Σαράντος Καργάκος: «Θέλουν τὸν Ἕλληνα ραγιά!»

Συνέντευξη στὸν Γιάννη Συμεωνίδη 

 

Ἡ σοφία δὲν ἔχει ἀνάγκη νὰ καταφεύγει σὲ φωνές. Ὁ λόγος τῆς εἶναι ἤρεμος, σταθερός βασισμένος σὲ ἐπιχειρήματα καὶ μὲ μία εὐγλωττία ποὺ «κόκαλα δὲν ἔχει, ἀλλὰ κόκαλα τσακίζει». 

 

Ὅπως ἀκριβῶς εἶναι κι ὁ λόγος τοῦ διακεκριμένου φιλόλογου καὶ συγγραφέα Σαράντου Καργάκου, ὁ ὁποῖος καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς συνέντευξης ποὺ παραχώρησε στὰ «Ἐπίκαιρα» στὴν οἰκία τοῦ ἐξέφρασε ἀνοιχτά τους προβληματισμούς του γιὰ τὸ μέλλον τῆς χώρας μας, τὴν Τουρκία, τὸ Ἰσλάμ, τὴν «κομματοκρατία» καὶ τὴν πολύπαθη ἐκπαίδευση. 

Ὑπὸ τὸ παγιδευμένο σὲ ζωγραφικοὺς πίνακες βλέμμα τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ, τοῦ Κωνσταντίνου Καβάφη καὶ ἄλλων προσωπικοτήτων τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν ποὺ ἀνέδειξε αὐτὸς ὁ τόπος, ὁ κ. Καργάκος ἀγωνιᾶ: 

«Φοβᾶμαι πὼς ἡ Ἑλλάδα μεταβάλλεται σὲ ἕνα πειραματόζωο κι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς προετοιμάζεται νὰ ἐνστερνιστεῖ τὸ πνεῦμα τοῦ ραγιά»…

 

Ὁ ἴδιος, ἐξάλλου, δὲν διστάζει νὰ τονίσει πὼς ἔναντί της τουρκικῆς ἐπεκτατικῆς πολιτικῆς, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται καὶ μέσα ἀπὸ τὰ σχολικὰ βιβλία τῶν γειτόνων, ἡ χώρα μᾶς κρατᾶ τὴν ἄψογο στάση, ἡ ὁποία στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ μία ἄψυχη...

στάση.

 Κατὰ τὸν κ. Καργάκο, ἐπίσης, ἡ Τουρκία παίρνει ὅ,τι μπορεῖ ἀπὸ τὴ Δύση, ἀλλὰ διαβλέπει πὼς τὸ μέλλον τῆς ἀνήκει στὸ Ἰσλάμ. Γιὰ τὸ τελευταῖο, μάλιστα, ἐκτιμᾶ πὼς θὰ ἐξαπλωθεῖ σὲ ὅλο τὸν εὐρωπαϊκὸ χῶρο. «Οἱ λαοὶ τοῦ Ἰσλὰμ δὲν μποροῦν νὰ ζήσουν σὲ δημοκρατία δυτικοῦ τύπου. Γιὰ ἐκείνους νόμος εἶναι τὸ Κοράνι. Ἡ σύγκρουση τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν κόσμο τοῦ Ἰσλὰμ εἶναι ἐπὶ θύραις. Διαβλέπω πὼς ὁ δυτικὸς ἄνθρωπος θὰ ἡττηθεῖ, γιατί ἔχει κατεβάσει τὸν παράδεισο ἐπὶ τῆς γής, ἐνῶ ὁ μουσουλμάνος ἐξακολουθεῖ νὰ τὸν ἔχει ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐμεῖς φοβόμαστε τὸ θάνατο, ἀλλὰ ἐκεῖνοι τὸν ἔχουν κάνει σύμμαχό τους», ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ συγγραφέας.

 

«Παραμύθια γιὰ κουτὰ παιδιὰ»

 

Ὁ κ. Καργάκος φέρνει τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰρᾶν, τὸ ὁποῖο, μετὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1979, μετατράπηκε ἀπὸ τὸ πιὸ ἀνοιχτὸ κράτος στὸ πιὸ κλειστό. 

Ὁ ἴδιος χαρακτηρίζει παραμύθια γιὰ κουτὰ παιδιὰ τὸ ὅτι ὑπάρχουν μουσουλμάνοι μὲ ἀνοιχτὲς ἀντιλήψεις, ἀφοῦ ὅλοι τους ὑπακούουν στὸ νόμο τοῦ Κορανίου. 

 

«Ἤδη, ἡ σύγκρουση εἶναι πολεμική. Ὁ πολιτισμός, ὅταν εἶναι πολιτισμός, δὲν χωρίζει, ἀλλὰ ἑνώνει. Τὸ Ἰσλὰμ εἶναι κάτι διαφορετικό. “Μούσλιμ” σημαίνει αὐτὸς ποὺ προσκυνᾶ τὸν Ἀλλάχ. Ὅποιος δὲν τὸν προσκυνᾶ εἶναι ἀντίπαλος. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι ἐκμεταλλεύτηκαν τοὺς λαοὺς τοῦ Ἰσλάμ.

 Τοὺς πῆραν τὸ φυσικὸ πλοῦτο κι ἔκοψαν τὶς περιοχές τους σὲ τεμάχια χωρὶς νὰ λάβουν ὑπόψη θρησκευτικὲς κι ἄλλες διαφορές. Στὴ συνέχεια, τοὺς ἄφησαν νὰ συγκρούονται μεταξύ τους. Τώρα ἦρθε ἡ ὥρα τῆς ἐκδίκησης τοῦ Ἰσλάμ. Στὴν Εὐρώπη καὶ στὶς ΗΠΑ ζεῖ ἕνας ὁλόκληρος ἰσλαμικὸς κόσμος. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς, τὰ χτυπήματα δὲν θὰ εἶναι μόνο στὸ Ἰρὰκ ἢ στὸ Ἀφγανιστᾶν», προειδοποιεῖ ὁ κ. Καργάκος.

 

Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ὁ συγγραφέας ἐκτιμᾶ πὼς πολὺ σύντομα θὰ ὑπάρξουν μεγάλες ἀνατροπὲς στὴν Ἀλβανία, στὸ Κοσσυφοπέδιο ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς ποὺ ζεῖ συμπαγὴς μουσουλμανικὸς πληθυσμός, ὅπως εἶναι καὶ ἡ Βουλγαρία. Γι’ αὐτὸ κι ὁ ἴδιος θὰ πρότεινε, σὲ μία τέτοια περίπτωση, μία συμμαχία Ἑλλάδας - Σερβίας - Βουλγαρίας.

 Προσθέτει, μάλιστα, πὼς ἡ ἱστορικὴ πείρα μᾶς ἔχει διδάξει πὼς οἱ μουσουλμάνοι δὲν ἐνσωματώνονται, ἀλλὰ ἐνσωματώνουν, πόσω μᾶλλον ὅταν ἡ πλειονότητα ὅσων ἔρχονται στὴ χώρα μᾶς εἶναι χαμηλοῦ μορφωτικοῦ ἐπιπέδου.

 Ὁ κ. Καργάκος ὑπενθυμίζει, ἐπίσης, τὴ ρήση τοῦ ἱστορικοῦ Ἔντουαρντ Γκίμπον πὼς ἡ Ρώμη δὲν ἔπεσε ἀπὸ τοὺς ἐπιδρομεῖς λαούς, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς ξένους ποὺ ζοῦσαν στὰ ὅρια τῆς αὐτοκρατορίας της.

 

«Θάψαμε τὸν πολιτισμό μας»

 

Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἑλληνικὸ κράτος ὀφείλει νὰ διαφυλάξει, ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, τὴ θαυμαστὴ ἑνότητα ποὺ εἶχε μέχρι πρὶν ἀπὸ εἴκοσι χρόνια. Ὁ συγγραφέας, ὅμως, εἶναι ἀπαισιόδοξος: «Ἡ Ἑλλάδα θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει, μέσα στὴν παγκόσμια κρίση, τὸ ρόλο τῆς πρωτοπορίας. Ἔχει πίσω της μία τεράστια παράδοση, τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πολιτισμό, τὸν ὁποῖο θάψαμε. Γι’ αὐτὸ δὲν φταῖνε μόνο οἱ πολιτικοί, ἀλλὰ καὶ οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες τῆς χώρας μας, οἱ ὁποῖοι, ἀντὶ νὰ γίνουν Λεωνίδες, ἔγιναν Ἐφιάλτες. Τὰ ἑλληνικὰ κόμματα, ἐξάλλου, εἶναι σὰν νὰ ἔχουν φορέσει τὸ ἕνα τὸ σῶμα τοῦ ἄλλου. 

Οἱ ὅποιες διαφορὲς τοὺς εἶναι περισσότερο λεκτικὲς καὶ κατ’ ἐλάχιστο πρακτικές», παρατηρεῖ δηκτικῶς ὁ κ. Καργάκος.

 

Ὁ ἴδιος σημειώνει, ἐπίσης, πὼς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε παραμελήσει τὸν ἀποκαλούμενο βυζαντινὸ πολιτισμὸ ἀλλὰ καὶ τὸ χριστιανισμό. «Τὴν ὥρα ποὺ κατέρρεαν τὰ κομουνιστικὰ καθεστῶτα καὶ βλέπαμε τὴ θρησκεία νὰ γίνεται κυρίαρχη ἠθικὴ δύναμη ἐκεῖ, ἐμεῖς ἀρχίσαμε ἕναν πόλεμο ἀνάμεσα στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν Πολιτεία, γιατί οἱ πολιτικοί μας δὲν κατάλαβαν πὼς ὅταν κάνεις ἐξωτερικὴ πολιτικὴ πρέπει νὰ χρησιμοποιεῖς πολλοὺς βραχίονες. 

 

Περιθωριοποίησαν καὶ χλεύασαν τὴν Ἐκκλησία, προτάσσοντας μία νέα μορφὴ εἰκονομαχίας».

 

«Φινλανδοποίηση»

 

Ἐπιπλέον, ὁ συγγραφέας ὑποστηρίζει πὼς ἐπιχειρεῖται ἡ «φινλανδοποίηση» τῆς Ἑλλάδας. Τί ἐννοεῖ μὲ αὐτό; Πῶς οἱ ξένες δυνάμεις, μὲ προεξάρχουσες τὶς ΗΠΑ, προσπαθοῦν νὰ τῆς δώσουν ἔναντί της Τουρκίας τὸ ρόλο ποὺ κρατοῦσε ἡ Φινλανδία ἀπέναντι στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση μέχρι τὴν κατάρρευση τοῦ κομουνιστικοῦ καθεστῶτος: ἐκεῖνον τοῦ «ἐξαρτήματος». «Οἱ Ἀμερικανοὶ ξέρουν πάρα πολλὲς λύσεις, ἀλλὰ δὲν ξέρουν μία, τὴν καλύτερη», λέει ἐμφατικῶς ὁ κ. Καργάκος.

 

Παράλληλα, διατείνεται πὼς ἡ πολυκαιρισμένη λέξη «πολυπολιτισμὸς» συγκαλύπτει ὕπουλα καὶ πονηρὰ σχέδια. «Οὔτε ὑπῆρξε ποτὲ οὔτε ὑπάρχει πουθενά. Ἐν ὀνόματί του ὑπηρετήθηκαν βρόμικα συμφέροντα. Εἶχα προβλέψει, ἄλλωστε, πὼς ἡ παγκοσμιοποίηση θὰ ἔφερνε τὴν κινεζοποίηση. Ἡ Κίνα δὲν ἐνδιαφέρεται ἁπλῶς νὰ γίνει κυρίαρχός της Γής, ἀλλὰ καὶ τῆς Σελήνης! Οἱ Ἀμερικανοὶ πῆγαν, εἶδαν καὶ ἀπῆλθαν. Οἱ Κινέζοι θὰ πᾶνε καὶ θὰ μείνουν.

 Ἡ παγκοσμιοποίηση ἦταν ἕνα ὡραῖο παιχνίδι τῶν Ἀμερικανῶν, ποὺ τοὺς τὸ πῆραν οἱ Κινέζοι. Γίνεται μπούμερανγκ καὶ γιὰ τοὺς λαοὺς ποὺ σὰν χάνοι τὸν καταπίνουν», ἐπισημαίνει ὁ κ. Καργάκος.

 

«Ἐξεγέρσεων συνέχεια»

 

Τὴν ἴδια ὥρα, κι ἀφοῦ ἡ συζήτηση ἔχει μετατοπιστεῖ στὶς ἐξελίξεις στὴ Βόρεια Ἀφρική, ὁ συγγραφέας μᾶς θυμίζει τό, προφητικὸ ὅπως ἀποδείχθηκε, βιβλίο του Μεσόγειος, ἡ Ὑγρὴ Μοίρα τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Εὐρώπης, ποὺ εἶχε κυκλοφορήσει πρὶν ἀπὸ τέσσερα χρόνια. 

«Ταξιδεύω ἐδῶ καὶ χρόνια στὶς ἀραβικὲς χῶρες κι ἔχω γνωρίσει τὰ χαμηλὰ οἰκονομικῶς στρώματά τους. Εἶχα προβλέψει τὴν ἔκρηξη στὴ Βόρεια Ἀφρική, ἡ ὁποία θὰ ἐξαπλωθεῖ νοτιότερα, πρὸς τὴν Κεντρικὴ Ἀφρική, ἀλλὰ καὶ στὴ Μέση Ἀνατολή. 

Μέσα στὰ καθεστῶτα ποὺ θὰ ἀνατραποῦν εἶναι κι αὐτὸ τῆς Μέκκας, δηλαδὴ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας. 

Δὲν εἶναι δυνατὸ οἱ πρώην τσελιγκάδες καὶ νῦν πετρελαιάδες νὰ ζοῦν Κροίσου πλουσιότεροι, ἀλλὰ οἱ μουσουλμάνοι νὰ εἶναι Ἴρου (Σ.Σ.: Ζητιάνος ποὺ ἀναφέρεται στην Οδύσσεια?) πενέστεροι. Ἡ ἔκρηξη τοῦ Ἰσλὰμ θὰ ἔχει συνέπειες καὶ γιὰ τὴν Τουρκία. Ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος καὶ ἡ Ἑλλάδα νὰ κατακλυστεῖ ἀπὸ κύματα ἀνθρώπων ποὺ μὲ σπασμένα φτερὰ θὰ φτάνουν στὶς ἑλληνικὲς ἀκτὲς μὲ κάθε λογὴς πλεούμενο.

 Ἡ μεγαλύτερη ἐπανάσταση, ἐξάλλου, ποὺ θὰ ἐκδηλωθεῖ μέσα στὸ Ἰσλὰμ θὰ εἶναι ἐκείνη τῶν γυναικών. Ἔχουν ἤδη κυριαρχήσει στὸ θέμα τῆς πανεπιστημιακῆς μόρφωσης. Δὲν θὰ ἀρκοῦνται γιὰ πολὺ ἀκόμα στὸ ρόλο τῶν πολιτῶν δεύτερης κατηγορίας», δηλώνει ὁ συγγραφέας.

 

«Μεταρρυθμίσεις-ἀπορρυθμίσεις»

 

Γιὰ ὅσους δὲν τὸ γνωρίζουν, ὁ κ. Καργάκος ἦταν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶχαν εἰσηγηθεῖ τὸ περίφημο 15% τοῦ προϋπολογισμοῦ γιὰ τὴν Παιδεία, καθὼς καὶ τὸ προσχέδιο γιὰ τὸ πανεπιστημιακὸ ἄσυλο. Ἀκόμα καὶ σήμερα, ἐξάλλου, θυμᾶται μία στιχομυθία τοῦ 1957 ποὺ εἶχε μὲ τὸν τότε ὑπουργὸ Συντονισμοῦ Δημήτρη Χέλμη, ὁ ὁποῖος εἶχε αὐξήσει τὰ πανεπιστημιακὰ δίδακτρα κι ἐξέταστρα. «Νὰ καταριόμαστε τὴν ὥρα ποῦ γεννηθήκαμε φτωχοί;» τὸν εἶχε ρωτήσει ὡς νεαρὸς φοιτητὴς κι ὁ ὑπουργὸς ἀπάντησε: «Ὄχι, νὰ καταριέστε τὴν ὥρα ποὺ δὲν γεννηθήκατε πλούσιοι!».

 

Ὁ κ. Καργάκος ἀποκαλεῖ τὶς 13 ἐκπαιδευτικὲς μεταρρυθμίσεις ἀπὸ τὴ Μεταπολίτευση καὶ μετὰ ἀπορρυθμίσεις, ἐνῶ ὀνοματίζει σκωπτικὰ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας «Ὑπνοπαιδείας καὶ Διὰ Βίου Παθήσεως»! 

Ζητᾶ, μάλιστα, καὶ τὴν κατάργησή του. «Ἐξ αὐτοῦ ἐρρύουν τὰ φαῦλα. 

Προτείνω νὰ σχηματιστεῖ μία ἑπταμελὴς ἐπιτροπὴ μὲ πενταετῆ θητεία, ἡ ὁποία θὰ ἐπεξεργαστεῖ ἕνα πρόγραμμα γιὰ νὰ ἐφαρμοστεῖ χωρὶς καμιὰ ἀλλαγὴ γιὰ μία δεκαετία. 

