απο τον ΣΑΒΒΑ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗ
Ο Ερντογάν κέρδισε το πρώτο μεγάλο στοίχημα, που ήταν το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου 2017, για τη μετεξέλιξη της Τουρκικής Δημοκρατίας από προεδρευόμενη σε προεδρική δημοκρατία, με ποσοστό 51,4% που πήρε συνασπιζόμενος με τους γκρίζους λύκους του κόμματος MHP του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, και ενώ είναι περισσότερο από βέβαιο ότι
ένα 3-4% είναι αποτέλεσμα βίας και νοθείας που έγινε κυρίως στους νομούς που κατοικούνται από Κούρδους, όπου επικρατεί ο νόμος της βίας και του φόβου.
Αυτούς τους δώδεκα μήνες ο Ερντογάν είχε μια φυσιολογική φθορά, ειδικά μετά την αποκάλυψη από πλευράς του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου τραπεζικών εμβασμάτων εκατομμυρίων δολαρίων που είχαν ως προορισμό τραπεζικούς λογαριασμούς προσώπων του οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Έτσι, το καλοκαίρι του 2017 οι δημοσκοπήσεις έφερναν τη δύναμη του AKP γύρω στο 40% και το σύμμαχο κόμμα MHP κάτω από το 5%, γεγονός που προκαλούσε σοβαρή ανησυχία στον Ερντογάν για το αποτέλεσμα των εκλογών του Νοεμβρίου του 2019, στις οποίες εκτός από τους βουλευτές, θα εκλεγόταν για πρώτη φορά και ο πρόεδρος της προεδρικής δημοκρατίας.
Και η ανησυχία γινόταν τρόμος για τον χαρισματικό αυτόν ηγέτη, γιατί αν δεν εκλεγόταν πρόεδρος, την επομένη των εκλογών δεν θα είχε ασυλία – γεγονός που εκτός από τον πολιτικό του θάνατο θα σήμαινε και μια σειρά άλλους πονοκεφάλους, που θα προέρχονταν από τους δεκάδες χιλιάδες αξιωματικούς και τους χιλιάδες δικαστές και εισαγγελείς που φυλακίστηκαν και αποτάχθηκαν.
Σ’ αυτήν τη δυσάρεστη κατάσταση προστίθενται τα προβλήματα της οικονομίας, που άρχισε να επιδεινώνεται εκτός των άλλων και για δύο επιπλέον λόγους:
Ο ένας ήταν η επιδείνωση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, που προκλήθηκε λόγω της ρωσοτουρκικής προσέγγισης, η οποία έγινε επειδή οι ΗΠΑ στηρίζουν τους Κούρδους στη Συρία.
Ο άλλος ήταν το κόστος των πολεμικών επιχειρήσεων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων εναντίον των Κούρδων στη ΝΑ Ανατολία, στο Ιράκ και τη Συρία. Οι επιχειρήσεις κορυφώθηκαν στις 20 Ιανουαρίου, όταν η Τουρκία πήρε άδεια από τη Ρωσία να εισβάλει στο Αφρίν. Αυτή η επιχείρηση, με το σουρεαλιστικό όνομα «Κλάδος Ελαίας», έδωσε τη δυνατότητα στον Ερντογάν να σχεδιάσει τις πρόωρες εκλογές που εξήγγειλε στις 18 Απριλίου για τις 24 Ιουνίου.
Τις εξήντα μέρες που διήρκεσε η επιχείρηση, το σύνολο των ΜΜΕ –όλων των ειδών και τύπων– «έπαιζαν» μέρα και νύχτα την επιχείρηση και εξυμνούσαν «τις ένδοξες νίκες του τουρκικού στρατού», του οποίου αρχιστράτηγος είναι ο Ερντογάν, ο οποίος για τις ανάγκες της εικόνας ντύθηκε και με τη στολή παραλλαγής.
Και έπρεπε να επισπεύσει τις εκλογές για δύο κύριους λόγους:
Ο Ερντογάν κέρδισε το πρώτο μεγάλο στοίχημα, που ήταν το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου 2017, για τη μετεξέλιξη της Τουρκικής Δημοκρατίας από προεδρευόμενη σε προεδρική δημοκρατία, με ποσοστό 51,4% που πήρε συνασπιζόμενος με τους γκρίζους λύκους του κόμματος MHP του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, και ενώ είναι περισσότερο από βέβαιο ότι
ένα 3-4% είναι αποτέλεσμα βίας και νοθείας που έγινε κυρίως στους νομούς που κατοικούνται από Κούρδους, όπου επικρατεί ο νόμος της βίας και του φόβου.
Αυτούς τους δώδεκα μήνες ο Ερντογάν είχε μια φυσιολογική φθορά, ειδικά μετά την αποκάλυψη από πλευράς του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου τραπεζικών εμβασμάτων εκατομμυρίων δολαρίων που είχαν ως προορισμό τραπεζικούς λογαριασμούς προσώπων του οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Έτσι, το καλοκαίρι του 2017 οι δημοσκοπήσεις έφερναν τη δύναμη του AKP γύρω στο 40% και το σύμμαχο κόμμα MHP κάτω από το 5%, γεγονός που προκαλούσε σοβαρή ανησυχία στον Ερντογάν για το αποτέλεσμα των εκλογών του Νοεμβρίου του 2019, στις οποίες εκτός από τους βουλευτές, θα εκλεγόταν για πρώτη φορά και ο πρόεδρος της προεδρικής δημοκρατίας.
Και η ανησυχία γινόταν τρόμος για τον χαρισματικό αυτόν ηγέτη, γιατί αν δεν εκλεγόταν πρόεδρος, την επομένη των εκλογών δεν θα είχε ασυλία – γεγονός που εκτός από τον πολιτικό του θάνατο θα σήμαινε και μια σειρά άλλους πονοκεφάλους, που θα προέρχονταν από τους δεκάδες χιλιάδες αξιωματικούς και τους χιλιάδες δικαστές και εισαγγελείς που φυλακίστηκαν και αποτάχθηκαν.
Με δεδομένο ότι του έλειπε ένα κρίσιμο 5% για να αποφευχθεί με σχετική σιγουριά ο πολιτικός του θάνατος –και όχι μόνο–, ο Ερντογάν ξεκίνησε ατύπως την προεκλογική του εκστρατεία τον Σεπτέμβρη του 2017, δίνοντας σχεδόν κάθε μέρα μία ή δύο ομιλίες σε ολόκληρη την Τουρκία.Η κατάσταση για τον Ερντογάν έγινε ακόμα πιο επικίνδυνη όταν η Μεράλ Ακσενέρ, πρώην «σύντροφος» του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ίδρυσε το Καλό Κόμμα (İyi Parti), το οποίο έκανε το ιδρυτικό του συνέδριο στις 25 Οκτωβρίου 2017, υπολογίζοντας ότι μέχρι τον Νοέμβριο του 2019 θα είχε το χρόνο να οργανωθεί. Από τις πρώτες εβδομάδες της λειτουργίας του, το Καλό Κόμμα στις δημοσκοπήσεις ξεπέρασε σε δύναμη το MHP, στεγάζοντας τους δυσαρεστημένους από τη συνεργασία του Μπαχτσελί με τον Ερντογάν γκρίζους λύκους.
Σ’ αυτήν τη δυσάρεστη κατάσταση προστίθενται τα προβλήματα της οικονομίας, που άρχισε να επιδεινώνεται εκτός των άλλων και για δύο επιπλέον λόγους:
Ο ένας ήταν η επιδείνωση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, που προκλήθηκε λόγω της ρωσοτουρκικής προσέγγισης, η οποία έγινε επειδή οι ΗΠΑ στηρίζουν τους Κούρδους στη Συρία.
Ο άλλος ήταν το κόστος των πολεμικών επιχειρήσεων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων εναντίον των Κούρδων στη ΝΑ Ανατολία, στο Ιράκ και τη Συρία. Οι επιχειρήσεις κορυφώθηκαν στις 20 Ιανουαρίου, όταν η Τουρκία πήρε άδεια από τη Ρωσία να εισβάλει στο Αφρίν. Αυτή η επιχείρηση, με το σουρεαλιστικό όνομα «Κλάδος Ελαίας», έδωσε τη δυνατότητα στον Ερντογάν να σχεδιάσει τις πρόωρες εκλογές που εξήγγειλε στις 18 Απριλίου για τις 24 Ιουνίου.
Τις εξήντα μέρες που διήρκεσε η επιχείρηση, το σύνολο των ΜΜΕ –όλων των ειδών και τύπων– «έπαιζαν» μέρα και νύχτα την επιχείρηση και εξυμνούσαν «τις ένδοξες νίκες του τουρκικού στρατού», του οποίου αρχιστράτηγος είναι ο Ερντογάν, ο οποίος για τις ανάγκες της εικόνας ντύθηκε και με τη στολή παραλλαγής.
Ταυτόχρονα, αφού προηγουμένως είχε επιβάλει στον Αϊντίν Ντογάν πρόστιμα για φορολογικές παραβάσεις ύψους αρκετών δισεκατομμυρίων δολαρίων, τον ανάγκασε να πουλήσει τον Όμιλο ΜΜΕ Ντογάν στον Όμιλο Ντεμίρορεν, που είναι στενός φίλος του Ερντογάν.Τώρα λοιπόν τα είχε όλα. Είχε την προίκα μιας εθνικής επιτυχίας, την προπαγάνδα δύο μηνών, τα ΜΜΕ σε ποσοστό 85-90% με το μέρος του, φυλακισμένους τον πρόεδρο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, βουλευτές, δημάρχους και περίπου 3.000 στελέχη του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), που εκφράζει κυρίως τους Κούρδους, και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης εντελώς απροετοίμαστα σε σχέση με τον ίδιον και το AKP.
Και έπρεπε να επισπεύσει τις εκλογές για δύο κύριους λόγους:
- Ο πρώτος ήταν η επιδείνωση της οικονομίας, που το 2019 θα είναι περισσότερο αισθητή στα πορτοφόλια των Τούρκων ψηφοφόρων.
- Ο δεύτερος ήταν οι έξι μήνες. Τι σημαίνει αυτό; Με βάση τον εκλογικό νόμο, ένα κόμμα για να συμμετάσχει τις εκλογές θα έπρεπε να έχει ολοκληρώσει τις διαδικασίες νομιμοποίησης όλων των νομαρχιακών επιτροπών έξι μήνες πριν από την ημερομηνία διεξαγωγής τους. Επειδή το Καλό Κόμμα ολοκλήρωσε τις διαδικασίες αυτές στις 27 Δεκεμβρίου, πάντα σύμφωνα με τα δημοσίευμα του τουρκικού Τύπου, επιλέχτηκε η 24η Ιουνίου για να αποκλειστεί από τις εκλογές, να σωθεί πολιτικά ο Μπαχτσελί και το MHP στις βουλευτικές εκλογές, και να καρπωθεί τις ψήφους του ο Ερντογάν στις προεδρικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου