Γιατί οι ξένοι στηρίζουν τόσο αυτή την κυβέρνηση;

Αλέξης Τσίπρας. Ο άνθρωπος που τα παίζει όλα.

Παναγιώτης Γκλαβίνης 

Υπάρχει κανείς που να διερωτάται ακόμη γιατί οι ξένοι εξακολουθούν να στηρίζουν σε τέτοιο βαθμό τον κύριο Τσίπρα; Νομίζω κανείς. 
Πλην όμως για τους λάθος λόγους. 
Γιατί, λέει, τους τα περνάει όλα... 
Γιατί δεν ανοίγει μύτη στη χώρα... 
Γιατί αν έπαιρνε τα μέτρα αυτά η ΝΔ, τότε θα καιγόταν το Σύνταγμα... 
Τον πραγματικό λόγο, τον μάθαμε τις μέρες αυτές. 
Για ορισμένους από εμάς, που τα λέμε εδώ και καιρό, απλώς τον επιβεβαιώσαμε.
 Οι ξένοι θέλουν τον Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία για
να μας οδηγήσει αυτός εκτός Μνημονίου.

Πώς μάθαμε κάτι τέτοιο; Από την αντίδραση του ίδιου του κ. Τσίπρα από τις Βρυξέλλες στις δηλώσεις του Μάριο Ντράγκι περί ενδεχόμενου νέου προγράμματος για την Ελλάδα, εάν το ζητούσε η ίδια. «Να λείπει το βύσσινο», δήλωσε ο ίδιος ότι απάντησε στον ευρωπαίο κεντρικό τραπεζίτη. Αυτά γίνανε στις 14 και 15 Δεκεμβρίου.

Λίγες ημέρες μετά, στις 21 Δεκεμβρίου, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) παρέδωσε την ετήσια έκθεσή του στον Πρόεδρο της Βουλής και έκανε λόγο για στήριξη της χώρας μετά το πέρας του γ’ Μνημονίου με κάποιο πρόγραμμα, που θα είναι σε θέση να διασφαλίσει την πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών στη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
 Με άλλα λόγια, ο Γιάννης Στουρνάρας επανέλαβε λίγο-πολύ αυτό που εννοούσε ο κ. Ντράγκι στις 14 Δεκεμβρίου, όταν δήλωνε ότι εναπόκειτο στην Ελλάδα –εάν το έκρινε σκόπιμο– να ζητήσει ένα νέο πρόγραμμα, που θα του επέτρεπε, λέμε εμείς, να συνεχίσει να λαμβάνει, ως εγγυήσεις για τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. 
Ξέσπασε τότε μια (ακόμα) βίαιη αντίδραση της κυβέρνησης και του φιλικού της Τύπου κατά του διοικητή της ΤτΕ, ότι δήθεν υπονομεύει την «καθαρή» έξοδο της Ελλάδας στις αγορές μετά τον Αύγουστο του 2018.

Διότι, για την κυβέρνηση, η έξοδος αυτή είναι το πολιτικό οξυγόνο με το οποίο είναι διασωληνωμένη από τη στιγμή που το πήρε απόφαση ότι δεν μπορούσε παρά να εφαρμόσει κι αυτή Μνημόνιο. 
Είναι αυτό που της επιτρέπει να λέει πως ό,τι κάνει το κάνει για να βγάλει την Ελλάδα από το Μνημόνιο (στο οποίο αυτή την έβαλε, αλλά αυτό για τους σανοφάγους είναι μια λεπτομέρεια…), και με μια τέτοια προοπτική να υπόσχεται (ξανά) λαγούς με πετραχήλια (ήδη άρχισε), εις τρόπον ώστε, μετά τον Αύγουστο του 2018, να εμφανιστεί ενώπιον του ελληνικού λαού λέγοντας πως αυτή έβγαλε την Ελλάδα απ’ το Μνημόνιο, ώστε με αυτό το επίτευγμα να πάει στις εκλογές, υποσχόμενη από ’κεί και πέρα τη Γη της Επαγγελίας (ήδη το κάνει).

Αντιπαρατιθέμενος δε με τη Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται στους σανοφάγους του και τους λέει: Θέλετε να πάει η χώρα πίσω; Ο Μητσοτάκης θα μειώσει τις συντάξεις! Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τις μειώσεις, αλλά στον Μητσοτάκη θα τις φορτώσει, δείχνοντας από τώρα πώς σκοπεύει να αντιπολιτευθεί. Ο Μητσοτάκης, λέει, θα απολύσει δημοσίους υπαλλήλους για να μη φορολογούνται οι πλούσιοι φίλοι του, που έχουν offshoreσε φορολογικούς παραδείσους. Ενώ εμείς, σου λέει, φορολογήσαμε τον πλούτο και μοιράσαμε κοινωνικό μέρισμα για να κρατήσουμε την κοινωνία όρθια.

Πιστεύει έτσι ότι ο έλληνας ψηφοφόρος, ο οποίος έχει αποδείξει έμπρακτα ότι είναι σε θέση να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες σανό ημερησίως χωρίς να παθαίνει τίποτε, μπορεί και να του δώσει μια τρίτη ευκαιρία και σε κάθε περίπτωση να στερήσει από τον Κυριάκο την αυτοδυναμία, ίσως δε και το σχηματισμό κυβέρνησης, ώστε μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση να του επιτρέψει να παίξει τα παιγνίδια του με τον Λαλιώτη και τ’ άλλα παιδιά της Φώφης, ανασταίνοντας εφιάλτες και δαίμονες από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, που το πήρε και το σήκωσε το ποτάμι το οποίο δήθεν δεν γύριζε πίσω και άλλα τέτοια. 
Γενιές και γενιές έχουν μεγαλώσει με σανό στην Ελλάδα. 
Ο Τσίπρας θα πειραματιζόταν;

Αυτό, λοιπόν, είναι το πολιτικό σχέδιο της κυβέρνησης και του κυρίου Τσίπρα προσωπικά και αυτό το ξέρουν καλά οι ξένοι, γι’ αυτό τον θέλουν στην εξουσία. 
Γιατί δεν θέλουν με τίποτε να μας δώσουν πιστοληπτική γραμμή. 
Το είπε ο κ. Βίζερ από νωρίς, το αποφάσισε το Eurogroup επιμένοντας να κτίσουμε ένα μαξιλάρι ασφαλείας ως υποκατάστατο της πιστοληπτικής γραμμής και το εφαρμόζει κατά γράμμα ο κ. Ρέγκλινγκ που θα μας έδινε την πιστοληπτική γραμμή εάν τα κράτη αποφάσιζαν να μας την παραχωρήσουν.

Τα κράτη, λοιπόν, έχουν αποφασίσει να μας ωθήσουν με όποιο κόστος στην «καθαρή» έξοδο, μόνο πού και πού η ανεξάρτητη Κομισιόν ψελλίζει κάτι αντίθετο (βλέπε τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Κοστέλο) – και βεβαίως η ανεξάρτητη ΕΚΤ και ο επίσης ανεξάρτητος κ. Στουρνάρας, που βλέπουν το πρόβλημα με το οποίο κινδυνεύουν να έρθουν αντιμέτωπες οι ελληνικές τράπεζες στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας εξόδου. 
Πλην όμως, ούτε η Κομισιόν ούτε η ΕΚΤ αποφασίζουν για την πιστοληπτική γραμμή. 
Αυτή την αποφασίζουν τα κράτη στο πλαίσιο του Eurogroupκαι την εκτελεί ο ESM. Μόνο που, εδώ, και το Eurogroup και ο ESM αντιτίθενται στην πιστοληπτική γραμμή και παίζουν το σενάριο της «καθαρής» εξόδου.

Στο παιγνίδι αυτό, καλύτερο σύμμαχο από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση (η οποία πρέπει να ζητήσει την πιστοληπτική γραμμή) δεν θα μπορούσαν να βρουν ούτε στο όνειρό τους. Γιατί, λοιπόν, να την ωθήσουν στην προκήρυξη εκλογών;
 Για να έρθει ο Κυριάκος, στον οποίο θα υποχρεωθούν (ομοϊδεάτες του είναι) να δώσουν χώρο και χρόνο για να γυρίσει το παιγνίδι και να καταφέρει να οδηγήσει πράγματι την Ελλάδα στην έξοδο από τα Μνημόνια το 2020;

Δεν είναι απορίας άξιο γιατί στηρίζουν έναν Τσίπρα, τη στιγμή που ξέρουν ότι δεν μπορεί να φέρει ανάπτυξη στη χώρα; 
 Πώς και τον στηρίζουν, τη στιγμή που δυο χρόνια τώρα ξαναέβαλε την Ελλάδα στην ύφεση και τον τρίτο χρόνο που κυβερνά (το 2017) μόλις και μετά βίας θα φέρει 1% ανάπτυξη, επιβεβαιώνοντας το σενάριο του ΔΝΤ για τη χώρα; 
Αν θέλανε να διαψεύσουν πράγματι το ΔΝΤ, με το οποίο υποτίθεται πως διαφωνούν, γιατί κρατάνε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία; Γιατί δεν αφήνουν τον Κυριάκο να πάει το Χρηματιστληριο στις 2.000 μονάδες και την ανάπτυξη στο 5%; 
Τότε δεν θα μπορούσαμε να βγούμε με σιγουριά στις αγορές, αφού μας αναβάθμιζαν και οι οίκοι αξιολόγησης σε επενδυτική βαθμίδα; 
Τώρα δεν προλαβαίνουν να το κάνουν μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Και δεν προλαβαίνουμε ούτε εμείς να εξυγιάνουμε τις τράπεζες από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Δεν θα ‘ταν καλύτερα, λοιπόν, να αφήναμε την «καθαρή» έξοδο για το 2020 με τον Κυριάκο στη διακυβέρνηση της χώρας; 
Κι ας μην έλυναν ώς τότε το πρόβλημα του χρέους, ούτως ή άλλως δεν θα ‘χουμε σοβαρές υποχρεώσεις ν’ αντιμετωπίσουμε αυτό το διάστημα.

Η απάντηση των δανειστών είναι, προφανώς, «όχι». Και η απάντηση αυτή θα πρέπει να μας προβληματίσει εάν θέλουν πράγματι να μας βγάλουν από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018. Ή μήπως θέλουν κάτι άλλο; Διότι, στο άλλο σενάριο, το κακό, αν αυτό επιλέξουν τελικά για μας, είναι σαφές ότι ο Κυριάκος δεν παίζει και το ξέρουν. Ενώ ο άλλος παίζει. Διότι, ως γνωστόν, όλα τα παίζει ο άλλος…

http://booksjournal.gr/slideshow/item/2644-giati-oi-xenoi-sthrizoun-afth-thn-kyvernisi