Αὐτὴ ἡ ἐπιτροπὴ θὰ πρέπει νὰ στηριχτεῖ σὲ μία 50μελή γραμματεία καὶ νὰ ἐπανέλθει ὁ θεσμὸς τῶν γενικῶν ἐπιθεωρητῶν γιὰ τὰ σχολεῖα τῆς περιφέρειας, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ἀνακατεύονται οἱ τοπικοὶ ἄρχοντες.

 Σκοπὸς τῆς ἐπιτροπῆς ὀφείλει νὰ εἶναι ἡ ἐκδίωξη τοῦ κομματισμοῦ ἀπὸ τὰ σχολεῖα καὶ τὰ πανεπιστήμια».

 

Ὁ κ. Καργάκος μιλᾶ καὶ γιὰ τὴ σημερινὴ διάσταση τοῦ πανεπιστημιακοῦ ἀσύλου ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ἰδιωτικὰ πανεπιστήμια: «Εἶχα εἰσηγηθεῖ τὸ ἄσυλο σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἤμασταν ἐπὶ συνεχῆ παρακολούθηση ἀπὸ τοὺς μυστικοὺς ἀστυνομικούς. Σήμερα ὁμοιάζει μὲ τὸν τρόπο ποὺ μεταχειρίζεται τὸ νόμο ἡ μαφία στὴν Ἰταλία. Ὅσο γιὰ τὰ ἰδιωτικὰ πανεπιστήμια, ἤμουν ἀντίθετος σὲ αὐτὴ τὴν ἰδέα. Ὡστόσο, θὰ ἔρθουν μὲ τὸ χάλι ποὺ ἔχουν τὰ κρατικά. Ἂν ἕνας εὐφυὴς ἐπιχειρηματίας τοποθετήσει ἕνα κρουαζιερόπλοιο ἀνοιχτά του Σαρωνικοῦ καὶ τὸ κάνει πανεπιστήμιο σὲ συνεργασία μὲ τὸ Χάρβαρντ, ποῦ θὰ πᾶνε τὰ ἑλληνόπουλα;» ἀναρωτιέται ρητορικῶς ὁ κ. Καργάκος.

 

«Λιώνουν στὰ… κηφηνεία»

 

Στὸ μεταξύ, ἀπὸ τὰ «βέλη» τοῦ συγγραφέα δὲν ξεφεύγει οὔτε ἡ νεολαία. «Ὁ ρόλος τῆς ἦταν πάντα πρωτοποριακός. Σήμερα ὁ ρόλος τῆς νεολαίας, ὅμως, ἔχει γίνει παθητικός. 

 

Λιώνει τὰ νιάτα της στὰ… κηφηνεία, ὡσὰν δηλαδὴ τὰ προβλήματα νὰ μὴν εἶναι πρόβλημά της. Οὐσιαστικῶς εἶναι μαμακοδίαιτη καὶ μπαμπακοδίαιτη. Οἱ παλαιότεροι ἔχουμε μόνο τὴν προοπτικὴ θανάτου. Οἱ νέοι ἔχουν προοπτικὴ ζωῆς, ἀλλὰ ὁ βίος τους θὰ εἶναι ἀβίωτος. 

Ἂν τὰ παιδιὰ ποὺ κατεβαίνουν στοὺς δρόμους ἦταν διαβασμένα, δὲν θὰ εἶχα κανένα δισταγμὸ νὰ ἤμουν ἐπικεφαλῆς τους.

 Μπορεῖ τὸ κράτος νὰ τὸ ἔχουν οἱ μπαμπάδες, ἀλλὰ τὸ παρακράτος τὸ ἔχουν οἱ βλαστοί τους. Ἡ ὑποτιθέμενη πρωτοπορία προέρχεται ἀπὸ τοὺς γόνους τῆς οἰκονομικῆς ἀριστοκρατίας. Στὶς προηγούμενες γενιὲς βρισκόταν στὶς φτωχότερες τάξεις. Καταστράφηκε τὸ ἱστορικὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, ἡ μικρομεσαία τάξη δηλαδή, πρὸς ὄφελος τῶν πολυκαταστημάτων ποὺ ἔχουν χτιστεῖ στὰ προάστια», συμπληρώνει αἰχμηρὰ ὁ κ. Καργάκος.

 

Δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ Ἐπίκαιρα