Αλέξης Τσίπρας: Ο αρχηγός των “ατάκτων” που έκανε τις “δουλειές” που δεν μπορούσε να κάνει άλλος – Επάνοδος όταν…

Καλή σας ημέρα

Άφησα να περάσουν μέρες και να διαβάσω όλα τα “δοξαστικά” αλλά και όλα τα “ανάθεμα” για τον Α.Τσίπρα που αποφάσισε να παραιτηθεί από την ηγεσία του κόμματος που δημιούργησε και που το έφερε από τα υπόγεια του πολιτικού συστήματος στα ευρύχωρα σαλόνια του

ρετιρέ της εξουσίας.

Και άφησα πολλές μέρες, για να προσπαθήσω να ερμηνεύσω την ψυχολογία όλων όσοι δοξάζουν τον “ηγέτη” η αναθεματίζουν τον “λαικιστή-καταστροφέα”.

Δύσκολο να βρει κανείς άκρη, καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα πρόσωπο που οι μεν φανατικοί οπαδοί του δεν βλέπουν και δεν είδαν ποτέ κανένα ψεγάδι (δεδομένου ότι το είχαν θεοποιήσει) και οι φανατικοί εχθροί, του απέδιδαν όλα τα αρνητικά που συνέβησαν ή συμβαίνουν στη χώρα (δεδομένου ότι το είχαν αναγάγει στο επίπεδο …σατανά).

Κριτής του Α.Τσίπρα θα είναι, όπως για όλους τους ηγέτες, μικρούς ή μεγάλους, η Ιστορία και κανένας άλλος, είτε πιστός του, είτε εχθρός του.

Ακόμα δε περισσότερο, δεν μπορούν να είναι αξιόπιστοι κριτές τα τοξικά, χυδαία, απολίτικα, ανερμάτιστα Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία ως γνωστόν ανήκουν άμεσα ή έμμεσα σε 5-10 οικογένειες “ολιγαρχών” που έκαναν εδώ και δεκάδες χρόνια, προ και μετά Τσίπρα, το “κουμάντο”, ανάλογα με το συμφέρον τους.

Δεν βγήκε ξαφνικά από τη…ναφθαλίνη ένας 34χρονος, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, χωρίς να μιλάει μια ξένη γλώσσα, με προσόντα τον πειστικό λόγο, τη νεανική εμφάνιση, τη συμμετοχή σε καταλήψεις λυκείων...Δεν πήγε μόνος του στις ΗΠΑ το 2014 να συνομιλήσει σε εκδήλωση με τον Κλίντον, δεν άνοιξαν έτσι ξαφνικά οι πόρτες των λόμπι στη Ν.Υόρκη, ούτε οι πύλες των τραπεζιτών… Ούτε  έγινε κανένα θαύμα αργότερα,  για να βρεθεί μετά τον συμβιβασμό του δημοψηφίσματος, ταυτόχρονα και στην ευρωομάδα της Αριστεράς και στις συνάξεις της ευρωομάδας των σοσιαλδημοκρατών. Όπως δεν έγινε θαύμα όταν το κόμμα έκανε πορείες στην αμερικάνικη πρεσβεία και την ίδια ώρα στελέχη του, απολάμβαναν το κοκτέιλ τους με τον αμερικάνο πρέσβη.

Κάθε άνθρωπος που διαθέτει κοινό νου, καταλαβαίνει ότι  χωρίς την υπερβολική προβολή των δραστηριοτήτων του και των απόψεών του από τα ΜΜΕ μετά το 2010, με ταυτόχρονο “θάψιμο” των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) και των προσώπων τους, το κόμμα του Α.Τσίπρα θα βρισκόταν το πολύ στο 10%.

Αυτά, κάποια στιγμή, θα τα αποτιμήσει η ιστορία.

Και όσο και αν κάποιους  ξενίζει και κάποιους άλλους εξοργίζει, νομίζω ότι τελικά η Ιστορία έχει να γράψει αρκετά θετικά για τον Α.Τσίπρα!

1. Ήταν ή δεν ήταν ανάγκη του συστήματος να περιμαζέψει τον “όχλο” των αγανακτισμένων για το πρώτο μνημόνιο από το Σύνταγμα και τις πλατείες της χώρας; Που θα μπορούσε να οδηγήσει μια ανεξέλεγκτη εξέγερση; Το κακό αποφεύχθηκε, η πλειοψηφία των οργισμένων πέρασε στις “γραμμές” του ΣΥΡΙΖΑ. 
2. Απαίτησαν ή δεν απαίτησαν οι δανειστές μέτρα για μισθούς – συντάξεις πολύ σκληρότερα από αυτά που είχαν ήδη πάρει οι κυβερνήσεις Χαρδούβελη και Σαμαρά – Βενιζέλου; Απαίτησαν ή δεν απαίτησαν οι δανειστές τη σύσταση του Υπερ Ταμείου με όλα σχεδόν τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους σε αυτό για 99 χρόνια, ως εγγύηση για τη ρυθμιση του χρέους που μας έκαναν; Ποιος δεξιός, κεντρώος, τεχνοκράτης πρωθυπουργός θα τα έκανε όλα αυτά και τον νόμο 4389/2016 για το υπερταμείο, χωρίς να καεί η Ελλάδα ολόκληρη; Το έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. 
3. Ήθελε ή δεν ήθελε η Δύση άμεση λύση με τα Σκόπια, προκειμένου να εντάξει το μικρό αυτό κράτος στην ομπρέλα της; Φαντάζεται κανείς πως θα μπορούσε αυτό να το κάνει χωρίς …να τον κρεμάσουν στο Σύνταγμα οι ομοιδεάτες του (και όχι μόνον) ένας δεξιός πρωθυπουργός; Το έκανε ο Α.Τσίπρας και αν εξαιρέσει κανείς δύο πραγματικά μεγάλες, ειρηνικές  διαδηλώσεις εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών, όλα κύλισαν ομαλά. Τόσο ομαλά, που και η επόμενη κυβέρνηση, του 2019, συνέχισε …στο δρόμο που χάραξε ο Αλέξης.
4. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε και σε ένα σωρό άλλα τέτοια, μικρότερου βεληνεκούς (“μαξιλάρι” 37 δισ από την υπερφορολόγηση σε βαθμό κακουργήματος της μεσαίας τάξης, συζητήσεις για εξοπλισμούς, διεύρυνση μεγάλη των αμερικάνικων βάσεων (Κρήτη, Αλεξανδρούπολη…)

Μέσα σε όλα αυτά, που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε ούτε να σκεφθεί να κάνει, αλλά καλώς ή κακώς ΕΠΡΕΠΕ να γίνουν, δεδομένης της χρεοκοπίας της χώρας το 2009, έγιναν και πολλές, λίαν κοστοβόρες για την οικονομία της χώρας και τα οικονομικά των πολιτών της “στραβές”. Όπως έγιναν και απίστευτες “κινήσεις” στα όρια της πολιτικής ανωμαλίας από τους “ατάκτους” που δρούσαν με οδηγό τις ιδεοληψίες τους μέσα στο κόμμα του Α.Τσίπρα, βοηθούντος του συνεταίρου του Π.Καμμένου.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το “προδότη” στον Παπούλια; Τα δήθεν σκάνδαλα που ανακάλυπταν οι Πουαρώ του παρα-κόμματος και κρεμούσαν στα μανταλάκια πολιτικούς αντιπάλους, τις συζύγους τους και τα παιδιά τους; τις αγκαλιές κάποιων στον Κουφοντίνα κάθε φορά που έπαιρνε άδεια και έβγαινε από τη φυλακή; τη Novartis που “κουκουλώθηκε” γιατί αντί να πιάσουν τους ενόχους, κυνηγούσαν τις …τροχήλατες βαλίτσες και …τον Πικραμένο με κατασκευασμένες μαρτυρίες κουκουλοφόρων; τις νυχτερινές αναρτήσεις των ..κουζουλών (κρητική διάλεκτος) με απειλές για τη …δεύτερη φορά αριστερά που θα είναι αλλιώς; τα γεμιστά της Θεανούς και τους μετανάστες που λιάζονται; τα σημαιάκια ΣΥΡΙΖΑ στους Ρομά που με το σύνθημα “μητσοτάκηγιαμ…” αντιμετώπιζαν το κόψιμο των παχυλών επιδομάτων των παιδιών που δεν τα πήγαιναν στο σχολείο; το μίσος για τα ιδιωτικά σχολεία, όταν παιδιά τους φοιτούσαν σε αυτά; τις αθλιότητες στα πανεπιστήμια που “περιφρουρούσαν” τους εμπόρους προιόντων μαιμού που είχαν μετατρέψει αίθουσες σε αποθήκες; 

Δεν φτάνουν ούτε χίλιες λέξεις επιπλέον γαι να περιγραφεί το “χάλι”. Και φυσικά, για το “χάλι” αυτό δεν ήταν αμέτοχος ο κ.Τσίπρας. Αυτός άφησε να ανθίσουν όλα αυτά τα “γαιδουράγκαθα”, ενώ ήταν απόλυτος κυρίαρχος και θα μπορούσε να τα έχει ξεπατώσει. Αν το είχε κάνει, έστω το 2019 και αν είχε βγει από την κομματική γυάλα για να δει πως η κοινωνία άλλαξε, πως στα συνδικάτα, στους Δήμους, στα Πανεπιστήμια, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανύπαρκτος, ίσως σήμερα να μη βρισκόταν με το κόμμα του στο 17%.

Εννοείται, ότι η Ιστορία θα καταγράψει και όλα τα παραπάνω “πεπραγμένα”.

Στη γενική “σούμα”, πάντως,  αυτά που μπορούμε να πούμε είναι δύο πράγματα:

-ότι ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Τσίπρα δύσκολα υπάρχει ως αξιοσημείωτη πολιτική δύναμη. Απλά, γιατί ο Α.Τσίπρας  ήταν το “χαλί” που σκέπαζε με μαεστρία όλα τα “χάλια”, που με έργα -και κυρίως τοξικά λόγια μίσους -δημιουργούσαν οι πέριξ της αυλής του.

-ότι ο Α.Τσίπρας δεν πρόκειται να επανέλθει σύντομα. Σε καμία περίπτωση δεν θέλει να γίνει ξανά αρχηγός μερίδων ιδεοληπτικών και ατάκτων. Θα επανέλθει όμως, πιθανότατα, μετά από χρόνια, σε πρώτο ρόλο και με άλλο κόμμα, όταν οι διεθνείς γεωπολιτικές συνθήκες το επιτρέψουν και όταν η κεντροδεξιά εδώ και στην Ευρώπη θα βρεθεί στη δύση της, με την ακροδεξιά …επελαύνουσα. 

Βασίλης Βαλαμβάνος, vasval9@gmail.com

bankwars.gr