Τα λάθη ομορφαίνουν τη ζωή!

"Τα λάθη μου με βοηθησαν πολύ στη ζωή μου"

του Μάνου Αντώναρου

Θέλει να σας μιλήσει ο κ. Γιαννακόπουλος.

-Ποιος Γιαννακόπουλος.
-Ο κ. Παύλος Γιννακόπουλος.
Φυσικά.
-Καλημέρα σας κ. Πρόεδρε. Πώς είστε;
-Καλημέρα Μανο… (δεν τον ήξερα)… καλα είμαι…εσυ παιδι μου;
-Μια χαρα κ. Πρόεδρε…πώς θα μπ…
(Με πρόλαβε)
-Θελω να σου ζητησω κάτι…πρόκειται για τον .... μου λεει το όνομα ενός αθλητικου συντάκτη…ωχ… ναι την ηξερα την ιστοριά…ο δημοσιογραφος είχε πει σε
μια εκπομπή κάτι προσβλητικο για τον κ. Γιαννακόπουλο… Ειχε γινει μύλος… καταλαβαινετε…ΜΕΓΚΑ …Παναθηναϊκός… Λεβεντογιάννης… κατα τη γνωμη μου του ξέφυγε του δημοσιογραφου…
-Μάλιστα κ. Πρόερδε.
-Παιρνω εσένα γιαι είσαι δημοσιογραφος, αλλα είσαι στις Δημοσιες Σχεσεις… βοήθησε να μην απολυθει το παιδί….αν το κανω εγω φανερά στις ειδήσεις θα φανεί ψέυτικο. Ενω δεν ειναι.
-Χα… Καταλαβαίνω κ. Πρόεδρε.
-Τα λάθη ομορφαίνουν τη ζωή.
-Σωστα κ. Πρόερδε.
-Ξέρεις ποιος μου το’μαθε αυτο;
-Ποιος;
-Ο πατέρας σου!
-….. τον ξερατε;
-Δυστυχως όχι… όμως τοχα δει κάποτε που τόγραψε σε μια γελοιογραφιά του σε ενα περιοδικό…
-Το ΡΟΜΑΝΤΖΟ…
-Ναι… και μου εντυπώθηκε. Τα λάθη μου με βοηθησαν πολύ στη ζωή μου.
-Τι ωραιο κ. Πρόεδρε. 
-Εχω το άλμπουμ που έφτιαξε ο πατέρας σου με γελοιογραφιες της ομάδας που πήγε στο Γουέμπλει. Εχω ενα αντιτυπο… εκπληκτικό…. δυστυχως βγηκαν λίγα… (Αλήθεια είναι)
-Θα το φροντίσω κ. Πρόεδρε.
-Να’σαι καλα αγόρι μου.
-Μπορω να πω οτι μιλήσαμε;
-Καθε λέξη! Εγω σε διαλεξα γιατι είσαι ο γιος του Αρχέλαου… και ήθελα να σου πω για τον πατέρα σου.
Ο Γιώργος Λεβεντογιάννης ήταν αυστηρός… και φωνακλάς… δεν ήταν τιμωρός.
Δεν χρειάστηκε καν να μεταφερω τη κουβέντα… Τον φωναξε…τον εχεσε…τον τιμωρησε απο τα ρεπορτάζ κανενα διμηνο … δεν τον απέλυσε.
(Γι αυτο και δεν μπορω να σας πω το ονομα του… Δεν θα τοθελε πολύ ΄περισσότερο ο Παυλος Γιαννκόπουλος.
Ετσι η κουβενα μου με τον κύριο Παύλο εμεινε δική μου. Δωρο μου.
Ουτε του ξαναμιλησα όυτε τον συναντησα ποτέ στη ζωή μου…
Ενα τηλέφωνημα ξερω γω ενός λεπτού… με έναν χαριτωμενο ανθρωοπο…που με διάλεξε για κάτι που ήθελε επειδή κάποτε μια λεζάντα του πατερα μου τον είχε εντυπωσιάσει.
Υποθετω οτι θα μπορούσε να παρει είτε τον Βαρδή είτε τον ίδιο τον Λεβνετογιάννη… πήρε εμένα όμως λόγω μιας αναμνησης… και μάλιστα για ενα θέμα εντελώς ηθικό... πραγματικης μεγαλοσύνης.
Τότε τον πρόσεξα.
Και καταλαβα γιατι όλοι που τον ήξεραν μου έλεγαν ότι ήταν τρυφερός άνθρωπος…
Δεν είχα κανέναν λόγο να το αμφισβητήσω.
Νομίζω ότι (από όσα διαβάζω) του άρεσε να κάνει δώρα στους ανθρώπους.

sdna.gr