Κυριακή Θ΄ Ματθαίου –«Θαρσεῖτε, ἐγὼ εἰμι, μὴ φοβεῖσθε»

Εὐαγγέλιον: Ματθ. ιδ´ 22–34

Ἦχος: πλ. δ´.— Ἑωθινόν: Θ´

«Θαρσεῖτε, ἐγὼ εἰμι, μὴ φοβεῖσθε»

Μετὰ τὸ ἐκπληκτικὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ πέντε χιλιάδων ἀνδρῶν μὲ τὸν πολλαπλασιασμὸ τῶν πέντε ἄρτων καὶ τῶν δύο ἰχθύων, ὁ Κύριος ἀνάγκασε τοὺς μαθητές Του νὰ ἐπιβιβασθοῦν σὲ ἕνα πλοιάριο, ἕως ὅτου ἀπολύσει τὰ πλήθη.

Ὅταν μέσα στὰ τρικυμισμένα κύματα τῆς λίμνης Γεννησαρὲτ τὸ πλοιάριο ποὺ ἐπέβαιναν οἱ μαθητὲς Του κινδύνευε νὰ βυθισθεῖ καὶ φόβος τοὺς εἶχε καταλάβει, ὁ Κύριος τοὺς ἀπηύθυνε τὴν προτροπή: "Θαρσεῖτε", νὰ ἔχετε θάρρος.

Τὸ περιστατικὸ μᾶς τὸ διηγοῦνται οἱ εὐαγγελιστὲς Ματθαῖος (ιδ´ 22-34), Μᾶρκος (δ´ 35-41), καὶ Λουκᾶς (η´ 22-25). Οἱ μαθητὲς τὴν στιγμὴ τοῦ
κινδύνου νὰ βυθισθοῦν, βλέπουν τὸν Κύριο νὰ περπατᾶ ἐπὶ τῶν ὑδάτων τῆς λίμνης, καὶ νόμισαν ὅτι ἔβλεβαν κάποιο φάντασμα. 

Τότε, ὁ Κύριος τοὺς καθησυχάζει, τοὺς λέγει νὰ μὴ φοβοῦνται, διότι Αὐτὸς εἶναι ἐκεῖ, παρών. Ἡ συνάντηση μὲ τὸν Κύριο προϋποθέτει ἀναγνώριση καὶ πίστη.

Ἡ πίστη ποὺ ἀποτρέπει τὸν φόβο εὑρίσκεται στὸν Χριστό. 

Αὐτὸ ποὺ ἤθελε ὁ Χριστὸς νὰ μάθουν οἱ μαθητές Του ἦταν νὰ Τὸν ἐμπιστεύονται στὶς δύσκολες περιστάσεις. 

Ἴσως γι᾽ αὐτὸ τοὺς ἔβαλε σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση, ὅταν μὲ δική Του παρότρυνση ἐπιβιβάσθηκαν σὲ ἕνα πλοιάριο, γιὰ νὰ περάσουν στὴν ἀπέναντι ὄχθη τῆς λίμνης. Ὅταν τὰ κύματα σηκώθηκαν ἀπειλητικά, ἦταν ἡ στιγμὴ νὰ τοὺς καλέσει ὁ Κύριος ὥστε νὰ καταλάβουν ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι σὲ θέση νὰ χειρισθεῖ κάθε παρόμοια κατάσταση ποὺ πιθανῶς νὰ ἔρθει στὴν ζωή τοῦ καθενός μας.

Αὐτὸ ποὺ οὐσιαστικῶς χρειαζόμαστε ὅλοι νὰ μάθουμε εἶναι ὅτι μὲ πίστη ὀφείλουμε νὰ ἐμπιστευόμαστε καὶ νὰ στηριζόμαστε στὸν Κύριο καὶ ὄχι στὶς δικές μας δυνάμεις. 

Γι’ αὐτό, ὅταν οἱ μαθητὲς εὑρέθησαν σὲ κίνδυνο μέσα στὰ κύματα, ὁ Ἰησοῦς τοὺς ἐνθαρρύνει λέγων: "ἔχετε θάρρος, Ἐγὼ εἶμαι, μὴ φοβάσθε!". Ὁ φόβος φεύγει καὶ ἔρχεται θάρρος, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἀναγνωρίσει τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὴν ζωή του. Ἔτσι, μόλις ὁ Κύριος ἀνέβη στὸ πλοιάριο καὶ ἐκόπασε ὁ ἄνεμος, οἱ μαθητὲς ὁμολόγησαν ὅτι Αὐτὸς ἦταν ἀληθῶς Υἱὸς Θεοῦ.

Ἡ πίστη στηρίζεται στὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Μήπως οἱ μαθητὲς δὲν ἤξεραν ποιὸς ἦταν ὁ Ἰησοῦς; Μήπως ὁ Πέτρος δὲν ἤξερε ποιὸς ἦταν ὁ Κύριος καὶ ὅτι μποροῦσε νὰ περπατήσει ἐπὶ τῶν ὑδάτων; Ἐκτὸς καὶ ἂν δὲν εἶχαν συνειδητοποιήσει ἀπολύτως ποιὸς πραγματικὰ ἦταν ὁ Κύριος.

