Ετσι, καλλιεργείται και τροφοδοτείται η κοινωνία από τα ΜΜΕ, τα οποία καταγγέλλουν τα σκάνδαλα αλλά και σκανδαλολογούν με υπερβολές ότι για
όλα φταίνε όσοι κυβέρνησαν αυτή τη χώρα, ότι είναι ένοχοι και πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί και να πληρώσουν.
Η ασφυκτική αυτή κατάσταση που διαχέεται στην κοινωνία και παγιώνει ένα αρνητικό κλίμα επηρεάζει και την κρίση των αποφάσεων της Δικαιοσύνης, ενώ δε θα έπρεπε. Είναι αλήθεια ότι καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια και δαπανάται αρκετός χρόνος εκ μέρους των διωκτικών και δικαστικών αρχών της χώρας, προκειμένου να διερευνηθούν και να δικαστούν όλες αυτές οι υποθέσεις.
Ωστόσο, παρατηρούνται φαινόμενα αυστηροποιήσεως και ενοχοποιήσεως των όσων παραπέμπονται προτού δικαστούν.
Τολμώ να πω ότι περάσαμε στην άλλη πλευρά.
Οποιος παραπέμπεται σημαίνει ότι είναι και ένοχος.
Η λέξη αυτή είναι ελκυστική αυτόν τον καιρό και ικανοποιεί την πολύπαθη κοινή γνώμη, το δημόσιο αίσθημα, το δικαιομέτρη λαό.
Αντίθετα, η λέξη αθώος, ακόμη και σε περιπτώσεις που ορθά απαγγέλλεται, είναι ύποπτη και πρέπει να ερευνηθεί. Αυτή η σύμπλευση ορισμένων δικαστικών αποφάσεων με την κοινωνική οργή, τη δικαιολογημένη κατά τα άλλα, εναντίον των όσων παραπέμπονται, είναι λάθος.
Γιατί οι ενδείξεις και οι αμφιβολίες καταλογίζονται δυστυχώς σήμερα εις βάρος των κατηγορουμένων, αντί να είναι υπέρ αυτών.
Διότι ο δικαστικός λειτουργός οφείλει να είναι ανεπηρέαστος, ν’ ακούει μόνο τη συνείδησή του, αλλά και άκαμπτος στη δικαιοδοτική του κρίση, η οποία δεν πρέπει να διαμορφώνεται από όσα λέγονται ή διαδίδονται πολλές φορές ανεύθυνα.
Αλλωστε, αυτό είναι και το ζητούμενο. Διότι ο δικαστής δεν παράγει νόμο, αλλά τον αναζητεί και τον εφαρμόζει είτε είναι δίκαιος ή άδικος, αλλιώς αυθαιρετεί.
Και τέλος, «η σημερινή Δικαιοσύνη μετριέται με το μπόι των λειτουργών της και είμαι βέβαιος ότι θα ψήλωνε πολύ, εάν το Δικαστήριο κήρυσσε κάποια μέρα παράνομη και καταχρηστική την απεργία των δικαστικών λειτουργών. Μία τέτοια απόφαση θα είχε τεράστια συμβολική σημασία και όλοι ξέρουμε ότι τα σύμβολα είναι συχνά ισχυρότερα από τα γεγονότα και τη λογική (Γ. Κουβελάκης, Σύμβουλος Επικρατείας επί τιμή, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30.3.2014)».
Είναι περιττό να πω αν συμφωνώ με τα σοφά αυτά λόγια. Μόνο με ποιότητα σ’ όλους τους τομείς της ζωής μας θα πάει ο τόπος μπροστά. Ιδιαίτερα στο δικαστικό χώρο. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, ο δικαστής δεν επιλέγεται από τους διαδίκους για να δικάσει την υπόθεσή τους, είναι δεδομένοι.
απο τον Γιώργο Ιγνατιάδη( δικηγόρος, επίτιμος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης)
agelioforos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου