Oσο δεν παράγουμε θα βουλιάζουμε

Με παράπονα δεν υπάρχει μέλλον

Είναι αλήθεια τόσο δύσκολο να καταλάβουμε πως όσο δεν παράγουμε θα βουλιάζουμε, ότι το παρελθόν δεν αλλάζει, πως θα μας πάρουν ότι έχουμε και δεν έχουμε εάν συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε την πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων και της διεθνούς ζητιανιάς, καθώς επίσης πως χωρίς σκληρή δουλειά, φυσικά με κεντρικό σχεδιασμό, δεν πρόκειται να

υπάρξει μέλλον; Δεν είναι ντροπή μας να μην κατανοούμε τα αυτονόητα, περιμένοντας τον από μηχανή θεό να  μας σώσει;

.

Σύμφωνα με την είδηση που δημοσιεύθηκε σε ελληνική ιστοσελίδα, «Η ολλανδική Damen ανακοίνωσε πρόσφατα την πώληση εννέα σκαφών διάσωσης Damen SAR 1906 στην Τουρκική Ακτοφυλακή – ενώ η συμφωνία για την προμήθεια των σκαφών υπογράφηκε στα γραφεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης στην Άγκυρα και η ναυπήγηση τους θα γίνει στο ναυπηγείο που διατηρεί η ολλανδική εταιρεία στην Αττάλεια της Τουρκίας.

Η Τουρκική Ακτοφυλακή (αυτή που υποτίθεται ότι επιτηρεί τις τουρκικές ακτές προκειμένου να εμποδίζει την αποστολή χιλιάδων ψυχών με λαστιχένιες βάρκες στα ελληνικά νησιά) παρέλαβε έξι τέτοια σκάφη μέσα στο 2017 – μετά την υπογραφή σχετικής συμφωνίας το 2016. Τα σκάφη SAR 1906, διαθέτουν καρίνα κατασκευασμένη από αλουμίνιο και υπερκατασκευή από σύνθετα υλικά. Η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης που μπορούν να αναπτύξουν, ανέρχεται σε 33 κόμβους και η ακτίνα τους φτάνει τα 300 περίπου ναυτικά μίλια.

Αυτά τα λίγα για όσους θεωρούν ότι η Ευρώπη είναι διατεθειμένη, με οποιοδήποτε τρόπο, να προστατεύσει τα ελληνικά νησιά και την ελληνική επικράτεια, με άλλον τρόπο από τον κατευνασμό του αντιπάλου. Είτε από την αθρόα εισροή λαθρομεταναστών, είτε από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις«.

.

Άποψη

Αυτό που πριν από όλα ενοχλεί στην είδηση, είναι το συμπέρασμα της, σύμφωνα με το οποίο θεωρούμε υποχρέωση της Ευρώπης να μας προστατεύσει – όταν ακόμη και ένα μικρό παιδί γνωρίζει πως όταν δεν μπορεί κανείς να προστατεύσει μόνος του τον εαυτό του, είναι καταδικασμένος. Πώς στις διεθνείς σχέσεις κυριαρχούν τα συμφέροντα και όχι οι καλές προθέσεις – ενώ ο στόχος των δήθεν «δανειστών» δεν είναι φυσικά η διάσωση της χώρας μας.

Απλούστατα, δεν είναι άλλος από την υφαρπαγή των πλουτοπαραγωγικών της πόρων, μαζί με όλα τα δημόσια και ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία που διαθέτουμε εμείς οι Έλληνες, ο διαμελισμός της με αφετηρία την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια (θα ακολουθήσει σύντομα η Θράκη), η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία για να επωφεληθούν από τη γεωπολιτική σημασία και των δύο χωρών, η αλλοίωση του πληθυσμού για να είναι πιο εύκολα ελεγχόμενος μέσω της εγκατάλειψης της χώρας από τα νέα της παιδιά σε συνδυασμό με τις μεταναστευτικές εισροές, η παροχή φθηνών υπηρεσιών τουρισμού στους Ευρωπαίους και τελικά η μετατροπή των Ελλήνων σε εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους της γερμανικής κυρίως βιομηχανίας.

Το δεύτερο που ενοχλεί είναι η δυνατότητα της Ολλανδίας να παράγει σκάφη και να διατηρεί ναυπηγικές μονάδες σε άλλες χώρες – γνωρίζοντας πως από το συγκεκριμένο κλάδο έχει ΑΕΠ της τάξης των 50 δις €, εκ των οποίων τα 25 δις € εξαγωγές (πηγή). 

Αντίθετα εμείς έχουμε ΑΕΠ από το ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο κάτω από 3 δις €, επιτρέψαμε να μας κλείσουν τα ναυπηγεία και σχεδιάζουμε να τα ξεπουλήσουμε (πηγή), παρά το ότι διαθέτουμε τη νούμερο ένα ναυτιλία στον πλανήτη – ενώ αντί να αναζητήσουμε τους λόγους, για τους οποίους η ολλανδική «Damen» τα καταφέρνει και εμείς όχι, μελετώντας προσεκτικά την ιστοσελίδα της και αναλύοντας τα προϊόντα της (πηγή), καθώς επίσης τις θυγατρικές της παγκοσμίως (πηγή) παραπονιόμαστε για τη συμπεριφορά των Ευρωπαίων!

Όλα αυτά σημαίνουν δυστυχώς πως παρά το ότι έχουμε υποστεί δέκα χρόνια βαθιάς κρίσης, έχοντας οδηγηθεί στην παγίδα της χρεοκοπίας από τη Γερμανία και την πέμπτη ελληνική φάλαγγα (ανάλυση), δεν βάλαμε ακόμη μυαλό – ασχολούμενοι ακόμη με την «κακιά Ευρώπη» που δεν μας βοηθάει, με το «swap του Σημίτη» που δήθεν μας επέτρεψε την είσοδο μας στην Ευρωζώνη και μας χρεοκόπησε (παρά το ότι επισυνάφθηκε μετά, το 2001, ενώ είχε ένα λογιστικό κέρδος μόλις της τάξης του 2% του ΑΕΠ), με τις αλχημείες της ΕΛΣΤΑΤ, με τις κενές περιεχόμενου προεκλογικές δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν τα κόμματα που χρεοκόπησαν την Ελλάδα χωρίς φυσικά καμία πρόθεση να τις τηρήσουν κοκ.

Είναι αλήθεια τόσο δύσκολο να καταλάβουμε πως όσο δεν παράγουμε θα βουλιάζουμε, ότι το παρελθόν δεν αλλάζει, πως θα μας πάρουν ότι έχουμε και δεν έχουμε εάν συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε την πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων και της διεθνούς ζητιανιάς, καθώς επίσης πως χωρίς σκληρή δουλειά, φυσικά με κεντρικό σχεδιασμό, δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον; Δεν είναι ντροπή μας να μην κατανοούμε τα αυτονόητα, περιμένοντας τον από μηχανή θεό να  μας σώσει;

analyst.gr