Την ώρα που το ενδιαφέρον στη χώρα σχετίζεται με εκλογές και διαπραγματεύσεις για τους όρους νέους δανείου, ώστε να «σωθεί» το κράτος ο παραγωγικός ιστός εξακολουθεί να… ξηλώνεται.
Να αποσυντίθεται, στην ουσία επί 20 χρόνια.
Ειδικά στη Β. Ελλάδα η
αποβιομηχάνιση συνεχίζεται, τα «φουγάρα» σβήνουν και τα κουφάρια των κτιρίων στις ΒΙΠΕ παραμένουν έρημα και μελαγχολικά.
Πρώτη είδηση:
Στα τέλη του 2014 ανέστειλε το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της παραγωγής της η ΕΛΒΕ Ενδυμάτων, που βρίσκεται στην Καβάλα. Η εταιρία ιδρύθηκε το 1971 και επί 40 χρόνια έραβε γυναικεία ενδύματα, μέχρι που η δραστηριότητα έγινε ζημιογόνα, άρα ασύμφορη.
Δεύτερη είδηση:
Τις επόμενες ώρες κρίνεται –κατά πάσα πιθανότητα αρνητικά- η τύχη της Hellenic Steel. Παρά τη φημολογία των τελευταίων μηνών για ενδιαφέρον Ρώσων, Γερμανών και Ινδών αγοραστής δε φαίνεται στον ορίζοντα. Η εταιρία οδηγείται σε εκκαθάριση και το εργοστάσιο κλείνει.
Και στις δύο περιπτώσεις οι εργαζόμενοι που χάνουν τη δουλειά τους είναι πολλοί. Εκατοντάδες. Ταυτόχρονα η περιοχή της Βορείου Ελλάδος αποδυναμώνεται παραγωγικά και ερημώνει. Νέες μονάδες δε δημιουργούνται και το αρνητικό ισοζύγιο επιβαρύνεται συνεχώς.
Υπάρχει μια θεωρία –και κάποιοι την πιστεύουν- ότι η Ελλάδα μπορεί να πορευτεί με πρωτογενή και τριτογενή τομέα.
Δηλαδή με αγροτική οικονομία, εμπόριο, μεταφορές, τουρισμός, χρηματοπιστωτικά. Ότι η χώρα δε χρειάζεται τη μεταποίηση, διότι υπάρχουν πολλές περιοχές του πλανήτη που η παραγωγή είναι πολύ πιο φτηνή και συμφέρουσα.
Κανείς δε λέει ότι υπάρχουν ακόμη πιο πολλές περιοχές του πλανήτη, όπου η παραγωγή είναι ακριβή, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τις επιχειρήσεις και τις δουλειές να πηγαίνουν μια χαρά.
Επί της ουσίας: Δεν υπάρχει ανεπτυγμένη, οικονομία χωρίς να εξαντλεί όλες τις δυνατότητες. Ειδικά ο δευτερογενής τομέας, δηλαδή η μεταποίηση, είναι το κλειδί για την καταγραφή υπεραξιών, από την αξιοποίηση της παραγωγής του πρωτογενούς τομέα, αλλά και από την επεξεργασία πρώτων υλών. Επίσης, προσφέρει έργο στις μεταφορές και το εμπόριο, στηρίζει τις εξαγωγές και δημιουργεί θέσεις εργασίας.
Πολύ περισσότερο που στη Β. Ελλάδα υπάρχει μια παράδοση πολλών δεκαετιών στη μεταποίηση (βιομηχανίες, βιοτεχνίες, οικοτεχνίες), που απαγορεύεται να πάει χαμένη.
Υπάρχουν Βιομηχανικές Περιοχές με χώρους και δυνατότητες, αλλά και απόθεμα από βιομηχανικά ακίνητα – κουφάρια, που μπορούν να αξιοποιηθούν χωρίς να επενδυθούν χρήματα σε… ντουβάρια. Μόνο που χρειάζεται να κινητοποιηθεί η πολιτεία, η οποία –για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους- δε δείχνει να πολυενδιαφέρεται.
Η χώρα είναι από το καλοκαίρι του 2014 χωρίς αναπτυξιακό νόμο. Και θα παραμείνει για πολλούς μήνες ακόμη, αφού για να διαμορφωθεί ο νέος νόμος χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη του Επιτρόπου Ανταγωνιστικότητας της Κομισιόν, κάτι που από μόνο του είναι χρονοβόρο.
του Γιώργου Μητράκη
απο το voria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου