2015, η προετοιμασία για το μεγάλο τελικό

Από όποια πλευρά και αν εξετάσει κανείς τι ακριβώς συνέβη το 2015, θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για μία μεγάλη προετοιμασία, όσον αφορά τη διεξαγωγή του τελικού παιχνιδιού – εν πρώτοις σε σχέση με τα πάγια περιουσιακά στοιχεία, στα οποία επικεντρώθηκαν οι φούσκες και ο πληθωρισμός, ως αποτέλεσμα των
πρωτοφανών παρεμβάσεων των κεντρικών τραπεζών (επιτόκια, πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης).

Όπως φαίνεται, οι ιδιοκτήτες χρηματικών απαιτήσεων (καταθέσεις, ομόλογα, δάνεια στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι – ενώ αυτοί που κατέχουν ποιοτικά πάγια (ακίνητα, μετοχές καλών εταιρειών όπως οι φαρμακευτικές, καθώς επίσης τα τρόφιμα κοκ.), θα έχουν κάποια δυνατότητα να διασώσουν την περιουσία τους, αφού ολοκληρωθεί ο τελικός.

Περαιτέρω, πολλές εταιρείες ενέργειας και πρώτων υλών, οι οποίες έχουν υποστεί μεγάλες ζημίες το 2015, πολύ δύσκολα θα αποφύγουν την κατάρρευση τους το 2016 – ενώ η πολιτική που ασκούν πλέον οι Η.Π.Α. ευρίσκεται στα όρια του προστατευτισμού, με δυσμενείς συνέπειες για τις εξαγωγικές επιχειρήσεις του υπόλοιπου πλανήτη, οι οποίες στοχεύουν στην αμερικανική αγορά.

Το σκάνδαλο της Volkswagen είναι χαρακτηριστικό, όσον αφορά τον προστατευτισμό, με την έννοια πως οι Η.Π.Α. έχουν επιβάλλει εξαιρετικά χαμηλές οριακές τιμές για τις εκπομπές ρύπων – στα 32 mlg ανά χιλιόμετρο, όταν στην Ευρώπη ευρίσκονται στα 86 mlg.

Με δεδομένο δε το ότι, οι αμερικανοί δεν έχουν ιδιαίτερες περιβαλλοντικές ευαισθησίες, ενώ οι αυτοκινητοβιομηχανίες τους δεν παράγουν πετρελαιοκίνητα επιβατικά, κατανοεί κανείς πως ο στόχος τους είναι εκείνες οι χώρες που εξάγουν αυτοκίνητα στην εσωτερική τους αγορά. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα πρόστιμα που επιβάλλουν στις τράπεζες άλλων κρατών (Deutsche Bank, UBS, BNP), καθώς επίσης σε ορισμένες ξένες επιχειρήσεις, με τους ξαφνικούς δασμούς στις εισαγωγές ατσαλιού από την Κίνα κλπ.

Συνεχίζοντας, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα παραμένει το παγκόσμιο χρέος, το οποίο αυξήθηκε ακόμη μία φορά κατά περίπου 70 τρις $ – αφού δεν είναι δυνατόν να κλιμακώνεται στο διηνεκές. Κάποια στιγμή λοιπόν θα ακολουθήσουν νομοτελειακά αναδιαρθρώσεις χρεών, αθετήσεις πληρωμών, καθώς επίσης διαγραφές – οπότε θα προκληθεί μεγάλη αναστάτωση στις αγορές.

Τα φθηνά πάντως χρήματα, τα οποία τύπωνε αφειδώς στο παρελθόν η Fed, χρησιμοποιήθηκαν αφενός μεν για την επαναγορά μετοχών επί πιστώσει εκ μέρους των πολυεθνικών, αυξάνοντας τις τιμές τους, αφετέρου για την εξαγορά ευρωπαϊκών επιχειρήσεων μεσαίου μεγέθους – μεταξύ άλλων με στόχο τη ρευστοποίηση τους (διαχωρισμός και πώληση των επί μέρους περιουσιακών τους στοιχείων).

Οι αναπτυσσόμενες αγορές, οι οποίες είναι υπερχρεωμένες σε δολάρια, προβλέπεται πως θα δημιουργήσουν επίσης προβλήματα – όπως διαπιστώνεται ήδη στη Βραζιλία, στη Ν. Αφρική και στην Τουρκία (κατάρρευση της λίρας λόγω μη αύξησης των βασικών επιτοκίων).

Τα σημαντικότερα θα προέλθουν πιθανότατα από την Κίνα, η ανάπτυξη της οποίας απειλείται από τη φούσκα ακινήτων, από τις υπερχρεωμένες σκιώδεις τράπεζες, από τις δανειακές επισφάλειες (κόκκινα δάνεια), από την πλεονάζουσα παραγωγική δυναμικότητα των εταιρειών της, καθώς επίσης από τις διεθνείς κρίσεις.

Ειδικά όσον αφορά τις Η.Π.Α., το δημόσιο χρέος των οποίων διπλασιάστηκε σε σχέση με το 2008 ξεπερνώντας τα 18 τρις $, συνεχίζουν να υποφέρουν από τα δίδυμα ελλείμματα, ενώ η Fed έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε μία κακή τράπεζα (Bad Bank) ολόκληρης της χώρας, κανένας δεν γνωρίζει τι θα συμβεί – πόσο μάλλον εάν η κεντρική τράπεζα δεν προλάβει να αυξήσει αρκετά τα βασικά της επιτόκια, για να αντιμετωπίσει την προβλεπόμενη επόμενη κρίση.

Σε σχέση τώρα με τα χρηματιστήρια, τα οποία είναι απολύτως εξαρτημένα από τη συνεχή ροή χρημάτων εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών, δεν γνωρίζει επίσης κανένας τι θα συμβεί, εάν σταματήσουν ή δεν σταματήσουν να τυπώνονται νέα χρήματα – υπολογίζοντας πως στην πρώτη περίπτωση θα προκληθεί ένα παγκόσμιο κραχ, ενώ στη δεύτερη ένας καταστροφικός υπερπληθωρισμός, απαξιώνοντας εντελώς τα χρήματα και οδηγώντας την οικονομία ολόκληρου του πλανήτη σε στασιμότητα.

Οι επεμβάσεις πάντως των κεντρικών τραπεζών, οι οποίες εξελίσσονται διαχρονικά όπως στο γράφημα που ακολουθεί, έχουν προκαλέσει τεράστιες διαστρεβλώσεις στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα – καθόλου εύκολο να ελεγχθούν. Το παράδειγμα της Ιαπωνίας, η οικονομική πολιτική της οποίας οδηγείται σε συνεχώς νέες αποτυχίες, δεν αποτελεί καλό οιωνό για το μέλλον – ούτε για τις σχέσεις της με την Κίνα.

.

(*Πατήστε στο γράφημα για μεγέθυνση)

.

Σε κάθε περίπτωση, ο πλανήτης συνεχίζει να είναι βυθισμένος σε μία χρηματοπιστωτική κρίση, απειλούμενος από δύο σοβαρές ασθένειες: εν πρώτοις από τον αποπληθωρισμό και στη συνέχεια από τον υπερπληθωρισμό. Οι ασθένειες αυτές δε θεραπεύονται πολύ δύσκολα – ειδικά εάν η μία ακολουθήσει την άλλη, όπως δυστυχώς προβλέπεται. 

Σε μία τέτοια περίπτωση, θα απαιτηθεί η ολοκληρωτική επανεκκίνηση της παγκόσμιας οικονομίας – οπότε δεν είναι άσχημο να έχει κανείς απόθεμα κονσερβών στο σπίτι του, καθώς επίσης χρυσό σε φυσική μορφή.

Περαιτέρω, η αύξηση των επιτοκίων από τη Fed δημιουργεί μεν προβλήματα στις εξαγωγές της υπερδύναμης, διευκολύνοντας τις ευρωπαϊκές, αλλά οδηγεί μεγάλες ποσότητες χρημάτων στις Η.Π.Α. – μέσω των οποίων εξαγοράζουν τις ευρωπαϊκές εταιρείες. Εάν δε επιβάλλουν τελικά την ΤΤΙΡ (άρθρο), η Ευρώπη θα μετατραπεί σε μία πλήρως εξαρτημένη ήπειρο, με ιδιοκτήτες τις αμερικανικές πολυεθνικές.

Σε συνδυασμό τώρα με το επιδιωκόμενο Οικονομικό ΝΑΤΟ, καθώς επίσης με τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας οι οποίες, αφενός μεν απομακρύνουν τη συνεργασία της ΕΕ μαζί της, αφετέρου δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στις εξαγωγές της Ευρώπης προς τη Ρωσία (κυρίως της Γερμανίας και της Αυστρίας), η μετατροπή της Ευρώπης σε αμερικανική αποικία θα ήταν πλήρης.

Τέλος, έχοντας αναφερθεί στις προβλέψεις μας για την Ελλάδα (Το μέλλον της αποικίας), καθώς επίσης για την Ευρωζώνη (Ο κανόνας του ευρώ), αυτά που απομένουν είναι το μεταναστευτικό και τα γεωπολιτικά ρίσκα – τα οποία επικεντρώνονται στη Ρωσία, στην Κίνα, στη Μέση Ανατολή και στον Κυβερνοχώρο.

απο το analyst.gr