Γράφει ὁ Παναγιώτης Μυργιώτης
Στέφανος ὁ πρῶτος μάρτυρας, ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ μαρτύρησε καὶ μάλιστα σκληρὰ καὶ ἔχυσε τὸ αἷμα του γιὰ τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Μαρτύρησε τὴν πίστη του στὸν Θεάνθρωπο Χριστὸ καὶ ἔλαβε τὸν στέφανο τῆς ἁγιότητας ἀπὸ τὸν ἀγωνοθέτη Χριστό. Τὸ ὄνομά του εἶναι ἑλληνικὸ ποὺ σημαίνει τὸν ἄνθρωπο ποὺ φορᾷ στεφάνι, στέμμα, δηλαδὴ τὸν διαλεχτὸ καὶ ἀξιόλογο ἄνθρωπο. Ἦταν πιθανότατα ἑλληνικῆς καταγωγῆς καὶ εἶχε μόρφωση καὶ ἦθος, τὰ ὁποῖα τὸν καθιστοῦσαν ξεχωριστὸ στὴν Ἱερουσαλήμ.
Οἱ πράξεις τῶν Ἀποστόλων δὲν ἀναφέρουν τόπο καὶ ἔτος γεννήσεώς του. Γιὰ πρώτη φορὰ ἀναφέρεται τὸ ὄνομα τοῦ Στεφάνου ὅταν ἐκλέχτηκε Διάκονος. Σύμφωνα μὲ τὴν ἁγιογραφικὴ γραφή, ὅταν οἱ μαθητὲς τῶν Ἀποστόλων ἔγιναν πάρα πολλοί , οἱ ἑλληνόφωνοι χριστιανοὶ διαμαρτύρονταν ὅτι οἱ χῆρες των καὶ τὰ ὀρφανά τους ἀδικοῦνταν κατὰ τὴν διανομὴ τῶν τροφίμων.
Οἱ Ἀπόστολοι γιὰ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὸ κύριο ἔργο των ποὺ ἦταν τὸ κήρυγμα πρότειναν στοὺς πιστοὺς νὰ ἐκλέξουν Διακόνους δηλαδὴ βοηθούς των οἱ ὁποῖοι θὰ εἶχαν ὡς κύριο ἔργο τὴν φροντίδα γιὰ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά.
Οἱ Ἀπόστολοι θὰ ἀσχολοῦνταν, κυρίως, μὲ τὴν ἀθάνατη ψυχὴ διὰ τοῦ κηρύγματος καὶ οἱ Διάκονοι γιὰ τὴν φροντίδα τοῦ φθαρτοῦ σώματος. Νὰ διαχειρίζονται χριστιανικὰ τίς γνωστὲς ¨ἀγάπες¨ τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων. Τὴν κοινὴ τράπεζα. Οἱ πιστοὶ ἐξέλεξαν ἑπτὰ Διακόνους. Αὐτοὶ ἦταν: ὁ Στέφανος, πολὺ πιστὸς καὶ φωτισμένος νέος, ὁ Φίλιππος, ὁ Πρόχορος, ὁ Νικάνορας, ὁ Τίμωνας, ὁ Παρμενᾶς καὶ ὁ Νικόλαος.
Ὁ Στέφανος ἐκλέγεται πρῶτος σὲ ψήφους.
Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς αὐτό. Εἶχε διακριθεῖ μέχρι τότε γιὰ τὴν ἐργατικότητα, τὴν σοφία του καὶ τὴν βοήθειά του στὶς ¨ἀγάπες¨. Μετὰ τὴν ἐκλογή των χειροτονήθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς των.
Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς αὐτό. Εἶχε διακριθεῖ μέχρι τότε γιὰ τὴν ἐργατικότητα, τὴν σοφία του καὶ τὴν βοήθειά του στὶς ¨ἀγάπες¨. Μετὰ τὴν ἐκλογή των χειροτονήθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς των.
