Η “υπόθεση” Πάτση μπορεί να αφορά στο παρελθόν, αλλά η ζημιά που έχει κάνει στην εικόνα του τραπεζικού συστήματος και των servicers, είναι πάρα πολύ μεγάλη.
Θυμίζει κάποιους “ξυπόλητους” εργαζόμενους στο εμπορικό ναυτικό που εξασφάλιζαν από τον κολλητό τους υπουργό Ναυτιλίας άδειες άγονης γραμμής, πήγαιναν στις τράπεζες με τα χαρτιά αυτά ως
εγγύηση και έπαιρναν θαλασσοδάνεια αγοράς “σαπιοκάραβων”, τα οποία δρομολογούσαν στα νησιά και έτσι, από τον ένα χρόνο στον άλλο, ο πρώην καπετάνιος γινόταν εφοπλιστής. Εννοείται, με το αζημίωτο, τόσο για τον υπουργό, όσο και για το κόμμα του.Και στην μεν περίπτωση των “εφοπλιστών”, μικρό το κακό για την ευρύτερη κοινωνία. Ένα σκανδαλάκι δανειοδότησης που αφορούσε στενό κύκλο προσώπων, άντε και τους νησιώτες που ταξίδευαν με …τέταρτης κατηγορίας καράβια.
Στην περίπτωση των “Πάτσηδων”, το κακό που γίνεται είναι μεγάλο. Και θα έχει ευρύτερες συνέπειες, καθώς αγγίζει εκατομμύρια ανθρώπους μπλεγμένους στη “γάγγραινα” του δανεισμού που δεν μπορούν να πάρουν ανάσα, είτε γιατί δεν μπορούν να είναι συνεπείς στις δανειακές υποχρεώσεις τους (η πλειοψηφία), είτε γιατί εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις και ενώ έχουν, δεν πληρώνουν (στρατηγικοί κακκοπληρωτές, μπαταχτσήδες).
Καθόλου τυχαίο δεν είναι που η υπόθεση “Πάτση”, γνωστή εδώ και πολλούς μήνες, βρήκε πρώτη θέση δημοσιότητας σε όλα τα ΜΜΕ, όταν ο Άρειος Πάγος με την απόφαση 822/2022, ουσιαστικά μπλοκάρει τους πλειστηριασμούς περιουσίας των οφειλετών από τους servicers, οδηγώντας σε σοβαρό κίνδυνο κατάρρευσης το μοντέλο στο οποίο στηρίχθηκε η εξυγίανση των τραπεζικών χαρτοφυλακίων, μέσω τιτλοποιήσεων του “Ηρακλή” με τις κρατικές εγγυήσεις των 20 περίπου δισ. αλλά και τα senior bonds των τραπεζών.
Η υπόθεση “Πάτση”:
- Δυσφημεί τον “Ηρακλή”
- Αμφισβητεί το “δίκαιο” της πολιτικής των servicers (και κατ’ επέκταση των τραπεζών) και των δικηγορικών γραφείων Μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ενημερώνεται μέσω δημοσιευμάτων για “αχυρανθρώπους, για πλυντήριο των εισπρακτικών εταιρειών που ξεπλένουν μαύρο χρήμα παίρνοντας τσάμπα κόκκινα δάνεια πολλών δισεκατομμυρίων”. Στο στόχαστρο και δικηγορικά γραφεία με ονοματεπώνυμο που φιγουράρουν στις παραπολιτικές στήλες για τη δράση τους αλλά κυρίως για το πως πήραν και πόσα βγάζουν από τις δουλειές αυτές.
Αν λάβουμε υπόψη ότι στα δημοσιεύματα η επωδός είναι “τι κάνουν οι Εισαγγελείς”, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι η υπόθεση με τους “Πάτσηδες” μπορεί να πάρει και ποινικές διαστάσεις. Οι πολιτικές διαστάσεις είναι δεδομένες, η αντιπολίτευση βρήκε πεδίο ενασχόλησης λαμπρό και φυσικά ελάχιστοι θυμούνται ότι όλο αυτό το σκηνικό στήθηκε το 2015.
Εδώ και λίγες μέρες, στο όλο παζλ προστέθηκε και η περίπτωση της μεγάλης διαφοράς μεταξύ των επιτοκίων χορηγήσεων και των επιτοκίων που δίνουν οι τράπεζες στους καταθέτες. Δημοσίευμα μεγάλης κυριακάτικης εφημερίδας αναφέρει: “Τον Αύγουστο του 2022 το μέσο επιτόκιο νέων δανείων από τις ελληνικές τράπεζες προς ιδιώτες και ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά ιδρύματα ανέβηκε στο 5,14%, σχεδόν ίδιο με τον Αύγουστο 2019, πριν από 3 χρόνια (5,16%), πολύ πριν από την πανδημία και την ενεργειακή κρίση. Το μέσο επιτόκιο που έδιναν όμως στους αποταμιευτές για να προσελκύσουν νέες καταθέσεις τον Αύγουστο του 2019 ήταν 0,26%, ενώ τον Αύγουστο φέτος 0,04%. Ήταν δηλαδή 6,5 φορές μεγαλύτερο! Την ίδια στιγμή, ξένες τράπεζες προσφέρουν 10πλάσια ή και 50πλάσια επιτόκια καταθέσεων (έως και 2%)…”
Άλλο δημοσίευμα, επαναφέρει τα γνωστά στοιχεία περί του αποκλεισμού δανειοδότησης λόγω υποχρεώσεων και εκκρεμοτήτων. Από 850.000 ΑΦΜ μόλις 50.000 επιχειρήσεις θεωρούνται επιλέξιμες για δανεισμό. Πρόκειται για 500 μεγάλες επιχειρήσεις (με βάση τον κοινοτικό ορισμό) περίπου 4.500 μεσαίες και 45.000 μικρές.
Τούτων δοθέντων και με τις εκλογές την άνοιξη, τα πράγματα δεν δείχνουν καθόλου εύκολα για τράπεζες και servicers. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι τα αποτελέσματα 9μήνου – κερδοφορία που θα ανακοινωθούν από τις τράπεζες θα είναι καλά, έως και πολύ καλά, τα ποσοστά μείωσης των κόκκινων δανείων στα χαρτοφυλάκιά τους, θα είναι από καλά, έως εντυπωσιακά και οι χρηματοδοτήσεις στην οικονομία (ως απόλυτα νούμερα), γενναιόδωρες.
Πόσο όμως αυτές οι ανακοινώσεις αγγίζουν το μεγάλο μέρος της πραγματικής οικονομίας και κοινωνίας;
Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που ζητεί απάντηση. Γιατί, για παράδειγμα, δεν νοείται, μέσα στα τόσα καλά, ένας εγγυητής ρυθμισμένου ενυπόθηκου δανείου 25.000 ευρώ που δεν χρωστά ο ίδιος ούτε σεντς πουθενά, να μην δικαιούται πιστωτικής κάρτας με το αιτιολογικό ότι ο δανειολήπτης δεν ήταν συνεπής σε τρεις κατά σειρά καταβολές των δόσεων του δανείου. (Χιλιάδες οι περιπτώσεις…)
Βασίλης Βαλαμβάνος, vasval9@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου