Οι καταθέσεις κινδυνεύουν κυρίως από έλλειψη ψυχραιμίας

Του Κώστα Λουρόπουλου ΠOIOI είναι αυτοί που «βγάζουν» τα λεφτά τους στο εξωτερικό; Δύο είναι οι κύριες κατηγορίες: Στην πρώτη ανήκουν αυτοί που αντιδρούν με κατοχικά ανακλαστικά και με πολεμικές αντιλήψεις, αυτοί που σε κάθε αναταραχή σπεύδουν να αδειάσουν τα ράφια των supermarkets. Στην κατηγορία αυτή ανήκει ο μέσος Eλληνας που έχει κατά μέσο όρο 20 έως 30 χιλιάδες ευρώ στην άκρη. Συνήθως ο καταθέτης αυτός βλέπει ως καταφύγιο την Αγγλία, την Ελβετία ή την Κύπρο νομίζοντας πως αν συμβεί τίποτε στην Ελλάδα, θα μπορέσει να κρατήσει την αξία των καταθέσεών του επειδή είναι εκτός Ελλάδας. Oσοι ανήκουν στην κατηγορία αυτή είναι γεμάτοι άγχος για το μέλλον τους (ενδεχομένως σπουδάζουν παιδιά στο εξωτερικό ή έχουν θέματα υγείας ή άλλους λόγους) και, με οδηγό το άγχος, κάνουν σπασμωδικές κινήσεις και δεν αποκλείεται να έχουν βγάλει όλα τα λεφτά τους «έξω», να μην έχουν αφήσει δεκάρα στη χώρα. Είναι ίσως οι ίδιοι άνθρωποι που έπαιξαν στο χρηματιστήριο όλη τους τη ρευστή περιουσία και δανείστηκαν από πάνω όταν ο δείκτης ήταν 6.500 μονάδες! Στην κατηγορία αυτή η στήλη θα συνιστούσε «ψυχραιμία» καθ' όσον δεν υπάρχουν πλέον ασφαλή καταφύγια και μάλιστα ρευστών καταθέσεων. Η δεύτερη κατηγορία είναι όσοι πραγματικά ξεφεύγουν από τον μέσο όρο και βρίσκονται υπεράνω του συστήματος, οι λιγότεροι. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και όσοι έχουν να κρύψουν εισοδήματα που απέκτησαν στην Ελλάδα (όχι απαραίτητα παράνομα, με την έννοια του αδικαιολόγητου πλουτισμού) και φροντίζουν να αδειάσουν τους ελληνικούς λογαριασμούς τους από νούμερα που μπορεί να προσελκύσουν την προσοχή των φορολογικών αρχών. Δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό σε ένα άτομο που δρα εντός ενός οικονομικού συστήματος να θέλει να προστατεύσει την περιουσία του με όποιον τρόπο κρίνει πρόσφορο. Η ανάγκη ασφάλειας αποτελεί ιστορικά το πλέον ατράνταχτο κριτήριο οικονομικής συμπεριφοράς από τον καιρό που η οικονομία εγκατέλειψε το μοντέλο ανταλλαγής αγαθών και υιοθέτησε το χρήμα ως κοινό μέσο συναλλακτικής πρακτικής. Αξίζει όμως τον κόπο; Αυτή η «ανάγκη» θέλει και λίγο μυαλό. Βρισκόμαστε πραγματικά σε συνθήκες επικείμενης κατάρρευσης των πάντων; Αυτοί όλοι γνωρίζουν πως από τη στιγμή που έχει αποκαλυφθεί το συγκοινωνούν δοχείο του ξεπλύματος χρήματος με την τρομοκρατία, όλες οι συναλλαγές κινήσεων κεφαλαίων –χωρίς να το γνωρίζουν οι συναλλασσόμενοι πάντα– τυγχάνουν ελέγχου από τις μυστικές υπηρεσίες ορισμένων χωρών, που προσπαθούν να διασταυρώσουν στοιχεία με κάθε τρόπο, όχι πάντα για λόγους φορολογικούς. Με κατάλληλη τεχνολογία ξέρουν επακριβώς ποιος κίνησε και πόσα κεφάλαια. Το «γιατί» τους ενδιαφέρει. Τελικά ίσως δεν αξίζει όλη αυτή η φασαρία. Κατά πάσα πιθανότητα τίποτε δεν θα γίνει στον υπερθετικό βαθμό που να δικαιολογεί τόσο πανικό. Ούτε οι ελληνικές αρχές μπορούν να απαγορεύσουν τις εξαγωγές κεφαλαίων ούτε οι καταθέσεις θα χαθούν σε μία νύχτα (λόγω ευρώ), αλλά και αν ακόμη συμβεί το μοιραίο (υπόθεση γίνεται, χάριν αναλύσεως), η γενική ζημιά θα είναι τόσο μεγάλη, που η όποια «ασφάλεια» παρέχουν μερικές «ψωροχιλιάδες» ευρώ στην Κύπρο ή στα Νησιά Κέιμαν θα πάει περίπατο. costas@e-on.gr