Καὶ ὅπως ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ». (Πραξ. Ἀποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60).
Δηλαδὴ ὁ Στέφανος, ποὺ ἦταν γεμᾶτος πίστη καὶ χάρισμα εὐγλωττίας δυνατό, ἔκανε μεταξὺ τοῦ λαοῦ μεγάλα θαύματα, ποὺ προκαλοῦσαν κατάπληξη καὶ ἀποδείκνυαν τὴν ἀλήθεια τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος. Ὁ Στέφανος ξεχώρισε γιὰ τίς ἱκανότητές του, ὀνομάστηκε Ἀρχιδιάκονος καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ καθήκοντα τοῦ Διακόνου βοηθοῦσε τοὺς Ἀποστόλους στὸ κήρυγμα.
Μὲ τὸ κήρυγμά του πολλοὺς βοήθησε νὰ ἀπαρνηθοῦν τὰ εἴδωλα καὶ νὰ προσχωρήσουν στὶς τάξεις τῶν χριστιανῶν, νὰ βαπτιστοῦν καὶ νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν περαιτέρω ἐξάπλωση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πάντα μὲ τὴν βοήθεια καὶ τὴν εὐλογία τῆς θείας χάριτος. Τίποτα καλὸ καὶ θεάρεστο δὲν γίνεται χωρὶς τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Μὲ τὸ κήρυγμά του πολλοὺς βοήθησε νὰ ἀπαρνηθοῦν τὰ εἴδωλα καὶ νὰ προσχωρήσουν στὶς τάξεις τῶν χριστιανῶν, νὰ βαπτιστοῦν καὶ νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν περαιτέρω ἐξάπλωση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πάντα μὲ τὴν βοήθεια καὶ τὴν εὐλογία τῆς θείας χάριτος. Τίποτα καλὸ καὶ θεάρεστο δὲν γίνεται χωρὶς τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Κήρυττε καὶ θαυματουργοῦσε ὁ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος πρὸς δόξαν Κυρίου. Ὁ Στέφανος εἶχε ἀφιερώσει τὴ ζωή του στὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου καὶ στὴ φιλανθρωπικὴ δράση.
Γιὰ τὴ προσφορὰ καὶ τίς ἀρετές του τιμήθηκε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Μὲ τὸ χάρισμα αὐτὸ θεράπευε ἀσθενεῖς καὶ ἀποδείκνυε τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὴ βαθιὰ θεολογική του κατάρτιση ἀνέτρεπε εὔκολα τίς κακοδοξίες τῶν Ἰουδαίων γιὰ τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ, προκαλῶντας τὴν ὀργὴ καί το φθόνο τους. Θαυματουργοῦσε λοιπὸν ὁ Ἅγιος Πρωτομάρτυρας Στέφανος. Τὰ κηρύγματά του τὰ στήριζαν καὶ τὰ ἐπιβεβαίωναν μεγάλα κι ἐξαίσια θαύματα.
Ὁ χαρισματικὸς λόγος τοῦ Στεφάνου, ἡ προσωπικότητά του καὶ τὰ θαύματά του προσελκύουν πολλοὺς στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ ἀνάμεσα τους καὶ μεγάλο ἀριθμὸ Ἰουδαίων.
Ἡ χριστιανικὴ πολύπλευρη δράση τοῦ Στεφάνου ἀνησυχεῖ τοὺς Ἰουδαίους καὶ τρομάζει τὸν χαιρέκακο διάβολο. Οἱ ὑπηρέτες τοῦ κακοῦ ἀποδεικνύονται ἀνίσχυροι νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν Στέφανο. Δὲν μένουν ἀδρανεῖς καὶ δὲν σταυρώνουν τὰ χέρια τους.
Ἡ χριστιανικὴ πολύπλευρη δράση τοῦ Στεφάνου ἀνησυχεῖ τοὺς Ἰουδαίους καὶ τρομάζει τὸν χαιρέκακο διάβολο. Οἱ ὑπηρέτες τοῦ κακοῦ ἀποδεικνύονται ἀνίσχυροι νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν Στέφανο. Δὲν μένουν ἀδρανεῖς καὶ δὲν σταυρώνουν τὰ χέρια τους.
Ὁ ἀντίχριστος δαίμονας τοὺς ὁδηγεῖ στὸν δρόμο τῆς συκοφαντίας, τῆς βίας καὶ τῆς διαβολῆς. Μὲ δωροδοκίες, μὲ ψέματα καὶ ἀπειλὲς μαρτύρων χαλκεύουν κατηγορίες ἐναντίον τοῦ Διακόνου, τακτικὴ γνωστὴ καὶ στὴ σημερινὴ ἐποχή.
Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου μὲ κατάλληλα κατευθυνόμενους καὶ δωροδοκηθέντες μάρτυρες, δῆθεν αὐθόρμητα, καταγγέλλουν τὸν Στέφανο ὅτι τὸν ἄκουσαν νὰ μιλάει βλάσφημα ἐναντίον τοῦ Μωυσῆ, τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ναοῦ.
Δημιουργοῦν μὲ τὰ δασκαλεμένα καὶ τρομοκρατημένα ὄργανά των κλίμα ἐχθρικὸ γιὰ τὸν κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου Διάκονο Στέφανο. Ὑφαίνεται μὲ σατανικὸ τρόπο τὸ κατηγορητήριο ἐναντίον του μὲ τὴ βοήθεια πληρωμένων συκοφαντῶν καὶ πλειάδας ψευδομαρτύρων.
Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς οἱ συκοφαντίες πέτυχαν τὸν σκοπό τους. Προκάλεσαν μῖσος, φανατισμὸ κι ἐπιθετικότητα στὸν Ἰουδαϊκὸ λαό, στοὺς πρεσβυτέρους, τοὺς προεστοὺς τῶν Ἰουδαίων καὶ τοὺς γραμματεῖς: «Συνεκίνησαν τὲ τὸν λαὸν καὶ τοὺς Πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς» (Πραξ. στ 12).
Τὸ σχέδιο προχωρεῖ μὲ τὰ χαλκευμένα ψέματα καὶ τίς συκοφαντίες. Ὅλα προσχεδιασμένα. Ἡ δίκη ἀρχίζει. Στὸ ἑδώλιο ὁ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος ἀκούει τὰ σατανικὰ ψέματα καὶ τίς ψευδέστατες κατηγορίες. Σιωπηλός, γαλήνιος καὶ ἀτάραχος.
Τὸ σχέδιο προχωρεῖ μὲ τὰ χαλκευμένα ψέματα καὶ τίς συκοφαντίες. Ὅλα προσχεδιασμένα. Ἡ δίκη ἀρχίζει. Στὸ ἑδώλιο ὁ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος ἀκούει τὰ σατανικὰ ψέματα καὶ τίς ψευδέστατες κατηγορίες. Σιωπηλός, γαλήνιος καὶ ἀτάραχος.
Ὅλοι παρατηροῦν ἔκπληκτοι τὸ πρόσωπο τοῦ Μάρτυρα νὰ λάμπει ὡς ὁ ἥλιος. Θεϊκὸ σημάδι. Λαμπυρίζει τὸ πρόσωπό του ἀπό τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ ἀγωνοθέτης Κύριος τοῦ ἔχει ἕτοιμο τὸν στέφανο τῆς νίκης καὶ τῆς ἀθανασίας. Ἔχει ἕτοιμο τὸ στεφάνι γιὰ νὰ τιμήσει τὸν γενναῖο ἀθλητή. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου καὶ οἱ δικαστὲς γνώριζαν καλὰ τὸν Πρωτομάρτυρα, τὴν ἀφοσίωσή του καὶ τὸν ἀγῶνα γιὰ τὸν Κύριο καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι θαυματουργοῦσε.
Ἤθελαν νὰ τὸν θανατώσουν, νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν παρουσία του. Ἀφοῦ οἱ δικαστὲς ἄκουσαν τοὺς στημένους μάρτυρες καὶ τὰ χαλκευμένα τερατώδη ψέματα ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Στέφανο ὁ ἀρχιερέας καὶ τὸν ἐρωτᾷ «εἶναι ἀληθινά, κατηγορούμενε, ὅσα καταγγέλλουν ἐναντίον σου οἱ μάρτυρες;»
Ἤθελαν νὰ τὸν θανατώσουν, νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν παρουσία του. Ἀφοῦ οἱ δικαστὲς ἄκουσαν τοὺς στημένους μάρτυρες καὶ τὰ χαλκευμένα τερατώδη ψέματα ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Στέφανο ὁ ἀρχιερέας καὶ τὸν ἐρωτᾷ «εἶναι ἀληθινά, κατηγορούμενε, ὅσα καταγγέλλουν ἐναντίον σου οἱ μάρτυρες;»
Ἤθελαν νὰ τηρήσουν τοὺς τύπους, ἐνῶ ἡ ἀπόφαση ἦταν εἰλημμένη.
Μὲ τὴν ἐρώτηση αὐτὴ πρὸς τὸν Ἀρχιδιάκονο δίδεται ἡ εὐκαιρία στὸν ἀγωνιστὴ τοῦ Κυρίου νὰ μιλήσει γιὰ πολλὲς ἀλήθειες.
Στὴ ἀρχὴ ἀναφέρεται σὲ ἱερὰ πρόσωπα στὸν Μωυσῆ καὶ στοὺς ἄλλους Πατριάρχες τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ καὶ ἐκφράζει τὸν σεβασμό του στὰ πρόσωπα αὐτὰ. Συγχρόνως καταγγέλλει καὶ ἀποκαλύπτει ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι πρόγονοί τους συμπεριφερθήκανε ἄσχημα μὲ σκληρότητα, κακία καὶ ἀγνωμοσύνη. Ἐπιστρέφει τὴν κατηγορία.
Τοὺς κατηγορεῖ ὅτι δὲν σεβάστηκαν τὴν προφητεία του γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ. Συλλάβανε καὶ καταδικάσανε τὸν Κύριο σὲ θάνατο. Ἀποκαλύπτει ὅτι μὲ κακόβουλο φρόνημα στρέφονται κατὰ τῶν εὐεργετῶν τους.
Καταπέλτης γίνεται ὁ Πρωτομάρτυρας πρὸς τὸ τέλος τῆς ἀπολογίας του. -Σκληροτράχηλοι καὶ ἀναίσθητοι στὴν καρδιὰ καὶ στ᾿ αὐτιά σας. Ἐγωιστὲς καὶ ἰσχυρογνώμονες, ποὺ βουλώνετε τὰ αὐτιὰ στὴν πνευματικὴ ἀλήθεια. Πάντοτε στέκεστε ἀντίθετοι, ἐχθρικοὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως καὶ οἱ προγονοί σας. Ποιόν, ἀλήθεια, ἀπὸ τοὺς προφῆτες δὲν καταδιώξανε οἱ πατέρες σας; Κι ὄχι μόνο τοὺς καταδιώξανε ἀλλὰ καὶ φόνευσαν ἐκείνους ποὺ προανήγγειλαν τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία Χριστοῦ. Καὶ σ᾿ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸ Χριστό, τὸν ἀπόλυτα ἀναμάρτητο καὶ δίκαιο, ἐσεῖς ἔχετε γίνει προδότες καὶ φονιᾶδες.
Γκρεμίζει τὸ σαθρὸ κατηγορητήριο ὁ Πρωτομάρτυρας καὶ ἀπὸ κατηγορούμενος μετατρέπεται σὲ φοβερὸ κατήγορο. Τοὺς καταγγέλλει καὶ ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι ἐθελόκακοι, ἐθελότυφλοι καὶ προφητοκτόνοι. Τοὺς καταγγέλλει γιὰ φονικὸ μένος κι ἐναντίωση στὸ Ἅγιο Πνεῦμα:
-Πάντοτε στέκεστε ἀντίθετοι, ἐχθρικοὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως καὶ οἱ προγονοί σας, τονίζει.
«Ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίω ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς» (Πράξ. ζ΄51).
Ἡ καταγγελία αὐτὴ ἔλεγε πρὸς τοὺς δικαστές του, ξέρω τὴν ἀπόφαση, γνωρίζω τί μὲ περιμένει. Ἐσεῖς σκοτώσατε τόσους καὶ τόσους προφῆτες, σταυρώσατε τὸν Θεὸ καὶ δὲν θὰ διστάσετε νὰ θανατώσετε τοὺς μαθητές Του καὶ τοὺς Ἀποστόλους Του. Στὴν ἀρχὴ οἱ δικαστές του, παρακολουθοῦν τὴν διαδικασία, ἀτάραχοι. Ὅσο προχωρᾷ ἡ ἀπολογία χάνουν τὴν ψυχραιμία τους καὶ κυριεύονται ἀπὸ μῖσος καὶ μανία. Στὸ τέλος τῆς ἀπολογίας γίνεται ἕνα θαῦμα.
Καταπέλτης γίνεται ὁ Πρωτομάρτυρας πρὸς τὸ τέλος τῆς ἀπολογίας του. -Σκληροτράχηλοι καὶ ἀναίσθητοι στὴν καρδιὰ καὶ στ᾿ αὐτιά σας. Ἐγωιστὲς καὶ ἰσχυρογνώμονες, ποὺ βουλώνετε τὰ αὐτιὰ στὴν πνευματικὴ ἀλήθεια. Πάντοτε στέκεστε ἀντίθετοι, ἐχθρικοὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως καὶ οἱ προγονοί σας. Ποιόν, ἀλήθεια, ἀπὸ τοὺς προφῆτες δὲν καταδιώξανε οἱ πατέρες σας; Κι ὄχι μόνο τοὺς καταδιώξανε ἀλλὰ καὶ φόνευσαν ἐκείνους ποὺ προανήγγειλαν τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία Χριστοῦ. Καὶ σ᾿ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸ Χριστό, τὸν ἀπόλυτα ἀναμάρτητο καὶ δίκαιο, ἐσεῖς ἔχετε γίνει προδότες καὶ φονιᾶδες.
Γκρεμίζει τὸ σαθρὸ κατηγορητήριο ὁ Πρωτομάρτυρας καὶ ἀπὸ κατηγορούμενος μετατρέπεται σὲ φοβερὸ κατήγορο. Τοὺς καταγγέλλει καὶ ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι ἐθελόκακοι, ἐθελότυφλοι καὶ προφητοκτόνοι. Τοὺς καταγγέλλει γιὰ φονικὸ μένος κι ἐναντίωση στὸ Ἅγιο Πνεῦμα:
-Πάντοτε στέκεστε ἀντίθετοι, ἐχθρικοὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως καὶ οἱ προγονοί σας, τονίζει.
«Ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίω ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς» (Πράξ. ζ΄51).
Ἡ καταγγελία αὐτὴ ἔλεγε πρὸς τοὺς δικαστές του, ξέρω τὴν ἀπόφαση, γνωρίζω τί μὲ περιμένει. Ἐσεῖς σκοτώσατε τόσους καὶ τόσους προφῆτες, σταυρώσατε τὸν Θεὸ καὶ δὲν θὰ διστάσετε νὰ θανατώσετε τοὺς μαθητές Του καὶ τοὺς Ἀποστόλους Του. Στὴν ἀρχὴ οἱ δικαστές του, παρακολουθοῦν τὴν διαδικασία, ἀτάραχοι. Ὅσο προχωρᾷ ἡ ἀπολογία χάνουν τὴν ψυχραιμία τους καὶ κυριεύονται ἀπὸ μῖσος καὶ μανία. Στὸ τέλος τῆς ἀπολογίας γίνεται ἕνα θαῦμα.
Ὁ Στέφανος βλέπει τοὺς οὐρανοὺς ἀνοικτοὺς καὶ ἀναφωνεῖ γεμᾶτος χαρὰ «Νά, βλέπω ἀνοιγμένους τοὺς Οὐρανοὺς καὶ τὸν Υἱὸ τοῦ ἀνθρώπου νὰ βρίσκεται στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ!» Τὸ συνέδριο ταράσσεται καὶ φωνὲς μίσους καὶ ἐκδίκησης ἀκούγονται. Γράφει σχετικὰ μ᾿ αὐτὸ ὁ Λουκᾶς: «Κράξαντες φωνὴ μεγάλη συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν» (Πράξ. ζ 57).
Ὁρμοῦν ὅλοι ἐναντίον του καὶ τὸν ὁδηγοῦν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη μὲ βρισιὲς μὲ φωνές. Ἐκεῖ μπαίνει σὲ ἐφαρμογὴ τὸ σχέδιο τοῦ Συνεδρίου. Οἱ δήμιοι τὸν βασανίζουν, τὸν προπηλακίζουν. Ἄγριες φυσιογνωμίες τὸν περιβάλλουν καὶ μὲ ἄγριες διαθέσεις. Οἱ δήμιοι βγάζουν μέρος τῶν ἐνδυμάτων τους γιὰ νὰ λιθοβολοῦν πιὸ ἄνετα τὸν μάρτυρα. Ὁ Μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ προσεύχεται. Προσεύχεται καὶ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ τὸν συντρίψουν μὲ ἄγριο λιθοβολισμό.
Σὲ λίγο βροχὴ πέφτουν οἱ πέτρες καταπάνω του. Τὸ σῶμα του πληγώνεται, τὸ αἷμα τρέχει. Τὸν χτυποῦν ὅλοι, σκληρά, ἀνελέητα. Καταματωμένος συγκεντρώνει τίς τελευταῖες δυνάμεις του καὶ προσεύχεται: «Κύριε Ἰησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμα μου», ψιθυρίζει.
Μιμεῖται ὁ Πρωτομάρτυρας το Σωτῆρα Χριστὸ ποὺ συγχώρεσε τοὺς σταυρωτές Του καὶ κράζει μεγαλόφωνα:
«Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην!» Κύριε μὴν καταλογίσεις σ᾿ αὐτοὺς αὐτὴν τὴν ἁμαρτία.
Μ᾿ αὐτὰ τὰ τελευταῖα λόγια τῆς συγγνώμης παραδίνει τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν Βασιλέα Χριστό. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθῃ, γράφει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Ὁ Πρωτομάρτυρας εἰσέρχεται στὴν χορεία τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν αἰώνια βασιλεία. Μὲ τὸ αἷμα του, πότισε τὸ δένδρο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἄνοιξε τὸν χορὸ τῶν μαρτύρων.
Ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ Στεφάνου ἔγινε χωρὶς τὴν ἔγκριση τῆς Ρωμαϊκῆς ἀρχῆς. Ἔγινε παρανόμως.
Σὲ λίγο βροχὴ πέφτουν οἱ πέτρες καταπάνω του. Τὸ σῶμα του πληγώνεται, τὸ αἷμα τρέχει. Τὸν χτυποῦν ὅλοι, σκληρά, ἀνελέητα. Καταματωμένος συγκεντρώνει τίς τελευταῖες δυνάμεις του καὶ προσεύχεται: «Κύριε Ἰησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμα μου», ψιθυρίζει.
Μιμεῖται ὁ Πρωτομάρτυρας το Σωτῆρα Χριστὸ ποὺ συγχώρεσε τοὺς σταυρωτές Του καὶ κράζει μεγαλόφωνα:
«Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην!» Κύριε μὴν καταλογίσεις σ᾿ αὐτοὺς αὐτὴν τὴν ἁμαρτία.
Μ᾿ αὐτὰ τὰ τελευταῖα λόγια τῆς συγγνώμης παραδίνει τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν Βασιλέα Χριστό. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθῃ, γράφει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Ὁ Πρωτομάρτυρας εἰσέρχεται στὴν χορεία τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν αἰώνια βασιλεία. Μὲ τὸ αἷμα του, πότισε τὸ δένδρο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἄνοιξε τὸν χορὸ τῶν μαρτύρων.
Ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ Στεφάνου ἔγινε χωρὶς τὴν ἔγκριση τῆς Ρωμαϊκῆς ἀρχῆς. Ἔγινε παρανόμως.
Οἱ Ρωμαῖοι δὲν εἶχαν παραχωρήσει τέτοιο δικαίωμα, ποινῆς θανάτου, στὸ Συνέδριο τῶν Ἰουδαίων. Τὸ ἅγιο σῶμα τοῦ ἀγγελόμορφου Πρωτομάρτυρα τὸ φρόντισαν καὶ τὸ ἐνταφίασαν οἱ Χριστιανοὶ τῶν Ἱεροσολύμων ποὺ θρήνησαν τὸ θάνατό του.
Ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ Πρωτομάρτυρα ἔγινε, κατὰ πᾶσα πιθανότητα, τρία περίπου χρόνια μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ.
Ἤτανε παρὼν σὲ αὐτὸν καὶ ὁ νεανίας Σαῦλος, ὁ μετέπειτα φλογερὸς Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ Παῦλος. Μετὰ τὸν λιθοβολισμὸ τοῦ Στεφάνου τὸ ἰουδαϊκὸ μένος στρέφεται ἀδιάκριτα ἐναντίον ὅλων τῶν Χριστιανῶν των Ἱεροσολύμων.
Σύμφωνα μὲ τὴ θεολογία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, ὁ πόθος τοῦ μαρτυρίου ἀνεβάζει τὸ Χριστιανὸ σὲ ἀγγελικὸ ἀξίωμα. Ἀνοίγει τίς πύλες τῶν οὐρανῶν. Καὶ ὅταν οἱ πέτρες πέφτουν μὲ ὀργὴ καὶ σφοδρότητα στὸ νεανικὸ σῶμα τοῦ Πρωτομάρτυρα ἐκεῖνος ὑπομένει καρτερικὰ καὶ συγχωρεῖ. Γίνεται μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ.
Στίχος
Λόγων στεφάνοις, οἷα τιμίοις λίθοις, Στέφω Στέφανον, ὃν προέστεψαν λίθοι. Εἰκάδι λαΐνεος Στέφανον μόρος ἑβδόμῃ εἷλεν.
https://ethnegersis.blogspot.com/
Σύμφωνα μὲ τὴ θεολογία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, ὁ πόθος τοῦ μαρτυρίου ἀνεβάζει τὸ Χριστιανὸ σὲ ἀγγελικὸ ἀξίωμα. Ἀνοίγει τίς πύλες τῶν οὐρανῶν. Καὶ ὅταν οἱ πέτρες πέφτουν μὲ ὀργὴ καὶ σφοδρότητα στὸ νεανικὸ σῶμα τοῦ Πρωτομάρτυρα ἐκεῖνος ὑπομένει καρτερικὰ καὶ συγχωρεῖ. Γίνεται μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ.
Στίχος
Λόγων στεφάνοις, οἷα τιμίοις λίθοις, Στέφω Στέφανον, ὃν προέστεψαν λίθοι. Εἰκάδι λαΐνεος Στέφανον μόρος ἑβδόμῃ εἷλεν.
https://ethnegersis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου