Το
αποτύπωμα που θα αφήσει η επιδημία του “κορονοϊού” στην παγκόσμια
οικονομία θα είναι καταλυτικό και αν αυτό επαληθευτεί σημαίνει πως για
την ελληνική οικονομία θα είναι καταστροφικό.
Η κυβέρνηση έχει καταθέσει προϋπολογισμό όπου για φέτος προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ κατά
2,8%. Οι πρώτες ενδείξεις από την επιδημία του “κορονοϊού” δείχνουν πως οι συνέπειες στην ελληνική οικονομία θα είναι ανυπολόγιστες…
Ο κλάδος με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην ελληνική οικονομία είναι ο τουριστικός, ένας από τους κλάδους που πλήττεται σκληρότερα από την παγκόσμια επιδημία είναι ο τουρισμός και τα ταξίδια.
Η συμμετοχή του τουρισμού στο ελληνικό ΑΕΠ σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΣΕΤΕ ξεπερνούσε το 30% ενώ ο κλάδος αντιπροσώπευε πάνω από το 25% της απασχόλησης. Βλέπε: Βασικά μεγέθη ελληνικού τουρισμού
Αντίστοιχα η συμμετοχή της ναυτιλίας είναι περί το 6% του ΑΕΠ με πάνω από 130 χιλ. θέσεις εργασίας. Βλέπε: Με 6% συμμετέχει η Ναυτιλία στο ΑΕΠ
Την εικόνα του τι συμβαίνει στην παγκόσμια ναυτιλία την αποτυπώνει καλά ο δείκτης διακύμανσης των ναύλων ξηρού φορτίου Dry Baltic Index ο οποίος από τις 2.518 μονάδες τον περασμένο Σεπτέμβριο έχει υποχωρήσει περί τις 600 μονάδες.
Τις τελευταίες μέρες προκειμένου να ανακοπεί η επιταχυνόμενη διάδοση της επιδημίας έχουν παρθεί αποφάσεις για κλείσιμο των περισσότερων επιχειρήσεων στη χώρα.
Για πολλές κατηγορίες εξ αυτών η κυβέρνηση προβλέπει διευκολύνσεις για την καταβολή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Υπάρχει επίσης πρόνοια οι εργαζόμενοι που δεν μπορούν να εργαστούν να αμείβονται προκειμένου να συνεχίσουν να καλύπτουν τις καθημερινές τους ανάγκες.
Ακόμη και 2-3 εβδομάδες να κρατήσει αυτό σημαίνει τεράστια απώλεια εσόδων για επιχειρήσεις, κράτος και εργαζόμενους. Προσθέστε το κόστος αυτό στην τουριστική καθίζηση και τη βουτιά των μεταφορών και εξαγωγών και θα έχετε το πλαίσιο μιας εφιαλτικής χρονιάς, όπου είναι απίθανο το κόστος στον κρατικό προϋπολογισμό να αφορά μόνο την εξάλειψη των πλεονασμάτων.
Αν και είναι νωρίς ακόμη δεν φαίνεται παρακινδυνευμένο να συγκρίνουμε το 2020 με τις μαύρες χρονιές της μνημονιακής υφεσιακής προσαρμογής των αρχών της περασμένης δεκαετίας.
Ο κίνδυνος παγκόσμιας έκρηξης
Το κραχ του 2008 επειδή αφύπνισε τις αγορές από τη μακαριότητα της ευημερίας με δανεικά και οδήγησε τους επενδυτές στην αποφυγή ρίσκου, οδήγησε στην ελληνική χρεοκοπία του 2010 και τα ανάλογα προβλήματα των PIGS.
Ποιος μπορεί να προσδιορίσει τις συνέπειες του κραχ του 2020 στις διεθνείς αγορές που ξεκίνησε πριν λίγες μέρες με τη βύθιση των χρηματιστηρίων;
Το 2020 δεν μοιάζει με το 2008 που έστω και με μεγάλο κόστος η κατάσταση τέθηκε υπό έλεγχο.
Τούτο γιατί:
Μεταξύ 2008 και 2018 το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 147% από 97 τρισ. δολ. σε 250 τρισ. δολ. ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ στην ίδια περίοδο αυξήθηκε κατά 35% από τα 64 τρισ. δολ. στα 87 τρισ. δολάρια.
