Σήμερα γνωρίζουμε ποιοι είναι οι πραγματικά πλούσιοι στην Αμερική. Και δεν είναι εκείνοι που μαντεύετε.
Από τον Seth Stephens-Davidowitz/New York Times
Μια πρωτοποριακή μελέτη του 2019 από τέσσερις οικονομολόγους, τους «Καπιταλιστές στον Εικοστό Πρώτο Αιώνα», ανέλυσε αποπροσδιορισμένα δεδομένα από ολόκληρο το σύμπαν των Αμερικανών φορολογουμένων προκειμένου να προσδιοριστεί ποιος είναι κυρίαρχος οικονομικά στο
περίφημο ποσοστό του 0,1% των υψηλότερων εισοδημάτων στις ΗΠΑ.Η μελέτη δεν ασχολήθηκε με τον εξαιρετικά μικρό αριθμό των γνωστών δισεκατομμυριούχων της τεχνολογίας και των αγορών, αλλά με τους περίπου 140.000 Αμερικανούς που κερδίζουν περισσότερα από 1,58 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο τυπικός πλούσιος Αμερικανός είναι, με τα δικά τους λόγια, ο ιδιοκτήτης μιας «περιφερειακής επιχείρησης», όπως ένας «έμπορος αυτοκινήτων» ή ένας «διανομέας ποτών».
Αυτό με συγκλόνισε. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών, κατά τη διάρκεια της έρευνας για ένα βιβλίο μου σχετικά με το πώς οι γνώσεις που είναι θαμμένες σε μεγάλες βάσεις δεδομένων μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να λαμβάνουν αποφάσεις, διάβασα χιλιάδες ακαδημαϊκές μελέτες. Είναι σπάνιο να διαβάσω μια μελέτη που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τον κόσμο. Η συγκεκριμένη ήταν μία από αυτές. Για παράδειγμα, δεν είχα σκεφτεί ότι μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτων θα ήταν το μέσο για να γίνω πλούσιος. Επίσης, δεν γνώριζα καν τι δουλειά κάνει μια εταιρεία διανομής ποτών.
Ποια όμως είναι τα διδάγματα από τα στοιχεία για τους πλούσιους Αμερικανούς εισοδηματίες και τα οποία -πιθανά- να αφορούν και τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο;
Πρώτον, οι πλούσιοι άνθρωποι έχουν την περιουσία στο όνομα τους. Μεταξύ των μελών του κορυφαίου 0,1%, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι περίπου τρεις φορές περισσότεροι κερδίζουν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους από την ιδιοκτησία μιας επιχείρησης από ό,τι από το να πληρώνονται με μισθό. Οι μισθοί δεν κάνουν τους ανθρώπους πλούσιους τόσο συχνά όσο τους κάνουν τα ίδια τα κεφάλαια.
Δεύτερον, οι πλούσιοι δεν διαθέτουν φαντεζί επιχειρήσεις. Μια διαφορετική μελέτη, από τους στατιστικολόγους Tian Luo και Philip B. Stark, εξέτασε ποιες επιχειρήσεις ήταν πιο πιθανό να κλείσουν πιο γρήγορα. Για παράδειγμα, πιο πιθανό να βάλει λουκέτο πιο γρήγορα είναι ένα δισκοπωλείο. Το μέσο δισκοπωλείο έχει μία μέση περίοδο λειτουργίας μόλις 2,5 χρόνια (σε σύγκριση, το μέσο οδοντιατρείο διαρκεί περισσότερο από 19,5 χρόνια). Άλλες επιχειρήσεις που κλείνουν γρήγορα περιλαμβάνουν καταστήματα παιχνιδιών (3,25 χρόνια), καταστήματα ρούχων (3,75 χρόνια) και καταστήματα καλλυντικών (4,0 χρόνια).
Υπάρχουν, ωστόσο, και πολλές μη φαντεζί επιχειρήσεις από τις οποίες λίγοι άνθρωποι πλουτίζουν. Αυτές περιλαμβάνουν συνεργεία επισκευής αυτοκινήτων, βενζινάδικα και εργολάβους επιχειρηματικού εξοπλισμού.
Ο τρίτος σημαντικός παράγοντας για την απόκτηση πλούτου είναι όταν υπάρξει τρόπος να αποφευχθεί ο ανελέητος ανταγωνισμός τιμών, να χτιστεί δηλαδή ένα τοπικό μονοπώλιο. Η επικράτηση των ιδιοκτητών αντιπροσωπειών αυτοκινήτων μεταξύ του κορυφαίου 0,1% δίνει μια ιδέα για το τι χρειάζεται για να γίνεις πλούσιος. Συγκρίνοντας μάλιστα δεδομένα από το παράρτημα της μελέτης των οικονομολόγων με δεδομένα από τους ετήσιους πίνακες δεδομένων που δημοσιεύονται από το Census Bureau, εκτιμώ ότι περισσότερο από το 20% των αντιπροσωπειών αυτοκινήτων στην Αμερική έχουν έναν ιδιοκτήτη που βγάζει περισσότερα από 1,58 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Επιπλέον, οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων στις ΗΠΑ έχουν ισχυρή νομική προστασία. Οι κρατικοί νόμοι δικαιόχρησης συχνά δίνουν στους αντιπροσώπους αυτοκινήτων αποκλειστικά δικαιώματα για την πώληση αυτοκινήτων σε μια περιοχή. Το ίδιο ισχύει και για τους πολλούς διανομείς ποτών, οι οποίοι λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ εταιρειών αλκοόλ και καταστημάτων και σούπερ μάρκετ. Οι διανομείς ποτών προστατεύονται εδώ και καιρό από ένα σύστημα που δημιουργήθηκε μετά από μία απαγόρευση που εμποδίζει τις εταιρείες ποτών να διανέμουν οι ίδιες τα προϊόντα τους.
Φυσικά, αν μετά από αυτό προσπαθήσετε να αγοράσετε την αντιπροσωπεία αυτοκινήτων κάποιου, μπορεί να μην έχετε τελικά μεγάλη τύχη. Οι ιδιοκτήτες αντιπροσωπειών αυτοκινήτων είναι εξαιρετικά καλοί γνώστες του επαγγέλματος τους και εσείς ίσως καθόλου. Ωστόσο, υπάρχει κάποια επιχείρηση που τείνει να κάνει τους ανθρώπους πλούσιους και στην οποία μπορεί να έχετε μία καλύτερη ευκαιρία;
Η συμβουλή μου με βάση τα δεδομένα για να γίνει κάποιος πλούσιος, κυρίως όταν διαθέτει καλές δεξιότητες και βαθιά εμπειρία στον τομέα, είναι να ξεκινήσει μια επιχείρηση έρευνας αγοράς. Χρησιμοποιήστε τις εξειδικευμένες γνώσεις σας στον τομέα για να συντάξετε αναφορές, πουλήστε τα ευρέως και χρεώστε μια περιουσία τις επαφές σας στο συγκεκριμένο τομέα. Έχω υπολογίσει ότι περισσότερο από το 10% των ιδιοκτητών επιχειρήσεων έρευνας αγοράς βρίσκονται στο κορυφαίο 0,1%.
Τα χρήματα κάνουν πραγματικά τους ανθρώπους ευτυχισμένους;
Ακριβώς όπως συνέβη με τα ανώνυμα φορολογικά δεδομένα στις ΗΠΑ, τα οποία έγιναν ευρέως διαθέσιμα στους ερευνητές μόνο τα τελευταία χρόνια, οδηγώντας σε αξιόπιστες έρευνες σχετικά με το τι πραγματικά κάνει τους ανθρώπους πλούσιους, οι νέες πηγές δεδομένων της περασμένης δεκαετίας μας έδωσαν πολλές πληροφορίες για το τι πραγματικά κάνει τους ανθρώπους χαρούμενους.
Και τα χρήματα δεν είναι ένας αξιόπιστος δρόμος προς την ευτυχία. Ο Matthew Killingsworth του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια μελέτησε δεδομένα από περισσότερους από 30.000 ενήλικες. Ο ίδιος κατέρριψε έναν δημοφιλή μύθο ότι δεν υπάρχει καμία επίδραση των χρημάτων στην ευτυχία πέραν των 75.000 δολαρίων ετησίως, αλλά επιβεβαίωσε ότι υπάρχει επιδραστικότητα όταν τα χρήματα μειώνονται.
Πρέπει να συνεχίσετε να διπλασιάζετε το εισόδημά σας για να έχετε την ίδια ώθηση προς την ευτυχία ήταν το τελικό συμπέρασμα του.
Μια μελέτη χιλιάδων εκατομμυριούχων με επικεφαλής ερευνητές στο Harvard Business School βρήκε πράγματι πως οι άνθρωποι τείνουν να νιώθουν πιο ευτυχισμένοι όταν η καθαρή περιουσία τους ξεπερνά τα 8 εκατομμύρια δολάρια. Αλλά το πόσο τελικά ευτυχισμένοι νιώθουν δεν ξεπερνά, σύμφωνα με τη μελέτη, το μισό σε αίσθηση σε σχέση με τους απλά… παντρεμένους.
Η πιο σημαντική μελέτη ευτυχίας, κατά τη γνώμη μου, είναι το project Mappiness, που δημιουργήθηκε από τους Βρετανούς οικονομολόγους Susana Mourato και George MacKerron. Οι ερευνητές έστειλαν ερωτηματολόγια σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στα smartphone τους κάνοντας απλές ερωτήσεις: Με ποιους είναι; Τι κάνουν? Πόσο χαρούμενοι είναι;
Από αυτό, δημιούργησαν ένα δείγμα με περισσότερα από τρία εκατομμύρια δεδομένα, πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερα σε όγκο από προηγούμενες μελέτες για την ευτυχία.
Τι μας λένε λοιπόν; Οι δραστηριότητες που κάνουν τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους περιλαμβάνουν το σεξ, την άσκηση και την κηπουρική. Οι άνθρωποι παίρνουν μεγάλη ώθηση ευτυχίας όταν βρίσκονται με έναν σύντροφο ή φίλους, αλλά όχι από άλλα άτομα, όπως συναδέλφους, παιδιά ή γνωστούς.
Ο καιρός παίζει μικρό μόνο ρόλο στην ευτυχία, εκτός από το ότι η διάθεση των ανθρώπων βελτιώνεται κάποιες ημέρες, όπως σε αυτές που είναι πάνω από τους 30 βαθμούς Κελσίου και ηλιόλουστες. Οι άνθρωποι είναι σταθερά πιο χαρούμενοι όταν βρίσκονται έξω στη φύση, ιδιαίτερα κοντά σε θάλασσα ή λίμνες και ποτάμια και ιδιαιτέρως όταν το τοπίο είναι όμορφο.
Τα ευρήματα για τα δεδομένα της ευτυχίας είναι, για να είμαι ειλικρινής, προφανή.
Όταν είπα στους φίλους μου για αυτές τις μελέτες, η πιο κοινή απάντηση ήταν: «Χρειαζόμασταν επιστήμονες να μας το πουν αυτά;». Αλλά θα υποστήριζα ότι υπάρχει βάθος στο προφανές των δεδομένων για την ευτυχία.
Μερικές φορές, τα μεγάλα δεδομένα αποκαλύπτουν ένα συγκλονιστικό μυστικό. Άλλες φορές, τα μεγάλα δεδομένα μας λένε ότι δεν υπάρχει μυστικό.
Και αυτό συμβαίνει με την ευτυχία. Αυτό είναι σημαντικό να το έχουμε κατά νου για τους πολλούς από εμάς που δεν πράττουμε τα προφανή πράγματα τα οποία κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Πέφτουμε σε παγίδες που τα δεδομένα λένε ότι είναι απίθανο να μας κάνουν ευτυχισμένους.
Πολλοί από εμάς εργαζόμαστε πάρα πολύ σκληρά σε δουλειές με ανθρώπους που δεν μας αρέσουν, κάτι που είναι απίθανο να μας δώσει ευτυχία.
Ο Δρ MacKerron και ο οικονομολόγος Alex Bryson διαπίστωσαν ότι η εργασία είναι η δεύτερη πιο άθλια δραστηριότητα σε σχέση με άλλες 40. Μάλιστα, μόνο το να είσαι άρρωστος στο κρεβάτι κάνει τους ανθρώπους λιγότερο χαρούμενους από το να εργάζονται.
Πολλοί από εμάς μετακομίζουμε σε μεγάλες πόλεις και ξοδεύουμε λίγο χρόνο στη φύση, επίσης όχι μια πορεία προς την ευτυχία.
Μια μελέτη από τους οικονομολόγους Ed Glaeser και Josh Gottlieb κατέταξε την ευτυχία κάθε αμερικανικής μητροπολιτικής περιοχής. Διαπίστωσαν ότι η Νέα Υόρκη ήταν σχεδόν το λιγότερο ευτυχισμένη. Χαμηλή βαθμολογία σημείωσαν επίσης η Βοστώνη, το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο. Τα πιο χαρούμενα μέρη περιλαμβάνουν το Flagstaff της Αριζόνα, τη Φλόριντα, και λίγο πολύ όλη τη Χαβάη. Και όταν οι άνθρωποι μετακινούνται από δυστυχισμένες πόλεις σε χαρούμενα μέρη, αναφέρουν αυξημένη ευτυχία.
Το project Mappiness διαπίστωσε επίσης ότι, από τις 27 δραστηριότητες αναψυχής, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατατάσσονται τελευταία σε σχέση με το πόσο ευτυχία φέρνουν. Μία τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή για τις επιπτώσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης διαπίστωσε ότι όταν οι άνθρωποι πληρώνονταν για να σταματήσουν να χρησιμοποιούν το Facebook, ανέφεραν υψηλότερη υποκειμενική ευημερία.
Τα μεγάλα δεδομένα μας λένε ότι υπάρχουν πολύ απλά πράγματα που κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους, πράγματα που υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Αφού διάβασα όλες τις μελέτες για την ευτυχία, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η σύγχρονη έρευνα για την ευτυχία θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μια φράση: Να είστε με την αγάπη σας, μια ηλιόλουστη μέρα, με θέα τη θάλασσα, κάνοντας σεξ. Είναι σίγουρα πολύ πιο εύκολο από το να έχετε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου