 |
|||||||
Με συγχωρείτε, αλλά μακριά από το γήπεδο και τα παιδιά …. Αρρωσταίνω!
Καλές οι διακοπές και τα μπανάκια, ακόμα….καλύτερα τα χαράτσια και οι εφορίες, αλλά και η μπάλα, δεν παύει να είναι μπάλα!
Σίγουρα και τα
περισσότερα παιδιά, περιμένουν πως και πως την έναρξη της νέας σαιζόν, ΠΡΟΣΟΧΗ, μην μπερδεύεστε, δεν εννοώ της Σχολικής, αλλά της ποδοσφαιρικής σαιζόν!
Την σχολική τα παιδιά, δυστυχώς την έχουν……σε 7η μοίρα.
Πρώτα έχουν το ίντερνετ, μετά το μαλλί, ύστερα το χαμηλοκάβαλο παντελόνι, σειρά έχει η βόλτα, μετά καμιά….Ελενίτσα, έπειτα ο χαβαλές και ακολουθεί… αργά – αργά και μετά βίας το σχολείο.
Τα παιδιά βέβαια που ανήκουν στις Ακαδημίες των Π.Α.Ε, ακολουθούν άλλη σειρά ή μάλλον, την ίδια σειρά, αλλά απλά όλα πάνε ένα μήνα πιο πριν!
Ενώ οι Ερασιτεχνικές Ακαδημίες, αρχίζουν κατά τις 10 Σεπτέμβρη, οι Π.Α.Ε αρχίζουν κατά τις 12 Αυγούστου και νωρίτερα.
Υπάρχουν βέβαια και ερασιτεχνικά σωματεία, που ξεκινούν στις 22/8 και στις 27/8 που το θεωρώ και το πιο φυσιολογικό, διότι και τα περισσότερα παιδιά, έχουν γυρίσει από τις διακοπές και το πρωτάθλημά τους αρχίζει γύρω στις 6/10, οπότε ένας μήνας πριν, μπορεί να μην είναι αρκετός, αλλά είναι φυσιολογικός για την προετοιμασία τους.
Όπως και να΄ χει λοιπόν, λίγο πιο πριν ή λίγο πιο μετά, αρχίζουν με τις ίδιες ελπίδες, ΟΛΑ τα παιδιά και αυτές δεν είναι άλλες, από το να φορέσουν κάποια στιγμή την φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας και να διακριθούν!
Δικαίωμα στην ελπίδα έχουν όλα τα παιδιά και καλά κάνουν, αλλά δυστυχώς, οι ευκαιρίες και τα «κονέ», δεν θα είναι ίδια για όλους.
Τα κακά παραδείγματα του παρελθόντος, δυστυχώς συνεχίζονται ακόμα, ευτυχώς σε μικρότερο βαθμό, αλλά δεν παύουν να υπάρχουν!
Οι «μίζες» που έπαιρναν, προπονητές και παράγοντες, μπορεί να μην έφταναν σε μέγεθος αυτές του ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, αλλά και αυτές καταδίκαζαν και καταδικάζουν ποδοσφαιρικά, κάποια παιδιά, προς όφελος κάποιων άλλων, «ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ» παντού!
Όσο υπάρχουν ελπίδες και όνειρα στην καρδιά των παιδιών, θα υπάρχουν και τα αντίστοιχα λαμόγια και «ευτυχώς» για τα λαμόγια, υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που ελπίζουν ότι κάτι καλό θα κάνουν!
Φυσικά ούτως ή άλλως, ΔΕΝ είναι δυνατόν να παίξουν όλα τα παιδιά μπάλα, ή να γίνουν ΟΛΟΙ ποδοσφαιριστές, αλλά το κακό είναι, ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ΔΕΝ υπάρχει και κανένα αντίδοτο για τα λαμόγια!
Αν το καλοσκεφτείτε, αυτοί οι «τύποι» ζουν και βασιλεύουν, γιατί τους δίνουμε ΕΜΕΙΣ το δικαίωμα και όταν λέω εμείς, εννοώ οι ΓΟΝΕΙΣ και μη σας πω, ότι πολλές φορές τους ψάχνουμε κιόλας ή τους «γεννάμε» !
Τι θέλει να πει ο ποιητής; θα σας το εξηγήσω αμέσως.
Καταρχήν το κακό αρχίζει από νωρίς, από τις μικρές ηλικίες, παραθέτοντας σας ένα πραγματικό παράδειγμα, όπου ο «γάτος» μπαμπάς, βλέποντας ότι ο γιος του, τη «βρίσκει» τη μπάλα με την πρώτη, εκμεταλλευόμενος την επαγγελματική ή φιλική του σχέση, με τον προπονητή μιας ΜΕΓΑΛΗΣ και με ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ, ομάδας, «σπρώχνει» το γιο του, ανάμεσα στα 18 υπό «ΕΠΙΛΟΓΗ» παιδιά, τα οποία τυγχάνει να αποτελούν ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, την αφρόκρεμα, ανάμεσα από χιλιάδες που δοκιμάζονται, όχι μόνο στη βάση της Ακαδημίας, αλλά και στα κατά τόπους παραρτήματα στον Ελληνικό χάρτη!
Έτσι «καταφέρνει» ο μπαμπάς, να μεταδώσει σώνει και καλά, την ΔΙΚΙΑ του ελπίδα, στο δικό του βέβαια παιδί, το οποίο βέβαια παιδί, ο κύριος ΠΑΠΑΡΑΣ- ΜΠΑΜΠΑΣ, δεν το ρώτησε ΠΟΤΕ, αν θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής ή ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ!
Και έτσι, με «ασπίδα» την επαγγελματική ή οποιαδήποτε συνεργασία γονιού και προπονητή, το παιδί συνεχίζει να παραμένει στην Ακαδημία της μεγάλης Π.Α.Ε και να επιβιώνει αλλά και να βιώνει καταστάσεις, όπως τις 8άλεπτες ή τις καθόλου σε αγώνες συμμετοχές και το χλευασμό των υπολοίπων παιδιών – συμπαικτών του, τα οποία τον βλέπουν, με την κακή έννοια του «σαν τη μύγα μες΄το γάλα»!
Του μπαμπά βέβαια, δεν ιδρώνει το αυτάκι του, γιατί απλά προτιμά να καμαρώνει το γιο του στα ….αποδυτήρια μιας μεγάλης Π.Α.Ε, παρά στο γήπεδο μιας Ερασιτεχνικής Ακαδημίας!
Αποτέλεσμα; ένας Μ@Λ@Κ@Σ – ΠΑΤΕΡΑΣ, μόλις «γέννησε» ένα ΛΑΜΟΓΙΟ προπονητή, στις πλάτες, ενός αθώου παιδιού! Έτσι λοιπόν αρχίζει η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ, δυστυχώς από τις πολύ μικρές ηλικίες και μεγαλώνοντας βέβαια, κρυφό μυστικό είναι, ότι και εκεί …γύρω στα 17, θα χρειαστεί εκτός από το «κονέ» και κάποια οικονομική «μίζα» και μάλιστα μεγάλη, διότι μεγαλώνουν και τα όνειρα!
Όποιος λοιπόν φίλοι μου, έχει τις ….αντοχές γι’ αυτές τις «ελπίδες» με γειά του και χαρά του, την τιμωρία για τα παιχνίδια που παίζουν στις πλάτες των παιδιών, αυτοί οι κύριοι, θα τη βρουν αργά ή γρήγορα, όχι από κάποιον από εμάς, αλλά από τον ίδιο το ΘΕΟ!
Θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ και στις ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ, κάποιων παιδιών, που πραγματικά έχουν όλα αυτά που απαιτούνται, για να καταφέρουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους, είναι παιδιά που πραγματικά έχουν αυτό το «κάτι» , ζουν γι’ αυτό και συγχρόνως έχουν το κεφάλι κάτω και δουλεύουν σκληρά, είναι κρίμα ρε ΛΑΜΟΓΙΑ, να βάζετε φρένο σε αυτά τα παιδιά, είναι κρίμα 16άχρονα ή 17άχρονα ταλέντα, να δηλώνουν αηδιασμένα από το χώρο του ποδοσφαίρου, επειδή ένας μ….βλάκας, τους στέρησε μια μεταγραφή ή την ευκαιρία να αποδείξουν, τι μπορούν ή δεν μπορούν να κάνουν!
Όποτε θα συναντήσω παλαιούς συμπαίκτες ή ακόμα και τωρινούς εν ενεργεία παίκτες, όλοι έχουν να μου πουν μια ιστορία «μίζας» προς όφελος ή εις βάρος κάποιου.
Οι μισές ιστορίες να είναι αληθινές, το μέγεθος της λαμογιάς είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ, η αδικία εξαπλώνεται σαν ίωση, τιμωρία δια του Νόμου ΔΕΝ υπάρχει και έτσι μοιραία απομακρύνονται τα όποια υγιή στοιχεία υπάρχουν στο χώρο και αφήνουν το πεδίο ελεύθερο να αλωνίζει ο κάθε ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ!
Συναντώ επίσης, φίλους προπονητές και γυμναστές, όπου αναλύοντας τα μεταγραφικά τεκταινόμενα, μου μαρτυρούν πράγματα που προκαλούν ανατριχίλα, αλλά περισσότερο ΑΗΔΙΑ για κάποιους, ενώ για κάποιους άλλους το προφίλ του «φαίνεσθε» ίσως τελικά, είναι τελείως διαφορετικό από το πραγματικό!
Μετά από όσα μαθαίνω, αναρωτιέμαι πόσο ΛΙΓΟΥΡΗΣ και ΣΚΑΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ, πρέπει να είναι κάποιος και μάλιστα ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ (και μάλιστα άνευ διπλώματος) με θητεία σε επαγγελματικά σωματεία, ο οποίος ενώ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, ότι θέλει να βοηθήσει ένα παιδί υπό μεταγραφή, στην αρχή το δοκιμάζει, ύστερα του υπόσχεται, στην συνέχεια ζητάει μια μικρή «μίζα» και στο τέλος, δεν σηκώνει ούτε το τηλέφωνο για να πει του παιδιού μια δικαιολογία, για το λόγο που χάλασε η μεταγραφή, που ΠΟΤΕ δεν θα προέκυπτε, αλλά και στην περίπτωση που στο τέλος προκύψει κάτι, φυσικά και η «μίζα» θα αυξηθεί!
Ποιοι δίνουν το δικαίωμα σε τέτοιους «τύπους» να βαφτίζονται προπονητές και μάλιστα να βρίσκονται στον πάγκο Επαγγελματικών σωματείων; Γιατί οι «ειδήμονες» και υπεύθυνοι του χώρου, ενώ τους γνωρίζουν, τους δίνουν το δικαίωμα να δηλώνουν «φροντιστές» στο φύλο αγώνος, ενώ στη συνέχεια τους αφήνουν και οργιάζουν! Μήπως τελικά τα «θέλει ο κόλος μας»;
Μήπως έχουμε τη λαμογιά στο αίμα μας και δεν πρόκειται να φύγει ποτέ;
Και κάπως έτσι τελειώνουν τα όνειρα και οι ελπίδες κάποιων παιδιών, όταν από την παιδική τους ηλικία, κάποιος ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, παραμονεύει «παίζοντας» μαζί τους, αξιολογώντας και κοστολογώντας τα προσόντα τους, καταφέρνει στο τέλος, να ΡΥΘΜΙΖΕΙ και το μέλλον τους !!
Του Τάκη Γιαννόπουλου
Προπονητή της εφηβικής ομάδας του Πανερυθραϊκού
Προπονητή της εφηβικής ομάδας του Πανερυθραϊκού
απο το football-academies.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου