Όχι μόνο διότι υπάρχει γενικό «πάγωμα», έλλειψη ρευστότητας, δυσπιστία στους ξένους αν η χώρα τα καταφέρει, αγωνία για τις εξελίξεις από EuroWorking Group σε Eurogroup και από εκεί στη Σύνοδο Κορυφής.
Η ανησυχία οφείλεται σε
δύο πολύ συγκεκριμένες παραμέτρους.
Κατ’ αρχήν στο χρόνο, αφού είναι σαφές ότι κυβέρνηση και ιδιωτικός τομέας τον μετρούν διαφορετικά.
Για τις επιχειρήσεις ο χρόνος είναι χρήμα, άρα όσο εξοικονομείς χρόνο κερδίζεις.
Για την κυβέρνηση ο χρόνος είναι ανάσες πριν τις μεγάλες αποφάσεις, που προβλέπονται αποκαλυπτικές των προθέσεων και εκτιμάται ότι θα δημιουργήσουν εντάσεις.
Άρα όσο χρόνο κερδίζει τόσο διατηρεί σε ψηλά επίπεδα την δημοτικότητα της, ώστε να αναβάλει τα δύσκολά επικαλούμενη την πλειοψηφία του ελληνικού λαού που τη στηρίζει. Το ποιος έχει δίκιο και ποιός άδικο είναι απλώς θέμα λογικής.
Η πραγματικότητα, όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να σταματήσει το χρόνο ή –ακόμη χειρότερα- να τον γυρίσει πίσω εξ’ αντανακλάσεως, στο τέλος δείχνει το αληθινό της πρόσωπο.
Ο καθρέφτης γίνεται κομμάτια και θρύψαλα, οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν, οι αυταπάτες ακυρώνονται και η ζωή τραβάει την ανηφόρα.
Η δεύτερη παράμετρος της ανησυχίας του επιχειρηματικού κόσμου της Β. Ελλάδος προέρχεται από την αίσθηση ότι διαμορφώνεται, πλέον, ένα εμφανώς εχθρικό προς την επιχειρηματικότητα περιβάλλον.
Από τη μια ο υπουργός παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος ως γνωστόν δεν… καταδέχεται να μιλήσει με τους επιχειρηματίες. Αντίθετα αν μπορούσε να τους αποφύγει τελείως θα το έκανε. Από την άλλη οι αποφάσεις, όπως –για παράδειγμα- αυτή για «τριγωνικές συναλλαγές», δηλαδή για τη φορολόγηση δαπανών που καταβάλλονται στις συναλλαγές με κράτη «μη συνεργάσιμα» ή σε «προνομιακό φορολογικό καθεστώς», όπως η Βουλγαρία, τα Σκόπια και η Κύπρος, επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τις ήδη επιβαρυμένες λόγω της κρίσης επιχειρήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι τις προηγούμενες ημέρες τόσο ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, όσο και ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος πραγματοποίησαν επαφές με κάποιους παραγωγικούς υπουργούς –όχι με τον κ. Λαφαζάνη- και εξέδωσαν ανακοινώσεις ανησυχίας.
Φυσικά οι επιχειρηματίες, ως θεσμικοί παράγοντες του συστήματος, αισθάνονται την ανάγκη να είναι ψύχραιμοι και ευγενείς, αλλά η αγωνία ανάμεσα στις γραμμές και πίσω από τις εκφράσεις αυτών των ανακοινώσεων δεν κρύβεται.
Μαζί με το φόβο, ότι ίσως να συνδιαλέγονται με παράγοντες που έχουν εντελώς διαφορετική άποψη για το οικονομικό μοντέλο και σύστημα.
Με παράγοντες που ενώ (υποτίθεται ότι) συζητούν ζητήματα επιχειρήσεων και αγοράς, στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τίποτε άλλο πέρα από το δημόσιο και το κράτος – μαγαζί τους.
του Γιώργου Μητράκη απο το voria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου