Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση – Δυσκολίες και πειρασμοί

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Του Αγίου: Πραξ. στ΄ 8- ζ  5,47-60

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Της Κυριακής:  Ματθ. β΄ 13-23

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ

1. Μπροστὰ στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς

     

Θαύματα μεγάλα καὶ πρωτοφανὴ ἑορτάζουμε τὶς ἡμέρες αὐτὲς μὲ κέντρο τὴ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου. 
Ἐνῶ ὅμως θαυμάζουμε τὶς ὑπέροχες εὐαγγελικὲς διηγήσεις γιὰ τὴ δοξολογία τῶν ἀγγέλων, τὴν προσκύνηση τῶν ποιμένων, τὴν ὁδοιπορία καὶ τὰ δῶρα τῶν Μάγων, σήμερα τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς παρουσιάζει δοκιμασίες καὶ πειρασμοὺς ποὺ δημιουργοῦν ἔντονο προ­βληματισμό.
 Ἂς δοῦμε πῶς περιγράφει τὰ γεγονότα ὁ ἱε­ρὸς εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος.

    Ὅταν ἔφυγαν οἱ Μάγοι, ποὺ εἶχαν ἔρθει νὰ προσκυνήσουν τὸν
νεογέννητο Βασιλέα Χριστό, ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίστηκε στὸν Ἰωσὴφ καὶ τοῦ εἶπε: 

   –Σήκω, πάρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ Μητέρα του καὶ φύγε στὴν Αἴγυπτο, διότι ὁ Ἡρώδης πρόκειται νὰ ἀναζητήσει τὸ παιδὶ γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει. Καὶ μὴ φύγεις ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ἀλλὰ μεῖνε ἐκεῖ μέχρι νὰ σοῦ πῶ.

     

Πράγματι, ὁ Ἰωσὴφ σηκώθηκε ἀμέσως καί, μέσα στὴ νύχτα, πῆρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ μητέρα του καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὴν Αἴγυπτο. Κι ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι ποὺ πέθανε ὁ Ἡρώδης· γιὰ νὰ ἐπαληθευθεῖ ἀκριβῶς ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Κύριος μέσω τοῦ προφήτη: Ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο κάλεσα τὸν υἱό μου νὰ ἐπιστρέψει στὸν τόπο τῆς γεννήσεώς του. 

     Ἦταν στ’ ἀλήθεια μεγάλη δοκιμασία γιὰ τὴν πίστη τοῦ Ἰωσὴφ ἡ ξαφνικὴ εἰδοποίηση τοῦ ἀγγέλου νὰ φύγουν νύχτα καὶ νὰ ταξιδέψουν μαζὶ μὲ τὴν Παναγία καὶ τὸ θεῖο Βρέφος, ἐξόριστοι στὴν Αἴγυπτο. Θὰ μποροῦσε νὰ κλονιστεῖ ἡ πίστη του καὶ νὰ πεῖ στὸ Θεό: «Θεέ μου, Ἐσὺ εἶπες ὅτι Αὐτὸς θὰ σώσει τὸν λαό Του. Δὲν μπορεῖ τώρα νὰ σώσει τὸν ἑαυτό Του;... Δὲν μπορεῖς, Θεέ μου, νὰ πάρεις τὴν ψυχὴ τοῦ Ἡρώδη; Εἶναι ἀνάγκη νὰ περάσουμε ὅλη αὐτὴ τὴν ταλαιπωρία;...».

     Καμία ἀπὸ αὐτὲς τὶς σκέψεις, ὅμως, δὲν σκανδαλίζει τὸν πιστὸ δοῦλο τοῦ Θεοῦ. Ἔχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ ἀνταποκρίνεται μὲ προθυμία στὶς ὁδηγίες τοῦ ἀγγέλου. Καὶ ὑπομονετικὰ περιμένει νέες ὁδηγίες...

Κάποτε κι ἐμεῖς ἀντιμετωπίζουμε δυσ­κολίες καὶ θλίψεις. Κι ἴσως ἀρχίζουν νὰ μᾶς πολιορκοῦν οἱ λογισμοί: «γιατί νὰ μοῦ συμβεῖ αὐτό;... Ἀφοῦ πιστεύω στὸ Θεό, κάνω τὴν προσευχή μου... γιατί;...».

    Στὰ ἐρωτήματα αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀπαντήσει ἡ λογική. Μόνο ἡ καρδιὰ ποὺ ἀγαπᾶ καὶ ἐμπιστεύεται τὸν πανάγαθο Θεὸ μπορεῖ νὰ ξεπεράσει αὐτὰ τὰ διλήμματα. 

Ὁ ἅγιος Ἰωσήφ, τὸν ὁποῖο τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα, «Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν», μᾶς δείχνει τὸν δρόμο τῆς σιωπῆς καὶ τῆς ὑπομονῆς. Μᾶς καλεῖ νὰ ἀντιμετωπίζουμε κάθε ­δυσκολία μὲ ταπείνωση καὶ ὑπακοὴ στὸ θεῖο θέλημα. Μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ πανάγαθος Θεὸς ἐπιτρέπει κάθε δοκιμασία πάντοτε πρὸς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.

2. Ἡ κραυγὴ τῶν νηπίων

     Στὸ μεταξὺ ὁ σκληρὸς καὶ αἱμοσταγὴς Ἡρώδης, ὅταν κατάλαβε ὅτι οἱ Μάγοι τὸν ἑξαπάτη­σαν καὶ ἔφυγαν ἀπὸ ἄλλον δρόμο γιὰ τὴν πατρίδα τους, θύμωσε ὑπερβολικά. Ἔστειλε λοιπὸν στρα­τιῶτες, οἱ ὁποῖοι σκότωσαν ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ ἦταν στὴ Βηθλεὲμ καὶ σ’ ὅλα τὰ περίχωρα καὶ τὰ σύνορά της, ἀπὸ ἡλικία δύο ἐτῶν καὶ κάτω, σύμφωνα μὲ τὸ χρονικὸ διάστημα ποὺ ἐξακρίβωσε ἀπὸ τοὺς Μάγους. 

   

 Τότε πραγματοποιήθηκε ὁ λόγος τοῦ προφήτη Ἱερεμία: Φωνὴ σπαρακτικὴ ἀκούστηκε στὸ χωριὸ Ραμᾶ τῆς φυλῆς Βενιαμίν, «θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς». Ἡ Ραχὴλ κλαίει τὰ παιδιά της καὶ δὲν μπορεῖ μὲ κανέναν τρόπο νὰ παρηγορηθεῖ, διότι τὰ ἀθῶα αὐτὰ παιδιὰ δὲν ὑπάρχουν πλέον στὴ ζωή. 

Βέβαια, ἀργότερα πέθανε ὁ Ἡρώδης καὶ μάλιστα μὲ τρόπο φρικτό. Τότε ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίστηκε σὲ ὄνειρο πάλι στὸν Ἰωσὴφ στὴν Αἴγυπτο καὶ τοῦ εἶπε: 

    –Σήκω, πάρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ Μητέρα του καὶ πήγαινε στὴ χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν, διότι ἔχουν πεθάνει πλέον ἐκεῖνοι ποὺ ἤθελαν νὰ ἀφαιρέσουν τὴ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ. Σηκώθηκε λοιπόν, πῆρε τὸ παιδὶ καὶ τὴ Μητέρα του καὶ ἦλθε στὴν Παλαιστίνη. 

     Ἀλλὰ ὅταν ἄκουσε ὅτι στὴν Ἰουδαία βασίλευε ὁ Ἀρχέλαος στὴ θέση τοῦ πα­τέρα του Ἡρώδη, φοβήθηκε νὰ πάει ἐκεῖ. Ἔλαβε ὅμως νέα ὁδηγία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἡγεμόνας ἦταν ὁ Ἡρώδης ὁ Ἀντίπας, ποὺ ἦταν λιγότερο σκληρὸς ἀπὸ τὸν ἀδελφό του Ἀρχέλαο. Κι ἀφοῦ ἦλθε ἐκεῖ, ἐγκαταστάθηκε στὴν πόλη τῆς Ναζαρέτ. Γιὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν οἱ προφητεῖες ποὺ ἔλεγαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς θὰ δεχθεῖ τὴν ἀτιμία καὶ τὴν περιφρόνηση ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του, ὅπως ἔγινε ὅταν τὸν ὀνόμασαν περιφρονητικὰ Ναζωραῖο.

     Ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτὰ ποὺ περιγράφει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή, τὸ πιὸ συγκλονιστικὸ εἶναι ἡ τραγωδία μὲ τὴ σφαγὴ τῶν νηπίων στὴ Βηθλεέμ. Ποιὸς μπορεῖ νὰ μείνει ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὴν εἰκόνα τόσων ἀθώων βρεφῶν; Πρόκειται γιὰ πρωτοφανὴ θηριωδία τὴν ὁποία καταδικάζει ἀπερίφραστα κάθε ἐχέφρων ἄνθρωπος. 

   

 Ὡστόσο, τὸ παράδοξο καὶ ἐξωφρενικὸ εἶναι ὅτι ὁ Ἡρώδης καὶ ἡ καταστροφικὴ μανία του ἀναβιώνουν στὶς μέρες μας στὸ πρόσωπο τῶν ἀσυνείδητων ἰατρῶν καὶ τῶν γονέων ποὺ ἐπιπόλαια καταφεύγουν στὴν ἐγκληματικὴ ἔκτρωση.  

Κάθε χρόνο μὲ τὶς ἐκτρώσεις σκοτώνονται ἑκατομμύρια βρέφη, κι ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν κάλυψη τοῦ δῆθεν πολιτισμένου κόσμου μας! 

     Ἐπιτέλους, ἂς εὐαισθητοποιηθοῦμε, γιὰ νὰ σταματήσει αὐτὸ τὸ κακό. Εἶναι καιρὸς νὰ ἀναλάβουμε ὅλοι τὶς εὐθύνες μας. Ἡ κραυγὴ τῶν ἀθώων νηπίων ἂς μᾶς συγκλονίσει.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

απο τις http://aktines.blogspot.gr