Τα αλλεπάλληλα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης που οδήγησαν στην ταχεία αύξηση του χρέους έχουν αυξήσει την ανισότητα επειδή το μεγαλύτερο μέρος τους “φούσκωσε” υπερβολικά τις τιμές μετοχών και ακινήτων.
Η κατάσταση αυτή έχει αυξήσει την πολιτική πόλωση στις κοινωνίες, με την ενίσχυση των άκρων και την εκλογή σε πολλές περιπτώσεις ανεύθυνων και επικίνδυνων λαϊκιστών με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις ΗΠΑ.
Το 2008 οι Μπους και Ομπάμα συντόνισαν τις μεγάλες οικονομίες να κρατήσουν αρραγή και ενιαία στάση απέναντι στην κρίση με αποτέλεσμα αυτή να ξεπεραστεί σύντομα.
Σήμερα το κλίμα που επικρατεί στη διεθνή σκηνή είναι αυτό της προσπάθειας της μιας χώρας να ρίξει τα βάρη στην άλλη μέσω εμπορικών περιορισμών και νομισματικών "λαθροχειριών"...
Σήμερα η Κίνα αναδύεται σαν παγκόσμια δύναμη που απειλεί τις ΗΠΑ ενώ η Ρωσία διεκδικεί ρόλο περιφερειακής δύναμης. Η Τουρκία διεκδικεί επίσης ρόλο περιφερειακής δύναμης και φαίνεται πως είναι θέμα χρόνου μετά τη Συρία και τη Λιβύη να κινηθεί εναντίον της Κύπρου ή της Ελλάδας.
Η οικονομική κρίση που ξεκινά λόγω της επιδημίας του κορονοϊού θα απειλήσει ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως της Κίνας, της Ρωσίας, της Τουρκίας κλπ.
Επειδή όσοι κυβερνούν δικτατορικά όταν χάνουν την εξουσία δεν πάνε στην αντιπολίτευση ή στο σπίτι τους τα καθεστώτα αυτά θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουν στην εξουσία.
Συνήθως δημιουργούν έναν εχθρό για να στρέψουν αλλού την οργή της κοινωνίας.
Ένας πόλεμος είναι ο εύκολος τρόπος να μην χάσει ένας δικτάτορας το κεφάλι του.
Το 2020 δεν μοιάζει καθόλου με το 2008… είναι χειρότερο από πολλές πλευρές…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr
Η κυβέρνηση έχει καταθέσει προϋπολογισμό όπου για φέτος προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ κατά
2,8%. Οι πρώτες ενδείξεις από την επιδημία του “κορονοϊού” δείχνουν πως οι συνέπειες στην ελληνική οικονομία θα είναι ανυπολόγιστες…
Ο κλάδος με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην ελληνική οικονομία είναι ο τουριστικός, ένας από τους κλάδους που πλήττεται σκληρότερα από την παγκόσμια επιδημία είναι ο τουρισμός και τα ταξίδια.
Η συμμετοχή του τουρισμού στο ελληνικό ΑΕΠ σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΣΕΤΕ ξεπερνούσε το 30% ενώ ο κλάδος αντιπροσώπευε πάνω από το 25% της απασχόλησης. Βλέπε: Βασικά μεγέθη ελληνικού τουρισμού
Αντίστοιχα η συμμετοχή της ναυτιλίας είναι περί το 6% του ΑΕΠ με πάνω από 130 χιλ. θέσεις εργασίας. Βλέπε: Με 6% συμμετέχει η Ναυτιλία στο ΑΕΠ
Την εικόνα του τι συμβαίνει στην παγκόσμια ναυτιλία την αποτυπώνει καλά ο δείκτης διακύμανσης των ναύλων ξηρού φορτίου Dry Baltic Index ο οποίος από τις 2.518 μονάδες τον περασμένο Σεπτέμβριο έχει υποχωρήσει περί τις 600 μονάδες.
Τις τελευταίες μέρες προκειμένου να ανακοπεί η επιταχυνόμενη διάδοση της επιδημίας έχουν παρθεί αποφάσεις για κλείσιμο των περισσότερων επιχειρήσεων στη χώρα.
Για πολλές κατηγορίες εξ αυτών η κυβέρνηση προβλέπει διευκολύνσεις για την καταβολή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Υπάρχει επίσης πρόνοια οι εργαζόμενοι που δεν μπορούν να εργαστούν να αμείβονται προκειμένου να συνεχίσουν να καλύπτουν τις καθημερινές τους ανάγκες.
Ακόμη και 2-3 εβδομάδες να κρατήσει αυτό σημαίνει τεράστια απώλεια εσόδων για επιχειρήσεις, κράτος και εργαζόμενους. Προσθέστε το κόστος αυτό στην τουριστική καθίζηση και τη βουτιά των μεταφορών και εξαγωγών και θα έχετε το πλαίσιο μιας εφιαλτικής χρονιάς, όπου είναι απίθανο το κόστος στον κρατικό προϋπολογισμό να αφορά μόνο την εξάλειψη των πλεονασμάτων.
Αν και είναι νωρίς ακόμη δεν φαίνεται παρακινδυνευμένο να συγκρίνουμε το 2020 με τις μαύρες χρονιές της μνημονιακής υφεσιακής προσαρμογής των αρχών της περασμένης δεκαετίας.
Ο κίνδυνος παγκόσμιας έκρηξης
Το κραχ του 2008 επειδή αφύπνισε τις αγορές από τη μακαριότητα της ευημερίας με δανεικά και οδήγησε τους επενδυτές στην αποφυγή ρίσκου, οδήγησε στην ελληνική χρεοκοπία του 2010 και τα ανάλογα προβλήματα των PIGS.
Ποιος μπορεί να προσδιορίσει τις συνέπειες του κραχ του 2020 στις διεθνείς αγορές που ξεκίνησε πριν λίγες μέρες με τη βύθιση των χρηματιστηρίων;
Το 2020 δεν μοιάζει με το 2008 που έστω και με μεγάλο κόστος η κατάσταση τέθηκε υπό έλεγχο.
Τούτο γιατί:
Μεταξύ 2008 και 2018 το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 147% από 97 τρισ. δολ. σε 250 τρισ. δολ. ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ στην ίδια περίοδο αυξήθηκε κατά 35% από τα 64 τρισ. δολ. στα 87 τρισ. δολάρια.
Τα αλλεπάλληλα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης που οδήγησαν στην ταχεία αύξηση του χρέους έχουν αυξήσει την ανισότητα επειδή το μεγαλύτερο μέρος τους “φούσκωσε” υπερβολικά τις τιμές μετοχών και ακινήτων.
Η κατάσταση αυτή έχει αυξήσει την πολιτική πόλωση στις κοινωνίες, με την ενίσχυση των άκρων και την εκλογή σε πολλές περιπτώσεις ανεύθυνων και επικίνδυνων λαϊκιστών με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις ΗΠΑ.
Το 2008 οι Μπους και Ομπάμα συντόνισαν τις μεγάλες οικονομίες να κρατήσουν αρραγή και ενιαία στάση απέναντι στην κρίση με αποτέλεσμα αυτή να ξεπεραστεί σύντομα.
Σήμερα το κλίμα που επικρατεί στη διεθνή σκηνή είναι αυτό της προσπάθειας της μιας χώρας να ρίξει τα βάρη στην άλλη μέσω εμπορικών περιορισμών και νομισματικών "λαθροχειριών"...
Σήμερα η Κίνα αναδύεται σαν παγκόσμια δύναμη που απειλεί τις ΗΠΑ ενώ η Ρωσία διεκδικεί ρόλο περιφερειακής δύναμης. Η Τουρκία διεκδικεί επίσης ρόλο περιφερειακής δύναμης και φαίνεται πως είναι θέμα χρόνου μετά τη Συρία και τη Λιβύη να κινηθεί εναντίον της Κύπρου ή της Ελλάδας.
Η οικονομική κρίση που ξεκινά λόγω της επιδημίας του κορονοϊού θα απειλήσει ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως της Κίνας, της Ρωσίας, της Τουρκίας κλπ.
Επειδή όσοι κυβερνούν δικτατορικά όταν χάνουν την εξουσία δεν πάνε στην αντιπολίτευση ή στο σπίτι τους τα καθεστώτα αυτά θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουν στην εξουσία.
Συνήθως δημιουργούν έναν εχθρό για να στρέψουν αλλού την οργή της κοινωνίας.
Ένας πόλεμος είναι ο εύκολος τρόπος να μην χάσει ένας δικτάτορας το κεφάλι του.
Το 2020 δεν μοιάζει καθόλου με το 2008… είναι χειρότερο από πολλές πλευρές…
Του Κώστα Στούπα
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου