Η κοινωνία χρεοκόπησε πριν την οικονομία

Όλοι οι άνθρωποι κάνουν υπομονή για κάτι.

Το μικρό παιδί, κάνει υπομονή για να μεγαλώσει γιατί έχει την ψευδαίσθηση ότι το να μεγαλώνεις έχει μόνο θετικά.

Ο μαθητής, κάνει υπομονή για να γίνει φοιτητής και να ξεκινήσει τον απογαλακτισμό του, ο οποίος ειδικά στην ελληνική κοινωνία, είναι νοητός.

Ο μορφωμένος και ευρωσπουδαγμένος 25άρης νέος κάνει υπομονή για να ενταχθεί σε μια πολυεθνική με "κύρος", σαν αυτές που φτιάχνουν τα εμβόλια με τις γρίπες-μύθους και τις άλλες που πουλάνε γενετικώς μεταλλαγμένες τροφές, για να αισθανθεί ότι επειδή φόρεσε πουκάμισο και καλό παντελόνι, κρατώντας και μια βαλίτσα με ένα λαπτοπ, κάνει "κουμάντο".

Ο παραπάνω επαγγελματικά αποκατεστημένος και "πετυχημένος", κάνει υπομονή για να παντρευτεί, αφού το παίξει κατά του γάμου και περιμένει να "ζήσει τη ζωή του" πρώτα, και να αποκτήσει ένα κλουβάκι και αυτός που θα αποπληρώνει μια ζωή, εκτός αν οι γονείς ανήκουν στο κομμάτι της Σκοτεινής Γενιάς του Πολυτεχνείου, στην οποία πολλοί άχρηστοι γλείφτες μάζεψαν αερολεφτά των διεθνών τραπεζιτών, οι οποίοι διοικούν και θεσμικά πλεον τη χώρα μας.

Θα πει κάποιος: "Και τώρα νομίζεις ότι μας λες κάτι καινούριο ρε φίλε; Τα έχουμε ξανακούσει όλα τα παραπάνω τα χιλιοπιπιλισμένα".

Θα συμφωνήσω όσο δεν πάει.

Τα αναφέρω ως βάση για να επικεντρωθώ σε μια πολύ συγκεκριμένη κατάσταση. Η κοινωνία μας στην Ελλάδα, είναι πανέτοιμη να ενταχθεί στο παρτάκι που ετοιμάζεται παγκοσμίως για κεντρική διαχείριση των σημερινών κρατών-εθνών, από την τραπεζική (φαινομενικά) κλίκα. Ακούγεται υπερβολικό;

Εξηγούμαι πολύ συγκεκριμένα:

Οι Έλληνες, αναθέσαμε την εξουσία στα παιδιά του "πράσινου ήλιου", στους σοσιαλιστές των μπουζουκιών και του Κολωνακίου και σε όλη την ομάδα των προοδευτικών αντιρατσιστών που τους περιβάλλει, αλλά αρκετούς μήνες μετά διαπιστώνουμε ότι η χώρα διοικείται και θεσμικά από μη εκλεγμένους φορείς. Εως και ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός μας (ο Έλληνας της διασποράς με τον εξορισμένο πατέρα) ανέφερε ότι τους νόμους που ψηφίστηκαν για τα νέα μέτρα τους επέβαλλε το ΔΝΤ.
Άρα έφτασε μέχρι και να νομοθετήσει ένας μη εκλεγμένος από τους Έλληνες φορέας.
Η περιορισμένη εθνική κυριαρχία
διατυμπανίζεται κάθε άλλο παρά συμπτωματικά.

"Είσαι μηδενιστής", θα πουν κάποιοι, "οι δυο νόμοι αυτοί (και τα πρώτα μέτρα ήταν ΔΝΤ) είναι "μεμονωμένες περιπτώσεις" (μα τι βιασμένη φράση από τους υπαλλήλους των διεθνών ληστών). Έστω ότι είναι, τι επηρεάζει πιο πολύ την καθημερινότητά μας και το μέλλον μας, οι νόμοι του ΔΝΤ που μειώνουν άμεσα και τάχιστα το βιοτικό επίπεδο όλων μας, ή οι κατεδαφίσεις της πράσινης Τίνας και η δημιουργία κόμματος της Ντόρας;

Αναφέρθηκα παραπάνω στους γλείφτες της Σκοτεινής Γενιάς του Πολυτεχνείου. Το μετέπειτα ξεφτίλισμα αυτής της γενιάς και η "μεταλαμπάδευσή" του στη δική μας, είναι και ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο. Δεν κατηγορώ τις προθέσεις της, καθώς οι περισσότεροι ήταν ενάντια στους χουντικούς εθνοπροδότες και μην ξεχνάμε ότι πολλοί από αυτούς είδαν γονείς τους ή κοντινούς τους ανθρώπους να βασανίζονται και να μπαίνουν φυλακή. Η δική μου γενιά δεν έχει δικαίωμα να αναφερθεί καν σε τέτοιες καταστάσεις, καθώς έχουμε μεγαλώσει μέσα στην πούδρα, αν συγκρίνουμε με το πως μεγάλωσαν οι σημερινοί 55άρηδες-60άρηδες. Δυστυχώς ή ευτυχώς κρίνω μόνο εκ του αποτελέσματος, καθώς ήμουν και αγέννητος τότε και δεν μπορώ να έχω πλήρη άποψη των πραγμάτων και των γεγονότων.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ζούμε σε μια κοινωνία από την οποία λείπει η περηφάνεια, σε συνάρτηση με την έλλειψη αξιοπρέπειας.
Και δεν μιλάω για "εθνικές υπερηφάνειες" και μπουρδολογίες που μόνο διχασμό επιφέρουν στους ανθρώπους. Εμείς εδώ, που έτυχε να γεννηθούμε σε αυτό το μέρος της Γης, έχουμε χάσει σαν "κοινότητα-κοινωνία" την περηφάνειά μας, το ηθικό μας. Δε μπορούμε να πούμε ότι είμαστε περήφανοι, όταν το ιδανικό σε συτή τη χώρα είναι πως ο καθένας θα "πιάσει την καλή", πάντα εις βάρος άλλων.

Μπορεί να έχει υπερηφάνεια και αυτοσεβασμό κάποιος που κλέβει τους κόπους των άλλων; (ληστεία δημοσίου χρήματος)

Μπορούν να έχουν υπερηφάνεια και αυτοσεβασμό οι παντός τύπου ρουφιάνοι, επειδή η ρουφιανιά επιβραβεύεται βραχυπρόθεσμα; (π.χ. στις πολυεθνικές, στη δημοσιογραφία)

Μπορούν να έχουν υπερηφάνεια και αυτοσεβασμό όσοι φθονούν τους άλλους;

Μπορούν να έχουν υπερηφάνεια και αυτοσεβασμό όσοι ικανοποιούνται με τη δημιουργία και προβολή αποδιοπομπαίων τράγων; (π.χ. η λίστα των γιατρών του Κολωνακίου, που μου θυμίζει τη "Λίστα του Σίντλερ" )

Δεν είμαστε όλοι έτσι και δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Αλλά δυστυχώς τα παραπάνω περιγράφουν το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας σήμερα.

Είμαστε σε μια εποχή που καλλιεργούνται τα πιο πρωτόγονα και πιο ατομικιστικά ένστινκτά μας ώστε να επεκταθεί ο ήδη υπάρχον διχασμός μας (κόμματα, ρατσιστικές κορώνες, ποδοσφαιρικές ομάδες, καθοδηγούμενη "κόντρα" δημοσίων με ιδιωτικούς υπαλλήλους).
Σε μια τέτοια εποχή μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός του καθενός μας.
Ο περήφανος άνθρωπος δεν υποδουλώνεται εύκολα.

Η οικονομία είναι απλά το μέσο για το "νέο φυσιολογικό" όπως το ονομάζουν, που δεν είναι τίποτα άλλο παρα η πλήρης κηδεμονία όλων μας από μια πολύ συγκεκριμένη "ομάδα" παγκοσμίως.

Η κοινωνία χρεωκόπησε.
Ας μην αφήσουμε να χρεωκοπήσει και η ανθρώπινη υπόστασή μας.
Εν κατακλείδι, όλοι κάτοικοι του ίδιου τόπου και κατ’επέκταση του ίδιου πλανήτη είμαστε..

πηγη:www.spartiatai.blogspot.com