Δεν είναι κακό να είσαι παράνομος, κακό είναι να αποκαλύπτεται ότι είσαι παράνομος

Bernie Madoff

Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει αλλά οι νόμοι και οι παρανομίες είναι κάτι το πολύ σχετικό. Δηλαδή, δεν πειράζει να είσαι παράνομος, αλλά είναι έγκλημα να αποκαλύπτεται ότι είσαι παράνομος.

Δεν πειράζει να κάνεις παρανομίες ως πολιτικός αλλά δεν πρέπει να σε πιάνουν στα πράσα.

Δεν το λέω εγώ αυτό. Το λένε έγκριτοι δημοσιογράφοι στα ΜΜΕ των ολιγαρχών που βλέπετε και στηρίζουν την εκλεγμένη κυβέρνηση που ψηφίσατε:

Δεν πειράζει να παρακολουθείς τους πολιτικούς σου συνεργάτες και αντιπάλους -όπως έκανε ο Μητσοτάκης- αλλά, οπωσδήποτε, δεν πρέπει να αποκαλυφθεί αυτό, γιατί μπορεί να στραβώσει η δουλειά και να βρεθείς σε κάνα Ειδικό Δικαστήριο, αν και δεν γίνονται αυτά στο προτεκτοράτο που γεννήθηκε η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη.

Αυτό που ισχύει για τους παράνομους πολιτικούς της κυβέρνησης, να ισχύει και για όλους τους κακοποιούς.

Δηλαδή, μπορεί κάποιος να έχει κλέψει 100 τράπεζες αλλά, αν δεν συλληφθεί, να θεωρείται κύριος. Αυτό είναι το σωστό.

Κύριος να θεωρείται και αυτός που κατηγορείται μεν για μια παρανομία αλλά έχει τον τρόπο να αποφύγει την Δικαιοσύνη.

Για να αναφέρω ένα εντελώς υποθετικό παράδειγμα, ας υποθέσουμε πως ένας Έλληνας εφοπλιστής είναι ο βασικός κατηγορούμενος για υπόθεση διακίνησης 2,1 τόνων ηρωίνης που έγινε το 2014 αλλά έχει τον τρόπο να μην γίνεται η δίκη του και να ενημερώνει μάλιστα τους πολίτες πως δεν θα γίνει η δίκη του. Αυτός, μάλιστα, είναι κύριος. Τζέντλεμαν!

Αλλά ο τύπος που κλέβει ένα καρβέλι ψωμί είναι κάθαρμα -επειδή συλλαμβάνεται- και πρέπει να σαπίσει στη φυλακή.

Τέλειο δεν είναι;

Το τέλειο είναι πως αυτό ακριβώς είναι το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε.

Δηλαδή, ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα βασισμένο στην παρανομία και στην έλλειψη κανόνων -όπου ο πλουτισμός του ενός είναι η φτώχεια του άλλου ή των άλλων, και πλουτίζει ο ένας για να πεινάσει ο άλλος- αλλά εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει και μιλάμε για ηθική, για Δικαιοσύνη, για ανθρωπιά και άλλες τέτοιες παπαριές.

Στον καπιταλισμό είσαι τίμιος, μέχρι κάτι να πάει στραβά και να αποκαλυφτεί πως δεν είσαι ΄τίμιος.

Ένα καταπληκτικό παράδειγμα είναι ο Μπέρναρντ Μέιντοφ.

Ο Μπέρνι Μέιντοφ ήταν ένα από τα πιο αξιοσέβαστα πρόσωπα της Wall Street -μια από τις πιο σεβαστές πουτάvες στο μπουρδέλο- και είχε γίνει μάλιστα και πρόεδρος του NASDAQ.

Ο Μέιντοφ συνελήφθη το 2008, ως ο εγκέφαλος μιας “πυραμίδας” (Ponzi Scheme).

Δηλαδή, ο Μέιντοφ δεν έκανε επενδύσεις με τα χρήματα που του έδιναν οι πελάτες του -πελάτες του ήταν διάσημοι άνθρωποι, όπως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και μεγάλες εταιρείες όπως η General Electric- αλλά τα έβαζε στον τραπεζικό του λογαριασμό. Αυτό συνέβαινε επί δεκαετίες και φυσικά δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, αφού ο Μέιντοφ έδινε μεγάλες αποδόσεις κάθε χρόνο στους πελάτες του, οπότε αυτό έφερνε διαρκώς νέους πελάτες και η πυραμίδα μεγάλωνε κάθε χρόνο.

Ο Μέιντοφ ήταν ένας ευυπόληπτος πολίτης, έκανε φιλανθρωπίες και έκανε παρέα με όλη την “καλή κοινωνία”, μέχρι το 2008.

Τι συνέβη τότε; Το κραχ στις ΗΠΑ με το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων που προκάλεσε την κατάρρευση μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων -όπως η Lehman Brothers-, και είχε ως συνέπεια την κατάρρευση του χρηματιστηρίου, αφού οι επενδυτές προσπαθούσαν να σώσουν όσα χρήματα μπορούσαν.

Βέβαια, ο Μέιντοφ δεν είχε επενδύσει τα χρήματα των πελατών του αλλά αυτό οι πελάτες του δεν το ήξεραν, οπότε ήθελαν κι αυτοί να σώσουν τις επενδύσεις που δεν είχαν κάνει.

Δεν είναι καταπληκτικό; Το βρίσκω υπέροχο.

Αν δεν είχε γίνει το κραχ του 2008 στις ΗΠΑ -ένα κραχ που γ@μησε και την Ελλάδα- ο Μέιντοφ θα είχε πεθάνει σε βαθιά γεράματα και στην κηδεία του θα ήταν όλοι οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ μαζί με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Αλλά έγινε το κραχ και ο Μέιντοφ συνελήφθη, δικάστηκε και πέθανε στη φυλακή, ενώ τη στάχτη του δεν την παρέλαβε ούτε η οικογένειά του.

Ο Μέιντοφ δεν ήταν περισσότερο απατεώνας από τους άλλους απατεώνες χρηματιστές -το Χρηματιστήριο είναι ο ορισμός της νομιμοποιημένης απάτης- αλλά το έγκλημά του ήταν ότι αποκαλύφθηκε.

Όλος ο καπιταλισμός είναι ένα έγκλημα, αλλά εγκληματίες θεωρούνται μόνο όσοι αποκαλύπτονται. Οι άλλοι εγκληματίες είναι κύριοι.

Δεν είναι η Εύα Καϊλή και οι Ιταλοί ευρωβουλευτές οι μόνοι απατεώνες στο ευρωκοινοβούλιο· εννοείται πως ο μόνος λόγος να γίνεις ευρωβουλευτής είναι να έχεις πρόσβαση στο μαύρο χρήμα και στα πετροδολάρια. Αλλά αυτοί είναι αυτοί που πιάστηκαν με τη γίδα στον ώμο. 

Σάπια και η πατρίδα μας η Ευρώπη, ανάστατοι οι Μένουμε Ευρώπη που θίχτηκαν οι αξίες του …Διαφωτισμού. Τι πλάκα που έχει η ζωή.

Βρίσκω μοναδικό και αξεπέραστο το ότι δεν πειράζει να είσαι εγκληματίας αλλά είναι απαράδεκτο να σε ανακαλύπτουν οι άλλοι εγκληματίες. Είναι θεϊκό.


(Αν έχετε χρόνο -γιατί ξέρω πως αυτή την εποχή είστε πολύ απασχολημένοι με το Survivor και το The Voice- δείτε το ντοκιμαντέρ “Skandal! Bringing Down Wirecard”, που αφορά την υπόθεση της Wirecard, μιας γερμανικής εταιρείας επεξεργασίας πληρωμών και παρόχου χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, που της έκανε προώθηση σε άλλες χώρες ακόμα και η αγαπημένη των Μενουμευρώπηδων, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. Ο CEO της Wirecard συνελήφθη για απάτη, όπως και άλλα στελέχη της εταιρείας, και η δίκη για το σκάνδαλο της Wirecard γίνεται αυτό το διάστημα στην Γερμανία. Εξαιρετικό είναι και το ντοκιμαντέρ “Madoff: The Monster of Wall Street”.)

https://pitsirikos.net/2023/