Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ευρώπη έχουν αποδείξει γιατί τα ασφαλή καταφύγια δεν είναι εκείνα που ήταν στο παρελθόν.
Εν μέσω της αναταραχής στην ευρωζώνη και των ατελείωτων συνόδων κορυφής με θέμα τη διάσωση του ευρώ, οι επενδυτές αναζητούν οπουδήποτε μέρος για να μπορέσουν να “σταθμεύσουν” τα χρήματά τους και να τα κρατήσουν μακριά από τις “επίβουλες ορέξεις” της Μέρκελ, του Ολάντ, του Μόντι ή οποιουδήποτε άλλου πολιτικού ο οποίος πρεσβεύει το μεγαλύτερο οικονομικό συνασπισμό στον κόσμο και οι οποίοι αποδεικνύονται πολύ λίγοι στην πλήρη κατανόηση των αγορών.
Οι επενδυτές έχουν μεταφέρει τεράστιες ποσότητες χρήματος σε
ελβετικά φράγκα. Η Ελβετία βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά της Ευρώπης, διαθέτει μία μακρά παράδοση στην οικονομική και πολιτική σταθερότητα και μία πλειάδα τραπεζών που ανήκουν στις “must” επιλογές των καταθετών.
H συγκεκριμένη χώρα διαθέτει μία ευέλικτη οικονομία και για μερικές εκατοντάδες χρόνια έχει συνηθίσει το νόμισμά της να παρουσιάζει μία ισχυρή συναλλαγματική ισοτιμία.
Ακόμα κι έτσι, η ανατιμημένη ισοτιμία έναντι του νομίσματος της ΕΕ, του πιο σημαντικού εταίρου της, την έχει βλάψει.
Φυσικό επακόλουθο όλων αυτών ήταν η παρέμβαση της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας να επαναφέρει το φράγκο στην προτέρα κατάσταση.
Είναι σαφές ότι η Ελβετία δεν αποτελεί πλέον ένα ασφαλές καταφύγιο. Και όποιος πάει τα χρήματά του στη συγκεκριμένη χώρα, πρέπει να αποδεχθεί ότι η τοπική κεντρική τράπεζα θα αποτελεί για τους ίδιους ένα μόνιμο εμπόδιο.
Η δανέζικη κορόνα αποτελεί για τους επενδυτές μία άλλη εναλλακτική επιλογή στην οποία προσφεύγουν μαζικά.
Για ποιο λόγο; Επειδή το νόμισμα αν και είναι συνδεδεμένο με το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, βρίσκεται εκτός της ζώνης του ευρώ.
Με αυτό τον τρόπο τα περιουσιακά τους στοιχεία απολαμβάνουν όλων εκείνων των θετικών ευεργετημάτων που απορρέουν από το ευρώ και ταυτόχρονα δεν επιλέγουν να τα έχουν σε πιστωτικά ιδρύματα χωρών οι οποίες είναι υποχρεωμένες να διασώζουν συνεχώς την Ελλάδα, την Ισπανία ή την Πορτογαλία, χώρες που υποβάλλουν σοβαρή υποψηφιότητα ενός πιστωτικού γεγονότος ακόμα και τις προσεχείς εβδομάδες.
Η Δανία είναι μία μικρή χώρα και ο πληθυσμός της ανέρχεται μόλις στα 5,5 εκατομμύρια.
Αυτός ο αριθμός είναι λιγότερος από τον αντίστοιχο πληθυσμό της πόλης του Λονδίνου της Μεγάλης Βρετανίας. Κατόπιν τούτου, δεν μπορεί να απορροφήσει την εισροή μερικών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να συμβεί κάποιο γεγονός που θα σημάνει μεγάλη “έκρηξη”.
Για να σταματήσουν την αθρόα προσέλευση ζεστού χρήματος, οι αρμόδιες αρχές της χώρας, προχώρησαν σε μείωση των επιτοκίων σε αρνητικά επίπεδα με σκοπό την αποθάρρυνση των επενδυτών να μεταφέρουν εκεί τα κεφάλαιά τους.
Στην πραγματικότητα, οι αρμόδιες αρχές της χώρας έχουν ξεκινήσει να αντιμάχονται την προσέλευση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου που φιλοδοξεί να μεταναστεύσει προς τα εκεί.
Ένα άλλο παράδειγμα, είναι τα γερμανικά ομόλογα, που θεωρούνται μία επιπρόσθετη ασφαλής επενδυτική επιλογή εν μέσω χρηματοπιστωτικής αναταραχής. Τον περασμένο μήνα η απόδοση του διετούς ομολόγου έγινε αρνητική, εξέλιξη η οποία πρακτικά σήμαινε ότι οι επενδυτές έπρεπε να διαθέσουν στη γερμανική κυβέρνηση τα χρήματά τους.
Οπότε ποια είναι η σωστή στρατηγική;
Η μία είναι να επιλέξετε ασφαλή καταφύγια πριν γίνουν δημοφιλή, ώστε να προλάβετε να επωφεληθείτε και από τις υπερτιμημένες τιμές των κάθε είδους “assets” της συγκεκριμένης χώρας προορισμού των χρημάτων σας.
Η ισλανδική κορόνα μοιάζει να είναι ένα καλό παράδειγμα. Είναι κοντά στη ζώνη του ευρώ, αλλά με ασφάλεια εκτός αυτής. Η οικονομία της Ισλανδίας δείχνει να ανακάμπτει γρήγορα από την οικονομική κρίση.
Και οι τράπεζές της προφανώς έχουν συνειδητοποιήσει τα είδη και τις ποσότητες των κινδύνων που πρέπει να αναλάβουν.
Στην πραγματικότητα, κάθε νόμισμα που αρχίζει με το γράμμα “κ” φαίνεται μία καλή συμφωνία στις μέρες μας.
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η πολωνική κεφαλαιαγορά. Πρόκειται για οικονομία ελαχίστου δημοσιονομικού χρέους και ταχείας ανάπτυξης που ως ικανά μεγέθη την κατατάσσουν στο ίδιο επίπεδο με τις ήδη εύρωστες οικονομίες των υπόλοιπων χωρών.
Το ισραηλινό σέκελ θα μπορούσε εύκολα να γίνει το επόμενο “καταφύγιο” από άποψη συναλλαγματικής ισοτιμίας.
Αναφερόμαστε σε μία χώρα η οποία έχει να επιδείξει μία καλώς διαχειριζόμενη οικονομία, μία σκληρή κεντρική τράπεζα, θέτοντας άμεση υποψηφιότητα να γίνει η επόμενη Ελβετία.
Αν και έχει κάποιους εχθρούς, τουλάχιστον ο συνολικός κίνδυνος είναι λιγότερος από εκείνον της ευρωζώνης.
απο το exipno.gr
Εν μέσω της αναταραχής στην ευρωζώνη και των ατελείωτων συνόδων κορυφής με θέμα τη διάσωση του ευρώ, οι επενδυτές αναζητούν οπουδήποτε μέρος για να μπορέσουν να “σταθμεύσουν” τα χρήματά τους και να τα κρατήσουν μακριά από τις “επίβουλες ορέξεις” της Μέρκελ, του Ολάντ, του Μόντι ή οποιουδήποτε άλλου πολιτικού ο οποίος πρεσβεύει το μεγαλύτερο οικονομικό συνασπισμό στον κόσμο και οι οποίοι αποδεικνύονται πολύ λίγοι στην πλήρη κατανόηση των αγορών.
Οι επενδυτές έχουν μεταφέρει τεράστιες ποσότητες χρήματος σε
ελβετικά φράγκα. Η Ελβετία βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά της Ευρώπης, διαθέτει μία μακρά παράδοση στην οικονομική και πολιτική σταθερότητα και μία πλειάδα τραπεζών που ανήκουν στις “must” επιλογές των καταθετών.
H συγκεκριμένη χώρα διαθέτει μία ευέλικτη οικονομία και για μερικές εκατοντάδες χρόνια έχει συνηθίσει το νόμισμά της να παρουσιάζει μία ισχυρή συναλλαγματική ισοτιμία.
Ακόμα κι έτσι, η ανατιμημένη ισοτιμία έναντι του νομίσματος της ΕΕ, του πιο σημαντικού εταίρου της, την έχει βλάψει.
Φυσικό επακόλουθο όλων αυτών ήταν η παρέμβαση της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας να επαναφέρει το φράγκο στην προτέρα κατάσταση.
Είναι σαφές ότι η Ελβετία δεν αποτελεί πλέον ένα ασφαλές καταφύγιο. Και όποιος πάει τα χρήματά του στη συγκεκριμένη χώρα, πρέπει να αποδεχθεί ότι η τοπική κεντρική τράπεζα θα αποτελεί για τους ίδιους ένα μόνιμο εμπόδιο.
Η δανέζικη κορόνα αποτελεί για τους επενδυτές μία άλλη εναλλακτική επιλογή στην οποία προσφεύγουν μαζικά.
Για ποιο λόγο; Επειδή το νόμισμα αν και είναι συνδεδεμένο με το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, βρίσκεται εκτός της ζώνης του ευρώ.
Με αυτό τον τρόπο τα περιουσιακά τους στοιχεία απολαμβάνουν όλων εκείνων των θετικών ευεργετημάτων που απορρέουν από το ευρώ και ταυτόχρονα δεν επιλέγουν να τα έχουν σε πιστωτικά ιδρύματα χωρών οι οποίες είναι υποχρεωμένες να διασώζουν συνεχώς την Ελλάδα, την Ισπανία ή την Πορτογαλία, χώρες που υποβάλλουν σοβαρή υποψηφιότητα ενός πιστωτικού γεγονότος ακόμα και τις προσεχείς εβδομάδες.
Η Δανία είναι μία μικρή χώρα και ο πληθυσμός της ανέρχεται μόλις στα 5,5 εκατομμύρια.
Αυτός ο αριθμός είναι λιγότερος από τον αντίστοιχο πληθυσμό της πόλης του Λονδίνου της Μεγάλης Βρετανίας. Κατόπιν τούτου, δεν μπορεί να απορροφήσει την εισροή μερικών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να συμβεί κάποιο γεγονός που θα σημάνει μεγάλη “έκρηξη”.
Για να σταματήσουν την αθρόα προσέλευση ζεστού χρήματος, οι αρμόδιες αρχές της χώρας, προχώρησαν σε μείωση των επιτοκίων σε αρνητικά επίπεδα με σκοπό την αποθάρρυνση των επενδυτών να μεταφέρουν εκεί τα κεφάλαιά τους.
Στην πραγματικότητα, οι αρμόδιες αρχές της χώρας έχουν ξεκινήσει να αντιμάχονται την προσέλευση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου που φιλοδοξεί να μεταναστεύσει προς τα εκεί.
Ένα άλλο παράδειγμα, είναι τα γερμανικά ομόλογα, που θεωρούνται μία επιπρόσθετη ασφαλής επενδυτική επιλογή εν μέσω χρηματοπιστωτικής αναταραχής. Τον περασμένο μήνα η απόδοση του διετούς ομολόγου έγινε αρνητική, εξέλιξη η οποία πρακτικά σήμαινε ότι οι επενδυτές έπρεπε να διαθέσουν στη γερμανική κυβέρνηση τα χρήματά τους.
Οπότε ποια είναι η σωστή στρατηγική;
Η μία είναι να επιλέξετε ασφαλή καταφύγια πριν γίνουν δημοφιλή, ώστε να προλάβετε να επωφεληθείτε και από τις υπερτιμημένες τιμές των κάθε είδους “assets” της συγκεκριμένης χώρας προορισμού των χρημάτων σας.
Η ισλανδική κορόνα μοιάζει να είναι ένα καλό παράδειγμα. Είναι κοντά στη ζώνη του ευρώ, αλλά με ασφάλεια εκτός αυτής. Η οικονομία της Ισλανδίας δείχνει να ανακάμπτει γρήγορα από την οικονομική κρίση.
Και οι τράπεζές της προφανώς έχουν συνειδητοποιήσει τα είδη και τις ποσότητες των κινδύνων που πρέπει να αναλάβουν.
Στην πραγματικότητα, κάθε νόμισμα που αρχίζει με το γράμμα “κ” φαίνεται μία καλή συμφωνία στις μέρες μας.
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η πολωνική κεφαλαιαγορά. Πρόκειται για οικονομία ελαχίστου δημοσιονομικού χρέους και ταχείας ανάπτυξης που ως ικανά μεγέθη την κατατάσσουν στο ίδιο επίπεδο με τις ήδη εύρωστες οικονομίες των υπόλοιπων χωρών.
Το ισραηλινό σέκελ θα μπορούσε εύκολα να γίνει το επόμενο “καταφύγιο” από άποψη συναλλαγματικής ισοτιμίας.
Αναφερόμαστε σε μία χώρα η οποία έχει να επιδείξει μία καλώς διαχειριζόμενη οικονομία, μία σκληρή κεντρική τράπεζα, θέτοντας άμεση υποψηφιότητα να γίνει η επόμενη Ελβετία.
Αν και έχει κάποιους εχθρούς, τουλάχιστον ο συνολικός κίνδυνος είναι λιγότερος από εκείνον της ευρωζώνης.
απο το exipno.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου