Ενισχύθηκε η Δεξιά, η Αριστερά και… η αποχή – Κατέρρευσαν τα συστημικά κόμματα
Μπορεί με μια πρώτη ανάγνωση των ποσοστών του πρώτου γύρου στις γαλλικές εκλογές ο Εμάνουελ Μακρόν να είναι ο μεγάλος νικητής, καθώς πήρε 27,6%, την ώρα που η δεύτερη Μαρίν Λεπέν πήρε 23,4%.
Παρόλα αυτά πρέπει να αναφερθούμε σε κάποια σημαντικά στοιχεία, τα οποία ίσως μας δείξουν και ποιος θα είναι ο νικητής του δευτέρου γύρου.
Αυτό που παρατηρείται είναι η ενίσχυση της λεγόμενης «αντισυστημικής ψήφου», αλλά και τα ποσοστά αποχής που παρατηρήθηκαν.
Από τα Δεξιά η Μαρίν Λεπέν με 23,41% αύξησε το ποσοστό της σε σχέση με το 2017, όμως αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι η συνολική ενίσχυση της Δεξιάς, καθώς εάν αθροίσουμε το ποσοστό της Λεπέν με το ποσοστό του Ζεμούρ προκύπτει ένα ποσοστό άνω του 30%, ενώ αυτή τη φορά και η Πεκρές χρησιμοποίησε ρητορική η οποία ταίριαζε πιο πολύ με την Δεξιά (ασχέτως εάν είπε ότι στον δεύτερο γύρο θα στηρίξει τον Μακρόν).
Κυρίως όμως αυτό που βλέπουμε είναι ότι οι πρώτες δημοσκοπήσεις παραπέμπουν σε μια νίκη μεν του Μακρόν στον δεύτερο γύρο, αλλά με μικρή διαφορά από την Λεπέν.
Αυτή άλλωστε δείχνει και η διαφορά από το 2017, καθώς αυτή τη φορά η Μαριν Λεπέν, που ήταν πρώτη στις προτιμήσεις όσων αυτοπροσδιορίζονται ως εργάτες, των κατοίκων των μικρών πόλεων και χωριών και όσων έχουν εισόδημα έως 1250 ευρώ το μήνα και δεύτερη στις προτιμήσεις των νέων, μπαίνει στο δεύτερο γύρο με προοπτική να πάρει ένα σημαντικό ποσοστό, την ίδια ώρα που ολοένα και περισσότερο οι θέσεις και οι απόψεις της Δεξιάς επηρεάζουν, όπως φάνηκε και στην προεκλογική εκστρατεία ευρύτερα τμήματα του γαλλικού πολιτικού σκηνικού.
Ενίσχυση της Αριστεράς… των ανεμβολίαστων
Από τη μεριά του ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, πέτυχε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Αύξησε το ποσοστό του σχεδόν στο 22% και βρέθηκε λίγο πίσω από την Μαρίν Λεπέν. Εάν συνυπολογίσουμε ότι αυτή τη φορά το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν τον υποστήριξε, επιλέγοντας να κατεβάσει την «κομματική» υποψηφιότητα του Φαμπιέν Ρουσέλ, που πήρε 2,3%, γίνεται σαφές ότι ο Μελανσόν κατάφερε μέσα από την ίδια την προεκλογική του εκστρατεία να διευρύνει την επιρροή του, να πετύχει το υψηλότερο ποσοστό της Αριστεράς πέραν των σοσιαλιστών (το αμέσως προηγούμενο ποσοστό ήταν του Ζ. Ντυκλό ως υποψηφίου του ΓΚΚ το 1969, που είχε πάρει 21,27%) και παραλίγο να μπει στον δεύτερο γύρο.
Ο Μελανσόν, παρότι μεγαλύτερος σε ηλικία από τους συνυποψηφίους του, κατάφερε να είναι πρώτος στις προτιμήσεις των νέων ψηφοφόρων, καθώς οι εκτιμήσεις είναι ότι πήρε το 31% των ψηφοφόρων της ηλικιακής κατηγορίας 18-24 και 34% της ηλικιακής κατηγορίας 25-34%.
Από τη μεριά του ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, πέτυχε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Αύξησε το ποσοστό του σχεδόν στο 22% και βρέθηκε λίγο πίσω από την Μαρίν Λεπέν. Εάν συνυπολογίσουμε ότι αυτή τη φορά το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν τον υποστήριξε, επιλέγοντας να κατεβάσει την «κομματική» υποψηφιότητα του Φαμπιέν Ρουσέλ, που πήρε 2,3%, γίνεται σαφές ότι ο Μελανσόν κατάφερε μέσα από την ίδια την προεκλογική του εκστρατεία να διευρύνει την επιρροή του, να πετύχει το υψηλότερο ποσοστό της Αριστεράς πέραν των σοσιαλιστών (το αμέσως προηγούμενο ποσοστό ήταν του Ζ. Ντυκλό ως υποψηφίου του ΓΚΚ το 1969, που είχε πάρει 21,27%) και παραλίγο να μπει στον δεύτερο γύρο.
Ο Μελανσόν, παρότι μεγαλύτερος σε ηλικία από τους συνυποψηφίους του, κατάφερε να είναι πρώτος στις προτιμήσεις των νέων ψηφοφόρων, καθώς οι εκτιμήσεις είναι ότι πήρε το 31% των ψηφοφόρων της ηλικιακής κατηγορίας 18-24 και 34% της ηλικιακής κατηγορίας 25-34%.
Ήταν επίσης ο υποψήφιος που πήρε πρωτιές στα λαϊκά προάστια του Παρισιού, με την ισχυρή παρουσία ψηφοφόρων με μεταναστατευτική καταγωγή.
Αυτό έχει να κάνει με την αναγνωρισιμότητά του, την απήχησή θέσεων του, το γεγονός ότι είχε μια πολύ μαχητική κοινοβουλευτική παρουσία, τη στήριξη που έδωσε σε μεγάλα κινήματα όπως τα «Κίτρινα Γιλέκα», τη στάση του σε ζητήματα όπως τα «υγειονομικά διαβατήρια».
Η υπόλοιπη αριστερά δεν πήγε ιδιαίτερα καλά.
Αυτό έχει να κάνει με την αναγνωρισιμότητά του, την απήχησή θέσεων του, το γεγονός ότι είχε μια πολύ μαχητική κοινοβουλευτική παρουσία, τη στήριξη που έδωσε σε μεγάλα κινήματα όπως τα «Κίτρινα Γιλέκα», τη στάση του σε ζητήματα όπως τα «υγειονομικά διαβατήρια».
Η υπόλοιπη αριστερά δεν πήγε ιδιαίτερα καλά.
Η Αν Ινταλγκό, παίρνοντας 1,74%, επιβεβαίωσε ότι το σοσιαλιστικό κόμμα είναι πια μια σκιά του εαυτού του και δύσκολα μπορεί να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας.
Ο Γιανίκ Ζαντό από τους Οικολόγους πήρε 4,58%, που μπορεί να είναι καλύτερο από το ποσοστό των Σοσιαλιστών, αλλά καλείται να αναμετρηθεί με το γεγονός ότι ο Μελανσόν έχει καταλάβει πια και ένα μέρος του χώρου αυτού.
Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα με την υποψηφιότητα Ρουσέλ επίσης έδειξε ότι δεν πρόκειται να ανακτήσει ξανά τη θέση την οποία κάποτε είχε στη γαλλική πολιτική ζωή.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι πολίτες που ανήκουν στην Αριστερά ψήφισαν τον μοναδικό υποψήφιο που πήρε ξεκάθαρη στάση στο θέμα του κορωνοϊού και ήταν αντίθετος με τα πιστοποιητικά Covid-19!
Αν και ο ίδιος ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει τον Ε.Μακρόν στον δεύτερο γύρο είναι αρκετά πιθανό ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του τελικά να πάει στην Μαρίν Λεπέν.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι πολίτες που ανήκουν στην Αριστερά ψήφισαν τον μοναδικό υποψήφιο που πήρε ξεκάθαρη στάση στο θέμα του κορωνοϊού και ήταν αντίθετος με τα πιστοποιητικά Covid-19!
Αν και ο ίδιος ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει τον Ε.Μακρόν στον δεύτερο γύρο είναι αρκετά πιθανό ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του τελικά να πάει στην Μαρίν Λεπέν.
Κατάρρευση για τις παραδοσιακές δυνάμεις
Παρατηρείται παράλληλα ότι τα κόμματα που όριζαν τις τύχες της Γαλλίας έως το 2017 κατέρρευσαν.
Αυτή τη φορά τόσο οι κληρονόμοι της γκωλικής παράδοσης όσο και της σοσιαλιστικής, τις δύο μεγάλες δεξαμενές ψήφων από τις οποίες αντλεί, εμφανίζονται εξαιρετικά απομειωμένοι.
Η Βαλερί Πεκρές πήρε μόλις 4,8%, την ώρα που ο Φρανσουά Φιγιόν είχε πάρει 20%, ενώ η Αν Ινταλγκό των Σοσιαλιστών έπεσε κάτω από το 2%, την ώρα που ο Μπενουά Χαμόν είχε καταφέρει να πάρει 6,36%.
Παρατηρείται παράλληλα ότι τα κόμματα που όριζαν τις τύχες της Γαλλίας έως το 2017 κατέρρευσαν.
Αυτή τη φορά τόσο οι κληρονόμοι της γκωλικής παράδοσης όσο και της σοσιαλιστικής, τις δύο μεγάλες δεξαμενές ψήφων από τις οποίες αντλεί, εμφανίζονται εξαιρετικά απομειωμένοι.
Η Βαλερί Πεκρές πήρε μόλις 4,8%, την ώρα που ο Φρανσουά Φιγιόν είχε πάρει 20%, ενώ η Αν Ινταλγκό των Σοσιαλιστών έπεσε κάτω από το 2%, την ώρα που ο Μπενουά Χαμόν είχε καταφέρει να πάρει 6,36%.
Αυτό σημαίνει μια εντυπωσιακή αθροιστική μείωση του χώρου που κάλυπταν τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, δηλ. οι Σοσιαλιστές και οι παραλλαγές της Κεντροδεξιάς, τουλάχιστον σε επίπεδο πρώτου γύρου προεδρικών εκλογών.
Γιατί τρομάζει το Μαξίμου
Αυτό που έγινε ξεκάθαρο στην Γαλλία είναι η… λαϊκή οργή. Αν παρατηρήσει κάποιος τις δημοσκοπήσεις θα δει ότι πριν περίπου έναν μήνα ο Ε.Μακρόν είχε αρκετά υψηλότερα ποσοστά και όλα έδειχναν ότι θα κάνει «περίπατο».
Παρόλα αυτά η ακρίβεια, λόγω των κυρώσεων στη Ρωσία, ενίσχυσαν την οργή που ήδη υπήρχε λόγω του Covid-19 και των μέτρων που πάρθηκαν.
Γι’ αυτό το λόγο ενισχύθηκε η λεγόμενη αντισυστημική ψήφος, είτε από Δεξιά, είτε από Αριστερά, ενώ παράλληλα έπεσαν και τα ποσοστά των κομμάτων εξουσίας.
Αυτό που έγινε ξεκάθαρο στην Γαλλία είναι η… λαϊκή οργή. Αν παρατηρήσει κάποιος τις δημοσκοπήσεις θα δει ότι πριν περίπου έναν μήνα ο Ε.Μακρόν είχε αρκετά υψηλότερα ποσοστά και όλα έδειχναν ότι θα κάνει «περίπατο».
Παρόλα αυτά η ακρίβεια, λόγω των κυρώσεων στη Ρωσία, ενίσχυσαν την οργή που ήδη υπήρχε λόγω του Covid-19 και των μέτρων που πάρθηκαν.
Γι’ αυτό το λόγο ενισχύθηκε η λεγόμενη αντισυστημική ψήφος, είτε από Δεξιά, είτε από Αριστερά, ενώ παράλληλα έπεσαν και τα ποσοστά των κομμάτων εξουσίας.
Παράλληλα αυτό που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει είναι ότι η Γαλλία είναι διαιρεμένη, δηλαδή η Μαρίν Λεπεν και ο Ζαν Λυκ Μελανσόν που θεωρητικά είναι πρόσωπα που πήραν ψήφο από πολίτες που θέλουν σοβαρές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα εκφράζουν δύο τελείως αντίθετα κοινά.
Τον ίδιο διχασμό προσπαθεί να φέρει στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό και η Νέα Δημοκρατία, η οποία υιοθετεί γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο τη θεωρία των δύο άκρων, ώστε να σπάσουν από την λαϊκή οργή σε μικρότερα κόμματα, ενώ παράλληλα δημιουργούνται κόμματα γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, καθώς μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει το κόμμα που θα μπορέσει να κερδίσει τις ψήφους των δυσαρεστημένων από την ηγεσία του Κ.Μητσοτάκη, τόσο στο θέμα της Ουκρανίας, όσο στο θέμα του εμβολιασμού και του Covid-19.
pronews.gr
Τον ίδιο διχασμό προσπαθεί να φέρει στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό και η Νέα Δημοκρατία, η οποία υιοθετεί γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο τη θεωρία των δύο άκρων, ώστε να σπάσουν από την λαϊκή οργή σε μικρότερα κόμματα, ενώ παράλληλα δημιουργούνται κόμματα γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, καθώς μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει το κόμμα που θα μπορέσει να κερδίσει τις ψήφους των δυσαρεστημένων από την ηγεσία του Κ.Μητσοτάκη, τόσο στο θέμα της Ουκρανίας, όσο στο θέμα του εμβολιασμού και του Covid-19.
pronews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου