†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ομιλίας στον Γυμνότοπο την 1/6/2003)
Το δράμα του σκοταδιού
Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μίλησε για έναν «τυφλό εκ γενετής».
Τυφλός εκ γενετής, σημαίνει: δεν είδε ποτέ το φως. Δεν είδε ποτέ τα δένδρα, τα βουνά, τις θάλασσες, τα αστέρια. Δεν είδε ποτέ το πρόσωπο της μητέρας του. Δεν είδε ποτέ τίποτε. Τι ταλαιπωρία!
Το άγιο Ευαγγέλιο μας λέγει, ότι σκότος βαθύ και εξώτερο είναι η κόλαση. Άμα θέλαμε λοιπόν να
πούμε τι ήταν η ζωή αυτού του ανθρώπου, του εκ γενετής τυφλού, πρέπει να πούμε: ήταν μία κόλαση. Στην κόλαση οι άνθρωποι δεν βλέπουν τίποτε. Δεν βλέπουν ο ένας τον άλλο. Το να βλέπει ο ένας τον άλλο, είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά στον κόσμο αυτό.Το ομορφότερο και το μεγαλύτερο πράγμα
Όμως από τον τόπο που ζητιάνευε ο εκ γενετής τυφλός, πέρασε ο Χριστός. Και πήγε κοντά του. Έφτυσε κάτω, έφτειαξε λάσπη από το σάλιο Του, την έβαλε στα μάτια του τυφλού και του είπε: «Πήγαινε πλύσου τώρα». Πήγε και πλύθηκε ο τυφλός και άνοιξαν τα μάτια του και έβλεπε.
Άνοιξαν τα μάτια τού σώματός του, άνοιξαν και τα μάτια της ψυχής του. Και είδε και κατάλαβε την δύναμη και την παρουσία του Θεού. Αυτή η αίσθηση, να συναισθάνεται ο άνθρωπος την παρουσία του Θεού και την δύναμή Του, είναι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο. Ένας φιλόσοφος λέγει: «Αυτά που βλέπουμε με τα μάτια του σώματος όμορφα και γλυκά, είναι όλα πικρά. Τα μεγάλα δεν τα βλέπουμε με τα μάτια του σώματος. Αλλά είναι πολύ πιο μεγάλα από τα φαινόμενα».
Ποιά είναι αυτά; Η στοργή, η αγάπη, η καλωσύνη, η αλήθεια, η ευλογία του Θεού, η παρουσία του Θεού, η προστασία Του, η χάρη Του.
Τι να την κάνεις την ζωή, το φαγητό και το ποτό, όταν δεν έχεις από αυτά. Χωρίς αυτά η ζωή είναι κόλαση. Κάθε μέρα και μεγαλύτερη πίκρα.
Πώς βρήκε την ευλογία του Θεού ο εκ γενετής τυφλός; Η απάντηση είναι απλή: Ο Θεός, πήγε κοντά του. Εκείνος, του την έδωσε.
Έφτειαξε λάσπη. Άπλωσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός τα χέρια Του και τα ακούμπησε στα μάτια του. Του έβαλε το σάλιο Του στα μάτια του. Ο Θεός, σε όλα όσα έχει, είναι παντοδύναμος. Γεμάτος χάρη, ευλογία, ευεργεσία. Γι’ αυτό το σάλιο Του άνοιξε τα μάτια τού εκ γενετής τυφλού. Και τον έκανε να βλέπει όχι μόνο τα έξω -εκείνα που δεν έβλεπε- αλλά του άνοιξε τα μάτια της ψυχής να δει βαθύτερα και καλύτερα. Τι να δει;
Εκείνα που προσπαθούσε να φαντασθεί: Την στοργή, την αγάπη, την αλήθεια και προπαντός την παρουσία του μεγάλου Θεού, σωτήρα και ευεργέτη μας, κοντά του. Και άρχισε να φωνάζει ότι με την χάρη του Θεού έγινε καλά.
Υπάρχουν και ας λέμε
Αλλά τι παράξενο! Υπάρχουν άνθρωποι, που εκτός από εκείνα που βλέπουν με τα μάτια του σώματος, δεν θέλουν να βλέπουν άλλα παραπέρα. Το κακό είναι, ότι ενώ είναι ταλαίπωροι γι’ αυτό, αυτοί καμαρώνουν. Νομίζουν πως ξέρουν περισσότερα από όσα είπε ο Χριστός.
Για να δούμε, τι περισσότερα ξέρουν;
Λέει ο Χριστός: «Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο, αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του και την αιώνια ζωή;». Πες ότι ένας πάλαιψε, κέρδισε όλο τον κόσμο, έγινε άρχοντας του πλούτου, μα πεθαίνοντας πάει στην κόλαση. Και χάνει την ψυχή του.
Όσο ζούσε, μπορεί να μην πίστευε τίποτε. Μα για φαντασθείτε, τι τραγωδία να διαπιστώσεις τότε, ότι υπάρχει ψυχή και αιώνια ζωή. Κατόπιν εορτής βέβαια. Την στιγμή που θα κλείσεις τα μάτια.
Αν η αιώνια ζωή εξαρτιόταν από το τι σκέπτεται γι’ αυτήν ο καθένας, τότε ό,τι θέλεις πίστευε. Αλλά όπως τα φαινόμενα με τα μάτια του σώματος: οι πέτρες, τα δένδρα, το σύμπαν, υπάρχουν ανεξάρτητα από το αν το παραδεχόμαστε ή όχι, το ίδιο ή μάλλον πολύ περισσότερο συμβαίνει και με την αιώνια ζωή. Υπάρχει -όπως το βεβαιώνει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός- ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε γι’ αυτή.
Αν δεν την βλέπουμε φταίνε τα μάτια μας. Γι’ αυτό, επειδή είναι πραγματικότητα, τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο, αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την αιώνια ζωή; Τι θα δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για την ψυχή του;
Να πάμε και με την καρδιά κοντά Του
Να γιατί ο Χριστός ήλθε στον κόσμο φως. Ήλθε κοντά μας να μας ανοίξει τα μάτια, να μας βοηθήσει να βλέπουμε λίγο πιο καλά και πιο καθαρά την αλήθεια, το φως, την αιώνια ζωή, την δόξα που μας έχει ετοιμάσει στον ουρανό.
Υπήρχε ένας ληστής, που όλη του τη ζωή πίστευε ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από ό,τι θα κερδίσει. Γι’ αυτό έκλεβε και σκότωνε χωρίς φόβο Θεού. Αλλά μια μέρα τον έπιασαν και τον κάρφωσαν στο σταυρό. Και από εκεί, βλέποντας τον Χριστό απέναντί του, κατάλαβε ότι η ζωή του ολόκληρη ήταν λάθος και είπε: «Μνήσθητί μου Κύριε».
Φωτίστηκε η καρδιά του, κατάλαβε το λάθος του, και ο πολυεύσπλαγχνος Θεός, που γι’ αυτό ήλθε στον κόσμο, για να μην μας αφήσει να μας παίρνει το ποτάμι του σκοταδιού και της τύφλωσής μας, που μας έρχεται από χίλια-δυό αίτια, βλέποντάς τον να του λέει: «Μνήσθητί μου Κύριε, εν τη Βασιλεία σου», τον συγχώρησε. Για να μας δείξει ότι και εμείς πρέπει να αγωνιζόμαστε, για να μη χάσουμε τα πάντα. Να γνωρίσουμε τον Χριστό, να γνωρίσουμε την αλήθεια, να καταλάβουμε την αξία της ψυχής μας και να προσπαθήσουμε να την σώσουμε.
Άγιο το έργο που κάνουμε όταν πηγαίνουμε κοντά στον Χριστό, όταν ερχόμαστε στην Εκκλησία, για να Τον αισθανθούμε κοντά μας και να πάρουμε κάτι από αυτόν. Μα υπάρχει κάτι ακόμη πιο μεγάλο που μπορούμε να κάνουμε:
Να πάμε και με την καρδιά κοντά Του. Να ψάξουμε και εμείς να Τον βρούμε. Πώς ψάχνει ο άνθρωπος να βρει τον Χριστό;
Πρώτα απ’ όλα το χρέος μας είναι να σκεπτόμαστε τα λόγια Του. Εκείνα που ξέρουμε και έχουμε ακούσει. Εκείνα που δεν ξέρουμε να φροντίζουμε να τα μάθουμε. Ο κάθε λόγος του Χριστού έχει κάτι για την σωτηρία μας. Μακάριος ο άνθρωπος που ανοίγει τα μάτια του και την καρδιά του και ψάχνει τον λόγο του Θεού, το άγιο Ευαγγέλιο και κάθε βιβλίο που μιλά για τον Χριστό. Πώς πρέπει να ψάχνουμε; Με ζήλο και όρεξη.
