Το σχέδιο της Ουάσιγκτον για τη διάλυση της Ρωσίας

«Ο δυτικός στόχος είναι να αποδυναμώσουμε, να διαιρέσουμε και τελικά να καταστρέψουμε το έθνος μας. Δηλώνουν ανοιχτά ότι, από τότε που κατάφεραν να διαλύσουν τη Σοβιετική Ένωση το 1991, τώρα ήρθε η ώρα να χωρίσουν τη Ρωσία σε πολλές ξεχωριστές περιοχές που θα είναι η μία στο λαιμό της άλλης». Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν
«Ο Τσένι ήθελε να δει τη διάλυση όχι μόνο της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσικής αυτοκρατορίας αλλά και της ίδιας της Ρωσίας, ώστε να μην αποτελέσει ποτέ ξανά απειλή για τον υπόλοιπο κόσμο'. ... Η Δύση πρέπει να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε το 1991 .... Μέχρι να ανατραπεί η αυτοκρατορία της Μόσχας, όμως, η περιοχή –και ο κόσμος– δεν θα είναι ασφαλείς...»(«Αποαποικιοποιήστε τη Ρωσία», Ο Ατλαντικός)

ByΜάικ Γουίτνεϊ

Το animus της Ουάσιγκτον προς τη Ρωσία έχει μακρά ιστορία που χρονολογείται από το 1918, όταν ο Woodrow Wilson ανέπτυξε πάνω από 7.000 στρατιώτες στη Σιβηρία ως μέρος μιας συμμαχικής προσπάθειας να ανατρέψει τα κέρδη της Μπολσεβίκικης Επανάστασης. 

Οι δραστηριότητες του Αμερικανικού Εκστρατευτικού Σώματος, το οποίο παρέμεινε στη χώρα για 18 μήνες, έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό από τα βιβλία ιστορίας στις ΗΠΑ, αλλά οι Ρώσοι εξακολουθούν να επισημαίνουν το περιστατικό ως ένα ακόμη παράδειγμα της αμείλικτης παρέμβασης της Αμερικής στις υποθέσεις των γειτόνων της.

Το γεγονός είναι ότι οι ελίτ της Ουάσιγκτον ανέκαθεν αναμειγνύονταν στις επιχειρήσεις της Ρωσίας παρά τις έντονες αντιρρήσεις της Μόσχας. Στην πραγματικότητα, ένας μεγάλος αριθμός δυτικών ελίτ όχι μόνο πιστεύει ότι η Ρωσία πρέπει να χωριστεί σε μικρότερες γεωγραφικές ενότητες, αλλά ότι ο ρωσικός λαός πρέπει να καλωσορίσει ένα τέτοιο αποτέλεσμα.


Οι δυτικοί ηγέτες στην αγγλόσφαιρα αναλώνονται τόσο πολύ από την ύβρη και τη δική τους αίσθηση δικαιώματος, που ειλικρινά πιστεύουν ότι οι απλοί Ρώσοι θα ήθελαν να δουν τη χώρα τους να κατακερματίζεται σε κρατίδια μεγέθους δαγκώματος που παραμένουν ανοιχτά στην αδηφάγο εκμετάλλευση των δυτικών πετρελαϊκών κολοσσών, των μεταλλευτικών εταιρειών και, φυσικά, του Πενταγώνου.

Δείτε πώς το συνόψισε ο γεωπολιτικός εγκέφαλος της Ουάσιγκτον Zbigniew Brzezinski σε ένα άρθρο για τις Εξωτερικές Υποθέσεις:

«Δεδομένου του μεγέθους και της ποικιλομορφίας (της Ρωσίας), ένα αποκεντρωμένο πολιτικό σύστημακαι η οικονομία της ελεύθερης αγοράς θα ήταν πολύ πιθανό να απελευθερώσουν το δημιουργικό δυναμικό του ρωσικού λαού και των τεράστιων φυσικών πόρων της Ρωσίας.

Μια χαλαρά συνομοσπονδοποιημένη Ρωσία - αποτελούμενη από μια ευρωπαϊκή Ρωσία, μια Δημοκρατία της Σιβηρίας και μια Δημοκρατία της Άπω Ανατολής - θα ήταν επίσης ευκολότερο να καλλιεργήσει στενότερες οικονομικές σχέσεις με τους γείτονές της. Κάθε ένας από τους συνομοσπονδιακούς τίτλους θα μπορούσε να αξιοποιήσει το τοπικό δημιουργικό δυναμικό του, που καταπνίγηκε για αιώνες από το βαρύ γραφειοκρατικό χέρι της Μόσχας.

Με τη σειρά της, μια αποκεντρωμένη Ρωσία θα ήταν λιγότερο ευάλωτη στην αυτοκρατορική κινητοποίηση». (Zbigniew Brzezinski, "Μια γεωστρατηγική για την Ευρασία", Εξωτερικές Υποθέσεις, 1997)

Η «χαλαρά συνομοσπονδοποιημένη Ρωσία», που φαντάζεται ο Μπρεζίνσκι, θα ήταν ένα έθνος χωρίς δόντια, εξαρτημένο που δεν θα μπορούσε να υπερασπιστεί τα σύνορά του ή την κυριαρχία του.

Δεν θα ήταν σε θέση να εμποδίσει πιο ισχυρές χώρες να εισβάλουν, να καταλάβουν και να δημιουργήσουν στρατιωτικές βάσεις στο έδαφός της. Ούτε θα μπορούσε να ενώσει τους ετερόκλητους ανθρώπους της κάτω από ένα ενιαίο λάβαρο ή να επιδιώξει ένα θετικό «ενιαίο» όραμα για το μέλλον της χώρας.

Μια συνομοσπονδιακή Ρωσία –κατακερματισμένη σε μυριάδες μικρότερα τμήματα– θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να διατηρήσουν τον κυρίαρχο ρόλο τους στην περιοχή χωρίς την απειλή πρόκλησης ή παρέμβασης. Και αυτός φαίνεται να είναι ο πραγματικός στόχος του Μπρεζίνσκι, όπως επεσήμανε σε αυτό το απόσπασμα στο magnum opus του "Η Μεγάλη Σκακιέρα".

Δείτε τι είπε:

«Για την Αμερική, το κύριο γεωπολιτικό έπαθλο είναι η Ευρασία... και η παγκόσμια υπεροχή της Αμερικής εξαρτάται άμεσα από το πόσο καιρό και πόσο αποτελεσματικά διατηρείται η κυριαρχία της στην ευρασιατική ήπειρο». ("Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ – Αμερικανική Πρωτοκαθεδρία και Γεωστρατηγικές Επιταγές", Zbigniew Brzezinski, σελίδα 30, Βασικά Βιβλία, 1997)

Ο Μπρεζίνσκι συνοψίζει συνοπτικά τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες των ΗΠΑ. 

Η Ουάσιγκτον σχεδιάζει να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία της στην πιο ευημερούσα και πυκνοκατοικημένη περιοχή του κόσμου, την Ευρασία. Και –για να γίνει αυτό– η Ρωσία πρέπει να αποδεκατιστεί και να διχοτομηθεί, οι ηγέτες της πρέπει να ανατραπούν και να αντικατασταθούν και οι τεράστιοι πόροι της πρέπει να μεταφερθούν στη σιδερένια λαβή των παγκόσμιων πολυεθνικών που θα τους χρησιμοποιήσουν για να διαιωνίσουν τη ροή πλούτου από την ανατολή προς τη δύση.

Με άλλα λόγια, η Μόσχα πρέπει να αποδεχθεί τον ταπεινό της ρόλο στη νέα τάξη πραγμάτων ως η de-facto Εταιρεία Φυσικού Αερίου και Εξόρυξης της Αμερικής.

Η Ουάσιγκτον ποτέ δεν απομακρύνθηκε πραγματικά από τον στόχο της να εξαλείψει το ρωσικό κράτος, στην πραγματικότητα, η πρόσφατα δημοσιευμένη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας (NSS) μαζί με μια έκθεση του Κογκρέσου με τίτλο «Ανανεωμένος ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων: Επιπτώσεις για την άμυνα - Ζητήματα για το Κογκρέσο», επιβεβαιώνουν πολλά από αυτά που έχουμε πει εδώ, ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να συντρίψουν οποιαδήποτε αναδυόμενη αντίθεση στην επέκτασή τους στην Κεντρική Ασία προκειμένου να γίνουν ο κυρίαρχος παίκτης σε αυτήν την περιοχή. 

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την έκθεση του Κογκρέσου:

Ο στόχος των ΗΠΑ να αποτρέψουν την εμφάνιση περιφερειακών ηγεμόνων στην Ευρασία, αν και μακροχρόνιος, δεν είναι γραμμένος σε πέτρα -είναι μια πολιτική επιλογή που αντικατοπτρίζει δύο κρίσεις:(1) ότι δεδομένου του ποσού των ανθρώπων, των πόρων και της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρασία, ένας περιφερειακός ηγεμόνας στην Ευρασία θα αντιπροσώπευε μια συγκέντρωση εξουσίας αρκετά μεγάλη ώστε να μπορεί να απειλήσει ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ ; και (2) ότι η Ευρασία δεν είναι αξιόπιστα αυτορυθμιζόμενη όσον αφορά την πρόληψη της εμφάνισης περιφερειακών ηγεμόνων, πράγμα που σημαίνει ότι οι χώρες της Ευρασίας δεν μπορούν να υπολογίζουν ότι θα είναι σε θέση να αποτρέψουν, μέσω των δικών τους ενεργειών, την εμφάνιση περιφερειακών ηγεμόνων και μπορεί να χρειαστούν βοήθεια από μία ή περισσότερες χώρες εκτός της Ευρασίας για να μπορέσουν να το κάνουν αυτό αξιόπιστα». ("Ανανεωμένος ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων: Επιπτώσεις για την άμυνα - Ζητήματα για το Κογκρέσο", Κογκρέσο των ΗΠΑ)

Πόσο διαφορετική είναι αυτή η νέα επανάληψη της επίσημης εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το λεγόμενο Δόγμα Γούλφοβιτς που παραδόθηκε πριν από τον πόλεμο στο Ιράκ;

Ιδού:

«Ο πρώτος μας στόχος είναι να αποτρέψουμε την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου, είτε στο έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε αλλού, που αποτελεί απειλή της τάξης εκείνου που αποτελούσε προηγουμένως η Σοβιετική Ένωση.

Αυτό είναι ένα κυρίαρχο ζήτημα που διέπει τη νέα περιφερειακή αμυντική στρατηγική και απαιτείνα προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε οποιαδήποτε εχθρική δύναμη από το να κυριαρχήσει σε μια περιοχή της οποίας οι πόροι, υπό ενοποιημένο έλεγχο, θα ήταν επαρκείς για την παραγωγή παγκόσμιας ισχύος».

Όπως μπορείτε να δείτε, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική αλλαγή στην πολιτική από τότε που ο Wolfowitz διατύπωσε το δόγμα του πριν από σχεδόν 2 δεκαετίες.

Το κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ εξακολουθεί να διεκδικεί αποφασιστικά το δικαίωμα της Ουάσιγκτον να κυριαρχεί στην Κεντρική Ασία και να θεωρεί οποιονδήποτε ανταγωνιστή στην περιοχή ως απειλή εθνικής ασφάλειας.

