Η εκταμίευση της επόμενης δόσης από την τρόικα αναβλήθηκε από το Δεκέμβρη για τον Ιανουάριο. Οι προτάσεις της κας Κατσέλη για τα εργασιακά απορρίφθηκαν χωρίς συζήτηση, ως μη έχουσες σχέση με αυτά που υπογράψαμε στο μνημόνιο.
Η Αυστρία εξετάζει την περίπτωση να μην καταβάλει το μερίδιό της στην τρίτη δόση αν η Ελλάδα δεν εκπληρώσει όλες τις προϋποθέσεις που θέτει το μνημόνιο. Οι αιτιάσεις για αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου μένουν στα «κρύα του λουτρού»...
Οι εγχώριοι «πατέρες» των προνομιούχων του έθνους νόμιζαν όταν απέναντι έχουν κάποιους Έλληνες υπουργούς, πρώην συνδικαλιστές και έρμαια της ανάγκης για τα «ψηφαλάκια» της συντεχνίας.
«Θα καθυστερήσουμε, θα πάρουμε τη δόση και εμείς θα πορευτούμε παριστάνοντας ότι κάτι κάνουμε και αυτοί ότι μας εποπτεύουν...» σκέφθηκαν κατά τη συνήθεια...
Το ελληνικό βαθύ πελατειακό και παρασιτικό κράτος βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, ίσως για πρώτη φορά από ιδρύσεως της ελληνικής δημοκρατίας, σίγουρα για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες.
Είναι φυσικό να απειλεί θεούς και δαίμονες και να διαδίδει ή να ακολουθεί άκριτα ερμηνείες συνωμοσίας εναντίον της πατρίδας ή αριστερές λαϊκίστικες «αρλούμπες» που δήθεν δοκιμάστηκαν και πέτυχαν τον Ισημερινό, την Πράσινη Ακτή ή τη Ζανζιβάρη...
Αν δεν υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να το εφεύρουμε...
Η άποψη της στήλης είναι καθαρή και ξάστερη. Ευθύς εξ αρχής είχε υποστηρίξει ότι η σωστή λύση δεν ήταν η προσφυγή στην τρόικα, αλλά η εφαρμογή ενός σχεδίου αντίστοιχου του μνημονίου για την αναδόμηση του ελληνικού κράτους και μετασχηματισμού του ελληνικού οικονομικού μοντέλου.
Ήταν αργά όμως και μοιραία η μόνη σανίδα σωτηρίας ήταν ο δανεισμός από την τρόικα. Το μνημόνιο δεν είναι αρκετό πάντως και ευελπιστούμε ότι η κυβέρνηση κάποια στιγμή θα παρουσιάσει ένα εθνικό σχέδιο μετασχηματισμού. Ένα οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση...
Προς το παρόν, οι μη προνομιούχοι έλληνες εργαζόμενοι και επιχειρήσεις που είναι και η πλειοψηφία, θα υποστούν τις συνέπειες της χρεοκοπίας του ελληνικού δημοσίου μαζί με τους προνομιούχους του δημοσίου, των ΔΕΚΟ, των ευγενών ταμείων και των διαπλεκόμενων με το διεφθαρμένο δημόσιο λοιπών επιχειρήσεων.
Αν καταφέρουμε εντός του χρονικού πλαισίου της προστασίας του μνημονίου και αναδομήσουμε κράτος και οικονομία η επόμενη μέρα δεν θα είναι εύκολη, καθώς το χρέος που έχουν συσσωρεύσει είναι δυσβάστακτο. Αυτό όμως, όπως λέμε συχνά, δεν είναι της παρούσης...
Όταν εμείς θα είμαστε σε θέση να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα δυο τινά μπορεί να υπάρχουν ως επιλογές:
Α) Να επαναδιαπραγματευθούμε το χρέος ή ένα μέρος του. Εν τω μεταξύ το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους θα έχει συγκεντρωθεί σε τρόικα 110 δισ., ΕΚΤ 60-70 δισ., ελληνικές τράπεζες 40 δισ., συν άλλα 30 δισ. σε ΑΕΔΑΚ και άλλα εγχώρια θεσμικά και μη χαρτοφυλάκια.
Β) Η Ευρωπαϊκή Ένωση να μεθοδεύσει ένα τρόπο διευθέτησης του ζητήματος που αφορά σε αρκετές χώρες στα πλαίσια μιας πλήρους οικονομική ενοποίησης. Να υπάρξει μια παγκόσμια διευθέτηση αφού και η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα...
Φυσικά πιθανότητες (αν και σχετικά λιγότερες...) έχει και η έξοδος της Γερμανίας από το Ευρώ και η διάλυση της ζώνης. Αυτό το σενάριο όμως είναι το χειρότερο και οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες.
Πάντως είτε στα πλαίσια του ευρώ και της ευρωζώνης είτε εκτός αυτής, οι μεταρρυθμίσεις του 2011-12 θα αποδειχτούν χρήσιμες προκειμένου να αποκτήσει η κοινωνία και η οικονομία μας μια θέση στο γίγνεσθαι της επόμενης μέρας.
Φοβάμαι ότι τα χειρότερα μόλις έφτασαν... Τα χειρότερα όμως είναι που θα δρομολογήσουν την έξοδο...
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου