Ο Χάρρυ Κλυνν ήταν που είχε πει ότι έτσι και πετάξεις μια πέτρα στην Ομόνοια, ή σκύλο θα πετύχεις ή πρόεδρο.
Χωρίς να διευκρινίζει τι είδους πρόεδρο: Ομάδας; Σωματείου; Κόμματος;
Μέχρι και ο Μπαλτάκος, όπως αποκάλυψε, δέχεται πιέσεις για να ιδρύσει κόμμα.
Και θα αποφασίσει σχετικά μετά τις ευρωεκλογές.
Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια δέσποζε στην Αθήνα ο
Αρμάνδος Δελαπατρίδης.
Κάτι σαν να λέμε ο Βασίλης Λεβέντης της τότε εποχής. Αρχηγός κόμματος, ντυμένος στην τρίχα με φράκο, ανέβαινε σε μια καρέκλα στην Πλατεία Συντάγματος και έβγαζε λόγο.
Μέχρι που πέθανε το 1960 στο Δημόσιο Ψυχιατρείο.
Ο Λεβέντης, ο σύγχρονος Δελαπατρίδης, έχει αφήσει το στίγμα του με τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του.
Η εκπομπή που φωνάζει «παρακαλώ τον Θεό να δώσει καρκίνο στον Μητσοτάκη, στον Παπανδρέου και στις οικογένειές τους» αποτελεί μνημείο σουρεαλισμού. Διαφορετική περίπτωση ο Δημοσθένης Βεργής, που κάνει πλάκα εν γνώσει του.
Οπως έκανε στα νιάτα του στο Παρίσι, ντυμένος τσολιάς κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου (φωτό).
Παρέα με τον Σίμο Τσαπνίδη, τον αρχηγό των Ελλήνων υπαρξιστών.
Ενώ, λοιπόν, μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπήρχαν κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις, τελευταία το πράμα έχει ξεφύγει.
Στις επερχόμενες εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, οι υποψήφιοι είναι 70.000! Βλέπεις, έχει προκύψει και η κρίση.
Οι αντιδημαρχίες έχουν και το αντίστοιχο μεροκάματο.
Πέρα από τις μπίζνες που γίνονται σε δήμους και περιφέρειες. Πέρα όμως από τα στελέχη δεύτερης γραμμής, υπάρχουν αρχηγοί.
Οχι συνδυασμών, αλλά, όπως είπαμε, κομμάτων. Ετσι και αρχίζεις και μετράς, χάνεις τον λογαριασμό.
Δεν είναι μόνο το Τρίο Στούτζες που λέγαμε τις προάλλες:
Αρχηγός κόμματος ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, αρχηγός ο Πολύδωρας, γνωστός και ως στρατηγός άνεμος, αρχηγός κόμματος και ο Νικολόπουλος.
Κόμμα έχει και ο Δημαράς, πρώην ΔΗΚΙ και πρώην ΠΑΣΟΚ.
Κόμμα έχει και ο Ζουράρις... Ο Λοβέρδος... Ο Κατσανέβας, γνωστός και ως γαμπρός... Ο Στέφανος Μάνος, ο Ζώης.
Κόμμα έχει φτιάξει και ο Τζουμάκας.
Κίνηση είχε φτιάξει ο Φλωρίδης.
Στην αποκαλούμενη δεξιά πολυκατοικία, οι τέως και νυν αρχηγοί κομμάτων γεμίζουν τηλεφωνικό κατάλογο.
Η μία μετακόμιση μετά την άλλη.
Από το ένα διαμέρισμα στο άλλο. Δικό τους κόμμα έχουν κάνει και ο Σαμαράς και ο Αβραμόπουλος και η Ντόρα.
Δικό του κόμμα, το Ελληνικό Μέτωπο, κατά τα πρότυπα του Λεπέν είχε ο Βορίδης.
Από τη Νέα Δημοκρατία την κοπανήσανε και φτιάξανε δικά τους κόμματα, Καρατζαφέρης και Καμμένος.
Λες και βρισκόμαστε στη δεκαετία του '70 με τα ΚΚΕ-μλ και τα μλ-ΚΚΕ. Αυτοί όμως, τουλάχιστον, είχαν ιδεολογικές διαφορές. Ο καθείς ερμήνευε τον Μαρξ και τον Λένιν με τον δικό τους τρόπο.
Οι διαφορές ανάμεσα στα ΕΚΚΕ και τους τροτσκιστές είχαν να κάνουν με την επανάσταση. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για τη μαρμίτα.
Ποια είναι η ιδεολογία της δεξιάς παράταξης δηλαδή, ώστε να επιδέχεται τόσο πολλές διαφορετικές ερμηνείες;
Μιλάμε ότι οι μεταγραφές που έχουνε γίνει σε επίπεδο στελεχών, πάνε να φτάσουνε τον Τάσο Μητρόπουλο:
Από τον Ολυμπιακό στην ΑΕΚ. Από την ΑΕΚ στον Παναθηναϊκό και στη συνέχεια σε Απόλλωνα, Βέροια, Ηρακλή και στο τέλος ξανα-μανά στον Ολυμπιακό.
Αυτά.
απο τον Κώστα Καίσαρη
απο το sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου