«Περισσότερη πολιτική υπάρχει στο ποδόσφαιρο παρά στην ίδια την πολιτική»

H παραπάνω φράση ανήκει στον παγκοσμίου φήμης προπονητή Σβεν Γκόραν Έρικσον.
Ως ανθρώπινη εκδήλωση, ο «βασιλιάς των σπορ», δεν θα μπορούσε, πράγματι, παρά να δεχτεί πολιτικές επιρροές, σε σημείο διάφορα αθλητικά σωματεία να «χρωματίζονται» εξολοκλήρου από τις  πολιτικές ιδεολογίες της αριστεράς, του φασισμού , της αναρχίας ή του νεοναζισμού.
Στον ελλαδικό χώρο, οι οπαδοί των ομάδων έχουν καταφέρει να
διατηρήσουν σε μεγάλο βαθμό τον πλουραλισμό στις κερκίδες των γηπέδων τους και δεν έχουν ενστερνιστεί εμφανώς πολιτικές ιδεολογίες.
 Εξαίρεση αποτελούν οι φίλοι της ΑΕΚ και του Ηρακλή που με την δράση τους δείχνουν να κινούνται στον χώρο της αριστεράς, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να ισχύει σε απόλυτο βαθμό.

Το roadstory.gr «ρίχνει» φως στις ομάδες της Ευρώπης, οι οποίες ενδιαφέρονται περισσότερο και από την αγωνιστική τους πρόοδο, για την διαφύλαξη των ιδανικών και πεποιθήσεων που εκπροσωπούν.

ΚΥΠΡΟΣ
Στην Κύπρο, η αντιπαράθεση μεταξύ δεξιών και αριστερών αφορά τους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ και της Ομόνοιας.
 Η Ομόνοια  ιδρύθηκε το 1948 από ανθρώπους του ΑΠΟΕΛ οι οποίοι διέπονταν από αριστερές πεποιθήσεις και δεν ανέχονταν την ξεκάθαρη δεξιά ιδεολογία της ομάδας, κατά την διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου.
Έκτοτε, οι δύο νέοι σύλλογοι ακολούθησαν διαφορετική πορεία και το μίσος που καλλιεργήθηκε μεταξύ τους παραμένει άσβεστο μέχρι σήμερα.
Οι οπαδοί του δεξιού κόμματος ΔΗΣΥ κυριαρχούν στις τάξεις του ΑΠΟΕΛ, ενώ οι υποστηρικτές  του κομμουνιστικού κόμματος ΑΚΕΛ συγκροτούν τον σκληρό πυρήνα των οπαδών της Ομόνοιας.
Τα μεταξύ τους παιχνίδια διακρίνονται από μεγάλη ένταση και τα επεισόδια εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου αποτελούν σύνηθες φαινόμενο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το εθνικιστικό μέτωπο των φίλων του ΑΠΟΕΛ έχει επικριθεί πολλές φορές στο παρελθόν για τις ρατσιστικές του επιθέσεις και την ιδεολογία του γενικότερα, φτάνοντας στο σημείο, πολλοί να κάνουν λόγο για νεοναζί με επικίνδυνες ακροδεξιές ιδέες. Σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν η επίσκεψη οπαδών στο Άουσβιτς, με αφορμή τον αγώνα του ΑΠΟΕΛ με την Βίσλα Κρακοβίας πέρυσι.
Εκεί, οι φίλοι του ΑΠΟΕΛ δεν δίστασαν να φωτογραφηθούν, φορώντας  τα κασκόλ της ομάδας τους, μπροστά στους φούρνους όπου γίνονταν οι κτηνωδίες των Ναζί, προκαλώντας σάλο για την επιλογή τους και δεχόμενοι την λαϊκή  κατακραυγή διεθνώς.

ΠΟΛΩΝΙΑ – ΡΩΣΙΑ
Πολλά ακροδεξιά κινήματα έχουν κατά καιρούς προσπαθήσει να ισχυροποιηθούν στην βορειοανατολική Ευρώπη, επηρεάζοντας την ιδεολογία διάφορων συλλόγων στην συγκεκριμένη περιοχή.
 Το πρόβλημα δείχνει να εστιάζεται στην Πολωνία, όπου οι ακροδεξιές πεποιθήσεις κυριαρχούν στα περισσότερα ποδοσφαιρικά σωματεία της χώρας σε κλιμακούμενο βαθμό.
Την μερίδα του λέοντος φαίνεται πως κατέχουν η Βίσλα Κρακοβίας και η Λέγκια Βαρσοβίας  με τους οπαδούς τους να τραγουδούν συχνά συνθήματα υπέρ του φασισμού, ή ακόμα και του ίδιου του Αδόλφου Χίτλερ.
 Στην Ρωσία, οι οργανωμένοι οπαδοί της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης ξεχωρίζουν για τις φασιστικές τους απόψεις και την έντονη ξενοφοβία που επιδεικνύουν.
Οι οπαδοί δηλώνουν με κάθε τρόπο πως δεν θα δεχτούν στις τάξεις της ομάδας έγχρωμους ή γκέι ποδοσφαιριστές και πως είναι διατεθειμένοι με κάθε τρόπο να υπερασπιστούν αυτή τους την απαίτηση.
Κάποια στιγμή, μάλιστα, έθεσαν «βέτο» στην μεταγραφή του χαρισματικού σκόρερ Λακίνα Τραορέ , ερχόμενοι σε ανοιχτή αντιπαράθεση με την διοίκηση του συλλόγου.
Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε, αφού υπό τον φόβο έντονων αντιδράσεων ο πρόεδρος της Ζενίτ υπέκυψε στις πιέσεις των οπαδών και δεν προχώρησε στην ολοκλήρωση της μεταγραφής.


ΓΑΛΛΙΑ
Στην Γαλλία η κόντρα ανάμεσα στον υποβαθμισμένο νότο και την πλούσια πρωτεύουσα προεκτείνεται σε μια διαμάχη αριστερών και δεξιών. Εκφραστές αυτής της διαμάχης είναι η Μαρσέιγ και η Παρί Σεν Ζερμέν.
 Οι οπαδοί της πρώτης, αδελφοποιημένοι με τους οπαδούς της ΑΕΚ, ενστερνίζονται αριστερές απόψεις που φτάνουν μέχρι την αναρχία.
Η δράση τους περιλαμβάνει καμπάνιες καταπολέμησης της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, συσσίτια και ομάδες υποστήριξης αναξιοπαθούντων ανεξαρτήτως χρώματος και εθνικότητας.
Από την άλλη, η Παρί προσελκύει στις τάξεις της παραδοσιακά την αστική τάξη και τους εθνικιστές της πρωτεύουσας, οι οποίοι αντιτίθενται στους αριστερόφρονες της Μαρσέιγ.
Το μίσος μεταξύ των δύο ομάδων είναι  ιδιαίτερα έντονο και τα επεισόδια μεταξύ των οπαδών τους έχουν ευδιάκριτη πολιτική προέκταση.

ΑΓΓΛΙΑ
Τα χρόνια της άνθησης του χουλιγκανισμού στην Αγγλία, οι οργανωμένοι οπαδοί των ομάδων δέχτηκαν σαφείς ακροδεξιές επιδράσεις, με αποτέλεσμα στην πλειονότητας τους να κυριαρχούν μέχρι σήμερα στο Νησί.
 Περισσότερο σκληροπυρηνικοί είναι οι οπαδοί της Τσέλσι και της Μίλγουολ.
Οι γνωστότεροι σύνδεσμοι οπαδών τους, οι Κυνηγοί Κεφαλών και οι F-troop αντίστοιχα, έχουν συνδεθεί κατά καιρούς με νεοναζιστικές οργανώσεις που κινούνται στο περιθώριο του ανατολικού Λονδίνου.
Μάλιστα οι οπαδοί της Μίλγουολ αποτελούν επιφανείς υποστηρικτές του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, ενώ οι δολοφονίες και οι σκληρές συγκρούσεις  με φίλους άλλων ομάδων, τους κατατάσσουν επάξια στην κορυφή των βιαιότερων χούλιγκαν παγκοσμίως.
Το μίσος τους δέχονται συχνά οπαδοί της Τότεναμ, λόγω των εβραϊκών καταβολών του συλλόγου , καθώς και οπαδοί της Γουέστ Χαμ η οποία εδρεύει στην ίδια περιοχή με την Μίλγουολ.
Αυτές είναι μερικές από τις ομάδες όπου η ιδεολογία ταυτίζεται σε απόλυτο βαθμό με ολόκληρο των σύλλογο.
Αριστεροί και δεξιοί, αναρχικοί και νεοναζί υπάρχουν καλώς ή κακώς στις τάξεις των οπαδών όλων των ομάδων της Ευρώπης.
Το ιδιαίτερο χρώμα και ενδιαφέρον που δίνουν οι πολιτικές προεκτάσεις στο ποδόσφαιρο είναι κάτι το αποδεκτό, φτάνει να μην πλήττεται το αθλητικό ιδεώδες και οι οπαδοί να μην οδηγούνται σε παραβατικές συμπεριφορές.

 Μετά την Κύπρο, την Ρωσία, την Γαλλία και την Αγγλία το roadstory.gr παρουσιάζει τις πολιτικές έριδες στα περισσότερο προηγμένα και εμπορικά πρωταθλήματα της Γηραιάς Ηπείρου, θυμίζοντας πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό άθλημα για το σκληρό πυρήνα των οπαδών των ομάδων :

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η χώρα στην οποία γεννήθηκε ο ναζισμός, προσπαθεί πλέον να αποτινάξει καθετί που θυμίζει το ζοφερό παρελθόν και την ωμή βία της άκρας δεξιάς.
Στο Ντόρτμουντ παρατηρήθηκε, ωστόσο, έντονη νεοναζιστική δράση  η οποία έπληξε και την ομώνυμη ομάδα της Βεστφαλίας.
Η Μπορούσια Ντόρτμουντ είχε ανέκαθεν πρόβλημα με μικροεστίες ακροδεξιών οπαδών στις κερκίδες της, όπως η οργάνωση «Εθνική Αντίσταση της Ντόρτμουντ» (NWDO) και η Μπορούσενφροντ (Μέτωπο της Μπορούσια).

 Η διοίκηση της ομάδας έκανε το παν για να απομακρύνει οριστικά τα ακροδεξιά αυτά στοιχεία, εγκαθιστώντας ένα κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης που τις επέτρεπε να «ελέγχει» τις πράξεις των οπαδών της. 

Το εγχείρημα αυτό στέφτηκε από απόλυτη επιτυχία.

 Ένα τελείως διαφορετικό φαινόμενο είναι αυτό της Ζάνκτ Πάουλι, της ομάδας του Αμβούργου με την μοναδική κουλτούρα. 

Οι οπαδοί της πλέον αντισυστημικής ομάδας του κόσμου με τα καφέ (μοναδικός σύλλογος παγκοσμίως με καφέ χρώμα εμφανίσεων) συστήνονται ως αριστεροί και αντιναζιστές, μάχονται ενάντια στον ρατσισμό και την ομοφοβία ενώ τάσσονται υπέρ της πάνκ νοοτροπίας.

 Αριθμούν εκατομμύρια οπαδούς ανά τον κόσμο – ανάμεσά τους τεράστιος αριθμός γυναικών -, λόγω του «διαφορετικού» που πρεσβεύει ο σύλλογος, αποτελώντας αναμφίβολα την πιο «cult» ποδοσφαιρική ομάδα του κόσμου. 

Το γήπεδο της, ασχέτως κατηγορίας στην οποία συμμετέχει είναι ασφυκτικά γεμάτο. 

Το Μίλλερτον Σταντιον αποτελεί καταφύγιο οποιουδήποτε αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει την διαφορετικότητα του, σε μια εβδομαδιαία γιορτή, εντός ή εκτός έδρας, όπου ο καθένας είναι ευπρόσδεκτος.

ΙΣΠΑΝΙΑ

  Μια χώρα που δοκιμάστηκε από την σκληρή δικτατορία του Φράνκο, δεν θα μπορούσε παρά να έχει μέχρι σήμερα ανεξίτηλα τα σημάδια της διαμάχης ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και τους αριστερούς «επαναστάτες». 

Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ο σύλλογος που ο Ισπανός δικτάτορας χρηματοδότησε και ενίσχυσε με κάθε έννομο και μη τρόπο, κατά την διάρκεια της εξουσίας του. 

Προσέλκυσε σε μεγάλο βαθμό τους εθνικιστές της χώρας και απεχθάνονταν τους αριστεριστές. Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και η Εσπανυόλ, η ομάδα της Καταλονίας, η οποία διατήρησε εξαιρετικές σχέσεις με την Ρεάλ και κατ’ επέκταση με την κεντρική εξουσία. 

Στην σημερινή της μορφή η Εσπανυόλ παραμένει μια ομάδα με έντονες ακροδεξιές τάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε ο καμερουνέζος τερματοφύλακας της ομάδας Κάρλος Καμενί, ο οποίος σοκαρισμένος αναρωτιόταν πως γίνεται να αποδοκιμάζεται κανείς από τους οπαδούς της ίδιας του της ομάδας.  

Αντίθετα η μεγάλη ομάδα της Βαρκελώνης , η Μπαρτσελόνα , μαζί με την Ατλέτικ Μπιλμπάο από την χώρα των Βάσκων, ύψωσαν ένα τείχος αντίστασης στην δικτατορία του Φράνκο.

 Οι τάσεις αυτονομίας των δύο περιοχών έχουν ως άρμα τους τις δύο αυτές ποδοσφαιρικές ομάδες, ενώ το μίσος των οπαδών τους για τους αντίστοιχους της Ρεάλ, παραμένει ανυποχώρητο μέχρι και σήμερα. 

Ωστόσο η εντονότερα πολιτικοποιημένη ομάδα της χώρας είναι η Ράγιο Βαγιεκάνο. 

Η ομάδα εδρεύει στην εργατική συνοικία Vallecas της Μαδρίτης, μια περιοχή φημισμένη για τους κοινωνικούς αγώνες που έχει παρουσιάσει. 

Η Ράγιο έχει υιοθετήσει μια εναλλακτική κουλτούρα τόσο σαν σύλλογος όσο και σαν οπαδικό κίνημα. 

Οι οπαδοί της ομάδας, γνωστοί ως Bucaneros, συμμετέχουν  ενεργά σε εργατικούς και κυρίως αντιφασιστικούς αγώνες στην Μαδρίτη, ενώ η κόντρα τους με τους αντίστοιχους της Ρεάλ και της Ατλέτικο, έγκειται στο ότι οι τελευταίοι διατηρούν μέχρι και σήμερα νεοφασιστικές τάσεις, ενώ σπάνια εκδηλώνονται ενάντια στα κακώς κείμενα τις ισπανικής πολιτικής σκηνής. 

Και οι παίκτες της ομάδας, όμως, δείχνουν να ενστερνίζονται αυτή την νοοτροπία. 

Απλήρωτοι εδώ και μήνες, παίζουν για το μεγαλείο της φανέλας που φορούν, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως η Ράγιο ήταν η μόνη ομάδα που τα μέλη της συμμετείχαν στην 24ωρη απεργία  και τις διαδηλώσεις των συνδικάτων ενάντια στα πρόσφατα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Ραχόι. Η Ράγιο αποτελεί αναμφίβολα  «φαινόμενο», με τα ιδανικά τα οποία πρεσβεύει να την οδηγούν συχνά στο περιθώριο και να την καθιστούν αποδιοπομπαίο τράγο της ισπανικής Λίγκας.

ΙΤΑΛΙΑ

Η χώρα με την εντονότερη πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου είναι αναμφίβολα η Ιταλία. Φασίστες και επικίνδυνοι ακροδεξιοί χαρακτηρίζονται οι οπαδοί της Ελλάς Βερόνα καθώς, η δράση τους συνδέθηκε με εξτρεμιστικούς κύκλους του νεοναζισμού, ενώ ξεχωριστό ενδιαφέρον είχαν πάντοτε οι αγώνες με ομάδες αριστερών καταβολών. 

Αντίπαλο δέος φαντάζει το «κόκκινο» Λιβόρνο, η ομάδα της πόλης της Τοσκάνης, όπου γεννήθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας. 

Οι οπαδοί της Λιβόρνο δεν διστάζουν να ανεμίζουν σημαίες με σφυροδρέπανα, να τραγουδούν κομμουνιστικά τραγούδια και να μάχονται κάθε είδος φασισμού. 

Το μίσος ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι βαθιά ριζωμένο και προκαλεί φόβο. 

 Χαρακτηριστικό του μίσους αυτού είναι πως οπαδοί της Ελλάς Βερόνα, έφτασαν στο σημείο να φωνάξουν φέτος ένα χυδαίο σύνθημα κατά του Πιερμάριο Μοροζίνι, ποδοσφαιριστή της Λιβόρνο που έφυγε από τη ζωή προδομένος από την καρδιά του. 

Και αν όλα αυτά φαντάζουν ιδιαίτερα σκληρά, τα λόγια στερεύουν για το αιώνιο ντέρμπυ της Ρώμης. Λάτσιο και Ρόμα αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές κουλτούρες στην ίδια πόλη. Από την μία , οι «Irriducibili»,ο σκληρός πυρήνας του «πετάλου» στο γήπεδο της Λάτσιο, αποτελείται από νεοφασίστες που υψώνουν λάβαρα με τον αγκυλωτό σταυρό και τη σβάστικα, χαιρετούν ναζιστικά και υμνούν το Μουσολίνι. 

Από την άλλη οι Ρωμαίοι υιοθετούν δημοκρατικές και συχνά αριστερίζουσες πεποιθήσεις εκπροσωπώντας την εργατική τάξη της πόλης. Τα μεταξύ τους παιχνίδια είναι πάντα ιδιαίτερα, ενώ πολύ αίμα έχει χυθεί στις ανελέητες οδομαχίες που λαμβάνουν χώρα στην πρωτεύουσα τις μέρες των αγώνων.
Πως όμως να είναι τα πράγματα διαφορετικά όταν ο επί χρόνια αρχηγός της Λάτσιο, Πάολο Ντι Κάνιο, φανάτιζε τους οπαδούς της ομάδας του χαιρετώντας τους ναζιστικά ή όταν  ένα γνωστό πανό των Λατσιάλι στα παιχνίδια με την Ρόμα αναφέρει: “Το Άουσβιτς είναι η πόλη σας και οι φούρνοι τα σπίτια σας”;

Αυτές είναι μερικές από τις ομάδες όπου η ιδεολογία ταυτίζεται σε απόλυτο βαθμό με ολόκληρο των σύλλογο.  

Αριστεροί και δεξιοί, αναρχικοί και νεοναζί υπάρχουν καλώς ή κακώς στις τάξεις των οπαδών όλων των ομάδων της Ευρώπης.

 Το ιδιαίτερο χρώμα και ενδιαφέρον που δίνουν οι πολιτικές προεκτάσεις στο ποδόσφαιρο είναι κάτι το αποδεκτό, φτάνει να μην πλήττεται το αθλητικό ιδεώδες και οι οπαδοί να μην οδηγούνται σε παραβατικές συμπεριφορές. 

Κώστας Παπαγεωργίου

roadstory.gr