Ένοχη σιωπή

Πως χάθηκαν οι περιουσίες των προσφύγων από την Τράπεζα της Ανατολής και την Εθνική Τράπεζα



Σε κατάσταση σύγχυσης και πανικού, τα θεσμικά οικονομικά συμφέροντα αδυνατούν να κατανοήσουν την απήχηση που έχει στην κοινωνία η υπόθεση της μετοχής της «Τράπεζας της Ανατολής». Η μόνη έξοδος διαφυγής τους, (έως πότε;) είναι η Omerta. Όμως, ο κώδικας σιωπής, ο οποίος τηρείται από οργανωμένα συμφέροντα, θεσμικά ή μη, έχει ημερομηνία λήξης. Αργά ή γρήγορα γίνεται το λάθος. Το λάθος προκαλεί πανικό και ο πανικός κατάρρευση.
Αντί απαντήσεων, επιχειρείται συσκότιση. Αντί της δημοσιοποιήσεως αποδεικτικών στοιχείων, το σύστημα εξουσίας επιλέγει την ένοχη σιωπή.

Η αλληλουχία δημοσιοποίησης στοιχείων από τη zougla.gr υπακούει σε μία αρχή. Κανένα στοιχείο το οποίο βρίσκεται στη διάθεσή της δεν δημοσιοποιείται χωρίς προηγουμένως να προηγηθεί μία εξονυχιστική διασταύρωση. Σε αυτήν την αλληλουχία, το σύστημα εξουσίας, συμπαγές, δείχνει να διατηρεί την αταραξία του. Πρόκειται για μπλόφα, η οποία, όσο και να είναι εξοργιστική, εντούτοις είναι κατανοητή. Το κουτί της Πανδώρας έχει ανοίξει και οι συστημικοί θεσμικοί λειτουργοί επιχειρούν να ελέγξουν το «πέταγμα της πεταλούδας».

Η υπόθεση της μετοχής της «Τράπεζας της Ανατολής», με τις διαστάσεις που έχει λάβει, ενσωματώνει την ίδια την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, από το 1840 έως σήμερα. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, αποκαλύπτεται μία αλληλουχία γεγονότων που προκαλούν θλίψη και απογοήτευση, αλλά η ιστορία είναι πλήρης τέτοιων περιστατικών.

Σκοτεινά συμφέροντα διαπλέκονται με διεφθαρμένους ταγούς, διαπλεκόμενους πολιτικούς, ισχυρά οικονομικά συμφέροντα σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, θλιβερά απομεινάρια του θεσμικού επιχειρηματικού και πολιτικού υποκόσμου. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτή είναι κατά ένα μεγάλο μέρος η ιστορία αυτού του τόπου. Όσο κι αν αυτή η πραγματικότητα εξοργίζει, κανείς δεν είναι σε θέση να την παραβλέψει.

Στις αρχές της Μεταπολίτευσης ήταν πολλοί εκείνοι που πίστεψαν πως οι ανατροπές στην Ευρώπη και την Αμερική μετά τον Μάη του '68, η βασανιστική και χέουσα πληγή της Χούντας, το «Πολυτεχνείο», θα μπορούσαν να εγγυηθούν μία διαφορετική πορεία, όπου η ισχύς του θεσμικού υποκόσμου θα εκμηδενιζόταν.

Δυστυχώς, η μοίρα του τόπου αυτού πρόδωσε αυτές τις βεβαιότητες. Συνέβη το αντίθετο ακριβώς. Με τον καιρό, η μεταπολιτευτική ηθική, αν ποτέ υπήρξε, αφομοιώθηκε στον ιστό του ισχυρού συστήματος εξουσίας, το οποίο απέκτησε και χαρακτηριστικά λούμπεν. Έγινε δηλαδή ακόμη πιο απρόσβλητο.

Η κρίση του '89 και η πτώση του Τείχους του Βερολίνου προσέδωσαν σε αυτό το σύστημα εξουσίας μία νέα ώθηση. Του επέτρεψαν να «ξεδιπλωθεί» και να επεκταθεί πέραν των συνόρων. Κέρδισε από την κρίση αυτή.

Έπρεπε ο καπιταλισμός να προσβληθεί από τον ιό της τοξικής απληστίας του, ώστε αυτό το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα του 21ου αιώνα να ταρακουνηθεί συθέμελα και να αρχίσει να χάνει τη συνοχή του.

Η υπόθεση της μετοχής της «Τράπεζας της Ανατολής» είναι ακόμη μία ψηφίδα στο μεταπρατικό τοπίο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Οι κοτζαμπάσηδες απλώς άλλαξαν επώνυμο και οι πλιατσικολόγοι της εξουσίας άλλαξαν διεύθυνση. Επί της ουσίας, η αντίθεση δεν άλλαξε από το 1831, από τη στιγμή δηλαδή που έπεφτε νεκρός μπροστά από τον Άγιο Σπυρίδωνα, στο Ανάπλι, ο Ιωάννης Καποδίστριας.

Οι αποκαλύψεις σχετικά με την υπόθεση της μετοχής θα συνεχιστούν. Στα χαρτοφυλάκια γνωστών ιδρυμάτων και σημαντικών θεσμών βρίσκονται ακόμη αυτές οι μετοχές. Άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας ανακαλύπτουν βήμα- βήμα την ιστορική διαδρομή αυτής της μετοχής και αντιλαμβάνονται το τι έχει συμβεί στο παρασκήνιο.

Η οικονομική κρίση η οποία ενέσκηψε διευκολύνει ορισμένα στόματα να «μιλήσουν» και καταδικάζει άλλα να σιωπήσουν. Αυτά έχει η κρίση. Τα καλά της και τα κακά της. Η Ιστορία ωστόσο, αυτή η μοναδική, δεν χαρίζεται σε κανέναν. Ούτε στους μεν ούτε στους δε. Διαθέτει τη δική της λογική και ηθική. Για να εξηγούμεθα.

πηγη:zougla.gr