Ενώ τα δύο μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας παρέμειναν κλειστά επί
μήνες, στερώντας από δεκάδες χιλιάδες νέους της Ελλάδας και της Κύπρου
έναν ολόκληρο χρόνο από τη ζωή τους, ήλθαν τα αποτελέσματα των μετρήσεων
του Διεθνούς Προγράμματος Αξιολόγησης Μαθητών PISA για το 2012 για να
επιβεβαιώσουν αυτό που όλοι διαπιστώνουμε χρόνια τώρα και δεν έχουμε το
θάρρος και το σθένος να αποδεχθούμε.
Οτι, δηλαδή, το ελληνικό έθνος που
επιβίωσε και μεγαλούργησε έπειτα από περιπέτειες, πολέμους και εμφύλιους σπαραγμούς, κυρίως ως αποτέλεσμα των πειραματισμών του τύπου «ο τρίτος δρόμος για τον σοσιαλισμό», ακολουθεί πορεία γενικευμένης παρακμής με άγνωστο το πότε και πώς θα σταματήσει η πτώση και θα αρχίσει η αναγέννηση.
Φυσικά οι λόγοι, οι αιτίες και οι ευθύνες δεν μπορεί να επικεντρωθούν και να περιοριστούν μόνο στους ζιβαγκοφόρους μουσάτους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ που άλωσαν το κράτος και την κοινωνία, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τον σκληρό κομματισμό, τις κλαδικές και τον συνδικαλισμό. Οι ευθύνες κατανέμονται και στην Αριστερά, η οποία ήταν το δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ τα κρίσιμα χρόνια που μπήκαν τα θεμέλια της διάλυσης.
Φυσικά, σοβαρότατες ευθύνες φέρει και η Δεξιά, η οποία δεν μπόρεσε να αποτρέψει την καταστροφή, αφού η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα του αντιπολιτευτικού έργου της ήταν ευθέως ανάλογες του κυβερνητικού. Γιατί, όταν υπάρχει μια αντιπολίτευση που κάνει καλά τη δουλειά της, δεν αφήνει περιθώρια στην κυβέρνηση να καταστρέψει τη χώρα.
Τέλος, βαρύτατες ευθύνες έχει ο πνευματικός κόσμος της χώρας που ξεπουλήθηκε για ένα κομμάτι ψωμί, που λέει ο λόγος, γιατί έπεσαν πολλά εκατομμύρια στην επιχείρηση εκμαυλισμού των διανοουμένων μας, όπως και οι πολίτες, που δεν είχαν την οξυδέρκεια να δουν ότι, λύνοντας μέσω των κλαδικών προσωρινά τα προσωπικά και οικογενειακά προβλήματά τους, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και οι εύκολες λύσεις αφενός μεν υποθηκεύουν τον μέλλον των ίδιων των πολιτών, αφετέρου δε οδηγούν τη χώρα στον γκρεμό, στον οποίο ήδη βρισκόμαστε για όσους δεν το έχουν ήδη καταλάβει.
Επιστρέφοντας στο θέμα της αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού συστήματος στο πλαίσιο του PISA, να σημειώσουμε ότι Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ.
Συγκεκριμένα, ενώ σε γενικές γραμμές διατηρούμε περίπου την ίδια βαθμολογία, η κατάταξή μας πέφτει στην 42η από την 25η θέση που κατείχαμε το 2009.
Σύμφωνα με την έρευνα του 2012, ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας στις προηγούμενες μετρήσεις βρισκόταν στην ίδια κατάταξη μαζί με χώρες όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Γαλλία, τώρα κατατάσσεται με αυτά της Ρουμανίας, της Σερβίας και της Τουρκίας!
Πριν ασχοληθούμε με το θέμα, μελετήσαμε σχετική ανακοίνωση αλλά και τις προτάσεις που κατέθεσε η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) στις 10/12/2010, με αφορμή τη δημοσιοποίηση της αντίστοιχης έκθεσης του 2009.
Στην ανακοίνωση και τις προτάσεις δεν διαπιστώσαμε ίχνος αυτοκριτικής για τις αθλιότητες που έγιναν από την ΟΛΜΕ στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ΄90, όταν πήγαιναν οι γονείς τα παιδιά τους στα σχολεία και έβρισκαν τις πόρτες κλειδωμένες με πανάκριβα λουκέτα, όλα της ίδιας μάρκας (ποιος πλήρωνε, άραγε;), με κάποιους μαθητές διπλά θύματα, να εθίζονται στις καταλήψεις από την ηλικία των 13-14 ετών, όπως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τους σπόρους εκείνης της αθλιότητας θερίζουμε σήμερα, αφού εκείνοι οι μαθητές, με τις συγκεκριμένες παραστάσεις, είναι αυτοί που σήμερα ορίζουν τις τύχες της εκπαίδευσης και ίσως ορίσουν και τις τύχες της ίδιας της πατρίδας μας, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ζητήματα που σχετίζονται με την αποτελεσματικότητα του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος, που οι ίδιοι έφτιαξαν, άλλοτε συμπορευόμενοι και άλλοτε εκβιάζοντας του πολιτικούς.
Ομως με αφορμή τα τραγικά αποτελέσματα των μετρήσεων του PISA και τις συνεχιζόμενες καταλήψεις και κινητοποιήσεις των διοικητικών υπαλλήλων, με την υποστήριξη των πανεπιστημιακών δασκάλων, που οι ίδιοι διόρισαν, είναι ανάγκη να έλθει στο προσκήνιο ένα σοβαρό ζήτημα, το οποίο άπτεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών.
Το δικαίωμα στη μάθηση είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και όπως καμία πλειοψηφία δεν έχει δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις για να βασανίζει ή να μαστιγώνει έναν ή πολλούς μαθητές, κατά τον ίδιο τρόπο κανείς μαθητής, φοιτητής, καθηγητής ή πανεπιστημιακός, καμία απόφαση της πλειοψηφίας, δεν έχει το δικαίωμα να στερεί το δικαίωμα στη μάθηση έστω και από έναν Ελληνα μαθητή και φοιτητή.
Καιρός είναι να αναλάβει τις ευθύνες της η Πολιτεία, αντί να παρακολουθεί με απάθεια τη διάπραξη εγκλημάτων εις βάρος των Ελλήνων πολιτών!
Σάββας Καλεντερίδης
απο τη dimokratianews.gr
Οτι, δηλαδή, το ελληνικό έθνος που
επιβίωσε και μεγαλούργησε έπειτα από περιπέτειες, πολέμους και εμφύλιους σπαραγμούς, κυρίως ως αποτέλεσμα των πειραματισμών του τύπου «ο τρίτος δρόμος για τον σοσιαλισμό», ακολουθεί πορεία γενικευμένης παρακμής με άγνωστο το πότε και πώς θα σταματήσει η πτώση και θα αρχίσει η αναγέννηση.
Φυσικά οι λόγοι, οι αιτίες και οι ευθύνες δεν μπορεί να επικεντρωθούν και να περιοριστούν μόνο στους ζιβαγκοφόρους μουσάτους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ που άλωσαν το κράτος και την κοινωνία, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τον σκληρό κομματισμό, τις κλαδικές και τον συνδικαλισμό. Οι ευθύνες κατανέμονται και στην Αριστερά, η οποία ήταν το δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ τα κρίσιμα χρόνια που μπήκαν τα θεμέλια της διάλυσης.
Φυσικά, σοβαρότατες ευθύνες φέρει και η Δεξιά, η οποία δεν μπόρεσε να αποτρέψει την καταστροφή, αφού η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα του αντιπολιτευτικού έργου της ήταν ευθέως ανάλογες του κυβερνητικού. Γιατί, όταν υπάρχει μια αντιπολίτευση που κάνει καλά τη δουλειά της, δεν αφήνει περιθώρια στην κυβέρνηση να καταστρέψει τη χώρα.
Τέλος, βαρύτατες ευθύνες έχει ο πνευματικός κόσμος της χώρας που ξεπουλήθηκε για ένα κομμάτι ψωμί, που λέει ο λόγος, γιατί έπεσαν πολλά εκατομμύρια στην επιχείρηση εκμαυλισμού των διανοουμένων μας, όπως και οι πολίτες, που δεν είχαν την οξυδέρκεια να δουν ότι, λύνοντας μέσω των κλαδικών προσωρινά τα προσωπικά και οικογενειακά προβλήματά τους, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και οι εύκολες λύσεις αφενός μεν υποθηκεύουν τον μέλλον των ίδιων των πολιτών, αφετέρου δε οδηγούν τη χώρα στον γκρεμό, στον οποίο ήδη βρισκόμαστε για όσους δεν το έχουν ήδη καταλάβει.
Επιστρέφοντας στο θέμα της αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού συστήματος στο πλαίσιο του PISA, να σημειώσουμε ότι Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ.
Συγκεκριμένα, ενώ σε γενικές γραμμές διατηρούμε περίπου την ίδια βαθμολογία, η κατάταξή μας πέφτει στην 42η από την 25η θέση που κατείχαμε το 2009.
Σύμφωνα με την έρευνα του 2012, ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας στις προηγούμενες μετρήσεις βρισκόταν στην ίδια κατάταξη μαζί με χώρες όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Γαλλία, τώρα κατατάσσεται με αυτά της Ρουμανίας, της Σερβίας και της Τουρκίας!
Πριν ασχοληθούμε με το θέμα, μελετήσαμε σχετική ανακοίνωση αλλά και τις προτάσεις που κατέθεσε η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) στις 10/12/2010, με αφορμή τη δημοσιοποίηση της αντίστοιχης έκθεσης του 2009.
Στην ανακοίνωση και τις προτάσεις δεν διαπιστώσαμε ίχνος αυτοκριτικής για τις αθλιότητες που έγιναν από την ΟΛΜΕ στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ΄90, όταν πήγαιναν οι γονείς τα παιδιά τους στα σχολεία και έβρισκαν τις πόρτες κλειδωμένες με πανάκριβα λουκέτα, όλα της ίδιας μάρκας (ποιος πλήρωνε, άραγε;), με κάποιους μαθητές διπλά θύματα, να εθίζονται στις καταλήψεις από την ηλικία των 13-14 ετών, όπως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τους σπόρους εκείνης της αθλιότητας θερίζουμε σήμερα, αφού εκείνοι οι μαθητές, με τις συγκεκριμένες παραστάσεις, είναι αυτοί που σήμερα ορίζουν τις τύχες της εκπαίδευσης και ίσως ορίσουν και τις τύχες της ίδιας της πατρίδας μας, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ζητήματα που σχετίζονται με την αποτελεσματικότητα του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος, που οι ίδιοι έφτιαξαν, άλλοτε συμπορευόμενοι και άλλοτε εκβιάζοντας του πολιτικούς.
Ομως με αφορμή τα τραγικά αποτελέσματα των μετρήσεων του PISA και τις συνεχιζόμενες καταλήψεις και κινητοποιήσεις των διοικητικών υπαλλήλων, με την υποστήριξη των πανεπιστημιακών δασκάλων, που οι ίδιοι διόρισαν, είναι ανάγκη να έλθει στο προσκήνιο ένα σοβαρό ζήτημα, το οποίο άπτεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών.
Το δικαίωμα στη μάθηση είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και όπως καμία πλειοψηφία δεν έχει δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις για να βασανίζει ή να μαστιγώνει έναν ή πολλούς μαθητές, κατά τον ίδιο τρόπο κανείς μαθητής, φοιτητής, καθηγητής ή πανεπιστημιακός, καμία απόφαση της πλειοψηφίας, δεν έχει το δικαίωμα να στερεί το δικαίωμα στη μάθηση έστω και από έναν Ελληνα μαθητή και φοιτητή.
Καιρός είναι να αναλάβει τις ευθύνες της η Πολιτεία, αντί να παρακολουθεί με απάθεια τη διάπραξη εγκλημάτων εις βάρος των Ελλήνων πολιτών!
Σάββας Καλεντερίδης
απο τη dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου