Υπήρχε μια εποχή — όχι και τόσο μακρινή — που το να πας επίσκεψη σε κάποιον χωρίς κουτί ζαχαροπλαστείου ήταν σαν να εμφανιστείς γυμνός στην πλατεία Συντάγματος. Αδιανόητο.
Το κουτί με τον φιόγκο ήταν status, ευγένεια, χαρά, επιδειξιομανία, πολιτισμός.
Ήταν το ελληνικό “I come in peace”.
Σήμερα;
Κανείς.
Ούτε ένα mille-feuille. Ούτε ένα εκλεράκι. Ούτε καν ένας μπαμπάς στα 2 ευρώ.
Ήταν το ελληνικό “I come in peace”.
Σήμερα;
Κανείς.
Ούτε ένα mille-feuille. Ούτε ένα εκλεράκι. Ούτε καν ένας μπαμπάς στα 2 ευρώ.
Το έθιμο ψόφησε.
Γιατί; Να τα πραγματικά αίτια:
Η Οικονομική Κατάρρευση (a.k.a. “Μην ξερογλείφεσαι, είναι ακριβό”)
Γιατί; Να τα πραγματικά αίτια:
Η Οικονομική Κατάρρευση (a.k.a. “Μην ξερογλείφεσαι, είναι ακριβό”)
Τα τελευταία 15 χρόνια:
Μισθοί στα ίδια ή χαμηλότερα.
Τιμές +50% σε είδη ζαχαροπλαστικής.
Ρεύμα, ενοίκια, πρώτες ύλες στον Θεό.
Ένα σοβαρό κουτί από ένα καλό ζαχαροπλαστείο θέλει πλέον 20–35 ευρώ.
Μισθοί στα ίδια ή χαμηλότερα.
Τιμές +50% σε είδη ζαχαροπλαστικής.
Ρεύμα, ενοίκια, πρώτες ύλες στον Θεό.
Ένα σοβαρό κουτί από ένα καλό ζαχαροπλαστείο θέλει πλέον 20–35 ευρώ.
Και ο κόσμος σκέφτεται:
“Μη δώσω 25 ευρώ, θα πάρω καφέδες αύριο.”
Τα γλυκά από πολυτελή χειρονομία έγιναν πολυτέλεια επιβίωσης.
Η Μεσαία Τάξη Πέθανε
Κάποτε η μεσαία τάξη ήταν το οξυγόνο του εθίμου.
Είχε λεφτά.
Είχε αξιοπρέπεια.
Είχε κοινωνικό άγχος (“μην πάμε με άδεια χέρια”).
“Μη δώσω 25 ευρώ, θα πάρω καφέδες αύριο.”
Τα γλυκά από πολυτελή χειρονομία έγιναν πολυτέλεια επιβίωσης.
Η Μεσαία Τάξη Πέθανε
Κάποτε η μεσαία τάξη ήταν το οξυγόνο του εθίμου.
Είχε λεφτά.
Είχε αξιοπρέπεια.
Είχε κοινωνικό άγχος (“μην πάμε με άδεια χέρια”).
Τώρα;
Η μεσαία τάξη δεν είναι τάξη. Είναι μυθικό πλάσμα.
Άρα το έθιμο χάνει τη βάση του.
Το Κοινωνικό Άγχος Μειώθηκε – Οι Φιλοξενίες Έγιναν Casual
Παλιά η επίσκεψη ήταν γεγονός:
Κοστούμι, φόρεμα, φτιασίδωμα, καλό πορσελάνινο σερβίτσιο.
Η μεσαία τάξη δεν είναι τάξη. Είναι μυθικό πλάσμα.
Άρα το έθιμο χάνει τη βάση του.
Το Κοινωνικό Άγχος Μειώθηκε – Οι Φιλοξενίες Έγιναν Casual
Παλιά η επίσκεψη ήταν γεγονός:
Κοστούμι, φόρεμα, φτιασίδωμα, καλό πορσελάνινο σερβίτσιο.
Τώρα:
Φίλοι βρίσκονται με κολάν, φόρμες, takeaway, Netflix.
“Τι να φέρω;”
“Τίποτα ρε φίλε, φέρε τον εαυτό σου.”
Η τελετουργία εξαφανίστηκε.
Άρα και το κουτί.
Τα ζαχαροπλαστεία είναι πλέον boutique
Έχουμε:
Κρουασανερί με cruffin και βασκικό cheesecake.
Πάβλοβα με φιστίκι Αιγίνης 16 ευρώ το κομμάτι.
Signature προφιτερόλ σε ποτήρι whisky.
Αυτά δεν είναι “γλυκά για επίσκεψη”.
Είναι επενδύσεις.
Φίλοι βρίσκονται με κολάν, φόρμες, takeaway, Netflix.
“Τι να φέρω;”
“Τίποτα ρε φίλε, φέρε τον εαυτό σου.”
Η τελετουργία εξαφανίστηκε.
Άρα και το κουτί.
Τα ζαχαροπλαστεία είναι πλέον boutique
Έχουμε:
Κρουασανερί με cruffin και βασκικό cheesecake.
Πάβλοβα με φιστίκι Αιγίνης 16 ευρώ το κομμάτι.
Signature προφιτερόλ σε ποτήρι whisky.
Αυτά δεν είναι “γλυκά για επίσκεψη”.
Είναι επενδύσεις.
Το οικογενειακό, φιλικό “πάμε με ένα κουτί γλυκά” έγινε lifestyle luxury outing.
Η Μεταστροφή προς Fitness / Sugar-Free / Lactose-Free / Gluten-Free / Ego-Free
Τα μισά σπίτια πλέον έχουν έναν vegan, έναν gluten-free, έναν sugar-free, έναν που κάνει keto, έναν που κάνει paleo, έναν που δεν τρώει μετά τις 6, έναν που “έχει ανορεξία για τις γιορτές”.
Φέρνεις εκλεράκια → 10% θα φάνε, 90% θα σου πουν “Αχ ευχαριστώ, αλλά προσέχω.”
Γιατί να δώσεις 25 ευρώ για να καταλήξει το κουτί στο ψυγείο μέχρι να μουχλιάσει;
Η Μεταστροφή προς Fitness / Sugar-Free / Lactose-Free / Gluten-Free / Ego-Free
Τα μισά σπίτια πλέον έχουν έναν vegan, έναν gluten-free, έναν sugar-free, έναν που κάνει keto, έναν που κάνει paleo, έναν που δεν τρώει μετά τις 6, έναν που “έχει ανορεξία για τις γιορτές”.
Φέρνεις εκλεράκια → 10% θα φάνε, 90% θα σου πουν “Αχ ευχαριστώ, αλλά προσέχω.”
Γιατί να δώσεις 25 ευρώ για να καταλήξει το κουτί στο ψυγείο μέχρι να μουχλιάσει;
Τα Delivery Apps σκότωσαν τα έθιμα
Θες γλυκό;
Σέρνεις δάχτυλο, έρχεται στην πόρτα.
Ο άνθρωπος σταμάτησε να πηγαίνει στο ζαχαροπλαστείο — φυσικά σταμάτησε και να πηγαίνει με κουτί σε σπίτι φίλου.
Η τελετουργία του “παίρνω αριθμό, περιμένω, κοιτάω βιτρίνα, αγοράζω” χάθηκε.
Αλλαγή νοοτροπίας: “Φέρε κρασί – είναι πιο φθηνό και πιο σίγουρο”
Το κρασί δεν παλιώνει σε δυο μέρες.
Δεν έχει δίλημμα “θα τους αρέσει;”.
Έχει prestige με 8–10 ευρώ.
Ανταγωνίζεται το παλιό κουτί γλυκών και το νικάει.
Είναι το νέο “κοινωνικό safe gift”.
Ο κόσμος περνάει περισσότερη ώρα μόνος, άρα λιγότερες επισκέψεις
Οι παρέες συναντιούνται λιγότερο στα σπίτια και περισσότερο έξω:
Καφέδες.
Brunch.
Bars.
Delivery στο σπίτι χωρίς τελετουργία.
Ραντεβού κουρασμένων ανθρώπων μετά τη δουλειά.
Όταν δεν πας σε σπίτια → δεν παίρνεις κουτί.
Ψυχολογία κόπωσης: “Δεν έχουμε κεφάλι για πολυτέλειες”
Ο κόσμος δουλεύει δύο δουλειές.
Έχει άγχος, σκοτούρες, γονείς, παιδιά, λογαριασμούς, ακρίβεια.
Η πίεση είναι ασφυκτική.
Δεν έχει μείνει χώρος στην ψυχή για “επισκέψεις με κουτί”.
Θες γλυκό;
Σέρνεις δάχτυλο, έρχεται στην πόρτα.
Ο άνθρωπος σταμάτησε να πηγαίνει στο ζαχαροπλαστείο — φυσικά σταμάτησε και να πηγαίνει με κουτί σε σπίτι φίλου.
Η τελετουργία του “παίρνω αριθμό, περιμένω, κοιτάω βιτρίνα, αγοράζω” χάθηκε.
Αλλαγή νοοτροπίας: “Φέρε κρασί – είναι πιο φθηνό και πιο σίγουρο”
Το κρασί δεν παλιώνει σε δυο μέρες.
Δεν έχει δίλημμα “θα τους αρέσει;”.
Έχει prestige με 8–10 ευρώ.
Ανταγωνίζεται το παλιό κουτί γλυκών και το νικάει.
Είναι το νέο “κοινωνικό safe gift”.
Ο κόσμος περνάει περισσότερη ώρα μόνος, άρα λιγότερες επισκέψεις
Οι παρέες συναντιούνται λιγότερο στα σπίτια και περισσότερο έξω:
Καφέδες.
Brunch.
Bars.
Delivery στο σπίτι χωρίς τελετουργία.
Ραντεβού κουρασμένων ανθρώπων μετά τη δουλειά.
Όταν δεν πας σε σπίτια → δεν παίρνεις κουτί.
Ψυχολογία κόπωσης: “Δεν έχουμε κεφάλι για πολυτέλειες”
Ο κόσμος δουλεύει δύο δουλειές.
Έχει άγχος, σκοτούρες, γονείς, παιδιά, λογαριασμούς, ακρίβεια.
Η πίεση είναι ασφυκτική.
Δεν έχει μείνει χώρος στην ψυχή για “επισκέψεις με κουτί”.
Η σκληρή αλήθεια: Ένα γλυκό δεν είναι πια γλυκό — είναι σύμβολο ζωής που έφυγε
Παλιότερα το κουτί με τα γλυκά ήταν χαρά, τελετουργία, κοινωνικότητα, μικρή πολυτέλεια για όλους.
Τώρα είναι οικονομική επιβάρυνση, άγχος, “θα το φάει κανείς;”, “μήπως δεν έχουν λεφτά ούτε αυτοί;”.
Το έθιμο δεν πέθανε γιατί δεν θέλουμε να είμαστε ευγενικοί.
Πέθανε γιατί η κοινωνία άλλαξε, η οικονομία χτύπησε και ο κόσμος κουράστηκε βαθιά.
Παλιότερα το κουτί με τα γλυκά ήταν χαρά, τελετουργία, κοινωνικότητα, μικρή πολυτέλεια για όλους.
Τώρα είναι οικονομική επιβάρυνση, άγχος, “θα το φάει κανείς;”, “μήπως δεν έχουν λεφτά ούτε αυτοί;”.
Το έθιμο δεν πέθανε γιατί δεν θέλουμε να είμαστε ευγενικοί.
Πέθανε γιατί η κοινωνία άλλαξε, η οικονομία χτύπησε και ο κόσμος κουράστηκε βαθιά.
Αλλά — μπορεί να επιστρέψει;
Ναι.
Όχι με κουτιά των 35 ευρώ.
Όχι με γλυκά πολυτελείας.
Με σπιτικό πράγμα.
Με χειρονομία.
Με μια τάρτα που έφτιαξες εσύ.
Με κουλουράκια της γιαγιάς.
Με μια μικρή γλυκιά προσοχή που δεν χρειάζεται λεφτά, μόνο διάθεση.
Τα έθιμα δεν τα σκοτώνουν οι κρίσεις.
Τα σκοτώνει η αδιαφορία.
Αν υπάρξει ξανά ζεστασιά μεταξύ ανθρώπων, το κουτί μπορεί να γυρίσει.
Ίσως όχι το ίδιο.
Ίσως πιο ταπεινό.
Αλλά πιο αληθινό.
ksipnistere.com
Ναι.
Όχι με κουτιά των 35 ευρώ.
Όχι με γλυκά πολυτελείας.
Με σπιτικό πράγμα.
Με χειρονομία.
Με μια τάρτα που έφτιαξες εσύ.
Με κουλουράκια της γιαγιάς.
Με μια μικρή γλυκιά προσοχή που δεν χρειάζεται λεφτά, μόνο διάθεση.
Τα έθιμα δεν τα σκοτώνουν οι κρίσεις.
Τα σκοτώνει η αδιαφορία.
Αν υπάρξει ξανά ζεστασιά μεταξύ ανθρώπων, το κουτί μπορεί να γυρίσει.
Ίσως όχι το ίδιο.
Ίσως πιο ταπεινό.
Αλλά πιο αληθινό.
ksipnistere.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου