 |
| Η προδοσία |
Ποιο ήταν το πάθος του Ιούδα;
η φιλαργυρία.
Ο φιλάργυρος πλήττεται από αφόρητη μοναξιά ως απογνώσεως γιατί δεν μοιράζεται ποτέ και
Ο δοτικός άνθρωπος ο άνθρωπος που δίνεται δεν είναι ποτέ μόνος.
Ο συναισθηματικά φιλάργυρος που αποταμιεύει συναισθήματα που αποθηκεύει αγάπη θα ζει κατ΄ουσίαν πάντα μόνος.
Η αγάπη δεν τοκίζεται δια της αποθησαύρισης πολλαπλασιάζεται μέσα από το ξόδεμα..
Δίνε για να έχεις δώσου για να υπάρχεις…
Άλλωστε αυτό είναι το νόημα της εν Χριστώ ζωής, o μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος….
Αυτό που δίνεις δεν σου ανήκει οπότε δεν θα το στερηθείς..
οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.
μην κρατάς τίποτα για εσένα
τα χέρια δροσίζονται όταν κρατάς το τρέχουμενο νερό για να το δώσεις στον άλλο..
το νερό είναι γι αυτόν που διψά η δροσιά του είναι για εσένα..
το καυτό φαί είναι γι αυτόν που πεινά η ζεστασιά του είναι για εσένα
από το έχειν στο είναι….
Ο χριστιανικός ατομικισμός είναι αυτοκαταστροφικός ὃς γάρ ἂν θέλῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν.
και Μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος.
τότε και μόνο τότε το Ουρλιαχτό ενός μπιτ ποιητή θα μετατραπεί σε Άσμα Ασμάτων και από τον Allen Ginsberg που αναφωνεί Αμερική . Αμερική στα ‘δωσα όλα και τώρα είμαι ένα τίποτα….θα ακουστεί
Χριστέ Χριστέ στα έδωσα όλα και είμαι ένα τίποτα.
Αυτό το ταπεινό τίποτα αυτό το αυτοθυσιαστικό τίποτα που έδωσε τα πάντα στον Άλλον με συνείδηση ότι τα δίνει στο Χριστό είναι το πιο σπουδαίο Τίποτα ενώπιον Του..
Ο Χριστός αγαπάει αυτό το Μέγα Τίποτα, γιατί αυτός είναι το Παν…Το παν θα πληρώσει το τίποτα.
Άλλωστε και η παραβολή με τα τάλαντα αυτό υπονοεί.
Μην αποταμιεύεις το τάλαντο της αγάπης…
”Ο δε το εν λαβών, απελθών ώρυξεν εν τη γη και απέκρυψε το αργύριον του κυρίου αυτού.”
Κατά Λουκά ΙΣΤ'(16) 19-31
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου