Περί της ανόδου της υποτιθέμενης "ακροδεξιάς"...

Μας έχουν "ζαλίσει" από

το βράδυ της Κυριακής τα ΜΜΕ και οι προπαγανδιστές της αριστεράς, με την "πρωτοφανή άνοδο της ακροδεξιάς". Ποιας ακροδεξιάς;

 Κατ' αρχάς, να τονίσω ότι ο πολιτικός όρος "ακροδεξιά" (όπως και οι... συνώνυμοι πολιτικοί όροι "φασισμός", "ναζισμός", "ρατσισμός" κ.τ.λ.), χρησιμοποιείται καταχρηστικά από την

αριστερά, για να χαρακτηρίσει συλλήβδην τους πολιτικούς της αντιπάλους. Κατά το "πας μη εαμίτης, γκεσταπίτης", του Σιάντου

 Να θυμίσω ότι ακόμα και τους σοσιαλδημοκράτες, οι κομμουνιστές τους χαρακτήριζαν... "σοσιαλφασίστες", τον δε Γεώργιο Παπανδρέου... "μοναρχοφασίστα"!

 Αλλά, ας επανέλθουμε στο εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής. Τρία κόμματα που χαρακτηρίστηκαν "ακροδεξιά", πέτυχαν να εκλέξουν ευρωβουλευτές (2+1+1), συγκεντρώνοντας αθροιστικά ποσοστά 16,70% και περίπου 660.000 ψήφους. Το "πρωτοφανές" ποιο είναι; Να θυμίσω ότι το 2012, τρία κόμματα που είχαν ομοίως χαρακτηριστεί "ακροδεξιά" (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή και ΛΑΟΣ), είχαν συγκεντρώσει αθροιστικά ποσοστά 20,5% και περίπου 1.300.000 ψήφους! Και μάλιστα σε βουλευτικές εκλογές, κι όχι στις ευρωεκλογές, που η ψήφος είναι "χαλαρή".

 Βέβαια, στην πράξη (με την συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου και την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ), αποδείχθηκε ότι το μόνο πραγματικά "ακροδεξιό" (με την έννοια της απόρριψης του πολιτικού συστήματος...) κόμμα, ήταν η Χρυσή Αυγή.

 Να τονίσω ότι και τα τρία τωρινά υποτιθέμενα "ακροδεξιά" κόμματα, αποφεύγουν να οργανωθούν ως κανονικά κόμματα (με γραφεία, κομματικά όργανα, στελέχη, νομαρχιακές επιτροπές και τοπικές οργανώσεις), αποφεύγουν επιμελώς να δώσουν σαφές ιδεολογικό στίγμα, αλλά αποφεύγουν κιόλας κάθε ιστορική αναφορά στο παρελθόν. Είναι ολοφάνερο πως σκοπό έχουν την πρόσκαιρη πολιτική τους επιβίωση, κι όχι την καθιέρωσή τους στην πολιτική σκηνή. Επίσης, δεν "ακουμπάνε" καν την ιδεολογική κηδεμονία που έχει επιβάλλει η αριστερά.

 Εν τέλει, θα κατατάξω την Νίκη στην "συντηρητική δεξιά" (καθ' υπερβολήν "υπερσυντηρητική", αλλά σε καμμία περίπτωση "ακραία") και τα -προσωποπαγή- κόμματα του Βελόπουλου και της Λατινοπούλου, σε μια sui generis "ελαφροδεξιά", κι όχι βέβαια στην "ακροδεξιά".

ΠΗΓΗ 

Συνομιλ