Η ασύμμετρη ιδιοφυΐα του Jürgen Klopp

Είναι 30 Ιουνίου του 2008 και πλήθος κόσμου έχει συγκεντρωθεί στην κεντρική πλατεία του Μάιντς. Κάποιες ερυθρόλευκες σημαίες που ανεμίζουν και κάποια κασκόλ καλοκαιριάτικα προδίδουν ότι μάλλον πρόκειται για οπαδική συγκέντρωση. 

Από τα μεγάφωνα της πλατείας ακούγεται ένα

παλιό νοσταλγικό τραγουδάκι της Trude Herr, το Niemals Geht Man So Ganz ("Κανείς δεν αποχωρεί εντελώς")... Οι περισσότεροι από τους 20.000 συγκεντρωμένους φιλάθλους το σιγομουρμουρίζουν, όμως η ελαφρώς μελαγχολική ατμόσφαιρα διακόπτεται συνεχώς από το επαναλαμβανόμενο σύνθημα "Jürgen Klopp".

Κάποιοι τουρίστες που ρωτούν πληροφορούνται με τη σειρά τα εξής: "Ja", είναι οπαδοί της ποδοσφαιρικής Μάιντς 05, "nein", δεν κέρδισαν κάποιον τίτλο, αντίθετα υποβιβάστηκαν, "nein", δε διαμαρτύρονται για τον υποβιβασμό, "ja", ο Jürgen Klopp είναι προπονητής της ομάδας και πρώην ποδοσφαιριστής της και "ja", τον λατρεύουν και μαζεύτηκαν για να τον ξεπροβοδίσουν, μιας και αποχωρεί.
Στη μέση της κεντρικής εξέδρας που έχει στηθεί στην πλατεία στέκει ένας 40χρονος ξανθός άντρας με αθλητικό σώμα και παλιομοδίτικες μακριές φαβορίτες.
Φοράει δερμάτινο τζάκετ και T-shirt, γυαλιά μυωπίας και δείχνει να ξυρίζεται όποτε το θυμάται, όχι όμως σε βαθμό που να αφήσει μούσι. Κάποια στιγμή, μην αντέχοντας άλλο τη φόρτιση, ξεσπάει σε ασυγκράτητα κλάματα.
Ανασηκώνει τα γυαλιά του και σκουπίζει με τον αντίχειρα τα δάκρυά του. Δεν είναι εύκολο να αποχωρείς από μια ομάδα στην οποία αφιέρωσες 18 ολόκληρα χρόνια ως παίκτης και ως προπονητής.
Η ανάληψη του πάγκου της Μπορούσια Ντόρτμουντ όμως είναι ένα μεγάλο στοίχημα που δεν μπορεί να αγνοήσει. Ορκίστηκε, πάντως, στον εαυτό του να μην ξεσπάσει ξανά δημόσια.

Αν ο Jürgen Klopp το 2001 έδενε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και ασχολούνταν με κάτι άλλο, ελάχιστοι θα τον θυμούνταν σήμερα. Τότε ήταν 33 ετών, μέτριος ποδοσφαιριστής –προικισμένος μόνο με πείσμα και φιλότιμο–, που δε γνώρισε καμία άλλη κατηγορία εκτός από τη γερμανική Β' Εθνική. Όμως η διοίκηση της Μάιντς 05 δεν του άφησε το παραμικρό περιθώριο να σκεφτεί με τι θα ήθελε να ασχοληθεί στο μέλλον, μιας και από τη μία μέρα στην άλλη –μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου– τον πέρασε από το τερέν στον πάγκο.
Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα ο Jürgen Klopp έχει γίνει ένας από τους πλέον περιζήτητους προπονητές στον κόσμο: οι φίλαθλοι, ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης, τον συμπαθούν, το ίδιο και οι ποδοσφαιριστές του. Είναι ο Vieirinha, o Cantona και ο Gigi Buffon ταυτόχρονα. Απολαμβάνει της καθολικής συμπάθειας. Το 2015 η Μπαρτσελόνα του προσφέρει τον πάγκο της με όλα τα λαμπερά αστέρια που τον ζεσταίνουν. Οι φίλαθλοι της Ρεάλ Μαδρίτης σε ποσοστό 35% (ισάριθμο με αυτό του Zidane!) τον ψηφίζουν ως επιθυμητό προπονητή της.
Το καλοκαίρι του 2015, όταν έφυγε από την Μπορούσια Ντόρτμουντ –μέχρι στιγμής ο ίδιος επιλέγει να φεύγει, ουδείς τον απολύει– κυρίως λόγω της παραχώρησης των αστεριών της ομάδας Mario Götze και Robert Lewandowski στην Μπάγερν Μονάχου, πιστός στον όρκο του να μην ξανακλάψει δημόσια, στέλνει ένα βίντεο αποχαιρετισμού που προβάλλεται από τα μόνιτορ του Βεστφάλεν. Τετραπλάσιος αριθμός φιλάθλων από εκείνους που τον αποχαιρέτησαν στην κεντρική πλατεία του Μάιντς αισθάνονται ένα δάκρυ να κυλάει από τα μάτια του...
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ο Jürgen είναι ο Βενιαμίν της οικογένειας Klopp έχοντας δύο μεγαλύτερες αδελφές. Ο πατέρας του Norbert, ένας περιοδεύων εμπορικός αντιπρόσωπος οικοδομικών υλικών, είναι ταυτόχρονα αξιόλογος ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής (τερματοφύλακας) και γενικότερα αθλούμενος άνθρωπος. Ο Norbert περιμένει υπομονετικά τη γέννηση του διαδόχου του και ευτυχώς η φύση τον ανταμείβει στην τρίτη του προσπάθεια. Ο Jürgen γεννιέται στη Στουτγάρδη, όμως πολύ σύντομα η οικογένεια μετακομίζει σε ένα κεφαλοχώρι 2.500 περίπου κατοίκων, το Γκλάτεν στο Μέλανα Δρυμό. Εκεί ανάμεσα σε δέντρα, καθαρό αέρα και τα πεντακάθαρα νερά ενός ποταμού ξεκινάει το μαρτύριο του Jürgen. Ο herr Norbert αφενός είναι ιδιαίτερα απαιτητικός και ανταγωνιστικός μπαμπάς, αφετέρου περίμενε πολύ καιρό μέχρι να εμφανιστεί ο διάδοχος στον οποίο θα μεταλαμπάδευε τα πιστεύω του. Τον βάζει να κάνει σκι το χειμώνα, να παίζει τένις το καλοκαίρι και ποδόσφαιρο όλο το χρόνο, είναι καλύτερός του σε όλα, τον αφήνει πίσω στα σπριντ και τον κερδίζει συνέχεια με 6-0 στο τένις. "Ήταν αδίστακτος. Όταν πηγαίναμε για σκι, το μόνο που έβλεπα ήταν το κόκκινο μπουφάν του από πίσω. Ποτέ δε με περίμενε. Δεν είχε σημασία που εγώ ήμουν αρχάριος. Ήθελε να γίνω ο τέλειος σκιέρ".

---

Από μικρός μαθαίνει να μην κάνει μεγάλα όνειρα, να λέει ό,τι εννοεί και, το κυριότερο, να εννοεί ό,τι λέει.

---

Ο μικρός Jürgen συχνά δεν αντέχει αυτόν το σκληρό ανταγωνισμό και καταφεύγει στην αγκαλιά της μητέρας του. Από μικρός μαθαίνει να μην κάνει μεγάλα όνειρα, να λέει ό,τι εννοεί και, το κυριότερο, να εννοεί ό,τι λέει. Η μοναδική του φιλοδοξία είναι να γίνει ποδοσφαιριστής και τελικά το καταφέρνει. Ο πατέρας του τον γράφει σε ηλικία 5 ετών στην ομάδα του χωριού, περνάει από διάφορες μικρές ομάδες, μεταξύ των οποίων και η δεύτερη ομάδα της Άιντραχτ Φρανκφούρτης, και το 1990 παίρνει μεταγραφή στη Μάιντς.
Η προπονητική τού προκύπτει ξαφνικά. Ούτε σ’ αυτήν έχει κάποιο προσωπικό όραμα, ακολουθεί απλώς το σύστημα του μέντορά του Wolfgang Frank (έχει περάσει και από τον πάγκο της Μάιντς) όπως αυτός το είχε αντιγράψει από τον Arrigo Sacchi: πίεση ψηλά από τέσσερις παίκτες στο κέντρο και έλεγχος των χώρων. Στο "Gegenpressing" ποδόσφαιρο το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι να βρεις το "απόλυτο” σύστημα, αλλά τους κατάλληλους παίκτες και τον τρόπο να τους εμπνεύσεις. Κι εδώ ίσως να κρύβεται η μοναδικότητα του Jürgen Klopp: σε έναν κόσμο με προπονητές σταρ και αλαζόνες αυτός παραμένει ταπεινός, αληθινός εργάτης και αθλητικά ντυμένος. Πρέπει να ψάξεις εκατοντάδες φωτογραφίες του για να βρεις μία που να φοράει κοστούμι. Το ακριβώς αντίθετο του Pep Guardiola και του "Special One" José Mourinho. Παρεμπιπτόντως, η λεγόμενη "κατάρα Klopp" έχει πλήξει τον José Mourinho δις, αφού απολύθηκε ύστερα από ήττες και αποκλεισμούς των ομάδων που προπονούσε από τον Jürgen Klopp.

Δύο φορές ο Pep Guardiola του έχει στερήσει ένα Champions League και μία Premier League.

Ο Jürgen Klopp είναι λάτρης των μακροχρόνιων σχέσεων: στη Μάιντς συμπλήρωσε 18 χρόνια, στην Μπορούσια Ντόρτμουντ επτά και στη Λίβερπουλ μετράει σχεδόν τέσσερα μέχρι σήμερα. Το ίδιο ισχύει και για την προσωπική του ζωή: Έχει κάνει δύο γάμους, έχει αποκτήσει ένα φυσικό και ένα θετό γιο και συχνά βγαίνει για φαγητό και με τις δύο συζύγους του, την πρώην και τη νυν. Τα χρόνια που πέρασαν μέχρι να σβήσει τα 51α κεριά στη γενέθλια τούρτα του πρόσθεσαν άλλα χρώματα στην αρία φυσιογνωμία του: το μαύρο και το λευκό. Πλέον με το μούσι που απέκτησε, μοιάζει περισσότερο Μεσογειακός παρά Γερμανός...

Είμαι αριστερός βέβαια. Περισσότερο αριστερός παρά κεντρώος. Πιστεύω στο κράτος πρόνοιας. Δεν έχω ιδιωτική ασφάλιση.

