Οι αριθμοί πίσω από το νέο σχέδιο για την Ελλάδα

Μεγάλη ανάσα στις δαπάνες εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους συνεπάγεται το σχέδιο επιμήκυνσης της διάρκειας των δανείων διάσωσης προς την Ελλάδα από τα 30 στα 50 χρόνια, σε συνδυασμό με νέα
μείωση επιτοκίων κατά 50 μονάδες βάσης και δάνειο της τάξης των 13-15 δισ. ευρώ., με ταυτόχρονη μείωση του επιτοκίου κατά 50 μονάδες βάσης, που φέρονται να επεξεργάζονται οι ευρωπαίοι.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εάν συμβεί κάτι τέτοιο θα υπάρξει άμεση εξοικονόμηση δαπανών για τόκους της τάξεως των 300 εκατ. ευρώ τον χρόνο, αλλά και μείωση των χρεολυσίων κατά περίπου 3,5 δισ. ευρώ ετησίως.

Η μείωση των χρεολυσίων όμως εκτιμάται πως θα έχει εφαρμογή μετά το 2023, όταν θα αρχίσουν να ξεπληρώνονται τα 144,7 δισ. ευρώ που έχει λάβει η χώρα μας από τον EFSF, ενώ θα έχει νωρίτερα μικρή επίπτωση στα διμερή δάνεια των 53 δισ. ευρώ που θα αρχίσουν να ξεπληρώνονται από το 2020. 

Όμως, έως το 2023 οι λήξεις ομολόγων είναι διαχειρίσιμες. 

Κι αυτό γιατί η Ελλάδα έχει να πληρώσει μόνο τις λήξεις ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ, τις δόσεις προς το ΔΝΤ αλλά και ομόλογα τα οποία δεν μετείχαν στο PSI.

H προοπτική μιας τέτοιας ρύθμισης, πέρα από την ετήσια διευκόλυνση εξυπηρέτησης του ελληνικού δημοσίου χρέους για την Ελλάδα, θεωρείται πως το θέτει σε βιώσιμη βάση, όπως επιδιώκουν τόσο η Ευρωζώνη όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ την ίδια ώρα συρρικνώνει την αβεβαιότητα αλλά και το πρόβλημα του χρηματοδοτικού κενού. Παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών σημείωναν ότι λειτουργούν υπέρ της δημιουργίας καλής ψυχολογίας δεδομένου ότι έρχονται σε συνέχεια ειδήσεων για πολύ υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα και της ανάκαμψης που δείχνουν τα στοιχεία από τον PMI και το ΙΟΒΕ και δημιουργούν έτσι ένα θετικό σκηνικό.

Θα ζητήσουν ανταλλάγματα;

Το κρίσιμο ζήτημα που ανακύπτει πάντως δεν είναι άλλο από τα «ανταλλάγματα» τα οποία θα ζητήσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι, και κυρίως αν η ελληνική κυβέρνηση είναι σε θέση να τα ικανοποιήσει.

Από τις συζητήσεις και τις διαρροές των τελευταίων ημερών έχει καταστεί σαφές πως τα ανταλλάγματα έχουν μετατοπιστεί από το πεδίο της δημοσιονομικής πολιτικής σε αυτό των διαρθρωτικών αλλαγών. 

Δεδομένων των πολιτικών συνθηκών, όμως, αλλά και των τελευταίων ενδοκυβερνητικών επεισοδίων, όπως για παράδειγμα με το χρόνο ζωής του φρέσκου γάλακτος ή τη δυνατότητα των σούπερ μάρκετ να πωλούν μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, το κεφάλαιο διαρθρωτικές αλλαγές κάθε άλλο παρά εύκολο είναι, ιδίως όταν το πολιτικό προσωπικό αποδεικνύεται ακόμα έντονα εξαρτημένο από συντεχνιακές αντιδράσεις. 

Η εξάρτηση αυτή παραδοσιακά εντείνεται όταν πλησιάζει η ώρα της κάλπης.

Κλειδί το timing της απόφασης

Βασικό παράγοντα για τις πολιτικές εξελίξεις συνιστά και ο χρόνος κατά τον οποίο τα σενάρια θα αρχίσουν να αποκρυσταλλώνονται.

Οι μέχρι σήμερα πληροφορίες θέλουν το σχέδιο να εξετάζεται επισήμως το διάστημα Μαΐου – Ιουνίου. Σε κάθε περίπτωση μετά την επιβεβαίωση των στοιχείων της Eurostat για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013.

Ο Ιούνιος είναι μάλλον η κακή πολιτική εκδοχή. Θα έχουν προηγηθεί οι ευρωκάλπες και οι δημοτικές εκλογές και αναλόγως του αποτελέσματος κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει στην παρούσα φάση ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις.

Το σενάριο των τριπλών εκλογών μάλλον δεν εξυπηρετεί την Ε.Ε., επομένως αν θελήσει να διευκολύνει την ελληνική κυβέρνηση οι ανακοινώσεις ή μια πρόγευση η οποία δεν θα επιδέχεται αμφισβητήσεις θα προηγηθούν των εκλογών του Μαΐου.

Μέχρι τότε, όμως, ο πολιτικός χρόνος είναι μεγάλος και νωρίτερα θα πρέπει να διευθετηθούν άλλα μεγάλα ανοιχτά μέτωπα, όπως για παράδειγμα η εξάμηνη διαπραγμάτευση με την τρόικα.

Μέχρις ενός σημείου, είναι πλέον σαφές ότι η ελληνική πλευρά ήθελε να τρενάρει τις διαπραγματεύσεις για να έχει στα χέρια της όσο το δυνατόν πιο ισχυρά στοιχεία για το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο οι τελευταίες πληροφορίες ανεβάζουν στο ύψος του 1,5 δισ. ευρώ.

sofokleous10.gr