Καὶ σήμερα πολλοί, ἴσως καὶ ἐμεῖς, λέμε ὅτι γνωρίζουμε καὶ πιστεύουμε στὸν Χριστό. Τὸν ἔχουμε ὅμως γνωρίσει ὡς ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Υἱὸ τοῦ Θεοῦ; Ἔχουμε ἐμπιστευθεῖ ὅλη μας τὴν ζωή σὲ Ἐκεῖνον ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ξεπεράσουμε τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς μας ποὺ ἐμφανίζονται μπροστά μας; Ἐκεῖνος εἶναι Κύριος καὶ Δυνατός, καὶ ὅλα ὑποτάσ- σονται σὲ Αὐτόν. Ἡ πίστη μας λοιπὸν πρέπει νὰ θεμελιώνεται στὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ πίστη μας καὶ τὸ θάρρος στηρίζονται στὶς ὑποσχέσεις τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ὁ Χριστὸς μᾶς δίδει μία ἐντολή, ὅπως τὸ ἔπραξε μὲ τοὺς μαθητές, μᾶς δίδει καὶ τὶς ἱκανότητες καὶ μᾶς ἐνισχύει καταλλήλως, ὥστε νὰ φέρουμε εἰς πέρας τὴν πνευματική μας ἀποστολή. Μήπως ἔχουμε ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στὶς θεϊκὲς δυνάμεις τοῦ Χριστοῦ;

Δὲν χρειάζεται νὰ ἔχουμε ὀλιγοπιστία οὔτε νὰ φοβόμαστε. Ἐφ'ὅσον ἐμπιστευόμαστε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δὲν πρέπει νὰ δειλιάζουμε στὶς δυσκολίες. Ὅταν ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νὰ κάνουμε κάτι, ὅπως εἶπε στὸν Πέτρο ποὺ ἐζήτησε νὰ βαδίσει ἐπὶ τῶν ὑδάτων καὶ νὰ πλησιάσει τὸν Κύριο, ὀφείλουμε νὰ Τὸν ἐμπιστευθοῦμε μέχρι τέλους καὶ ὄχι νὰ ὀλιγοπιστήσουμε.

Οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου εἶχαν δεῖ ὡς τότε πολλὲς περιπτώσεις στὶς ὁποῖες ὁ Κύριος εἶχε δείξει τὴν θεϊκή Του δύναμη νὰ ἐλέγχει καταστάσεις καὶ νὰ δίδει λύσεις θαυμαστὲς σὲ σοβαρὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Μόλις πρὶν λίγες ὧρες οἱ μαθητὲς εἶχαν καταστεῖ μάρτυρες τοῦ θαύματος τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καὶ τῶν δύο ἰχθύων.

Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ γνωρίζουν καλύτερα. Ἔπρεπε καὶ μέσα στὴν τρικυμισμένη λίμνη νὰ ἐμπιστευθοῦν στὸν Κύριο, καὶ ὅμως ἐφοβήθησαν καὶ ὀλιγοπίστησαν! Ἀκόμη καὶ ὁ Πέτρος, ποὺ ἐπέδειξε τόσον ἐνθουσιώδη πίστη, ὥστε νὰ δυνηθεῖ νὰ βαδίσει ἐπὶ τῶν ὑδάτων, στὸ τέλος καὶ αὐτὸς ἐφοβήθη καὶ ὀλιγοπίστησε.

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σὲ ἐμᾶς συχνά. Παρ᾽ ὅτι ἔχουμε ἰσχυρὲς διαβεβαιώσεις τῆς θεότητος καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὶς ὑποσχέσεις Του, παρ' ὅλο ποὺ ἔχουμε τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ καταγεγραμμένο στὰ Εὐαγγέλια καὶ τὸ ζωντανὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἐμπιστεύθηκαν τὴν ζωή τους ὅλη στὰ χέρια τοῦ Κυρίου, ἐν τούτοις ἔρχονται στιγμὲς ποὺ ἡ πίστη κλονίζεται, διστάζουμε, ἀμφιβάλλουμε, ὀλιγοπιστοῦμε.

Τὸ ἐρώτημα τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Πέτρο ἀπευθύνεται σὲ ὅλους μας: "ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;". 

Ἂς ἀναρωτηθοῦμε καὶ ἐμεῖς, μήπως ἔχουμε λογισμοὺς ἀμφιβολίας ἢ ὀλιγοπιστίας; Ζοῦμε μὲ τοὺς φόβους καὶ τοὺς δισταγμοὺς νὰ ἐλέγχουν τὴν καρδιά μας ἢ ἔχουμε ἀκλόνητη πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη; 

Ἂν καὶ πολλὲς φορὲς ὁμολογοῦμε ὅτι πιστεύουμε στὸν Κύριο, οἱ πράξεις καὶ τὸ παράδειγμα τῆς ζωῆς μας δείχνουν τὸ ἀντίθετο. Ὁ Κύριος καὶ σήμερα μᾶς ἀπευθύνει τὴν ἐρώτηση, "ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;". 

Καὶ μὲ τὴν ἐρώτηση αὐτὴ ὁ Χριστὸς μᾶς ἀπευθύνει μία πρόσκληση, νὰ ἀκουμπήσουμε ἐπάνω Του κάθε τί ποὺ μᾶς προβληματίζει, κάθε τί ποὺ μᾶς φοβίζει, κάθε μας μέριμνα, ἀγωνία, φόβο, πειρασμὸ καὶ ἀμφιβολία, στὰ δικά Του παντοδύναμα χέρια, καὶ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς ἁπλώσει τὰ χέρια Του, θὰ μᾶς κρατήσει στὴν ἐπιφάνεια, ὅπως ἔκανε μὲ τὸν Πέτρο, καὶ θὰ μᾶς ἐνισχύσει μὲ πίστη.

Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος

Ορθόδοξος Τύπος,01/08/2014