Παρά τη χρεοκοπία του 2010 και τις θυσίες που ακολούθησαν αυτό που έχουμε καταφέρει να κάνουμε είναι μια τρύπα στο νερό...

Το πείραμα με το βάτραχο που τον βάζουν σε μια κατσαρόλα με χλιαρό νερό του οποίου η θερμοκρασία ανεβαίνει σιγά-σιγά μέχρι βρασμού, χωρίς να αντιδράσει το αμφίβιο, το ξέρετε...

Κάπως έτσι εξελίσσονται τα πράγματα και στην Ελλάδα με πολλούς να πανηγυρίζουν που αποφύγαμε τα χειρότερα μιας ολοσχερούς κατάρρευσης.

Το 2015 ήταν μια κομβική χρονιά για την Ελλάδα καθώς μας ξεπέρασε σε κατά κεφαλήν ΑΕΠ και η
Πολωνία. Λίγο μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος η Πολωνία είχε κατά κεφαλήν ΑΕΠ λίγο πάνω από τις 4 χιλ. δολάρια με την Ελλάδα κοντά στις 15 χιλ. δολ. και το 2016 πλησίασε τις 28 χιλ. δολάρια με την Ελλάδα να είναι κολλημένη κάτω από τα 27 χιλ. δολ. τα τελευταία χρόνια.

Αν κοιτάξει κάποιος τις καθαρές άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα και τις πρώην κομμουνιστικές χώρες θα καταλάβει γιατί η Ελλάδα συνεχίζει να βυθίζεται αργά αλλά σταθερά.

Το 2016 η Ελλάδα ήταν η τελευταία στην ευρύτερη περιοχή και στον πυθμένα ανταγωνιζόταν την Τουρκία η οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε μια κατάσταση πολιτικής αστάθειας που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στα πρόθυρα εμφυλίου.

Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως περί τις 600 χιλ. εργαζόμενοι, κυρίως νέοι, αμείβονται με λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα. Ο αριθμός αυτός αυξάνεται κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια. Είναι θέμα χρόνου στη χώρα μας η έκφραση μισθοί Βουλγαρίας να σημαίνει το αντίθετο απ’ ό,τι σημαίνει σήμερα.

Κάποτε στην ελληνική αριστερά έβγαζαν το συνδικαλιστικό "μεροκάματο” και έκαναν περιουσίες και πολιτική καριέρα πλειοδοτώντας στα δίκαια της γενιάς των 700 ευρώ, τα οποία τους φαινόταν λίγα.

Επί δεύτερης κυβέρνησης αριστεράς το 2015 οι μισθοί κάτω των 400 ευρώ έχουν γίνει κανόνας για όσους από τους νέους είναι τυχεροί και βρίσκουν απασχόληση. 

Οι αριστεροί νομίζουν πως αρκεί να ψηφίσεις νόμους για συμβάσεις με 700 ή 1.400 ευρώ το μήνα και τον άλλο μήνα θα αμείβονται όλοι με μισθούς Γερμανίας και Σουηδίας.

Έτσι κοροϊδεύουν τους αφελείς.

Οι μισθοί που πληρώνει μια οικονομία εξαρτώνται από την ανταγωνιστικότητα και την ικανότητά της να προσελκύει επενδύσεις γενικώς και επενδύσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας ειδικώς.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία, ούτε καν ενδείξεις που να συνηγορούν πως η Ελλάδα έχει αλλάξει ρότα και οι συνθήκες αρχίζουν και βελτιώνονται. 

Το μόνο παρήγορο είναι πως τα αποθέματα "λίπους” όπως οι τραπεζικές καταθέσεις εξαντλούνται και μαζί τους εξαντλείται και η φοροδοτική ικανότητα άρα και η φοροκλεπτική δυνατότητα του πελατειακού κράτους.

Μαζί με τη φοροδοτική ικανότητα τερματίζεται και η νομισματική πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης από όλες τις μεγάλες Κεντρικές Τράπεζες κάτι που θα δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας για τους πιο αδύναμους κρίκους της παγκόσμιας οικονομίας.

Στην αρχή αυτής της κρίσης χρεοκοπίας οι περισσότεροι θεωρούσαν την πρόταση Μάνου για εθνική σύνταξη 700 ευρώ για όλους άνω των 67 ετών μη συμφέρουσα γιατί κατά μέσο όρο εισέπρατταν υψηλότερες συντάξεις. 

Σήμερα που η πλειοψηφία είναι χαμηλότερα μοιάζει πιο λογική. Είναι βέβαιο με την κατάσταση της οικονομίας πως στο μέλλον οι συντάξεις των 400 ευρώ θα είναι ελκυστικές.

Παρά τη χρεοκοπία του 2010 και τις θυσίες που ακολούθησαν αυτό που έχουμε καταφέρει να κάνουμε είναι μια τρύπα στο νερό...

Η Ελλάδα συνεχίζει να μοιάζει με το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς που θα καταρρεύσει στην Ευρώπη, όταν οι πρώην σοβιετικές χώρες θα έχουν καλύψει τη διαφορά που κερδίσαμε μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο...

Μια τρύπα στο νερό δηλαδή...

Του Κώστα Στούπα 
απο το capital.gr