Κυριακή Γ' Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως) - «οστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι»

«οστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι»

    

Στάδιο πνευματικών αγώνων χαρακτηρίζεται η περίοδος πριν τα γεγονότα της λυτρωτικής θυσίας του Κυρίου για την αμαρτωλή ανθρωπότητα και για τον καθένα μας χωριστά, αγαπητοί μου αδελφοί. 
Και παραμένει κεντρικό σημείο αναφοράς η ανάσταση του Κυρίου μας που είναι η βάση της πίστης μας.

   

 Είναι στάδιο ανάμνησης αλλά και
προετοιμασίας. Βρισκόμαστε στο μέσον σχεδόν του σταδίου αυτού και σταθερά τρέχουμε παραμερίζοντας και παραβλέποντας ότι εμποδίζει και καθυστερεί την πορεία μας. 

Συνεπείς αγωνιστές αποβλέπουμε πάντοτε στο τέρμα του αγώνα, όπου μας αναμένει η βράβευση.
 Αλλά είναι και περίοδος μελέτης των παθών του Κυρίου μας. 

Απαραίτητα στοιχεία της αγωνιστικής προσπάθειας αποτελούν η προσευχή και η ψυχική κάθαρση. 

Είναι και αυτά που συνιστούν και χαρακτηρίζουν την συμπεριφορά του ανθρώπου που θέλει να ακολουθεί τον Χριστό.

«οστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».

   Τα έλεγε αυτά, αγαπητοί μου, σε όλο τον κόσμο αλλά και στους μαθητές Του που παρακολουθούσαν το κήρυγμα Του. Όποιος θέλει να είναι οπαδός μου, να με ακολουθεί, πρέπει να απαρνηθεί συνήθειές του, που τον έχουν δέσει με την αμαρτία και τον κόσμο της αμαρτίας. Αλλά αυτό δεν είναι ούτε απλό ούτε και εύκολο. Μας φορτώνει με ένα κοπιαστικό βάρος. 

Είναι σαν να σηκώνεις και να μεταφέρεις ένα μεγάλο και βαρύ σταυρό. Και θέλει να δείξει μ’ αυτό πόσο δύσκολο είναι να εγκαταλείψει ο άνθρωπος τις κακές του συνήθειες, τις αμαρτωλές επιθυμίες και πράξεις. Είναι όμως απαραίτητος όρος για να γίνει κανείς ακόλουθος του Χριστού. 

Αλλά μήπως η οποιαδήποτε απασχόληση μας, η ζωή μας ολόκληρη, είναι εύκολη, χωρίς κόπους, αγωνίες και θυσίες; 

Αποβλέπουμε όμως σε κάποια επιτυχία, κάποιο κέρδος. Και αυτά είναι ανάλογα με την προσπάθεια που καταβάλουμε. Το πόσο μας στοιχίζει σαν ανταπόδοση είναι αμφίβολο. Και όλα αυτά τα κέρδη, οι επιτυχίες, οι δόξες είναι εφήμερα. 

Είναι ζήτημα αν διαρκούν, όση είναι η διάρκεια της ζωής μας. 

Κι όταν φεύγουμε και ενώ ακούγεται η ευχή της Εκκλησίας, «αιωνία η μνήμη», πολύ γρήγορα θα μας ξεχάσουν όλοι, ενώ τίποτε από αυτά που πετύχαμε ή αποκτήσαμε θα μας ακολουθήσει.

     

Αλλά, αγαπητοί μου αδελφοί, το μόνο που έχει αξία είναι η αιώνια ψυχή μας. Και αυτό τονίζει στη συνέχεια ο Κύριος. «τί γαρ ωφελήσει  άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;» 

Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο, αν θα μπορούσε βέβαια, να κερδήσει όλο τον υλικό και φθαρτό κόσμο και με την προσπάθεια του αυτή να χάσει την αιώνια ψυχή του;

  

  Απλό και σαφέστατο το δίλημμα. Και φυσικά δεν θα έπρεπε να μας προβληματίζει. Η πρόσκαιρη και απατηλή ζωή από την μια μεριά και η αιωνιότητα της άφθαρτης ψυχής από την άλλη. Επιπλέον είναι η αγάπη του Θεού και το ανεκτίμητο δώρο της ουράνιας ζωής.

    

Ποια είναι η διαφορά που μας κάνει διστακτικούς. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε ικανοποιώντας τις υλικές μας επιθυμίες, που είναι χειροπιαστές, αν και εφήμερες. Είναι εύκολες και κυρίως ευχάριστες, χωρίς πολλά και ουσιαστικά προβλήματα, τη στιγμή τουλάχιστον, που τις πραγματοποιούμε. 

Ο αδύνατος χαρακτήρας μας με τις απερίσκεπτες συνήθειες μας, ο καταιγισμός των εξωτερικών παραστάσεων, το εύκολο και κακό παράδειγμα, μας παρασύρουν τόσο εύκολα, που δεν σκεπτόμαστε ούτε για μια στιγμή να αντιδράσουμε.

  

  Τούτες τις μέρες λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία μας με όλο το τελετουργικό της, τα κείμενα και τους ύμνους, μας προσφέρει ευκαιρίες να προσέξουμε, να κατανοήσουμε τον νόημα της αγωνιστικής αυτής περιόδου και να προσαρμόσουμε ανάλογα τη ζωή μας.

     Αναφέραμε προηγουμένως τον σταυρό που πρέπει να φορτωθούμε και να μεταφέρουμε. 

Ναι! Είναι ένα βάρος.

 Ασήκωτο, να το μεταφέρουμε.

 Αδύνατο, φορτωμένοι να σταθούμε όρθιοι, αν δεν θελήσουμε αδίστακτα να προσπαθήσουμε. Βαρύτατο, αν στηριχτούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις. Αλλά, αγαπητοί μου, δεν είμαστε μόνοι μας.

 Μας βλέπει και μας παρακολουθεί ο Θεός. Και όταν προκύψει ανάγκη, την ώρα που σκοντάφτουμε, ή δυσκολευόμαστε να σταθούμε όρθιοι κουβαλώντας τον σταυρό μας, έρχεται βοηθός και συμπαραστάτης ο Κύριος, και ο σταυρός γίνεται ελαφρός σαν χαρτί, σαν φτερό.

     Χωρίς λοιπόν κανένα δισταγμό, με απόλυτη αποφασιστικότητα και κυρίως με πίστη στον Κύριό μας, θα προσπαθήσουμε αγωνιζόμενοι και προσευχόμενοι τούτες τις μέρες, να φτάσουμε με καθαρή την ψυχή μας να χαρούμε και στην λυτρωτική ανάσταση του Κυρίου μας.

απο τις aktines