Ένας άνθρωπος διάβαζε πολύ. Έλεγε όμως σε έναν παπά.
–Πάτερ, πολλά διαβάζω, μα γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πολλά; Γιατί δεν ζέστανε η ψυχή μου από αγάπη για τον Θεό; Γιατί δεν καταλαβαίνω τι είναι η αιώνια ζωή και ο Παράδεισος και τι είναι η ψυχή μου;
-Ξέρεις, του λέει ο παπάς, δεν έσκυψες όσο πρέπει.
-Μα παππούλη, μερικές φορές μένω ώρες σκυμμένος στο βιβλίο.
Απάντησε ο παπάς:
-Ευλογημένε, δεν σου λέω να μην είναι σκυμμένο το κεφάλι. Μα να σκύψεις λίγο το «μέσα κεφάλι» στον Χριστό. Να διαβάζεις με ταπείνωση και να τον παρακαλείς με ταπείνωση. Να του λες: «Άνοιξέ μου τα μάτια Χριστέ μου, φώτισέ με να τα καταλάβω, γιατί η αλήθεια του ουρανού, η αλήθεια την αιώνια ζωή είναι λίγο δύσκολη σε μας που μπλέκουμε με τα επίγεια και βασιζόμαστε στο μυαλό μας».
Πώς ξημερώνει;
Προσέξαμε ποτέ πώς ξημερώνει; Έρχεται η αυγή και σιγά-σιγά βλέπεις... Αισθάνεσαι πρώτα μια αλλαγή στον ορίζοντα. Ενώ ήταν σκοτάδι αρχίζει και γίνεται φως.
Κάτι ανάλογο γίνεται μέσα στην ψυχή, όταν αρχίσει να αναζητά τον Θεό. Ενώ είναι σκοτάδι, γίνεται φως.
Πότε λάμπει φως μέσα στην ψυχή μας; Όταν θα παύσουμε να βλέπουμε τον διπλανό μας αντίπαλο. Όταν θα τον βλέπουμε φίλο και αδελφό. Κάνοντας μια τέτοια προσπάθεια, να έχουμε τον διπλανό φίλο και αδελφό, το φως του Χριστού θα έλθει γρήγορα στην ψυχή μας.
Να πούμε κάτι ακόμη; Τότε αρχίζει να λάμπει φως στην ψυχή σου, όταν αισθάνεσαι την παρουσία σου στην Εκκλησία, χαρά. Όταν αγαπάς την προσευχή. Όταν αγαπάς την νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής που γίνονται εις δόξαν Χριστού. Που για μας σταυρώθηκε την Παρασκευή, και την Τετάρτη τον πρόδωσε ο μαθητής Του Ιούδας. Νηστεύουμε, για να μην καταντήσουμε να τον προδώσουμε όπως εκείνος.
Τότε έχεις φως μέσα σου, όταν βλέποντας τον παπά να ευλογεί, καταλαβαίνεις ότι δέχεσαι την ευλογία τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του ίδιου. Ο ιερέας σαν άνθρωπος -από τον εαυτό του- δεν έχει να δώσει τίποτε. Από τον Χριστό όμως έχει να δώσει όλα τα πλούτη της Βασιλείας Του. Γιατί με την ιερωσύνη έβαλε ο Χριστός τον πλούτο Του και τις ευεργεσίες Του στα χέρια και τις ενέργειες των ιερέων.
Ευεργεσία είναι το Βάπτισμα. Ευεργεσία η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία. Ευεργεσία ο χριστιανικός γάμος. Ευεργεσία είναι οι ευχές για τους κεκοιμημένους. Να τους συγχωρήσει ο Θεός εκείνα που οι ίδιοι δεν πρόφθασαν να ρυθμίσουν στη ζωή τους. Ευεργεσία είναι το κάθε τι, που γίνεται μέσα στην Εκκλησία.
Ας φιλοτιμηθούμε να πηγαίνουμε με τα πόδια της ψυχής μας, όλο και πιο κοντά στον πατέρα μας τον Επουράνιο.
Για να ανοίγουν τα μάτια μας και να βλέπουμε εκείνα που προηγουμένως δεν βλέπαμε:
Τις δωρεές Του και την αξία τους.
Και ακόμη να βλέπουμε τον εαυτό μας σωστά.
Να βλέπουμε την αξία που έχει η ψυχή μας και την αξία και την χαρά της αιώνιας ζωής. Αμήν.
Χριστός Ἀνέστη!
Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου