Τα μεγάλα δώρα της κυβέρνησης στους (μεγάλο)ξενοδόχους

Τα τελευταία χρόνια από το 2010 έως σήμερα η Ελληνική οικονομία στην ουσία καταρρέει χάνοντας πάνω από το 25% του ΑΕΠ μέσα σε λίγα χρόνια.

Η μοναδική μεγάλη εξωστρεφής βιομηχανία της χώρας, ο τουρισμός, έχει πιεστεί από την ύφεση όσο και οι υπόλοιποι κλάδοι της οικονομίας λόγω της μείωσης του εισοδήματος των Ελλήνων διατηρεί όμως τις ελπίδες της κάθε καλοκαίρι προσδοκώντας την έλευση αλλοδαπών τουριστών.

Το καλοκαίρι του 2013 έχουν καλλιεργηθεί ελπίδες για την προσέλκυση 17 εκατομμυρίων τουριστών, οι οποίοι θα δώσουν μια μικρή, αλλά ευπρόσδεκτη ένεση στην Ελληνική οικονομία. Οι ωφέλειες από αυτό το ρεύμα τουριστών θα
περιοριστούν βέβαια στις τουριστικές περιοχές της χώρας, αλλά από το ολότελα …

Τα πράγματα όμως είναι ακόμα χειρότερα.
Οι ωφελούμενοι από αυτό το τουριστικό ρεύμα γίνονται όλο και λιγότεροι.
Το μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης της χώρας έχει μεταβληθεί δραστικά με τις μεγάλες οργανωμένες μονάδες να αντικαθιστούν σταδιακά τα μικρά ενοικιαζόμενα δωμάτια και τις ταβερνούλες, οι οποίες απευθύνονται πλέον σχεδόν αποκλειστικά στους Έλληνες τουρίστες και έχουν χτυπηθεί αλύπητα από την κρίση.

Η προώθηση της κρουαζιέρας από την πλευρά της κυβέρνησης και της αυτοδιοίκησης κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Ο τουρίστας που επιλέγει την κρουαζιέρα δεν αφήνει χρήματα στην τοπική κοινωνία. Δίνει τα χρήματά του σε έναν εφοπλιστή ο οποίος του προσφέρει τα πάντα από κατάλυμα μέχρι διατροφή και διασκέδαση[1].
Τα χρήματα που αφήνουν οι επιβαίνοντες στην κρουαζιέρα στις τοπικές κοινωνίες περιορίζονται στην αγορά ενός παγωτού ή ενός παγωμένου γιαουρτιού.

Ακόμα όμως και οι τουρίστες που δεν προτιμούν την κρουαζιέρα κατευθύνονται στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα με τα πακέτα all inclusive, αφήνοντας και αυτοί ελάχιστα χρήματα στην τοπική οικονομία.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον λοιπόν, που ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας του κλάδου ασφυκτιά και πολλές φορές αναγκάζεται να κλείσει τη μονάδα του ή να απολύσει εργαζόμενους[2], έρχεται το κράτος να κάνει δύο πολύ μεγάλα δώρα στους μεγάλο-ξενοδόχους της χώρας.

Το πρώτο δώρο αφορά την επιδότηση πρόσληψης 10.000 ανέργων μέχρι 29 ετών για πέντε μήνες σε τουριστικές επιχειρήσεις.
Το κράτος μέσω του ΟΑΕΔ θα επιδοτήσει την εκπαίδευση των υποψηφίων και θα τους καταβάλει από €2.000 έως €2.300 για 5 μήνες «πρακτικής άσκησης».
Επιπρόσθετα η επιχειρήσεις οι οποίες θα προσφέρουν τις «θέσεις πρακτικής άσκησης» θα επιχορηγηθούν ξεχωριστά εκτός από τη δωρεάν εργασία που θα τους προσφερθεί.

Σε έναν τομέα λοιπόν που αναμένει 17 εκατομμύρια πελάτες αυτό το καλοκαίρι και ούτως ή άλως θα έκανε προσλήψεις η κυβέρνηση χαρίζει στην ουσία 10.000 δωρεάν εργαζόμενους για ολόκληρη την τουριστική σαιζόν.
Αντί λοιπόν να επιδοτηθεί ένας κλάδος που βρίσκεται στα όρια της επιβίωσης επιδοτείται ο τουρισμός κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, οπότε και θα έχει σίγουρα έσοδα, προσφέροντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στις μεγάλες μονάδες που θα επιδοτηθούν.
Και αναφερόμαστε σε μεγάλες μονάδες γιατί μόνο αυτές θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στη γραφειοκρατία που θα είναι απαραίτητη για να ενταχθούν στο πρόγραμμα.
Το ταβερνάκι στην παραλία και η μικρή μονάδα στο νησί θα λειτουργήσει όπως λειτουργούσε πάντα. Μόνη της και χωρίς βοήθεια.

Το δεύτερο μεγάλο δώρο είναι η επαναφορά του προγράμματος κοινωνικού τουρισμού, το οποίο είχε καταργηθεί μαζί με τον οργανισμό εργατικής κατοικίας.
Το νέο πρόγραμμα δεν προκηρύχθηκε εγκαίρως και θα αρχίσει να υλοποιείται ουσιαστικά από τον Οκτώβριο. 
Με αυτόν τον τρόπο μεθοδεύεται στην ουσία ο αφανισμός χιλιάδων μικρών καταλυμάτων τα οποία βασιζόταν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα για να επιβιώσουν.

Τα μεγάλα και οργανωμένα καταλύματα δεν ασχολούνταν με το συγκεκριμένο πρόγραμμα όσο αυτό υλοποιούνταν κατά τη θερινή περίοδο.
Προτιμούσαν να εξυπηρετήσουν τους κανονικούς τους πελάτες. Τώρα όμως με τη μετάθεση του προγράμματος στη νεκρή για αυτά σαιζόν θα μπορέσουν με ευκολία να πάρουν ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της πίτας.

Βλέπουμε λοιπόν ότι με δύο απλές κινήσεις η κυβέρνηση κάνει δύο μεγάλα δώρα στους (μεγάλο)ξενοδόχους αυτής της χώρας αδιαφορώντας στην καλή περίπτωση ή ανοικτά υπονομεύοντας στη χειρότερη την επιβίωση των μικρών και μεσαίων επαγγελματιών.

---

[1] Ακόμα και η αμαρτωλή Louis Cruises η οποία είναι υπεύθυνη για τη βύθιση του Sea Diamond έχει αναθέσει «ερευνητικά έργα» αξίας €350.000 στο ΕΛΚΕΘΕ για να πάρει στα χέρια του μελέτες που να πιστοποιούν ότι το ναυάγιο δε ρυπαίνει και διαφημίζεται πλέον στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ προσφέροντας ξανά κρουαζιέρες στις ελληνικές θάλασσες

[2] Οι εργαζόμενοι με τη σειρά τους θα αναζητήσουν την τύχη τους στα μεγάλα συγκροτήματα που προσφέρουν μισθούς πείνας ή καταφεύγουν στην πρόσληψη φοιτητών από χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, οι οποίοι «κάνουν την πρακτική τους» και φυσικά πληρώνονται ψίχουλα.

απο το  http://oikonomica.com