Τί δείχνουν τα στοιχεία για το έλλειμμα
Εκ του αποτελέσματος διαπιστώνεται ότι το υψηλότατο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών που καταγράφεται την περίοδο διακυβέρνησης από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, για να περιοριστούμε μόνο σε αυτήν, (Γράφημα 1 για τα χρόνια 2019-2023) και το α’ πεντάμηνο του 2024 εξακολουθεί να αποτελεί μέγιστο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Τα ελλείμματα του ισοζυγίου
τρεχουσών συναλλαγών επανέρχονται σε επίπεδα των ετών πριν την περίοδο της αθέτησης πληρωμών της χώρας.
Παρατηρούμε επίσης ότι το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών αυξάνει παρότι αυξάνει το πλεόνασμα των εισπράξεων του τομέα των υπηρεσιών. Αυτό υποδηλώνει κάτι παραπάνω από μια απλή στατιστική συσχέτιση μεταξύ των δύο μεγεθών.
Συνεπώς, το πρόβλημα εντοπίζεται στο εμπορικό ισοζύγιο. Θα πρέπει να γίνει σαφές το εξής: H σχέση μεταξύ εμπορικού ισοζυγίου και ισοζυγίου υπηρεσιών δεν είναι απλά λογιστική. Δηλαδή, το πλεόνασμα του ισοζυγίου υπηρεσιών δεν καλύπτει απλά το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Η σχέση δεν μπορεί να είναι παρά οικονομική. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή πλεονασμάτων του ισοζυγίου υπηρεσιών δημιουργεί οιονεί εισοδήματα, τα οποία μη βρίσκοντας ανταπόκριση στην εγχώρια στενή παραγωγική βάση οδηγούνται σε εισαγωγές και συνεπώς σε διεύρυνση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Ένα ακόμη συμπέρασμα που μπορεί να συναχθεί –με βάση τα όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως– είναι ότι οι εξαγωγές, είναι δύσκολο να αποτελέσουν έναν από τους βασικούς παράγοντες μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας, όπως επαγγέλλεται το εφαρμοζόμενο οικονομικό υπόδειγμα στην Ελλάδα. Παράλληλα σημειώνουμε ότι η ελληνική οικονομία το 2022 είχε το χαμηλότερο ποσοστό συνολικής αποταμίευσης ως προς το ΑΕΠ ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης.
Η χαμηλή αποταμίευση συναρτάται και με τα υψηλά ελλείμματα στο εξωτερικό ισοζύγιο, που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία. Επίσης χωρίς ενίσχυση της αποταμίευσης των νοικοκυριών μέσω κινήτρων για μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην ελληνική κεφαλαιαγορά και για ειδικές επενδύσεις είναι σχεδόν αδύνατον να μπορέσει να καλυφθεί το επενδυτικό κενό που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Η κάλυψη του επενδυτικού κενού μόνο με εισροή πόρων από το εξωτερικό είναι ποσοτικά δύσκολο να συμβεί. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι όσοι πόροι εισρέουν κατευθύνονται σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, κυρίως σε τουρισμό και real estate, που επιδρούν δυσμενώς στην παραγωγική βάση της οικονομίας.
Επίσης, η αύξηση των επενδύσεων με εισαγόμενους πόρους από το εξωτερικό χωρίς την παράλληλη ισόποση αύξηση της εθνικής αποταμίευσης (νοικοκυριών κυρίως) διαιωνίζει τα ελλείμματα του εξωτερικού ισοζυγίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου