Οδυσσέας Ελύτης: «Όταν ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας μυρίζει»

Στο λαβύρινθο της ανθρώπινης σκέψης και των συναισθημάτων, λίγες φωνές αντηχούν με τη σαφήνεια και το βάθος του Οδυσσέα Ελύτη, ενός μάστορα των

λέξεων που περιηγείται με την ίδια ευγλωττία στο βαθύ και το καθημερινό.

Ο Ελύτης, βραβευμένος με Νόμπελ και ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, μας προκαλεί να αντιμετωπίσουμε το εσωτερικό μας σκοτάδι, να εκτιμήσουμε την απλότητα της ζωής και να αναγνωρίσουμε το θείο στην καθημερινότητα.

Τα παρακάτω αποσπάσματα του Ελύτη αποτελούν παράθυρα στην ψυχή του, προσφέροντας αναλαμπές του φιλοσοφικού και καλλιτεχνικού του οράματος. Κάθε απόσπασμα, ένα μαργαριτάρι σοφίας, ενθαρρύνει την ενδοσκόπηση και μας προσκαλεί να εξερευνήσουμε την πολυπλοκότητα της ύπαρξης.

17 αποφθέγματα του Οδυσσέα Ελύτη

1. Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θά’ χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο.
2. Ήρθαν ντυμένοι “φίλοι” αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
3. Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα έντρομοι.
4. Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.
5. Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.
6. Όταν ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας μυρίζει.
7. Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη.
8. Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη.
9. Κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι, ευχαριστώ θα σας πει ο Θεός.
10. Η Λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.
11. Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.
12. Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα.
13. Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε.
14. Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.
15. Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.
16. Τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της.
17. Στην κακή μοιρασιά πάντοτε ο Θεός ζημιώνεται.

trelogiannis