"τα παιδιά που φροντίζουν περισσότερο για το πώς θα στέκεται το τσουλούφι τους στο γήπεδο, παρά για το πώς θα βγάλουν καμία ασίστ, δεν μπορούν να έχουν σοβαρό μέλλον στα γήπεδα με αξιώσεις!

Θα μου πείτε, "εντάξει, είναι μικρός, και χαίρεται"!
Θα σας απαντήσω πως αν και μικρός, επιλέχτηκε από τους αρμόδιους το καλοκαίρι να γίνει επαγγελματίας, σε μια από τις ελάχιστες μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες που έχουν απομείνει στη χώρα!

Είναι και μέλος της
"μικρής" μας εθνικής...
Και; Τι σημαίνει αυτό; Να παραβλέψουμε πως είναι παιδί ακόμη, και πως δικαιούται να χαίρεται με την αναγνωρισιμότητα που του έχουν προσφέρει άκριτα και απλόχερα τα ΜΜΕ της χώρας;
Οχι, δεν θα παραβλέψουμε ούτε τη χαρά, ούτε την ηλικία του, αλλά πολύ περισσότερο τη δύναμη της εικόνας! Αλλωστε, είναι βέβαιο ότι το όποιο κοινωνικό σύστημα, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, "ανταμείβει" την αναγνωρισιμότητα, από όπου κι αν αυτή προέρχεται.
Αναγνωρισιμότητα έχει και ο γόνος μίας πολιτικής οικογένειας, αναγνωρισιμότητα έχει και ο τηλεοπτικός αστέρας, ο ηθοποιός, ο αθλητής.

Κι όσοι επιλέγουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, έχοντας ήδη εξασφαλίσει κάποια αναγνωρίση/ διάκριση, ξεκινούν με ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα, έναντι των χιλιάδων άλλων παιδιών που προσπαθούν να βρουν την άκρη στις δυο εναπομείνασες εγχώριες επαγγελματικές κατηγορίες...

Από κει και πέρα, τα πάντα εξαρτώνται από τη δουλειά που θα κάνει ο κάθε πιτσιρικάς μέχρι να έρθει η ώρα της "κρίσης"...
Καθρέφτης το γήπεδο (sic)...

Ο νεαρός, για τον οποίον γίνεται η σχετική αναφορά, κι ένας κατ' επίφαση διάλογος, είχε τη τύχη να αγωνιστεί το πρωί του Σαββάτου (23/11) σ' ένα τοπικό ντέρμπι Νέων.
Η ομάδα του έχασε...
Κι όμως αυτός, όπως άλλωστε το συνηθίζει, αντί να καθίσει ήσυχος και να σκεφτεί τι πήγε στραβά, ή τι δεν έκανε ο ίδιος σωστά, βρήκε το χρόνο αλλά κυρίως τη διάθεση, να ψάξει τη φωτογραφία που τον απεικονίζει ανάμεσα στις πολλές που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα και να την αναρτήσει στο προσωπικό του προφίλ...

Και αυτό είναι κακό; Μπορεί, πράγματι, να σκέφτηκε, να προβληματίστηκε να στεναχωρήθηκε, και τελικά να ήθελε να το διασκεδάσει βάζοντας τη φωτογραφία του ως αφορμή για σχόλια στο facebook!
Ναι, ίσως και να έγιναν έτσι τα πράγματα. Ομως, δεν παύει προσωπικά να μ' ενοχλεί αυτή η συμπεριφορά του...

Γιατί; Επειδή, σημειολογικά η όλη του στάση, όπως δηλαδή κρίνεται μέσω των κοινωνικών δικτύων, δείχνει ότι είναι ωραιοπαθής!
Θαυμάζει την ομορφιά του, την όποια επιτυχία του και την επιδεικνύει συνεχώς, ως ένας ακόμη αυτάρεσκος νεαρός που ψάχνει την επιβεβαίωση στα μάτια των απέναντι.
Και θα με ρωτήσετε τώρα, τι κακό μπορεί να κάνει αυτό σε ό,τι αφορά στο ποδοσφαιρικό του μέλλον;
Μα προφανώς επειδή ασχολείται με τόσο ανόητα πράγματα, όπως η επίδειξη της ομορφιάς του, ίσως τελικά να μείνει μόνο σ' αυτήν και δεν παλέψει για τα περισσότερα που ίσως αξίζει ή δικαιούται...

Η επιστήμη λέει ότι άψυχα, υλικά αγαθά που τρέφουν την ματαιοδοξία και συμπληρώνουν το πακετάκι της ωραιοπάθειας, ίσως μπλοκάρουν μια πιο παθιασμένη αγωνιστική προσπάθεια.
Ενας έμπειρος προπονητής μου είχε πει κάποτε πως "τα παιδιά που φροντίζουν περισσότερο για το πώς θα στέκεται το τσουλούφι τους στο γήπεδο, παρά για το πώς θα βγάλουν καμία ασίστ, δεν μπορούν να έχουν σοβαρό μέλλον στα γήπεδα με αξιώσεις! Αυτοακυρώνονται! Αργότερα, όταν μεγαλώσουν και γίνουν άντρες με προσωπικότητα και αυτοπειθαρχία, μπορούν να κάνουν πολλά για το σταριλίκι, δίνοντας τροφή στα μήντια".

Δυστυχώς για μένα, όλο και συχνότερα πλέον βλέπω... αέρα 9 μποφόρ σε όμορφα νεαρά κεφάλια, που μοιάζουν να έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους.
Εύχομαι να μη τους πάρει καιρό να τον βρουν...

Γράφει η Δώρα Ιωακειμίδου
απο το acadimies.gr