 |
| Για το ύψος του «γκρίζου χρήματος» κάποιοι κάνουν λόγο για 34-36 τρις και κάποιοι άλλοι για επτά |
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις από τον Παναμά επαναφέρουν στην επικαιρότητα το μείζον θέμα της ανισότητας.
Γιατί ας μη κρυβόμαστε , όλα αυτά που αποκαλύφθηκαν αλλά και εκείνα που παραμένουν στην
σκιά είναι τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία παραγωγής της ...ανισότητας.
Και όσον όλα αυτά παραμένουν στο σκοτάδι κανείς δεν γνωρίζει την έκταση της.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και οι εκτιμήσεις των οικονομολόγων για το ύψος του «γκρίζου χρήματος» ποικίλλουν.
Κάποιοι κάνουν λόγο για 34-36 τρις και κάποιοι άλλοι για επτά.
Κοντολογίς, η πραγματική έκταση της οικονομικής ανισότητας είναι αόρατη.
Είναι σαν μια γεωμετρική σπείρα γιατί γίνεται όλο και πιο βαθιά και παράξενη όσον περισσότερο την διερευνά κάποιος.
Στην πραγματικότητα ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι συνήθεις τεχνικές μέτρησης της ανισότητας, με το να συγκρίνουν το εισόδημα ή την περιουσία στο κορυφαίο 10% του πληθυσμού με το υπόλοιπο, δεν συλλαμβάνει το πόσο πολύ πλουσιότερη είναι η κορυφή του 1% από το κορυφαίο 10%, ή πόσο πολύ πλουσιότερη είναι η κορυφή του 0,1% από εκείνους που είναι απλά στο 1%.
Αυτό όμως που είναι πλέον ξεκάθαρο είναι η υποκρισία.
Μπορεί τα έγγραφα του Παναμά να ανέδειξαν την υποκρισία επιφανών πολιτικών και αξιωματούχων και οι αποκαλύψεις για τις διευκολύνεις που παρέχει το Λουξεμβούργο στους πλούσιους και στις πολυεθνικές να προκάλεσαν την οργή των καταρρακωμένων απο την λιτότητα νοτιοευρωπαίων αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή την στιγμή τα περισσότερα μέλη του G20 έχουν αποδυθεί σε ένα αγώνα δρόμου για να προσελκύσουν τους πραγματικά πλούσιους .
Το μέγεθος της υποκρισίας είναι απίστευτο και εξοργιστικό.
Ένα είναι σίγουρο, οι πραγματικά πλούσιοι έχουν τα μέσα και τα κίνητρα για να κρύψουν τον εντυπωσιακό πλούτο τους επειδή για τους πολιτικούς η ανισότητα δεν είναι πρόβλημα αλλά μία ευκαιρία να γίνουν και οι ίδιοι ακόμα πιο ισχυροί .
Για το λόγο αυτό πολλοί απο αυτούς χρησιμοποιούν την τεχνογνωσία που γεννά και γιγαντώνει την ανισότητα.
Ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας, Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλάουγκσον, παραιτήθηκε μετά την διαρροή που αποκάλυψε ότι του ανήκει εν μέρει μια υπεράκτια εταιρεία.
Στην Βραζιλία, πολλοί από τους ανθρώπους που συνδέονται με το εξελισσόμενο σκάνδαλο διαφθοράς της χώρας φαίνεται να έχουν δημιουργήσει υπεράκτιες εταιρείες-κελύφη που έχουν συσταθεί από την Mossack Fonseca.
Πλέον, η ανισότητα έχει αναμορφώσει την οικονομική και πολιτική ανάπτυξη. Σήμερα, όπως δείχνει το παράδειγμα της αγοράς ακινήτων του Λονδίνου ένας πλούσιος μπορεί απλώς να μεταφέρει τα λάφυρα στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη, όπου «κανείς δεν θα ρωτήσει από πού προέρχονται τα χρήματα. Η χρηματοοικονομική παγκοσμιοποίηση χτίζει έναν κόσμο, στον οποίο οι πραγματικά πλούσιοι δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό τους.
Και το ζητούμενο πλέον είναι αν είναι πλέον πολύ αργά για να σταματήσει αυτή η οικονομική βαρβαρότητα η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τον πλανήτη σε έκρηξη. Το σίγουρο είναι ότι σε ορισμένες χώρες οι αποκαλύψεις δημιουργούν μια νέα λαϊκή πολιτική γύρω από την φοροδιαφυγή και την απάτη.
Τα έγγραφα του Παναμά έχουν υποδαυλίσει μαζικές δημόσιες διαμαρτυρίες στην Ισλανδία και πολιτικό σάλο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Αλλά αυτό αρκεί ή θα ξεχαστεί όπως όλες οι υπόλοιπες αποκαλύψεις για την φοροδιαφυγή;
Σε κάθε περίπτωση, αν δεν υπάρξουν συστηματικές , επίσημες και υποχρεωτικές καταγραφές αλλά και στατιστικές αποτυπώσεις τόσο των μηχανισμών και των φορέων που διευκολύνουν στο κρύψιμο του πλούτου όσο και εκείνων που συμμετέχουν στην διαδικασία αυτή οι αποκαλύψεις θα έχουν μόνο περιστασιακές αντιδράσεις.
Όμως η γνώση της διαδικασίας όχι μόνο θα συμβάλλει στο να φωτιστεί ένα μέρος του κρυφού πλούτου αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε ένα εργαλείο πολιτικής αφύπνισης τόσο των θυμάτων της ανισότητας όσο και εκείνων που ζουν με την αγωνία μήπως αυτοί θα είναι οι επόμενοι.
Σε κάθε περίπτωση μπορεί σήμερα οι πλούσιοι να έχουν ισχυρούς προστάτες αλλά χωρίς «ιχνηλάτες» οι διαδρομές του χρήματος θα γίνουν τόσο για τους ίδιους όσο και για αυτούς που τους διακονούν επικίνδυνες και απρόβλεπτες.
απο το sofokleousin.gr
Γιατί ας μη κρυβόμαστε , όλα αυτά που αποκαλύφθηκαν αλλά και εκείνα που παραμένουν στην
σκιά είναι τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία παραγωγής της ...ανισότητας.
Και όσον όλα αυτά παραμένουν στο σκοτάδι κανείς δεν γνωρίζει την έκταση της.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και οι εκτιμήσεις των οικονομολόγων για το ύψος του «γκρίζου χρήματος» ποικίλλουν.
Κάποιοι κάνουν λόγο για 34-36 τρις και κάποιοι άλλοι για επτά.
Κοντολογίς, η πραγματική έκταση της οικονομικής ανισότητας είναι αόρατη.
Είναι σαν μια γεωμετρική σπείρα γιατί γίνεται όλο και πιο βαθιά και παράξενη όσον περισσότερο την διερευνά κάποιος.
Στην πραγματικότητα ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι συνήθεις τεχνικές μέτρησης της ανισότητας, με το να συγκρίνουν το εισόδημα ή την περιουσία στο κορυφαίο 10% του πληθυσμού με το υπόλοιπο, δεν συλλαμβάνει το πόσο πολύ πλουσιότερη είναι η κορυφή του 1% από το κορυφαίο 10%, ή πόσο πολύ πλουσιότερη είναι η κορυφή του 0,1% από εκείνους που είναι απλά στο 1%.
Αυτό όμως που είναι πλέον ξεκάθαρο είναι η υποκρισία.
Μπορεί τα έγγραφα του Παναμά να ανέδειξαν την υποκρισία επιφανών πολιτικών και αξιωματούχων και οι αποκαλύψεις για τις διευκολύνεις που παρέχει το Λουξεμβούργο στους πλούσιους και στις πολυεθνικές να προκάλεσαν την οργή των καταρρακωμένων απο την λιτότητα νοτιοευρωπαίων αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή την στιγμή τα περισσότερα μέλη του G20 έχουν αποδυθεί σε ένα αγώνα δρόμου για να προσελκύσουν τους πραγματικά πλούσιους .
Το μέγεθος της υποκρισίας είναι απίστευτο και εξοργιστικό.
Ένα είναι σίγουρο, οι πραγματικά πλούσιοι έχουν τα μέσα και τα κίνητρα για να κρύψουν τον εντυπωσιακό πλούτο τους επειδή για τους πολιτικούς η ανισότητα δεν είναι πρόβλημα αλλά μία ευκαιρία να γίνουν και οι ίδιοι ακόμα πιο ισχυροί .
Για το λόγο αυτό πολλοί απο αυτούς χρησιμοποιούν την τεχνογνωσία που γεννά και γιγαντώνει την ανισότητα.
Ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας, Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλάουγκσον, παραιτήθηκε μετά την διαρροή που αποκάλυψε ότι του ανήκει εν μέρει μια υπεράκτια εταιρεία.
Στην Βραζιλία, πολλοί από τους ανθρώπους που συνδέονται με το εξελισσόμενο σκάνδαλο διαφθοράς της χώρας φαίνεται να έχουν δημιουργήσει υπεράκτιες εταιρείες-κελύφη που έχουν συσταθεί από την Mossack Fonseca.
Πλέον, η ανισότητα έχει αναμορφώσει την οικονομική και πολιτική ανάπτυξη. Σήμερα, όπως δείχνει το παράδειγμα της αγοράς ακινήτων του Λονδίνου ένας πλούσιος μπορεί απλώς να μεταφέρει τα λάφυρα στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη, όπου «κανείς δεν θα ρωτήσει από πού προέρχονται τα χρήματα. Η χρηματοοικονομική παγκοσμιοποίηση χτίζει έναν κόσμο, στον οποίο οι πραγματικά πλούσιοι δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό τους.
Και το ζητούμενο πλέον είναι αν είναι πλέον πολύ αργά για να σταματήσει αυτή η οικονομική βαρβαρότητα η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τον πλανήτη σε έκρηξη. Το σίγουρο είναι ότι σε ορισμένες χώρες οι αποκαλύψεις δημιουργούν μια νέα λαϊκή πολιτική γύρω από την φοροδιαφυγή και την απάτη.
Τα έγγραφα του Παναμά έχουν υποδαυλίσει μαζικές δημόσιες διαμαρτυρίες στην Ισλανδία και πολιτικό σάλο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Αλλά αυτό αρκεί ή θα ξεχαστεί όπως όλες οι υπόλοιπες αποκαλύψεις για την φοροδιαφυγή;
Σε κάθε περίπτωση, αν δεν υπάρξουν συστηματικές , επίσημες και υποχρεωτικές καταγραφές αλλά και στατιστικές αποτυπώσεις τόσο των μηχανισμών και των φορέων που διευκολύνουν στο κρύψιμο του πλούτου όσο και εκείνων που συμμετέχουν στην διαδικασία αυτή οι αποκαλύψεις θα έχουν μόνο περιστασιακές αντιδράσεις.
Όμως η γνώση της διαδικασίας όχι μόνο θα συμβάλλει στο να φωτιστεί ένα μέρος του κρυφού πλούτου αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε ένα εργαλείο πολιτικής αφύπνισης τόσο των θυμάτων της ανισότητας όσο και εκείνων που ζουν με την αγωνία μήπως αυτοί θα είναι οι επόμενοι.
Σε κάθε περίπτωση μπορεί σήμερα οι πλούσιοι να έχουν ισχυρούς προστάτες αλλά χωρίς «ιχνηλάτες» οι διαδρομές του χρήματος θα γίνουν τόσο για τους ίδιους όσο και για αυτούς που τους διακονούν επικίνδυνες και απρόβλεπτες.
απο το sofokleousin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου