Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Από την καρτερίαν εις την πίστιν

Χριστός Ανέστη!

Η 4η Κυριακή από την Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα σήμερα, η Κυριακή του Παραλύτου, όπως μας είναι γνωστή, και η Αγία μας Εκκλησία τιμά την ιερή μνήμη των αγίων Μαρτύρων Δημητρίου, Παύλου, Βασιλίσκου και Βλαδιμήρου.

Αναγνώσθηκε στις Εκκλησίες μας η Ευαγγελική περικοπή της θεραπείας από τον
θείο Διδάσκαλο του Παραλύτου, που ήταν κατάκοιτος 38 ολόκληρα χρόνια, κοντά στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά.

Ο Ιησούς Χριστός πλησιάζει και ερωτά τον πονεμένο αυτόν άνθρωπο:

 «Θέλεις να γίνης καλά, να γιατρευθής ;». 

Παραπλήσια ερώτησι έκανε και στον τυφλό στην Ιεριχώ.

 «Τι θέλεις να κάνω για σένα;». 

Και σχολιάζει σχετικά ο αείμνηστος Κοζάνης Διονύσιος. 

Μια ερώτησι είναι αυτή με το «θέλεις»; που απευθύνει ο Κύριος, όταν πρόκειται να κάνει θαύμα σε αρρώστους.

 Άλλη ερώτησι του Θεανθρώπου γίνεται με το ρήμα «πιστεύεις;». 

Και η μεν πίστις είναι ο απαραίτητος όρος από μέρους του ανθρώπου για να γίνη σ᾽αυτόν το θαύμα. 

Αλλά η θέλησις άραγε ποιό λόγο έχει;

 Η ερώτησις του Ιησού φαίνεται σαν άκαιρη και ο παράλυτος της Βηθεσδά θα μπορούσε να απαντήση: 

«Έχεις έλθει εδώ για να μας διασύρης και διακωμωδήσης, αφού ερωτάς αν θέλω να γίνω καλά».

 Άλλωστε δεν γνώριζε ποιός ήταν ο ερωτών, ούτε ότι μπορούσε η ότι επρόκειτο να τον θεραπεύση. 

Γιατί λοιπόν και ερωτά ο Ιησούς Χριστός; 

 «Όχι για να μάθη. Διότι είναι περιττό να μάθη για κάποιο φανερό πράγμα. Αλλά για να φανή σε όλους από την απάντησι η καρτερία του».

Πράγματι είναι καταπληκτική η καρτερία του παραλύτου, γιατί η ασθένεια είναι καλός παιδαγωγός για εκείνους που ξέρουν να την δεχθούν και να τη σηκώσουν. 

38 χρόνια ο παράλυτος ωρίμασε πια σ᾽αυτή την ασθένεια. Στην ωρίμανσι αυτή οφείλεται η καρτερία και στην καρτερία αυτή διαλάμπει η πίστις, για την οποία ερωτά ο Ιησούς.

Αλλά στο ερώτημα «θέλεις;» του Ιησού Χριστού πρέπει να αναζητήσωμε ένα βαθύτερο λόγο. Μια χρονίζουσα κατάστασι αθλιότητας δημιουργεί εξοικείωσι και η εξοικείωσις συνήθεια. Χάνεται βαθμηδόν η ελπίδα και ο πόθος της λυτρώσεως και νεκρούται κάθε θέλησι για αλλαγή και βελτίωσι. 

Μια ηθική οκνηρία και αδράνεια κατακυριεύει τον άνθρωπο, που ευχάριστα πια συντροφεύεται με την αθλιότητά του. 

Όταν είναι άρρωστος ηθικά, αδρανεί για να σκεφθή για την εξυγίανσί του. 

Όταν είναι σωματικά ασθενής, αισθάνεται κόπο να φροντίση για την θεραπεία του. 

Στην κατάσταση αυτή ο άνθρωπος είναι σαν ένας νεκρός χωρίς αίσθησι, ελπίδα, πίστι και θέλησι. Αυτό είναι απόγνωσι, άρνησι και απουσία ζωής.

Εκ διαμέτρου αντίθετο είναι η καρτερία. 

Το «εγκαρτερείν» και «διακαρτερείν» είναι κατάστασις και παρουσία της ζωής.

 Εκείνος που καρτερεί, θέλει.

 Και επειδή θέλει, πιστεύει.

 Και επειδή πιστεύει, ελπίζει. 

Το «θέλειν» είναι η ρίζα, διότι «θέλειν» είναι το «αγαπάν».

Δια τούτο ο Ιησούς Χριστός ερωτά• «θέλεις;»• Ο ασθενής απαντά• «δεν έχω άνθρωπο». Και ο ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύει: «το είπε αυτό, γιατί είχε την προσδοκία ότι ίσως σ᾽αυτό θα ήταν γι᾽αυτόν χρήσιμος ο Χριστός, στο να τον βάλη μέσα στο νερό και θέλει με αυτά τα λόγια να του συμπαρασταθή».

Αλλά ικανοποιήθηκε πάνω από κάθε προσδοκία. Με ένα λόγο, με τον κυριαρχικό και δημιουργικό θείο λόγο, «ευθέως εγένετο υγιής ο άνθρωπος» και όχι μόνο στάθηκε όρθιος, αλλά και σήκωσε το κρεββάτι του και περιπατούσε.

Στη συνέχεια θα παραθέσουμε ένα παράδειγμα που δείχνει την δύναμι της θελήσεως και της καρτερικής επιμονής στον πνευματικό αγώνα.

Ένας φιλόσοφος Αθηναίος είχε δύο μαθητάς.

  Ο ένας ήταν ανόητος, αλλά φιλόπονος. 

Ο άλλος ήταν έξυπνος, αλλά οκνηρός και απρόθυμος. Και στους δυό, μια μέρα, είπε.

-Θα αποτύχετε στην ζωή και οι δύο. Εσύ μεν θέλεις, αλλά δεν μπορείς. Ο άλλος έχει όλες τις δυνατότητες, αλλά δεν θέλει.

Αυτή είναι η πραγματικότης. Παιδιά με πολλές ικανότητες μένουν στο περιθώριο της ζωής, γιατί ποτέ δεν θέλησαν ν᾽αξιοποιήσουν τις ικανότητές τους και να δραστηριοποιηθούν. 

Νικημένοι από την αδράνεια έσκαψαν τα βάθρα ενός λαμπρού μέλλοντος μόνοι τους, με τα νύχια της αμελείας και της αδρανείας, γι᾽αυτό και σημείωσαν παταγώδη αποτυχία στην ζωή τους.

* *  *

Αγαπητοί μου αναγνώστες, έπειτα από την στοργική προσέγγισι του Θεανθρώπου Κυρίου μας στο πονεμένο πλάσμα του, τον επί 38 έτη παράλυτο και την επιτέλεσι του θαυμαστού σημείου της θεραπείας του, ύστερα από τα όσα ακούσαμε για τα θαύματα του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, για τη σημασία και τη σκοπιμότητά τους, και μετά από το εύστοχο παράδειγμα, που δείχνει την δύναμι της θελήσεως και της καρτερικής υπομονής εκείνων, στους οποίους γίνεται το θαύμα, το μήνυμα της σημερινής Κυριακής είναι να εμπιστευόμαστε τη ζωή μας και όλα τα θέματα του καθημερινού βίου (ασθένειες, πόνο, θλίψεις, δοκιμασίες) στον μεγάλο και Θείο Ιατρό, τον Κύριο και Θεό και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό και στην πάνσοφο πρόνοιά Του για τον κόσμο και τον άνθρωπο, να θέλουμε την σωματική, αλλά και την ψυχική γιατρειά μας και να ζητάμε πάντοτε την αγάπη, το έλεος και την φιλανθρωπία Του.

† Ο Κυθήρων Σεραφείμ

Ορθόδοξος Τύπος