ἡ απάντηση  θά δοθεῖ χαράματα στίς 25 Δεκεμβρίου. Καί θά εἶναι προσωπική. Γιατί δέν παύει ὁ Χριστός μᾶς, νά εἶναι ὁ προσωπικός Θεός τοῦ καθενός μας.
Γιορτάζω δέν σημαίνει θυμᾶμαι καί τιμῶ, ἔστω καί πανηγυρικά, κάποιο γεγονός, ἀλλά σημαίνει ξαναζῶ τό γεγονός σάν νά γίνεται ἐκείνη τήν ὥρα πού τό γιορτάζω.
Θά γιορτάσω, λοιπόν, ἀληθινά Χριστούγεννα, ἄν ζήσω τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ στήν ἱστορία μου, στήν ζωή μου, ὅπως τήν ἔζησαν οἱ ποιμένες, οἱ μάγοι, ὁ Ἰωσήφ. Ὅπως τήν ἔζησαν τά πρόσωπα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, πού εἶδαν μέ τά μάτια τους κι ἄγγιξαν μέ τήν καρδιά τους τό θαῦμα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ.
Γιά νά βιώσουμε τό νόημα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, γιά νά κατανοήσουμε τί σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπησή του μᾶς δώρισε τήν ἐλευθερία ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο καί μᾶς ἀνέβασε στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ,  τά φετεινά  Χριστούγεννα  ἄς μήν ἀφεθοῦμε, ὅπως τίς προηγούμενες χρονιές, στά κοσμικά ρεβεγιόν τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς, ἀλλά νά προετοιμασθοῦμε ἐσωτερικά καί νά ἀγωνισθοῦμε μέ περισσότερη ἔνταση ἐναντίον τῶν παθῶν μας, τῶν λογισμῶν καί τῶν φαντασιώσεών μας, ἐναντίον τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν καί προσδοκιῶν μας.
* Ἡ νηστεία εἶναι μία ἄσκηση πειθαρχίας καί ἐγκράτειας ἀλλά καί ἕνας μικρός δείκτης τῆς ἀγάπης μας στόν Θεό.
* Μποροῦμε νά ἑτοιμασθοῦμε, πηγαίνοντας ἐγκαίρως στόν πνευματικό μας γιά ἐξομολόγηση, χωρίς νά ἀφήνουμε τήν κατάσταση μας νά ἐπιδεινώνεται ἀπό τά πάθη καί τήν ἁμαρτία.
* Νά ὀργανώσουμε ἐξορμήσεις ἀγάπης σέ Κοινωφελῆ Ἱδρύματα (Γηροκομεῖα, Νοσοκομεῖα κ.λπ.), σέ ἀνθρώπους μοναχικούς καί γέροντες, δίνοντας καί παίρνοντας ἀγάπη. Συμμετοχή στόν Ἔρανο τῆς Ἀγάπης.
* Νά τακτοποιήσουμε παλαιότερες ὀφειλές μέ ἀνθρώπους πού ἔχουμε ἀλλάξει λόγια βαριά καί ἔχουμε ψυχρανθεῖ. Νά ζητήσουμε πρῶτοι συγγνώμη καί νά ἀφήσουμε κατά μέρος τούς ἐγωισμούς καί τά πείσματα.
* Νά διαβάσουμε τά πρῶτα κεφάλαια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ ἀπό τήν Καινή Διαθήκη πού μιλοῦν γιά τά γεγονότα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου. Νά μελετήσουμε τό πρωτότυπο καί μετά τήν μετάφραση. Χωρίς βιασύνη, λέξη λέξη καί προσευχόμενοι.
* Οἱ γυναῖκες νά τακτοποιήσουν ἔγκαιρα τίς ἑτοιμασίες τοῦ σπιτιοῦ ὥστε νά μπορέσουν νά παρακολουθήσουν τίς Ἀκολουθίες καί νά ζήσουν τά τελούμενα στήν Ἐκκλησία. Καλό θά ἦταν μετά τόν Ἐκκλησιασμό τῶν Χριστουγέννων νά μαζευτοῦμε γύρω ἀπό τό τραπέζι σάν πραγματική οἰκογένεια, κάτι πού τόν ὑπόλοιπο χρόνο εἶναι δύσκολο ἄν ὄχι ἀδύνατο.
* Ἄν ὑπάρχουν στό σπίτι γέροντες, ἡ μετακίνηση τῶν ὁποίων εἶναι ἀδύνατη, νά φροντίσουμε νά συνεννοηθοῦμε μέ τόν πνευματικό, ὥστε νά ἔλθει στό σπίτι νά ἐξομολογήσει καί νά κοινωνήσει τόν ἄνθρωπό μας.
* Ἡ προετοιμασία καί ἡ μετοχή μας στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος νά ζήσουμε τά Χριστούγεννα στήν καρδιά μας. Ὁτιδήποτε ἄλλο, φέρνει παροδική χαρά πού χάνεται νωρίς καί μᾶς ἀφήνει περισσότερο μοναχικούς. Ὅταν, λοιπόν, τό πρωί τῶν Χριστουγέννων χτυπήσουν οἱ καμπάνες ἄς ξεκινήσουμε γιά τίς Ἐκκλησίες μᾶς ζώντας στήν ἐποχή μας αὐτό πού σάν μικρά παιδιά βιώναμε μέ τούς γονεῖς μας.
     Ἄς προετοιμασθοῦμε γιά τά Χριστούγεννα δίνοντας αὐτή τήν φορά προσοχή στήν ψυχική μας προετοιμασία.

Ἴσως αὐτή τήν φορά ζήσουμε πραγματικά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!

pathanasios.gr