Ο Φόβος

Γιος του Άρη και της Αφροδίτης. Μαζί με τον αδελφό του Δείμο, που ήταν η προσωποποίηση του τρόμου, συνόδευε τον πατέρα του στους πολέμους. Θεμελιώδης διάσταση της ψυχικής κατάστασης του ατόμου.

Ένας οξυδερκής παρατηρητής των εξελίξεων στην χώρα μας, τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια, θα πρέπει σιγά σιγά να εστιάζει την προσοχή του σε ένα μέρος της ψυχικής κατάστασης του μέσου πολίτη που φαίνεται να έχει κατά πολύ παραμεληθεί από τα μέσα ενημέρωσης και δημοσκοπήσεων, τον φόβο. Ίσως επιστημονικοί ερευνητές να εντρυφούν ήδη σε αυτόν τον χώρο αλλά πολύ λίγα πρακτικά στοιχεία που θα ήταν χρήσιμα στην κοινωνία υπό τις παρούσες συνθήκες δημοσιεύονται ευρέως.

Συνεχείς δημοσκοπήσεις προσπαθούν να μετρήσουν αισθήματα οργής, αγωνίας και κατάθλιψης και κατά συνέπεια πιθανότητες κοινωνικών εκρήξεων. Καταλήγουν σε εξαιρετικά υψηλά ποσοστά που δικαιολογούνται πλήρως από την άρνηση του κομματικού κατεστημένου να παραδώσει έστω και το ελάχιστο των κεκτημένων του και οι πάντες ξενίζονται για την ανυπαρξία ισχυρής αντίδρασης των πολιτών και ιδίως των νέων. Μετά από δύο χρόνια στο χείλος του γκρεμού, η πολιτική αφυπνίσει του πολίτη βρίσκεται σε εμβρυώδη κατάσταση. Δημιουργείται λοιπόν η υπόνοια ότι ο φόβος των ασαφών συνεπειών ίσως ενεργεί σαν ανυπέρβλητο φράγμα.

Αν είναι έτσι, τότε όλα τα μέσα επικοινωνίας που διαθέτει η χώρα, παλαιάς και νέας τεχνολογίας, μέσα ενημέρωσης και μονάδες δημοσκοπήσεων θα έπρεπε ίσως να φωτίσουν αυτό τον χώρο για να βοηθήσουν τον πολίτη και την κοινωνία να αναθαρρήσουν και να πάρουν το δρόμο τους.

Ο φόβος στην προκειμένη περίπτωση είναι πολυδιάστατος και για κάθε άτομο διαφορετικός, αλλά σταματάει την δράσει λόγω ασαφών αναμένων δυσμενών συνεπειών. Και είναι αυτή η ασάφεια, ιδίως όταν καλλιεργείται εντέχνως, με την οποίαν ο φόβος φέρνει καχεξία και αποτελμάτωση, όπως στην παρούσα περίοδο. Η υπεύθυνη πληροφόρηση από φορείς που δεν ανήκουν στο κομματικό κατεστημένο και που έχουν την εμπιστοσύνη των πολιτών φαίνεται ελλιπής. Ο πολίτης δεν βλέπει τις εναλλακτικές γραμμές δράσης με τις επιπτώσεις τους για να αποφασίσει. Ιδού μερικά παραδείγματα σε απλοποιημένη διατύπωση.

Ο φόβος του εργαζόμενου μήπως χάσει τη δουλειά του η ενός ανέργου αν ποτέ θα ξαναμπεί στην αγορά εργασίας. Για να δράσει στο ευρύτερο πεδίο για αλλαγή πολιτικών προυποθέσεων θα πρέπει να πεισθεί ότι μια τέτοια ενεργεία τον εξασφαλίζει καλλίτερα από το να παραμείνει αδρανής.

Ο φόβος ενός μέλους μιας συντεχνίας που απολαμβάνει ιδιαίτερα προνόμια. Δεν αντιλαμβάνεται τους λόγους αλλαγής αυτού του καθεστώτος για το συμφέρον του και αυτό τον αδρανοποιεί για γενικότερη πολιτική ανανέωση η τον κάνει να αντιδρά σε οποιαδήποτε αλλαγή.

Ο φόβος ενός υπαλλήλου στον δημόσιο τομέα που απολαμβάνει εκτός των άλλων την δια βίου θέση εργασίας. Απώλεια αυτού του προνομίου δημιούργει παρόμοιες στάσεις όπως στις συντεχνίες.

Ο φόβος του γονιού μήπως το παιδί του δεν πάρει πανεπιστημιακό πτυχίο. Τον βάζει σε αδράνεια και ανέχεται ένα εκπαιδευτικό σύστημα που του απομυζά μεγάλο μέρος του ιδρώτα του προσφέροντας ταυτόχρονα χείριστο προϊόν.

Ο φόβος του απλού ανθρώπου για την υγεία του, μοναδικά ευαίσθητο σημείο της ανθρώπινης φύσης. Το άτομο έχει περιπέσει σε απόλυτη αδράνεια, ανεχόμενο ληστρικά κυκλώματα να εμπορεύονται το σημαντικότερο ίσως αγαθό που πρέπει να προσφέρει στους πολίτες της μια σύγχρονη κοινωνία.

Ο φόβος του απλού πολίτη να στοχοποιηθεί από το κατεστημένο η τις συντεχνίες. Είναι ένας φόβος συνυφασμένος με την κοινωνική αδικία. Το άτομο με άπειρες εμπειρίες της Ελληνικής πραγματικότητας δεν θα ριψοκινδυνέψει να πάρει πρωτοβουλίες όταν του λείπει στοιχειώδης υποστήριξη από ένα κράτος δικαίου.

Ύστερα είναι και αισθήματα φόβου ποιο πλατειά. Βλέπει με δέος τα συμβαίνοντα για το δημόσιο χρέος. Υποψιάζεται ότι είναι κάτι πολύ σοβαρό με βαριές ευθύνες και επιπτώσεις στα πάντα. Αδρανεί γιατί δεν εμπιστεύεται την εθνική ηγεσία του και τα μέσα ενημέρωσης. Ζητάει απελπισμένα αξιόπιστές πηγές να του εξηγήσουν τι συμβαίνει και τι εναλλακτικούς τρόπους δράσης διαθέτει.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. αλλά το κοινό χαρακτηριστικό όλων των περιπτώσεων είναι η επείγουσα και σωστή πληροφόρηση του πολίτη, από πηγές που εμπιστεύεται, για την σοβαρότητα της κατάστασης και τον δύσκολο δρόμο που πρέπει να διαβεί και για τις εναλλακτικές οδούς που διαθέτει. Γι αυτό και θα επαναλάβω την πρόσκληση που έκανα σε προηγούμενα άρθρα μου σε αυτές τις σπάνιες πηγές ενημέρωσης. Δηλαδή σε σεβαστούς πολιτικούς και καταξιωμένους δημοσιογράφους και ανθρώπους του πνεύματος, να κινητοποιηθούν επείγοντος και με αυτοθυσία δίπλα στον πολίτη για την καταπολέμηση του φόβου και το χτίσιμο θάρρους για την ενεργοποίηση του κοινωνικού συνόλου.
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Βλαχοδήμος
πηγη:www.diplomatikoperiskopio.com