Αυτό υπογραμμίζεται περαιτέρω από το γεγονός ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα έχουν αναγνωριστεί στην τελευταία Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας ως «στρατηγικοί ανταγωνιστές» που είναι ένας ευφημισμός βαθέος κράτους για θανάσιμους εχθρούς. Δείτε αυτό το απόσπασμα από ένα άρθρο με τίτλο «Διαμελισμός της Ρωσίας μετά τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο;»:

Ο τελικός στόχος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι να διαιρέσουν και να ειρηνεύσουν τη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, τη Ρωσική Ομοσπονδία, και ακόμη και να δημιουργήσουν ένα κάλυμμα διαρκούς αταξίας (somalization) στην τεράστια επικράτειά της ή, τουλάχιστον, σε ένα τμήμα της Ρωσίας και του μετασοβιετικού χώρου...

Ο απώτερος στόχος των ΗΠΑ είναι να αποτρέψουν την εμφάνιση οποιωνδήποτε εναλλακτικών λύσεων στην Ευρώπη και την Ευρασία για την Ευρωατλαντική ολοκλήρωση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η καταστροφή της Ρωσίας είναι ένας από τους στρατηγικούς της στόχους....

Επανασχεδιάζοντας την Ευρασία: Οι χάρτες της Ουάσιγκτον για μια διαιρεμένη Ρωσία

Με τη διαίρεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, (το) άρθρο ισχυρίζεται ότι οποιαδήποτε διπολική αντιπαλότητα μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον θα τελείωνε μετά τον Γ 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε μια έντονη αντίφαση, ισχυρίζεται ότι μόνο όταν καταστραφεί η Ρωσία θα υπάρξει ένας πραγματικός πολυπολικός κόσμος, αλλά υπονοεί επίσης ότι οι ΗΠΑ θα είναι η πιο κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη, παρόλο που η Ουάσιγκτον και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποδυναμωθούν από τον αναμενόμενο μεγάλο πόλεμο με τους Ρώσους». ("Διχοτόμηση της Ρωσίας μετά τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο", Παγκόσμια Έρευνα)

​


Οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με τη Ρωσία ήταν πάντα αμφιλεγόμενες, αλλά αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τις γεωστρατηγικές φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον παρά με οποιαδήποτε διασπαστική συμπεριφορά εκ μέρους της Μόσχας.

Το μόνο έγκλημα της Ρωσίας είναι ότι τυχαίνει να κατέχει ακίνητα σε ένα μέρος του κόσμου που οι ΗΠΑ θέλουν να ελέγξουν με κάθε απαραίτητο μέσο. 

Όταν η Χίλαρι Κλίντον ανακοίνωσε για πρώτη φορά τα σχέδια των ΗΠΑ να «στραφούν στην Ασία», οι περισσότεροι άνθρωποι πίστευαν ότι ακουγόταν σαν ένα λογικό σχέδιο για τη μεταφορά πόρων από τη Μέση Ανατολή στην Ασία, προκειμένου να αυξηθεί η συμμετοχή των ΗΠΑ στην ταχύτερα αναπτυσσόμενη αγορά του κόσμου. 

Δεν συνειδητοποίησαν τότε, ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σκόπευαν να οδηγήσουν τη Ρωσία σε έναν αιματηρό χερσαίο πόλεμο στην Ουκρανία για να «αποδυναμώσουν» τη Ρωσία, έτσι ώστε η Ουάσιγκτον να μπορέσει να επεκτείνει τις στρατιωτικές της βάσεις σε όλη την ευρασιατική γη χωρίς αντίπαλο.

Ούτε προέβλεψε κανείς τα μήκη στα οποία θα έφτανε η Ουάσιγκτον για να προκαλέσει, να απομονώσει και να δαιμονοποιήσει τη Ρωσία με ρητό σκοπό να απομακρύνει τους πολιτικούς ηγέτες της και να χωρίσει τη χώρα σε πολλαπλές πολιτείες. 

Εδώ είναι η Χίλαρι που κάνει την υπόθεση πίσω στο 2011:

«Η αξιοποίηση της ανάπτυξης και του δυναμισμού της Ασίας είναι κεντρικής σημασίας για τα αμερικανικά οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα... Οι ανοιχτές αγορές στην Ασία παρέχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες πρωτοφανείς ευκαιρίες για επενδύσεις, εμπόριο και πρόσβαση σε τεχνολογία αιχμής ..... Οι αμερικανικές εταιρείες (πρέπει) να αξιοποιήσουν την τεράστια και αυξανόμενη καταναλωτική βάση της Ασίας...

Η περιοχή παράγει ήδη περισσότερο από το ήμισυ της παγκόσμιας παραγωγής και σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου εμπορίου.... ψάχνουμε για ευκαιρίες να κάνουμε ακόμη περισσότερες επιχειρήσεις στην Ασία ... και τις επενδυτικές μας ευκαιρίες στις δυναμικές αγορές της Ασίας». («Ο ειρηνικός αιώνας της Αμερικής», Υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον», Περιοδικό Εξωτερικής Πολιτικής, 2011)

Μια προσεκτική ανάγνωση της ομιλίας του Κλίντον μαζί με μια ανασκόπηση του Δόγματος Γούλφοβιτς θα βοηθήσει ακόμη και τον πιο αμβλυμένο αναγνώστη να βγάλει κάποια προφανή συμπεράσματα γιατην τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία, η οποία δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με τη λεγόμενη «ρωσική επιθετικότητα», αλλά όλα έχουν να κάνουν με το σχέδιο της Ουάσιγκτον να προβάλει ισχύ σε όλη την Ασία, να ελέγξει τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ρωσίας, περικυκλώσει την Κίνα με στρατιωτικές βάσεις και εγκαθιδρύει την αμερικανική κυριαρχία στο επίκεντρο της πιο ευημερούσας αγοράς αυτού του αιώνα. 

Εδώ είναι ο Πούτιν και πάλι:

«Για να απελευθερωθούν από το τελευταίο πλέγμα προκλήσεων, πρέπει να διαλύσουν τη Ρωσία καθώς και άλλα κράτη που επιλέγουν έναν κυρίαρχο δρόμο ανάπτυξης, με κάθε κόστος, για να μπορέσουν να λεηλατήσουν περαιτέρω τον πλούτο άλλων εθνών και να τον χρησιμοποιήσουν για να μπαλώσουν τις δικές τους τρύπες. Εάν αυτό δεν συμβεί, δεν μπορώ να αποκλείσω ότι θα προσπαθήσουν να προκαλέσουν την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος και να κατηγορήσουν τα πάντα για αυτό ή, Θεός φυλάξοι, να αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν την παλιά φόρμουλα της οικονομικής ανάπτυξης μέσω του πολέμου».

Οι ειδικοί της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ είναι ξεδιάντροποι στην προώθηση θεωριών που απειλούν να πυροδοτήσουν μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πυρηνική ανταλλαγή. Σε ένα πρόσφατο «διαδικτυακό σεμινάριο για άνδρες και γυναίκες του Κογκρέσου που φιλοξενήθηκε στις 23 Ιουνίου με τον τίτλο «Αποαποικιοποίηση της Ρωσίας».

Το διαδικτυακό σεμινάριο, στελεχωμένο από πράκτορες της CIA και δεξιούς εθνικιστές από την Ουκρανία και τον Καύκασο, υποστήριξε ουσιαστικά ότι η Ρωσία ήταν μια αποικιακή αυτοκρατορία που έπρεπε να διαλυθεί με την υποστήριξη της Ουάσιγκτον». (ΔΥΤ) Ο συγγραφέας διερευνά τους λόγους για τους οποίους ορισμένοι ειδικοί θέλουν να χαρακτηρίσουν τη Ρωσία ως «ιμπεριαλιστική»; Ένα άρθρο στο WSWS εξηγεί γιατί:

.. ." ο ισχυρισμός ότι η Ρωσία είναι «ιμπεριαλιστική» εξυπηρετεί μια ζωτική πολιτική λειτουργία: Παρέχει πολιτική κάλυψη για την ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της Ρωσίας και τους πολεμικούς στόχους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων....

Είναι αυτή η στρατηγική που καλύπτει η φιλονατοϊκή ψευδοαριστερά με την κραυγή της για «ρωσικό ιμπεριαλισμό». Η καλλιέργεια εθνικιστικών, τοπικιστικών και εθνοτικών εντάσεων αποτελεί βασικό συστατικό της ιμπεριαλιστικής πολεμικής πολιτικής εδώ και δεκαετίες.....

Μέσα από έναν συνδυασμό επέκτασης του ΝΑΤΟ, πραξικοπημάτων στα σύνορά της και στρατιωτικών επεμβάσεων σε χώρες που έχουν συμμαχήσει με τη Ρωσία και την Κίνα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις περικύκλωσαν συστηματικά και ανελέητα τη Ρωσία...

Πράγματι, αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία των πολέμων που διεξήγαγε ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ τα τελευταία τριάντα χρόνια, ο εξελισσόμενος πόλεμος για τη διάλυση της Ρωσίας και της Κίνας φαίνεται σαν ένα βάναυσο αναπόφευκτο.

 Παρά την επανένταξή τους στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εμποδίστηκαν από τα κυρίαρχα ολιγαρχικά καθεστώτα να λεηλατήσουν άμεσα τους τεράστιους πόρους αυτών των χωρών. Συναγωνιζόμενοι για αυτούς τους πόρους μεταξύ τους και καθοδηγούμενοι από ανεπίλυτες εγχώριες κρίσεις, είναι τώρα αποφασισμένοι να το αλλάξουν αυτό.

... το σχέδιο ψηφίσματος περιγράφει τους βασικούς στόχους του πολέμου των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας ως εξής: «την απομάκρυνση του σημερινού καθεστώτος στη Ρωσία, την αντικατάστασή του από μια μαριονέτα που ελέγχεται από τους Αμερικανούς και τη διάσπαση της ίδιας της Ρωσίας –σε αυτό που αναφέρεται ως "αποαποικιοποίηση της Ρωσίας"– σε δώδεκα ή περισσότερα ανίκανα κράτη των οποίων οι πολύτιμοι πόροι θα ανήκουν και θα αξιοποιούνται από αμερικανικά και ευρωπαϊκά χρηματοοικονομικά κεφάλαια». 

Αυτό το απόσπασμα είναι κεντρικό για την κατανόηση τόσο της εξελισσόμενης σύγκρουσης όσο και της πολιτικής της φιλονατοϊκής ψευδοαριστεράς και της επιμονής τους ότι η Ρωσία είναι μια «ιμπεριαλιστική χώρα». ("Οι ιστορικές και πολιτικές αρχές της σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το καθεστώς Πούτιν", Clara Weiss, World Socialist Web Site)

Όπως μπορείτε να δείτε, τα ελίτ μέλη του κατεστημένου της εξωτερικής πολιτικής αναζητούν πεισματικά νέες και πιο πειστικές δικαιολογίες για μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία, απώτερος σκοπός της οποίας είναι να κατακερματίσει τη χώρα ανοίγοντας το δρόμο για τη στρατηγική επανεξισορρόπηση ή «στροφή» της Ουάσιγκτον. 

Πριν από 20 χρόνια, κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Μπους, οι πολιτικοί δεν ήταν τόσο προσεκτικοί στις απόψεις τους για τη Ρωσία.



Ο πρώην αντιπρόεδρος Dick Cheney, για παράδειγμα, δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρύψει την απόλυτη περιφρόνησή του για τη Ρωσία και ήταν εκπληκτικά ειλικρινής για την πολιτική που υποστήριξε. 

Δείτε αυτό το απόσπασμα από ένα άρθρο του Ben Norton:

Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑΝτικ Τσένι, επικεφαλής αρχιτέκτονας του πολέμου του Ιράκ, όχι μόνο ήθελε να διαλύσει τη Σοβιετική Ένωση, αλλά ήθελε επίσης να διαλύσει την ίδια τη Ρωσία, για να την αποτρέψει από το να αναδυθεί ξανά ως σημαντική πολιτική δύναμη.... Ο πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς έγραψε ότι «Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρεε στα τέλη του 1991, ο Ντικ ήθελε να δει τη διάλυση όχι μόνο της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσικής αυτοκρατορίας αλλά και της ίδιας της Ρωσίας, ώστε να μην είναι ποτέ ξανά απειλή». ...

Το γεγονός ότι μια προσωπικότητα στο τιμόνι της αμερικανικής κυβέρνησης όχι και τόσο κρυφά επεδίωξε τη μόνιμη διάλυση της Ρωσίας ως χώρας και το γνωστοποίησε ευθέως σε συναδέλφους όπως ο Ρόμπερτ Γκέιτς, εξηγεί εν μέρει την επιθετική στάση που έχει πάρει η Ουάσιγκτον απέναντι στη Ρωσική Ομοσπονδία μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ.

Η πραγματικότητα είναι ότι η αυτοκρατορία των ΗΠΑ απλά δεν θα επιτρέψει ποτέ στη Ρωσία να αμφισβητήσει τη μονομερή κυριαρχία της στην Ευρασία, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση στη Μόσχα αποκατέστησε τον καπιταλισμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον αγνόησε εντελώς τις ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλεια, αθετώντας την υπόσχεσή της να μην επεκτείνει το ΝΑΤΟ «μια φορά προς τα ανατολικά» μετά τη γερμανική επανένωση, περικυκλώνοντας τη Μόσχα με στρατιωτικοποιημένους αντιπάλους που είναι αποφασισμένοι να την αποσταθεροποιήσουν.

Οι ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας δημοσίευσαν στοιχεία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν τους Τσετσένους αυτονομιστές στους πολέμους τους εναντίον της κεντρικής ρωσικής κυβέρνησης. 

Ο Βρετανός ακαδημαϊκός Τζον Γέλιλαντ τόνισε σε άρθρο του το 2004 στην εφημερίδα The Guardian, με τίτλο «Οι Αμερικανοί φίλοι των Τσετσένων», ότι αρκετοί Τσετσένοι αποσχιστές ηγέτες ζούσαν στη Δύση και τους δόθηκαν ακόμη και χρήματα επιχορήγησης από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. 

Ο Laughland σημείωσε ότι η σημαντικότερη φιλοτσετσενική αποσχιστική ομάδα με έδρα τις ΗΠΑ, η παραπλανητικά ονομαζόμενη Αμερικανική Επιτροπή για την Ειρήνη στην Τσετσενία (ACPC), απαρίθμησε ως μέλη της «μια ομάδα των πιο επιφανών νεοσυντηρητικών που υποστηρίζουν με τόσο ενθουσιασμό τον 'πόλεμο κατά της τρομοκρατίας':

Ανάμεσά τους και ο Ρίτσαρντ Πέρλε, ο διαβόητος σύμβουλος του Πενταγώνου. 

Ο Έλιοτ Έιμπραμς της φήμης του Ιράν-Κόντρα. 

Ο Κένεθ Άντελμαν, ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ που μίλησε για την εισβολή στο Ιράκ προβλέποντας ότι θα ήταν «ένα cakewalk». Midge Decter, βιογράφος του Ντόναλντ Ράμσφελντ και διευθυντής του δεξιού Ιδρύματος Κληρονομιάς. 

Φρανκ Γκάφνεϊ του μιλιταριστικού Κέντρου πολιτικής ασφαλείας· 

Μπρους Τζάκσον, πρώην αξιωματικός στρατιωτικών πληροφοριών των ΗΠΑ και κάποτε αντιπρόεδρος της Lockheed Martin, τώρα πρόεδρος της Επιτροπής των ΗΠΑ για το ΝΑΤΟ. 

Michael Ledeen του Αμερικανικού Ινστιτούτου Επιχειρήσεων, πρώην θαυμαστής του ιταλικού φασισμού και τώρα κορυφαίος υποστηρικτής της αλλαγής καθεστώτος στο Ιράν. 

και ο R James Woolsey, ο πρώην διευθυντής της CIA που είναι μία από τις κορυφαίες μαζορέτες πίσω από τα σχέδια του Τζορτζ Μπους να αναδιαμορφώσει τον μουσουλμανικό κόσμο σύμφωνα με τις φιλοαμερικανικές γραμμές.

Το γεγονός ότι οι ακροδεξιοί Σαλαφιστές-τζιχαντιστές αποτελούσαν ένα σημαντικό ποσοστό της εξέγερσης της Τσετσενίας δεν ενόχλησε αυτούς τους αντιμουσουλμανικούς νεοναζί – όπως και οι ισλαμοφοβικοί βετεράνοι του «Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας» δεν είχαν κανένα πρόβλημα να υποστηρίξουν εξτρεμιστές ισλαμιστές Takfiri στους επόμενους πολέμους των ΗΠΑ στη Συρία και τη Λιβύη....

.... Η Βικτόρια Νούλαντ, η τρίτη πιο ισχυρή αξιωματούχος στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ της κυβέρνησης Τζο Μπάιντεν, υπηρέτησε ως κύρια αναπληρώτρια σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του αντιπροέδρου Τσένι από το 2003 έως το 2005. (Βοήθησε επίσης στη χρηματοδότηση του βίαιου πραξικοπήματος στην Ουκρανία το 2014 που ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.) 

Όπως και ο μέντοράς της Τσένι, η Νούλαντ είναι μια σκληροπυρηνική νεοσυντηρητική. Το γεγονός ότι είναι Ρεπουμπλικανός και εργάζεται κυρίως σε Δημοκρατικές διοικήσεις είναι άσχετο. αυτή η γερακίσια συναίνεση εξωτερικής πολιτικής είναι εντελώς δικομματική.

Η Νούλαντ (πρώην μέλος του δικομματικού διοικητικού συμβουλίου της NED) είναι επίσης παντρεμένη με τον Ρόμπερτ Κάγκαν, προστάτη άγιο του νεοσυντηρητισμού και συνιδρυτή του Project for the New American Century – το άνετο σπίτι των νεοναζί στην Ουάσιγκτον, όπου εργάστηκε μαζί με τον Τσένι, τον Ντόναλντ Ράμσφελντ, τον Πολ Γούλφοβιτς και άλλους κορυφαίους αξιωματούχους της κυβέρνησης Μπους. Ο Κάγκαν ήταν επί μακρόν Ρεπουμπλικανός, αλλά το 2016 εντάχθηκε στους Δημοκρατικούς και έκανε ανοιχτή εκστρατεία για τη Χίλαρι Κλίντον για πρόεδρο». («Ο πρώην αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι επιβεβαίωσε ότι στόχος των ΗΠΑ είναι να διαλύσουν τη Ρωσία, όχι μόνο την ΕΣΣΔ», Μπεν Νόρτον, Multipolarista)

" εξωτερική πολιτική των "ΠΑ βρίσκεται τώρα αποκλειστικά στα χέρια μιας μικρής ομάδας νεοσυντηρητικών εξτρεμιστών που απορρίπτουν κατηγορηματικά τη διπλωματία και που πιστεύουν πραγματικά ότι τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω μιας στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία. Τούτου λεχθέντος, μπορούμε να πούμε με κάποιο βαθμό βεβαιότητας, ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα πριν βελτιωθούν.

veteranstoday.com