Η συμμορία και το χρέος, οι Γερμανοί και οι Έλληνες

Κ.Σημίτης-Λ.Παπαδήμος (2002)

Από τη μία πλευρά έχουμε μία σοβαρή οικονομική γερμανική εφημερίδα, τη Handelsblatt, η οποία δημοσιεύει την έρευνα ενός ινστιτούτου (πηγή), σύμφωνα με την οποία τα εξής:

“Από τα 215,9 δις € με τα οποία ενισχύθηκε η Ελλάδα στα πλαίσια των δύο πρώτων προγραμμάτων, μόνο τα 9,7 δις € (λιγότερα από το 5%) οδηγήθηκαν στον ελληνικό προϋπολογισμό, βοηθώντας θεωρητικά τους πολίτες. Ούτε αυτό δεν
γνωρίζει κανείς ακριβώς, αφού τα δύο διεφθαρμένα πολιτικά κόμματα εξουσίας χρησιμοποιούσαν τα χρήματα κατά το δοκούν.

Συγκεκριμένα, με τα 139,2 δις €, άρα με το 64% του συνολικού ποσού, εξοφλήθηκαν χρέη και πληρώθηκαν τόκοι. Στις τράπεζες δόθηκαν 37,3 δις € (17%), ενώ τα 30 δις € περίπου χρησιμοποιήθηκαν ως κίνητρο για τους επενδυτές, έτσι ώστε να συμμετέχουν στο PSI.

Ως εκ τούτου είναι επίσημο το ότι, αυτοί που ωφελήθηκαν περισσότερο από τα πακέτα βοηθείας ήταν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ – ενώ η διάσωση θα πληρωθεί τελικά από τους ευρωπαίους φορολογουμένους, αφού οι απαιτήσεις έχουν πια συγκεντρωθεί στο ESM. Τα αποτελέσματα της μελέτης τεκμηριώνουν ότι, για τους Ευρωπαίους φορολογουμένους (συμπεριλαμβανομένων φυσικά των Ελλήνων), θα ήταν καλύτερη μία διαγραφή του ελληνικού χρέους“.

Από την άλλη πλευρά έχουμε μία επίσης σοβαρή ελληνική εφημερίδα, την Καθημερινή, η οποία δεν δημοσιεύει καμία έρευνα, άλλα ένα άρθρο ενός οικονομολόγου της, με τον τίτλο 

«Η συμμορία και το χρέος» – όπου ως συμμορία πιθανολογούμε πως εννοεί όλους εκείνους τους Έλληνες, οι οποίοι δεν συμφωνούν με τα μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την Τρόικα.

Μεταξύ άλλων, χωρίς να αναφερθούμε στις ανακρίβειες του άρθρου, καθώς επίσης στη διαφορά των ποσών συγκριτικά με τη γερμανική έρευνα,  γράφει μεταξύ άλλων τα εξής:

“Η απίθανη αυτή (σσ. γερμανική) σχολή, η οποία δεν ξέρω κι αν απονέμει και τίτλους επιτίμων διδακτόρων, υποστηρίζει ότι όλη αυτή η τεράστια, η μυθώδης εξυπηρέτηση, έγινε με… 9,7 δισ. ευρώ στον ελληνικό προϋπολογισμό. Ποιος καθηγητίσκος τα γράφει στα σοβαρά αυτά; …..Με τη δημοσίευση αυτής της προπαγανδιστικής σαλάτας, τα ελληνικά μέσα πήραν φωτιά. Οι γνωστοί άγνωστοι άρχισαν να βρίζουν την Ευρώπη και να προβληματίζονται δήθεν αδόλως σχετικά με τη χρησιμότητα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.

Αυτή η εγκληματική μαφία που βρέθηκε ιστορικά μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα που διαχειρίστηκαν τη μεταπολίτευση και που παρεπιδημεί σε τσοντοκάναλα και εφημερίδες ανύπαρκτης κυκλοφορίας, αυτή η προσοδοθηρική συμμορία της πελατειακής Ελλάδας που θέλει τη δραχμή για να επανακαταλάβει τη χώρα, δηλητηριάζει συνεχώς τον λαό με αήθη ψέματα, υπονομεύοντας τα προγράμματα διάσωσης, που παρά τα όποια λάθη τους, τα οποία ο υπογράφων έχει επισημάνει διεθνώς και αρμοδίως, διέσωσαν τη χώρα από τον αυτοκτονικό της εαυτό“.

Αποφεύγοντας τώρα να κρίνουμε τις «κοσμητικά» επίθετα που χρησιμοποιούνται, τα οποία τα οποία φυσικά δεν είναι επιστημονικά και δεν αρμόζουν καθόλου σε ένα σοβαρό έντυπο, ο Έλληνας καθηγητής κατακρίνει τους Γερμανούς συναδέλφους του, επειδή πήραν το μέρος της πατρίδας μας.

Θεωρεί λοιπόν πως η γερμανική ανάλυση είναι λανθασμένη, πως τα μνημόνια είναι σε γενικές γραμμές σωστά παρά τα όποια λάθη τους, καθώς επίσης πως το ΔΝΤ έκανε σχετικά καλά τη δουλειά του – παρά το ότι το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχθηκε πως έκανε τεράστια λάθη (άρθρο), τα οποία έχουμε και εμείς επισημάνει σε αναλύσεις μας (πηγή), καθώς επίσης πως έπρεπε να επιμένει στην αρχική του θέση περί ανάγκης ονομαστικής διαγραφής του χρέους.

Παράλληλα, ο Έλληνας θεωρεί όλα τα άρθρα που έχουν δημοσιευθεί στο διεθνή και ελληνικό τύπο, έχοντας επαρκώς τεκμηριωθεί, σύμφωνα με τα οποία η πρόθεση της Τρόικας ήταν πρωτίστως η διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, λανθασμένα, ίσως κακοπροαίρετα και προπαγανδιστικά!

Συμπεραίνουμε λοιπόν πως εν προκειμένω ισχύει το ρητό, με βάση το οποίο «Όταν έχεις τέτοιους φίλους, τί τους θέλεις τους εχθρούς;» – απορώντας ειλικρινά για το σκοπό που είχε η δημοσίευση του άρθρου από την Καθημερινή επειδή, ακόμη και αν υποθέσει κανείς πως είναι αντικειμενικό, δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση τα διεθνή συμφέροντα της πατρίδας μας. 

Άλλωστε αυτό είναι που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει και όχι οι απόψεις ενός οποιουδήποτε, ο οποίος ενδεχομένως θέλει να αποδείξει πως είναι καλύτερος ως επιστήμονας από τους Γερμανούς συναδέλφους του, ακόμη και αν κάνει κακό στην πατρίδα του!

απο το  http://news.analyst.gr