Οι 8 "αλήθειες" που αποδομούν τα υπερπλεονάσματα

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Γνωρίζετε προφανώς το περίφημο "οι αριθμοί ευημερούν, αλλά...". Όμως εκτός από το να ευημερούν εις βάρος της κοινωνίας, οι αριθμοί λένε και αλήθειες!

Ας δούμε μερικές από αυτές...

Αλήθεια πρώτη: To 2017 επιβλήθηκαν νέα μέτρα αξίας 1,8 δισ. ευρώ, δηλαδή αξίας περίπου 1% του ΑΕΠ (επίσημη αποτίμηση ΥΠΟΙΚ για το 3ο μνημόνιο που περιλαμβάνεται στο
τελευταίο Μεσοπρόθεσμο το οποίο ψηφίστηκε το 2017).
Αναφέρομαι στα μέτρα που κόστισαν στην τσέπη μέσα στο 2017, που εφαρμόστηκαν ήδη και όχι στο σύνολο των νέων μέτρων που ψηφίστηκαν. 

Αλήθεια δεύτερη: Το πρωτογενές πλεόνασμα σε όρους μνημονίου φτάνει προς το παρόν στο 4,2% του ΑΕΠ για το 2017 (ο λόγος για το πλεόνασμα που μετρούν οι θεσμοί και καθορίζει το αν θα ληφθούν ή όχι και νέα μέτρα).
Για το 2017 ο μνημονιακός στόχος ήταν το πρωτογενές πλεόνασμα να φτάσει στο 1,75% του ΑΕΠ, ενώ ο προϋπολογισμός του ελληνικού οικονομικού επιτελείου υπολόγιζε  μνημονιακό πλεόνασμα 2,44% του ΑΕΠ για το 2017.

Αλήθεια τρίτη: Το πρωτογενές πλεόνασμα σε όρους μνημονίου έκλεισε στο 3,8% του ΑΕΠ (σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία που αναγράφονται στον φετινό προϋπολογισμό) το 2016, υπερβαίνοντας επίσης τους στόχους.

Αλήθεια τέταρτη: Και τα 2 χρόνια, δηλαδή και το 2016 και το 2017, τα κοινωνικά μερίσματα που διατέθηκαν στην αγορά υπολογίστηκαν και αφαιρέθηκαν από την αξία των πλεονασμάτων, άρα οι επιδόσεις είναι σχετικά συγκρίσιμες (σημειώνουμε ωστόσο ότι το 2017 δόθηκαν λίγα παραπάνω από ό,τι το 2016).

Αλήθεια πέμπτη: Με βάση τα παραπάνω, η πραγματική βελτίωση σε δημοσιονομικούς όρους τον έναν αυτό χρόνο είναι περί το 0,4% του ΑΕΠ ή περίπου 700 εκατ. ευρώ. Και τούτο όταν τα νέα μέτρα έφτασαν στα 1,8 δισ. ευρώ (1% του ΑΕΠ). 

Αλήθεια έκτη: Με αυτό το δεδομένο, γίνεται αντιληπτό ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των νέων μέτρων που εφαρμόστηκαν "χάθηκε". Αρκετά πάνω από το ήμισυ...
Η απώλεια μάλιστα είναι μεγαλύτερη ή μάλλον σημαντικότερη, αν συνυπολογιστεί ότι το 2017 ήταν έτος ανάπτυξης.
Χαμηλότερης μεν των προσδοκιών,  αλλά εν πάση περιπτώσει ανόδου του ΑΕΠ κατά 1,4% κάτι που σύμφωνα με την θεωρία της Οικονομικής επιστήμης θα έπρεπε θεωρητικά να... "τονώνει" τα έσοδα...

Αλήθεια έβδομη: Σύμφωνα με τις χθεσινές ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ τα έσοδα "έπεσαν".
Γιατί συνέβη αυτό;
 Γιατί πολύ απλά η φοροδοτική ικανότητα της ελληνικής κοινωνίας εξαντλήθηκε.
Τους ξεζούμισαν και στέρεψαν... όσα νέα μέτρα και αν επιβληθούν, δεν υπάρχει... σεντ.
Όπως έλεγε και ο Μένιππος... Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος! 

Αλήθεια όγδοη: Tα πλεονάσματα προκύπτουν από υπερσυγκράτηση δαπανών. Οι δαπάνες από τα 86.271 εκατ. ευρώ το 2016 υποχώρησαν στα 85.322 εκατ. ευρώ (από το 49,52% του ΑΕΠ στο  48,01% του ΑΕΠ).

 Και έτσι αντιστάθμισαν την πτώση στα έσοδα από τα 87.365 εκατ. ευρώ στα 86.776 εκατ. το 2017 (από το 50,15% του ΑΕΠ στο 48,82% του ΑΕΠ).

 Το γεγονός ότι δεν χρηματοδοτήθηκαν δημόσιες επενδύσεις, ότι καθυστερούν οι νέες συντάξεις και ότι το δημόσιο εξακολουθεί να έχει "φέσια", είναι μέρος της εξίσωσης...

Γι' αυτό λοιπόν και  το ΔΝΤ δυσπιστεί. 

Διαπιστώνει εύκολα την κόπωση στα έσοδα και την υιοθέτηση ενός "μείγματος" πολιτικής που δεν είναι διατηρήσιμο, στην πραγματικότητα δεν είναι αποδοτικό και έτσι βρίσκει ασφαλές "πάτημα" για να ζητά και άλλα. 

 Αδιαφορώντας επί της ουσίας για τα υπερπλεονάσματα, με τα οποία σπεκουλάρουν πολιτικά και οι Ευρωπαίοι ενόψει και των Ευρωεκλογών και της ανάγκης να στηθεί το ελληνικό success story...  

Με τον ρόλο του όμως ως "υπερεπόπτης", το ΔΝΤ βασιζόμενο στις παραπάνω "αλήθειες" εξακολουθεί να ζητά να έρθει το αφορολόγητο νωρίτερα, από το 2019, μαζί με την περικοπή των συντάξεων.

dimitris.papakonstantinou@capital.gr