«Δίνοντας τέλος στον εφιάλτη της Ελλάδας » είναι ο τίτλος του άρθρου του νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman στους New York Times για τις ελληνικές εκλογές.
Ο Krugman λέει πως πολλοί θα προειδοποιήσουν τον Αλέξη Τσίπρα να εγκαταλείψει την προεκλογική δέσμευση για άρση των πολιτικών λιτότητας και να συμπεριφερθεί «υπεύθυνα ».
«Πώς έχει λειτουργήσει όμως μέχρι στιγμής αυτή η υπευθυνότητα; », διερωτάται ο γνωστός οικονομολόγος.
Για να κατανοήσουμε τον πολιτικό σεισμό που «ταρακούνησε » της Ελλάδα, λέει, θα πρέπει να
γυρίσουμε πίσω, στο Μάιο του 2010, όταν υπεγράφη η συμφωνία, βάσει της οποίας η τρόικα θα επέκτεινε τα δάνειά της προς τη χώρα σε αντάλλαγμα για έναν συνδυασμό λιτότητας και μεταρρυθμίσεων.
Είναι ένα αξιοσημείωτο έγγραφο, αλλά με την κακή έννοια, επισημαίνει ο Krugman.
Η τρόικα, ενώ παρίστανε τον πραγματιστή, πουλούσε μια οικονομική φαντασίωση. Και οι Έλληνες πλήρωναν το τίμημα για τις ψευδαισθήσεις της οικονομικής ελίτ.
Οι οικονομικές προβλέψεις που συνόδευαν τη συμφωνία, εξηγεί ο Krugman, έδειχναν πως η Ελλάδα θα μπορούσε να επιβάλει σκληρή λιτότητα με μικρό αντίκτυπο στην ανάπτυξη και την απασχόληση.
Η Ελλάδα βρισκόταν ήδη σε ύφεση όταν επετεύχθη η συμφωνία, αλλά οι προβλέψεις «υπέθεταν » πως η επιβράδυνση αυτή θα τελείωνε σύντομα -ότι θα υπήρχε μόνο μια μικρή οικονομική επιβράδυνση το 2011 και έως το 2012 η Ελλάδα θα ανέκαμπτε.
Η ανεργία, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα αυξανόταν σημαντικά, από το 9,4% το 2009 έως περίπου το 15% το 2012, για να αρχίσει στη συνέχεια να υποχωρεί με ταχείς ρυθμούς.
Αντί να τελειώσει το 2011, η ελληνική ύφεση κέρδισε momentum.
Τι πήγε στραβά;
Ο Krugman λέει πως συχνά ακούει επικριτικούς ισχυρισμούς πως η Ελλάδα δεν τήρησε τις υποσχέσεις της και πως απέτυχε να κάνει τις αναγκαίες περικοπές δαπανών. Κάθε άλλο παρά αυτό συνέβη.
Στην πραγματικότητα, εξηγεί ο Krugman, η Ελλάδα επέβαλε σκληρές περικοπές σε δημόσιες υπηρεσίες, στους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων και τα κοινωνικά επιδόματα.
Παράλληλα, η συρρίκνωση του ΑΕΠ προκάλεσε αύξηση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ παρά την επιβράδυνση της αύξησης του χρέους και της ελάφρυνσης χρέους το 2012.
Γιατί λοιπόν οι αρχικές προβλέψεις ήταν τόσο αισιόδοξες;
«Όπως είπα πριν, επειδή οι υποτιθέμενα ρεαλιστές αξιωματούχοι επέβαλαν στην πραγματικότητα τα οικονομικά της φαντασίας τους.
Τόσο η ΕΕ, όσο και η ΕΚΤ αποφάσισαν να πιστέψουν στην καλή νεράιδα της εμπιστοσύνης πίστεψαν δηλαδή, πως οι άμεσες επιπτώσεις της καταστροφής θέσεων εργασίας θα αντισταθμίζονταν με το παραπάνω από την άνοδο της αισιοδοξίας του ιδιωτικού τομέα », λέει ο Krugman.
Το ΔΝΤ ήταν πιο επιφυλακτικό, αλλά υποτίμησε με τη σειρά του τη βλάβη που θα προκαλούσε η λιτότητα.
Σύμφωνα με τον Krugman, αν η τρόικα ήταν ρεαλιστική, τότε θα αναγνώριζε ότι ζητούσε το αδύνατο. Δύο χρόνια μετά την έναρξη υλοποίησης του προγράμματος στην Ελλάδα, το ΔΝΤ προσπάθησε να βρει άλλα ιστορικά παραδείγματα που να αποδείκνυαν πως η αποπληρωμή χρέους μέσω ελληνικού τύπου λιτότητας ήταν επιτυχής, αλλά δεν βρήκε.
Τώρα που ο Τσίπρας κέρδισε, λέει ο Krugman, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θα ήταν καλό να αφήσουν τη διάλεξη, ζητώντάς του να συμπεριφερθεί υπεύθυνα και να συμμορφωθεί με το πρόγραμμά τους. Η αλήθεια είναι πως έχασαν την αξιοπιστία τους.
Το πρόγραμμα που επέβαλαν στην Ελλάδα δεν είχε νόημα. Δεν υπήρχε περίπτωση να λειτουργήσει.
Στην έκκλησή του για μια μεγάλη αλλαγή, ο Τσίπρας είναι πολύ πιο ρεαλιστής από τους αξιωματούχους που θέλουν να συνεχιστεί το ξυλοκόπημα έως ότου επιστρέψει η ηθική, καταλήγει ο Krugman.
απο το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου