ΠΟΙΟ ΜΗΝΑ, ΠΟΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΩΡΑ ΕΓΙΝΕ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ;

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,
θανάτῳ θάνατον πατήσας,
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι,
ζωὴν χαρισάμενος.

Τοῦ Ἁγίου Δαμασκηνοῦ τοῦ Στουδίτου - Μητροπολίτου Ἄρτης

«Τό δεύτερον ζήτημα μας εἶναι ποιό μῆνα ἔγινε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. 

Ἡ Ἀνάστασις ἔγινεν εἰς τόν Μάρτιον μῆνα (25 Μαρτίου) . 

Διατί ἔγινεν ἡ Ἀνάστασις εἰς τόν Μάρτιον μῆνα; Λέγομεν λοιπόν εἰς αὐτό ὀλίγα καί ὠφέλιμα. 

Πλήν, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ἀκούσατε μέ κάθε προθυμίαν, ἐξυπνήσατε νοητά, νά ἐννοήσητε τούς

λόγους μου· ἀνοίξατε τήν καρδίαν σας, νά σᾶς φωτίσῃ ὁ Θεός, νά καρπωθῆτε λόγον καί ψυχικήν ὠφέλειαν.

 Ὁ Μάρτιος μῆνας ὀνομάζεται ἄρτιος, ὡσάν νά εἴπωμεν πλήρης· διότι ὁ προηγούμενος Φεβρουάριος ἦτο ἐλλιπής καί ὁμοιάζει μέ τόν καιρόν τόν ὁποῖον ὁρίζει καί ὁ Κύριος εἰς τό Ἅγιον Εὐαγγέλιον διά τόν Ἀντίχριστον ὅτι, «εἰ μή ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι οὐκ ἄν ἐσώθη πᾶσα σάρξ» (Ματθ. κδ’, 22, Μάρκ. ιγ’, 20).

Ὁ δέ Μάρτιος μῆνας παρομοιάζει μέ τήν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀποκατάστασιν τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι μέλλουσι νά κληρονομήσουν τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν αἰωνίως. Ἐπειδή λοιπόν ὁ Μάρτιος τόν καιρόν αὐτόν ὁμοιοῖ, διά τοῦτο ἔγινε καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν τόν μῆνα· διότι καί ἡ σημερινή ἡμέρα (τῆς Ἀναστάσεως) τήν μέλλουσαν ἀνάστασιν τῶν ἀνθρώπων προεικονίζει.

 Κατ’ ἄλλον δέ πάλιν τρόπον, διότι ὅσα μυστήρια ἀναφέρονται εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην, ὅλα εἰς τόν Μάρτιον μῆνα ἐτελειώθησαν. Καί πρῶτον μέν καί ἀρχή ὁ Θεός ὁ ὁποῖος ἐποίησε τόν κόσμον, κατ’ αὐτόν τόν μῆνα τόν ἔκτισεν. Ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, τά ἄστρα, ἡ γῆ, ὁ οὐρανός καί αὐτός ὁ Ἀδάμ, τότε ἐπλάσθη, τότε ἐξέπεσε, τότε ἐξεβλήθη ἀπό τόν Παράδεισον, εἰς αὐτοῦ τοῦ μηνός (Μαρτίου) τήν εἰκοστήν πέμπτην παρέβη τήν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ· πῶς δέ εἰς αὐτήν τήν ἡμέραν, ἀκούσατε. (...)

... Δι’ αὐτό δηλαδή καί ἔπρεπε κατά τήν ἡμέραν ἐκείνην (τήν 25ην Μαρτίου) κατά τήν ὁποίαν ἐξέπεσεν αὐτός ἀπό τόν Παράδεισον, κατ’ αὐτήν τήν ἰδίαν (τήν 25ην Μαρτίου πού ἔγινε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ) νά εἰσέλθῃ καί πάλιν εἰς αὐτόν.

 Οἱ Ἑβραῖοι πάλιν τό Πάσχα των καί αὐτοί τόν Μάρτιον μῆνα τό ἔκαμαν· διότι κατ’ αὐτόν ἐξῆλθον ἀπό τήν Αἴγυπτον καί διέβησαν τήν Ἐρυθράν θάλασσαν, ἡ ὁποῖα διάβασις τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ προεικόνιζε, ὡς θέλω τοῦτο ἀποδείξει εἰς τήν λύσιν τοῦ ἑβδόμου ζητήματος· ἀλλά καί τώρα ὀλίγα νά εἴπωμεν.

Ὅπως οἱ Ἑβραῖοι εἰς αὐτόν τόν μῆνα ἠλευθερώθησαν ἀπό τήν κακοπάθειαν τῆς Αἰγύπτου, ἔτσι καί ἡμεῖς ἠλευθερώθημεν ἀπό τήν αἰώνιον κόλασιν· ἐκεῖνοι ἀπό τάς χεῖρας τοῦ Φαραώ, καί ἡμεῖς ἀπό τοῦ διαβόλου· ἐκεῖνοι ἀπό τούς διώκτας καί ἡμεῖς ἀπό τούς διαβόλους, τούς πικρούς καί φοβερούς τυράννους· ἐκεῖνοι ἐπῆγαν εἰς τήν ἔρημον τοῦ κόσμου καί ἡμεῖς εἰς τήν ἔρημον τῶν ἁμαρτιῶν· ἐκεῖνοι ἔφαγον τό Πάσχα ἐκεῖ εἰς τήν Αἴγυπτον και ἡμεῖς εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἀπηλαύσαμεν τόν Χριστόν.

 Ὁ Παῦλος τό ὁρίζει· «Τό Πάσχα ἡμῶν ὑπέρ ὑμῶν ἐτύθη Χριστός» (Α’ Κορ. ε’, 7).

Ἀλλά καί ὁ κατακλυσμός εἰς αὐτόν τόν μῆνα (Μάρτιον) ἔγινε καί παρομοιάζει μέ τήν σήμερον ἡμέραν. Ἐκεῖ ἔγινεν ἡ φθορά τῶν ἁμαρτωλῶν καί ἐδῶ ἡ φθορά τῶ ἁμαρτιῶν μας· ἐκεῖ ἐφυλάχθη ὁ δίκαιος Νῶε μέ τήν οἰκογένειάν του καί ἐδῶ διαφυλάσσονται ὅσοι λατρεύουσι καί ὑπηρετοῦσι τό μυστήριον· ἐκεῖ ἦτο ἡ κιβωτός, ἐδῶ εἶναι ὁ Χριστός.

Διά ταῦτα λοιπόν ἔγινε καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν Μάρτιον μῆνα.

Το τρίτον ζήτημα εἶναι· εἰς ποίαν ὥραν ἀνέστη ὁ Χριστός;

Καί λέγομεν εἰς αὐτό, ὅτι ἄλλοι μέν λέγουσιν ὅτι εἰς τό πρῶτον λάλημα τοῦ πετεινοῦ· ἄλλοι δέ, ὅτι κατά τήν ὥραν κατά τήν ὁποίαν ἔγινεν ὁ σεισμός καί ἐνεφανίσθησαν οἱ δύο Ἄγγελοι· πλήν τό ἀληθέστερον εἶναι νά εἴπομεν, ὅτι εἰς τήν ἕκτην ὥραν τῆς νυκτός ἀνεστήθη ὁ Κύριος, διότι ἕως αὐτήν τήν ὥραν μετροῦνται σωσταί ἀπό τόν θάνατον τοῦ Xριστοῦ αἱ τριάκοντα τρεῖς ὦραι. Καί πῶς; Ἐνάτην ὥραν τῆς Παρασκευῆς ἐξέπνευσε, μέχρι τῆς δωδεκάτης ἔχομεν τρεῖς ὥρας· καί δώδεκα τῆς νυκτός, δεκαπέντε· καί δώδεκα τῆς ἡμέρας τοῦ Σαββάτου, εἰκοσιεπτά καί ἕξ τῆς νυκτός τριάκοντα τρεῖς. 

Ὥστε κατά τήν ἕκτην ὥραν τῆς νυκτός, δηλαδή κατά τό μεσονύκτιον, ἀνέστη ὁ Κύριος· εἴπομεν καί τήν λύσιν τοῦ τρίτου ζητήματος».

patrokosmas.gr