Όταν εγκατέλειψε την Μπορούσια Ντόρτμουντ, το 2015, για να μετακομίσει στο "μεγάλο λιμάνι" το έκανε συνειδητά, γι’ αυτό και απέρριψε πολύ σημαντικές προτάσεις. "Η Λίβερπουλ ήταν πάντα ένας σύλλογος που δεν μπορείς να διαχωρίσεις πλήρως από την πολιτική. Η ιστορία της πόλης ως προπύργιο της εργατικής τάξης, των συνδικάτων και του αντιτρομοκρατικού συναισθήματος που κορυφώθηκε κατά τα χρόνια της Thatcher και παρέμεινε δυνατό από τότε. Η ομάδα με τη σύγχρονη μορφή της δημιουργήθηκε από τον Bill Shankly, έναν άνθρωπο που δε φοβόταν να εκφράσει τις πολιτικές του απόψεις ή να βλέπει το επιτυχημένο ποδόσφαιρο ως κάτι που ιδανικά θα χτιζόταν στη βάση του κοινωνικού σοσιαλισμού. Ήταν ξεκάθαρος στην πολιτική του: "Ο σοσιαλισμός δεν είναι πραγματικά πολιτική. Είναι ένας τρόπος ζωής. Είναι η ανθρωπότητα. Πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για να ζήσεις και να γίνεις πραγματικά επιτυχής είναι με συλλογική προσπάθεια, ο ένας να εργάζεται για τον άλλο, ο ένας να βοηθά τον άλλο και όλοι να έχουν μερίδιο στις ανταμοιβές στο τέλος της ημέρας. Είναι ο τρόπος που βλέπω το ποδόσφαιρο αλλά και τη ζωή”" λέει Jürgen Klopp, για να συμπληρώσει αργότερα: "Είμαι αριστερός βέβαια. Περισσότερο αριστερός παρά κεντρώος. Πιστεύω στο κράτος πρόνοιας. Δεν έχω ιδιωτική ασφάλιση. Ποτέ δε θα ψηφίσω ένα κόμμα επειδή υποσχέθηκε να μειώσει τον υψηλότερο φορολογικό συντελεστή. Η πολιτική μου συνείδηση είναι αυτή: Εάν εγώ πηγαίνω καλά, θέλω και οι άλλοι να πηγαίνουν καλά. Αν υπάρχει κάτι που δε θα κάνω ποτέ στη ζωή μου, είναι να ψηφίσω Δεξιά". Ταυτόχρονα είναι και πιστός προτεστάντης και δεν πιστεύει ότι υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στην πολιτική του τοποθέτηση και την πίστη του.

Στο Άνφιλντ ύστερα από τον αποκλεισμό - σοκ της Μπαρτσελόνα.

Η επιλογή της Λίβερπουλ ήταν δύσκολο στοίχημα: Είναι η πιο "φτωχή" ομάδα από αυτές που διεκδικούν παραδοσιακά το πρωτάθλημα στην Αγγλία και έχει 29 χρόνια να το πάρει. Φέτος οι φίλαθλοι σε όλο τον πλανήτη παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα μια συγκλονιστική μονομαχία με τη Μάντσεστερ Σίτι για την κατάκτηση του τίτλου. Οι "Πολίτες" χρειάστηκε να τρέξουν ένα σερί 14 νικών για να καταφέρουν να πάρουν το πρωτάθλημα με μόλις ένα βαθμό διαφορά από τους "Κόκκινους" του Klopp.
Με την πολύ καλή πορεία της Λίβερπουλ και τη δεύτερη συνεχόμενη παρουσία της στον τελικό του Champions League, έχει προσπεράσει οποιονδήποτε άλλο προπονητή σε ζήτηση.

Ακόμη και ο Αλέφαντος, που τον είχε αποκαλέσει "μ***κα" επειδή δεν έκανε αλλαγή τον τερματοφύλακα της ομάδας του Loris Karius αμέσως μετά την γκάφα που κόστισε το πρώτο γκολ της Ρεάλ και την απώλεια του τίτλου στον τελικό του Champions League το 2018, άλλαξε γνώμη έξι μήνες αργότερα: "Η Λίβερπουλ όμως του Klopp παίζει το πιο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Πίεση ψηλά, αλλά όχι "τίκι τάκα", όχι 100 πάσες να σε κοιμίζει, να βαριέσαι, όχι ανούσια κατοχή [...]. Εμένα αυτό το ποδόσφαιρο μου αρέσει, αυτό το ποδόσφαιρο θα επιβιώσει και θα κυριαρχήσει στο μέλλον".

esquire.com.gr

Βγαίνουν γενικά πολιτικά συμπεράσματα από τον δεύτερο γύρο των εκλογών στην Αυτοδιοίκηση; Ναι, αν κοιτάξεις τον χάρτη της χώρας που είναι, σχεδόν ολόκληρος, μπλε. Αυτή η εικόνα επιβεβαιώνει και το ευρύτερο πολιτικό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας. Η ΝΔ κέρδισε ακόμα και την Πελοπόννησο όπου ο Πέτρος Τατούλης μπήκε στον δεύτερο γύρο με προβάδισμα και δυναμική από τις δύο προηγούμενες θητείες του. Ωστόσο, όλος ο κομματικός μηχανισμός, με επικεφαλής τον ίδιο τον πρόεδρο, πίεσε για την εκλογή Νίκα και την πέτυχε. Αλλά και η νίκη Φαρμάκη στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας έχει τη σημασία της: για πρώτη φορά υποψήφιος προσκείμενος στη ΝΔ κερδίζει τη συγκεκριμένη Περιφέρεια. Η Ελλάδα (σχεδόν όλη) έγινε «μπλε» και μαύρισε τον ΣΥΡΙΖΑ Πατήστε εδώ Η αξιωματική αντιπολίτευση επενδύει με τα χρώματά της και τη δημαρχία της Αθήνας, ενώ οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν πέρασαν στον δεύτερο γύρο στους άλλους δύο μεγάλους Δήμους της χώρας. Στην Πειραιώς έχουν κάθε λόγο να υψώσουν ποτήρια. Η Θεσσαλονίκη αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση. Υπήρχαν τρεις υποψήφιοι με ερείσματα στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Ο ένας από αυτούς, ο Γιώργος Ορφανός, είχε και τη σιωπηρή υποστήριξη του συστήματος ΠΑΟΚ/Σαββίδη. Δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο όπου προκρίθηκε πρώτος ο Νίκος Ταχιάος, υποψήφιος με το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας. Απέναντι του βρέθηκε ο Κώστας Ζέρβας, διεκδικώντας τη συνέχεια της διαχείρισης Μπουτάρη. Και κέρδισε, απορροφώντας το μεγαλύτερο κομμάτι των ψήφων Ορφανού, αλλά και των υπολοίπων που βρέθηκαν εκτός δευτέρου γύρου. Οι πολίτες, δηλαδή, ψήφισαν με κριτήριο που υπερβαίνει το στενά κομματικό. Ποτέ δεν θα το μάθουμε, αλλά ενδεχομένως η εκλογή να κρίθηκε με ελάχιστες ψήφους, αυτές που έδωσαν το πρόκριμα στον Ζέρβα, έναντι του Ορφανού. Αν στο δεύτερο γύρο είχε περάσει ο Ορφανός, ίσως οι πιθανότητες του Ταχιάου να ήταν περισσότερες. Αντίστοιχα και ο Πειραιάς, του Γιάννη Μώραλη (και του Βαγγέλη Μαρινάκη), έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες που τον βγάζουν από το κομματικό παιχνίδι. Στη Αθήνα ο Κώστας Μπακογιάννης έκανε, όπως ήταν αναμενόμενο, έναν εκλογικό περίπατο, σέρνοντας μαζί του τα σενάρια για τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Ωστόσο ακόμα είναι νωρίς για αυτά. Ποιος είναι το πρόσωπο των εκλογών; Αναμφισβήτητα ο Κώστας Ζέρβας στη Θεσσαλονίκη. Στο πρόσωπό του θα αποτυπωθούν τα αποτελέσματα της απλής αναλογικής στην Αυτοδιοίκηση. Ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει επτά έδρες στο Δημοτικό Συμβούλιο, όσες και οι συνυποψήφιοί του, Ορφανός και Νοτοπούλου, που δεν πέρασαν στον δεύτερο γύρο. Ο Νίκος Ταχιάος έχει 11 έδρες. Μένει να δούμε πώς θα διοικηθεί ο Δήμος Θεσσαλονίκης. Πηγή: Protagon.gr